จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 517

ฟางเหยียนคืนห้องเรียบร้อยแล้ว เขากำลังนั่งอยู่บนโซฟาที่ประตูของโรงแรมรอการมาของฉินเข่อ ตกลงกันไว้แล้วว่าวันนี้ฉินเข่อมารับเขา วันนี้เป็นวันเกิดของหยางจิ่งเซียน

ขณะนี้พนักงานสองคนจ้องฟางเหยียนซุบซิบนินทา “นี่ไม่ใช่คนนั้นที่เมื่อไม่กี่คืนก่อนทะเลาะกับคุณชายโจวเหรอ?”

“ใช่ เขานั่นแหละ!”

“เขาคืนห้องแล้วเหรอ?”

“คืนแล้ว!”

“คืนห้องแล้วยังจะอยู่ที่นี่ทำไมอีก? คงไม่ใช่กลัวว่าหลังจากออกไปแล้วจะถูกคุณชายโจวจัดการหรอกนะ?”

“เหอะๆ! ต้องเป็นแบบนี้แน่นอน ที่ดินแดนตะวันตกใครบ้างไม่กลัวคุณชายของตระกูลโจว! คืนนั้นเขาอวดเก่ง พอเห็นคุณชายเจ็ดของเรามา ยังตั้งใจก้าวไปข้างหน้าถามผู้หญิงคนนั้นว่ายอมแต่งงานกับเขาจริงๆมั้ยอย่างอาศัยบารมีคนอื่นด้วยนะ”

“แต่แกอย่าว่าไปนะ ฉันคิดว่าเขากล้าอยู่นะ นึกไม่ถึงว่าจะกล้าแย่งผู้หญิงกับคุณชายโจว แล้วเมื่อคืนยังแสดงความกล้าหาญอย่างนั้นอีกด้วย ดูท่าทางของเขาแล้ว เหมือนกับไม่หวาดกลัวคุณชายโจวเลยแม้แต่น้อยนะ”

“แกไม่เข้าใจต่างหากล่ะ เขาเสแสร้ง เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงยังไงก็จะไม่ยอมก้มหัว นี่ก็คือผู้ชายที่ดื้อดึง”

“ก็ใช่ ตอนนี้ก็ไม่ใช่ว่าเผยธาตุแท้ออกมาแล้วเหรอ？นั่นตรงนั้นแม้แต่อารมณ์จะเล่นมือถือยังไม่มีเลย ฉันว่าเขาน่าจะรอให้รถมารับเขาอยู่นะ”

พูดพลาง ผู้หญิงสองคนหัวเราะพลาง

ความจริงฟางเหยียนไม่ค่อยเหมือนกับวัยรุ่นคนอื่นสักเท่าไหร่ วัยรุ่นตอนนี้ไม่ว่านั่งที่ไหนก็ห่างจากมือถือไม่ได้ แต่เขาไม่มีอารมณ์เล่นมือถือ สำหรับเขาแล้ว มือถือใช้โทรและรับสาย

การเล่นมือถือเป็นแค่การเสียเวลาของตัวเองไปก็เท่านั้น!

ในขณะนี้เอง มือถือฟางเหยียนดังขึ้น เขาหยิบมือถือขึ้นมาดู บนหน้าจอขึ้นเป็นสายของฟางจินหยวน เงียบไปสักพัก ฟางเหยียนก็รับสายอย่างไม่พอใจ

ปลายสายส่งเสียงของฟางจินหยวนออกมา “ฮาโหล เสี่ยวเหยียน ฉันเอง”

“มีธุระ?” ฟางเหยียนยังคงท่าทีเย็นชา

ฟางจินหยวนกล่าว “แกไปยั่วคนของแก๊งซินหงหรือเปล่า? ตอนนี้เค้ามาหาเรื่องพวกเราถึงที่แล้ว”

“ใช่!” ฟางเหยียนกล่าวอย่างไม่คิด “ผมว่าคุณคงไม่แค่แก๊งซินหงก็จัดการไม่ได้หรอกนะ?”

ฟางจินหยวนผลายสายชะงักไป หลายวินาทีผ่านไป เขากล่าว “สมแล้วที่เป็นหลานชายของฟางจินหยวน!”

“โทรมามีอะไรรีบพูดมา!” ฟางเหยียนถามอย่างไม่พอใจ เขาไม่มีอารมณ์พูดกับฟางจินหยวนมากมายขนาดนั้น

ฟางจินหยวนก็ไม่พูดเรื่องอื่นต่อ กล่าวอย่างตรงประเด็นว่า “คืองี้ มีคนหนึ่งชื่อกู่ซู๋มาหาแก เธอบอกว่าแกฆ่าศิษย์ของเธอ ชื่ออะไรกู่เฟิงนี่แหละ”

“อ๋อ！” ฟางเหยียนตอบ “คุณให้เธอมาหาผมเองก็ได้แล้ว บอกเธอว่าผมอยู่ดินแดนตะวันตก”

ฟางจินหยวนยังไม่ทันตอบ ฟางเหยียนก็ตัดสายไปโดยตรง เพราะเขาเห็นรถมาแล้ว

ไม่นาน ฉินเข่อได้ลงมาจากรถ เมื่อเห็นดังนี้ ฟางเหยียนก็เดินไปที่ฉินเข่อ

ฉินเข่อเห็นฟางเหยียน ในใจก็เต้นตุบๆ หลังจากที่เธอสูดหายใจเข้าลึกๆสองครั้งแล้ว จิตใจจึงได้สงบลง เธอเปิดประตูเรียกฟางเหยียน “ขอโทษที่ให้รอนะคะ！”

การแต่งกายของฟางเหยียนยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ดูๆแล้วไม่มีความแปลกใหม่แม้แต่น้อย แต่เสื้อกันลมเมื่ออยู่บนตัวของเขา ดูๆแล้วหลับให้ความรู้สึกสบาย ดังนั้นจึงไม่ทำให้คนรู้สึกไม่เหมาะสม

“ไม่เป็นไรครับ！” ฟางเหยียนตอบด้วยน้ำเสียงไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ