จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 518

ฟางเหยียนพยักหน้า แล้วกล่าว “ไม่เป็นไร คนพวกนั้นสมควรตาย！พวกมันไม่ใช่คนดี”

“พวกเขาล้วนถูกฆ่าทั้งหมดเลยเหรอ？” ฉินเข่อถามด้วยแววตาที่ลุกโตไม่คาดคิด เมื่อเริ่มเม้ามอย ฉินเข่อก็จะถามตลอดถาม ตลอดเวลา！

ฟางเหยียนมองฉินเข่อ หัวเราะอย่างเบื่อหน่าย ไม่ได้ตอบอะไร

ฉินเข่อก็ตระหนักได้ว่าคำถามของตัวเองมากเกินไปหน่อยแล้ว จึงรีบกล่าวว่า “ขอโทษค่ะ ฉันเพียงแต่ประหลาดใจมากเกินไป！”

ฟางเหยียนยังไม่พูด ฉินเข่อไม่ได้ดั่งใจแล้วไม่ถามอีก เพียงแต่แอบมองฟางเหยียนเป็นพักๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ ฟางเหยียนก็ยังคงอารมณ์นั้น ดูไปแล้วนิ่งสงบ ขับไปได้สักแป๊บ ฉินเข่อถาม “อ้อ คุณคือศาสตราจารย์หรือเปล่า？”

“ศาสตราจารย์？” ฟางเหยียนชะงักไป ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของฉินเข่อ

ฉินเข่อพูดเรื่องวิชามัลติมีเดียให้ฟางเหยียนฟัง ฟางเหยียนเข้าใจทันที ไม่คาดคิดว่าคลาสนั้นที่มหาวิทยาลัยซีหนานจะกลายเป็นแบบอย่างสื่อการสอนไปแล้วจริงๆ นี่ทำให้ฟางเหยียนคาดไม่ถึงเล็กน้อย

เขาหัวเราะ ส่ายหน้ากล่าว “ไม่ใช่ นั่นเป็นคลาสที่เพื่อนของผมให้ผมไปสอน！”

ฉินเข่อกล่าวอย่างตกใจ “เป็นไปไม่ได้มั้ง！ระดับคุณจะไม่เป็นศาสตราจารย์ได้อย่างไรกัน！”

ฉินเข่อเข่อฟังวิชานั้นที่ฟางเหยียนสอนอย่างตั้งใจ นั่นเรียกว่าพูดเป็นน้ำไหลไฟดับ ยอดเยี่ยมสุดๆ ถ้าระดับของฟางเหยียนยังไม่ใช่ศาสตราจารย์ ยังไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญที่สอนหนังสือ คนอื่นก็ยิ่งไม่มีสิทธิ์เป็นศาสตราจารย์แล้วล่ะ

ฟางเหยียนไม่พูด เพียงแต่ส่ายหน้าอย่างเจ็บปวดและจนปัญญา

ทั้งสองขับรถไปได้สักพัก จู่ๆฉินเข่อนึกถึงคำพูดเมื่อคืนที่พี่ชายพูดกับเธอ เขาพูดว่าฟางเหยียนอาจจะมีแฟนแล้ว คืนนั้นเขายังเกือบทะเลาะกับคุณชายโจวขึ้นมาเพราะแฟนสาวของเขา

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เธอจึงถามฟางเหยียนว่า “แฟนของคุณเป็นคนดินแดนตะวันตกเหรอ?”

ฟางเหยียนส่งเสียงหืม ส่ายหน้าแล้วกล่าว “ไม่ใช่ครับ! นั่นเป็นเพื่อนคนหนึ่งของผม”

ไม่ต้องสงสัยเลย หยางซงต้องเล่าเรื่องคืนนั้นให้ฉินเข่อฟังแล้วแน่นอน ฟางเหยียนไม่ได้โง่ ต้องรู้อยู่แล้ว

ฉินเข่อส่งเสียงอ๋อออกมา แล้วกล่าว “ความจริงก็ไม่มีอะไร! เราก็แค่ความสัมพันธ์ที่ปลอมๆ”

ฟางเหยียนแสยะปากดูแคลนออกมา ไม่อธิบาย และไม่พูดอะไร ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาไม่ถึงขั้นที่ต้องอธิบาย เธอไม่ใช่เย่ชิงหยู่สักหน่อย แล้วฟางเหยียนจะไปอธิบายได้อย่างไรกัน

เห็นฟางเหยียนไม่พูดไม่จา ฉินเข่อก็ไม่พูดอะไรอีก ทั้งสองเดินทางอย่างไม่พูดไม่จาแบบนี้ เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงบ้านของลุงใหญ่ของฉินเข่อแล้ว ฉินเข่อสะอึกไป แล้วถาม “คุณได้เตรียมของขวัญให้ลุงใหญ่ของฉันมั้ย?”

ฟางเหยียนไม่ใช่คนที่ชอบให้ของขวัญกับใคร กลับกัน คนที่อยากจะมอบของขวัญให้เขาต่อคิวยาวเหยียด เขาไม่ได้เตรียมของขวัญไว้แน่นอน ความจริงตัวเขาเองก็คือของขวัญที่ดีที่สุด หยางจิ่งเซียนสามารถนำแขกแบบเขานี้มาได้ ก็เป็นความรุ่งโรจน์ และเกียรติยศทั้งชาติให้กับเขาแล้ว ถ้ารู้ตัวตนของตน ต้องกลายเป็นทุนของเขาในการพูดคุยแน่นอน!

ฉินเข่อเห็นปฏิกิริยานั้นของเขา ก็หัวเราะอิๆๆออกมา จากนั้นได้หยิบกล่องเล็กๆที่สวยงามกล่องหนึ่งออกมาจากกระโปรงรถที่อยู่ด้านหน้า แล้วกล่าวด้วยความตื่นเต้นและเซอร์ไพรส์เล็กน้อยว่า “เต๊งเต้งเต๊งเต่ง!”