จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 529

สรุปบท บทที่ 529 ผู้หญิงชั่วร้าย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ

สรุปตอน บทที่ 529 ผู้หญิงชั่วร้าย – จากเรื่อง จอมนักรบทรงเกียรติยศ โดย โซ่วปี่หนานซาน

ตอน บทที่ 529 ผู้หญิงชั่วร้าย ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง จอมนักรบทรงเกียรติยศ โดยนักเขียน โซ่วปี่หนานซาน เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

“แก...” เสี่ยวหงเดิมคิดว่าตัวเองได้เปรียบแล้ว ไม่คิดว่าจะมีคนแส่ไม่เข้าเรื่องโผล่ออกมา พอเห็นฉินเข่อเดินตามหลังผู้ชายตรงหน้า เธอยิ่งรู้ดีแก่ใจแล้ว เลยแค่นเสียงหึบอกว่า “ฉันเตือนแกดีๆนะว่าอย่าแส่ไม่เข้าเรื่อง ฉันถือว่าแกเป็นลูกผู้ชาย พาผู้หญิงของแกไปจากที่นี่ซะ”

คนอื่นที่หวังและเชื่อมั่นในตัวเขาพากันใช้สายตาบอกไม่ถูกแบบนั้นมองเขา ทุกคนไม่กล้าพูดรั้งไม่ให้เขาไป ตอนนี้สิทธิ์ในการเลือกอยู่ที่ตัวเขา เขาไม่มีหน้าที่หรือความรับผิดชอบไปช่วยคนไหนก็ตามในที่นี้ ตรงกันข้าม ตอนนี้เขาซ้ำเติมได้เลยด้วยซ้ำ แก้แค้นพวกคนที่พูดประชดแดกดันเขาเมื่อกี้

แต่ฟางเหยียนไม่ใช่คนแบบนั้น เขายิ้มเย็นว่า “ทำไม? คุณกลัวผมหรือไง? กลัวผมจะเปิดเผยความลับของคุณที่นี่?”

สีหน้าเสี่ยวหงเปลี่ยนสี เธอหรี่ตาถามว่า “หมายความว่ายังไง? ให้โอกาสแกแล้วไม่เอาหรือไง?”

“โอกาส!” ฟางเหยียนส่ายหัวอย่างหน่ายใจพลางว่า “แต่ไหนแต่ไรมา มีแต่ผมให้โอกาสคนอื่น ไม่เคยมีใครกล้าว่าให้โอกาสผมต่อหน้าผมมาก่อน! คุณพูดผิดหรือเปล่า?”

เย่อหยิ่ง อหังการ์ ทรงพลัง ดูแคลน!ไม่เห็นใครในสายตา ดูแคลนทุกสิ่งอย่างรังเกียจ ในสายตาเขาแล้วแสดงสิ่งเหล่านี้ออกมาได้อย่างละเอียดถี่ถ้วน ประหนึ่งไม่มีใครสามารถยั่วโมโหเขาได้ ตรงกันข้าม สำหรับเขาแล้วคำพูดของทุกคนล้วนเป็นเรื่องตลกทั้งสิ้น!

เห็นฟางเหยียนพูดแบบนี้ด้วยน้ำเสียงมั่นใจอย่างยิ่ง เห็นสีหน้าเย่อหยิ่งที่เขาแสดงออกมา พวกคนแก่ที่เมื่อกี้เยาะเย้ยเขายิ่งรู้สึกผิดหนักขึ้น ต่างพากันก้มหน้าลงถอนหายใจในความไม่รู้ของตนอย่างเหนื่อยใจ

อยู่มาค่อนชีวิตแล้ว แต่จิตใจกลับเป็นผู้ใหญ่ได้ไม่เท่าชายหนุ่มคนนี้ นี่เป็นการโจมตีที่ใหญ่ที่สุดสำหรับหลายคน!

เสี่ยวหงอดมองสำรวจฟางเหยียนอีกครั้งไม่ได้ หลังจากการมองสำรวจไม่กี่วินาที เธอแค่นเสียงหยันพลางว่า “แกแน่ใจว่าจะออกหน้าให้ตระกูลหยางใช่ไหม? เดิมฉันเห็นแก่ที่แกเป็นลูกผู้ชายคนหนึ่งเลยไว้ชีวิตแก ในเมื่อแกไม่รู้ผิดชอบชั่วดี งั้นก็โทษฉันไม่ได้ที่ฆ่าแกทิ้งด้วยละกัน เจ้าวัวรอง ลงมือเลย ฆ่าคนไม่รู้ผิดชอบชั่วดีคนนี้ซะ”

เทียนขุยเงยหน้าขึ้นมองฟางเหยียน แต่แค่แวบเดียว เขาก็ก้มหน้าลงไปอีกครั้ง

ทันใดนั้นแววตาแปรเปลี่ยนเป็นเหมือนตกอยู่ในภวังค์ สายตาเริ่มเหม่อลอย มีหมอกควันดำมืดกลุ่มหนึ่งวิ่งวนอยู่บนใบหน้า

คิ้วเสี่ยวหงขมวดมุ่นขึ้นมาอีก เธอตะคอกเสียงดังว่า “เจ้าวัวรอง คุณทำอะไรน่ะ? รีบลงมือสิ! ฆ่าคนนั้นที่พื้นก่อนก็ได้ อย่าทำฉันเสียเวลา”

เทียนขุยจ้องเจ้าสามหยางที่พื้นเขม็ง เขากำหมัดแน่น ใบหน้าบิดเบี้ยวน่ากลัว

ทันใดนั้น ดวงตาเขาเริ่มแดงก่ำไปด้วยเลือด จากนั้นเขาย่อลงพื้น มือกุมหัวอย่างเจ็บปวด

ฟางเหยียนไม่ใช่คนชอบพูดเท่าไหร่ แต่ครั้งนี้เขาจำเป็นต้องพูด

พอฟังฟางเหยียนพูดเสร็จ สีหน้าเสี่ยวหงเริ่มเปลี่ยนเป็นสีสันมากมาย แต่เธอยังคงปากแข็งยืนกรานว่า “ฉันไม่รู้ว่าแกพูดอะไร ตระกูลเฉินตระกูลเสิ่นอะไรของแกฉันไม่เห็นเข้าใจเลย! ฉันแค่มาเอาของๆฉันคืน”

“ของๆคุณ? อะไรคือของคุณล่ะ?” ฟางเหยียนย้อนถามอย่างเย็นชา สีหน้าเริ่มมืดมนเคร่งขรึมลง

เสี่ยวหงพูดต่ออย่างไม่กระดากปากว่า “ฉันเป็นลูกสาวหยางจิ่งเซียน ลูกสาวแท้ๆ ตระกูลหยางนี้เป็นของฉัน”

ฟางเหยียนแค่นยิ้มหึๆอย่างเย็นชาพลางว่า “คุณไม่ได้บอกเทียนขุยแบบนี้นี่ ผมจำได้ว่าที่คุณพูดคือ หยางจิ่งเซียนบังคับจะเอาคุณเป็นเมียน้อยนะ? หรือคุณคิดว่าเรื่องโกหกที่คุณสร้างนี่มันเรียบร้อยไร้ที่ติแล้ว? คุณคิดว่าจะไม่มีใครรู้เลย?”

สีหน้าเสี่ยวหงเปลี่ยนอีก เธอไม่คิดว่าฟางเหยียนจะรู้เรื่องนี้ด้วย หมอนี่เป็นใคร หรือว่าเป็นคนของแผนกสืบสวนองค์กรลึกลับของประเทศหวา? หรือว่าเขาจับตาดูเธอมานานแล้ว?

“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง!” คนแก่ที่ทำธุรกิจอัญมณีคนนั้นพอได้ยินฟางเหยียนพูดแบบนี้ ก็ชี้นิ้วว่าเสี่ยวหงว่า “ที่แท้เธอก็โกหก ผมว่าแล้วหยางกงไม่มีทางทำเรื่องไม่รับผิดชอบแบบนี้แน่ ต่อให้มีลูกสาวจริง ก็ไม่มีทางทิ้งขว้างไม่ดูแลหลายปีขนาดนั้น ผู้หญิงอย่างเธอนี่มันเก่งเรื่องการวางแผนจริงนะ ชั่วร้ายมาก ชั่วร้ายมากจริงๆ!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ