จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 584

ยิ่งอยู่เสียงเปียโนยิ่งดังขึ้น ยิ่งเสนาะหูมากขึ้น ทำให้คนจำนวนไม่น้อยค่อนข้างตะลึงได้จริงๆ จะว่าไปฉินห้าวเล่นเปียโนได้ดีจริงๆ สามารถขึ้นเวทีนานาชาติได้ ทำให้คนอิจฉาอย่างที่สุดจริงๆ

จากเสียงดนตรีที่ดังขึ้นลง ทุกคนก็ตกอยู่ในภวังค์อารมณ์อย่างหนึ่งตามท่วงทำนองของเพลง และแล้วหลังจากหลายนาทีผ่านไป เสียงของดนตรีหยุดลงอย่างช้าๆ จากการหยุดของเสียงดนตรี หญิงสาวที่สวมชุดตาข่ายสีขาวคนหนึ่งก็เดินมาที่ติงห้าว ด้านหน้าของหญิงสาวเป็นเด็กที่น่ารักสองคน ชายหนึ่ง หญิงหนึ่ง ในมือถือดอกไม้สด โรแมนติกสุดขีด จะว่าไป นี่เป็นบทละครที่ดีมากบทหนึ่ง ในความโรแมนติกเต็มไปด้วยความรัก

ผู้หญิงเห็นฉากแบบนี้ล้วนอิจฉากันไม่หวาดไม่ไหว ผู้ชายเห็นเข้ายังริษยา

“พระเจ้า ดนตรีนี้มันช่างทำให้คนเคลิบเคลิ้มจริงๆ ฉันยังไม่เคยได้ยินเสียงดนตรีที่น่าฟังขนาดนี้มาก่อนในงานเลย ช่างน่าตะลึง มันช่างทำให้คนถอนตัวไม่ขึ้นเอาเสียเลย! ฉันอิจฉาหวงเจียวจัง ที่ได้แต่งงานกับนักดนตรีผู้ยิ่งใหญ่แบบนี้”

“ใช่ ถ้าจะพูดว่าสามารถแต่งงานกับใครๆๆแล้วเจ๋ง ยังไม่เท่าแต่งงานกับนักดนตรีแบบนี้เลย”

“คนที่โรแมนติกล้วนทำดนตรี คนนั้นของฉันเป็นตาทิ่ม ไม่โรแมนติกอะไรเอาเสียเลย”

“ไม่เป็นไร ไว้ฉันจะแนะนำที่คนที่เข้าใจให้นะ ไม่ใช่แค่รู้เรื่องดนตรี จะรู้อีกหลายเรื่องเลย”

“พูว์!”

“...”

เมื่อเห็นหวงเจียวที่เดินออกมาตอนดนตรีค่อยๆหยุด ทันใดนั้น แสงของทั้งเวทีล้วนดับลง และแสงสปอตไลท์ ได้ส่งไปที่หวงเจียว หวงเจียวไม่ถือเป็นผู้หญิงที่สวย แต่เธอมีจุดเด่น และมีน้ำมีนวลที่เห็นได้ชัด

ถึงแม้จะใส่ชุดพิธีการ แต่ก็ปกปิดความมีน้ำมีนวลของหวงเจียวไว้ไม่อยู่ โค้งเว้าได้รูป พร้อมด้วยความมีน้ำมีนวลสไตล์ยุโรป

จนกระทั่งหวงเจียวเดินมาถึงตรงกลางของเวที เสียงดนตรีก็หยุดลงโดยสิ้นเชิง

แต่เสียงดนตรีเมื่อกี๊กลับยังดังอยู่บนเวทีอย่างสนั่น คนที่อยู่ในงานมีจำนวนไม่น้อยที่เป็นผู้ชื่นชมเสียงดนตรี เพราะทุกคนรู้ว่าคนที่แต่งงานในวันนี้คือนักดนตรีที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง

ติงห้าวยืนขึ้นเดินไปทางหวงเจียว แล้วยกมือขึ้นมาจับมือของหวงเจียวไว้

ในมือของเขาถือไมโครโฟนไว้ แล้วกล่าว “ผมคิดว่าดนตรีเป็นสิ่งที่สวยงามที่สุดบนโลกนี้ มันสามารถทำให้คนที่อารมณ์ไม่ดีผ่อนคลายลงได้ ทำให้คนที่สิ้นหวังพบกับความหวังที่จะมีชีวิตต่อไป แต่สิ่งที่สวยงามที่สุดไม่สามารถแทนตำแหน่งของคุณที่อยู่ในใจผมได้ ในจิตใจของผม คุณจึงจะเป็นสิ่งที่สวยงามที่สุด คุณเหมือนกับเปียโนที่สูงส่ง ยืนอยู่บนจุสุดสูงในโลกของเครื่องดนตรีทั้งหมด ทำให้เครื่องดนตรีทั้งหมดล้วนเทียบกับคุณไม่ติด เสน่ห์ที่คุณเปล่งออกมาทั้งหมดราวกับเสียงดนตรีที่เปียโนปล่อยออกมา สวยงามและโรแมนติก ผมชอบคุณ ชอบเสียงดนตรีที่คุณเล่นออกมา ชอบคุณ ชอบคุณที่สูงสง่าเหมือนเปียโน”

นี่เป็นฉากที่งดงามมากฉากหนึ่ง ทำให้ผู้คนที่อยู่ด้านล่างเวทีล้วนอิจฉาไปตามๆกัน จากเสียงของคำพูดเขา ยังมีเสียงเพลงอันไพเราะดังตามมา โรแมนติกมาก มีเสน่ห์มาก มันช่างทำให้คนหยุดไม่ได้จริงๆ!

แต่ในฉากแบบนี้ จู่ๆก็มีเสียงของผู้เฒ่าดังขึ้น “ช้าก่อน!”

เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น เสียงที่โรแมนติกนั้นก็หยุดลง คนที่อยู่ในงานทั้งหมดล้วนมองไปที่ผู้เฒ่า นี้เป็นผู้เฒ่าที่กระปรี้กระเปร่าคนหนึ่ง อายุเจ็ดสิบแปดสิบปี ผมขาวโพน ที่มุมปากยังมีหนวดสีขาวอยู่บ้าง

“ใครเนี่ย?” มีบางคนถามอย่างไม่เข้าใจ

แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขาคือใคร เพราะคนที่รู้จักผู้เฒ่าคนนี้น้อยมาก