จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 595

พวกเขาไม่เพียงต้องการให้ฟางเหยียนทำลายล้างตระกูลไร้หน้า แต่ยังคิดจะยืมมือของฟางเหยียนทำลายล้างตระกูลลึกลับทั้งห้าอีกด้วย บางที ตระกูลลึกลับทั้งห้าอาจมีส่วนสำคัญดั่งเส้นเลือดใหญ่ของประเทศหวา เพลิงเสวนคิดอยากทำตัวเป็นก้างขวางคอและต้องการทำลายสำนักลึกลับทั้งห้าลง

หรือเป็นเพราะว่าตระกูลลึกลับทั้งห้าไปขวางเพลิงเสวนเอาไว้?

ดูเหมือนว่า ฟางเหยียนจะทำอะไรผิดพลาดลงไป!

“ดูเหมือนนายจะไม่รู้อะไรเลยจริงๆ นายนี่ช่างน่าสงสาร แต่ว่าที่ฉันแปลกใจมากก็คือ ทำไมฉิวหลงหยางถึงได้ต้องการมอบขลุ่ยวิเศษนี้ให้กับนาย?” หญิงสาวถามในสิ่งที่ตนสงสัยและคิดไม่ตกออกมา

ฉิวหลงหยางที่เธอพูดถึงแน่นอนว่าก็คือ ฉู่หยาง ฉู่หยางนั้นเป็นเพียงนามแฝงของเขา

เมื่อเห็นฟางเหยียนยังไม่ตอบ หญิงสาวก็พูดอย่างกล้าๆ กลัวๆ ว่า “ไม่อย่างนั้นนายเอาขลุ่ยวิเศษมาให้ฉันเถอะ ถ้านายมอบมันให้กับฉัน ก็จะไม่มีใครมาหานายอีก ไม่อย่างนั้นคนพวกนั้นก็จะตามหานายอย่างไม่หยุดหย่อนเพื่อขลุ่ยวิเศษ ถ้านายยังไม่ยอมมอบมันออกมาหนึ่งวัน ชีวิตของนายก็จะต้องอยู่ในความวิตกกังวลไปอีกวัน”

"หึหึ!" ฟางเหยียนหัวเราะอย่างเย็นชาจากนั้นจึงถามว่า "เธอคิดว่าฉันจะกลัวไหม?"

“ฉันรู้ว่านายไม่กลัว แต่ว่าพวกเขาสามารถทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น ฉันได้แค่แนะนำอย่างหวังดี!”

“เธอกำลังจะตายอยู่แล้ว ทำไมถึงได้พูดมากขนาดนี้?” ฟางเหยียนจ้องมองไปที่ดวงตาของหญิงสาวและเอ่ยถาม

เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวหลบตาไปอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “นั่นเป็นเพราะฉันชอบนายแล้ว! ฉันคิดว่านายเป็นแนวที่ฉันชอบ อีกทั้งยังเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันเห็นว่าสามารถเอาชนะฉันได้”

“อย่างนั้นก็ดี ฉันจะได้ฆ่าเธอเดี๋ยวนี้เลย!” ฟางเหยียนกล่าวอย่างเย็นชา

หญิงสาวส่ายหัวและพูดว่า "ไม่ นายไม่มีทางฆ่าฉัน อีกทั้งนายจะต้องตกหลุมรักฉันและแต่งงานกับฉันด้วย"

“พูดจาเพ้อเจ้อ!” ฝ่ามือของฟางเหยียนกลายเป็นมีดอีกครั้ง

ในช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อนี้เอง ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงหลายคนลอยมาจากบนฟากฟ้า พวกเธอล้วนลอยเข้ามา ด้านหนึ่งก็ตะโกนใส่ฟางเหยียน "หยุดมือ ปล่อยจักรพรรดิจักรพรรดิชิงตี้!"

ภาพหญิงสาวหลายคนลอยมาจากแดนไกลแบบไหน ออกจะดูเกินจริงไปอยู่บ้าง

สิ้นเสียงของหญิงสาวลงก็เห็นเป็นมีดน้ำแข็งหลายเล่มพุ่งเข้ามาทางฟางเหยียน

เพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของคนหลายคน ฟางเหยียนจึงปล่อยหญิงสาวทันที

หญิงสาวเหล่านั้นมาถึงข้างกายหญิงสาวที่ถูกจับและล้อมตัวหญิงสาวเอาไว้ จากนั้นก็จ้องไปที่ฟางเหยียนอย่างดุดัน

“จักรพรรดิชิงตี้ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” ผู้หญิงคนหนึ่งถามขึ้นพร้อมประสานมือคำนับหญิงสาว

หญิงสาวส่ายหัวและพูดว่า "ฉันสบายดี!"

“เจ้าคนอวดดี ถึงกับกล้าโจมตีจักรพรรดิชิง เกรงว่านายจะเบื่อหน่ายกับชีวิตแล้วสินะ!” ผู้หญิงคนหนึ่งตะคอกใส่ฟางเหยียน

จักรพรรดิชิงตี้รีบยกมือขึ้นทันทีและพูดว่า "อย่าฝันจะกำเริบเสิบสาน! ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นโจร พวกเราไป"

ฟางเหยียนไม่ได้ตามไปต่อ นั่นเพราะหญิงสาวผู้นี้ได้ส่งสัญญาณบอกให้เขาจากไปแล้ว อีกทั้งยังไม่ได้บอกถึงสิ่งที่เขาครอบครองเอาไว้ สำหรับคนที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเอง เขาย่อมไม่คิดจะฆ่าง่ายๆ

“อ้อใช่ นายจำเอาไว้ให้ดี ฉันจะเป็นภรรยาของนาย! แล้วเราจะได้พบกันใหม่เร็วๆ นี้” พูดจบ หญิงสาวพร้อมผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอก็หายไปในความมืดมิดอันกว้างใหญ่

เมื่อมองไปที่ทิศทางการจากไปของหญิงสาว ฟางเหยียนก็ตกอยู่ในความคิด