จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 598

เมื่อเห็นชายฉกรรจ์หยอกล้อต่งยู่ ผู้โดยสารบนรถบัสก็เริ่มตื่นตระหนก โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาเหล่าผู้หญิงบางคนที่ตอนนี้ทั้งหมดกำลังถอยกลับไปอย่างเงียบๆ และมีบางคนถึงกับต้องการหนี

หากถูกกลุ่มชายฉกรรจ์พวกนี้จับตัวเอาไว้ อย่างนั้นสิ่งที่ตามมาก็สามารถจินตนาการออกได้!

เมื่อคนขับเห็นแบบนั้นก็รีบบอก “ทุกคนอย่าตกใจ ปกติพวกเขาก็แค่ต้องการเงินเท่านั้น ไม่ทำอะไรพวกคุณหรอก แต่เป็นเพราะผู้หญิงคนนี้หน้าตาสวยเกินไปถึงได้โดนปล้น หน้าตาทุกคนถือว่าอุ่นใจได้ ทุกคนไม่ต้องกังวล ไม่ต้องกังวล"

ทำพูดนี้ทำเอาคนแทบอยากกระอักเลือด อะไรคือสิ่งที่เรียกว่าหน้าตาอุ่นใจได้!

แต่จะว่าไปแล้ว ทุกคนบนรถบัสดูเหมือนจะเทียบไม่ได้กับความงามของต่งยู่จริงๆ มีผู้หญิงหลายคนแอบดีใจที่พวกเธอน่าเกลียด อย่างน้อยพวกเธอก็สามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้

ส่วนสาวสวยคนนั้น กลับไม่รู้ว่าวันนี้จะรอดหรือไม่

“ดึงเธอไปข้างหลังให้ฉัน รอให้พวกเราเก็บเงินล็อตนี้เสร็จแล้ว ทุกคนก็จะกลับไปสนุกกับเธอ ฮ่าฮ่าฮ่า!” ชายฉกรรจ์ที่ถือปืนอาก้าหัวเราะยิ้มกริ่มขึ้นมา

น้ำตาของต่งยู่แทบจะไหลออกมาแล้ว แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งในตัวเมือง หลายคนเมื่อได้ยินชื่อของพ่อเธอก็ต้องไว้หน้าเธออยู่หลายส่วน แต่เมื่อมาถึงที่กันดารจนไก่ไม่ออกไข่นกไม่อึแบบนี้ และได้พบกับกลุ่มคนเลวทรามเช่นนี้ ถือว่าตัวเธอโชคร้ายจริงๆ

ถ้ารู้แบบนี้เธอคงไม่มาที่นี่แล้ว แต่ตอนนี้การสำนึกเสียใจไม่ช่วยอะไร ชายฉกรรจ์เหล่านี้ตั้งใจแน่วแน่แล้วว่าต้องการจะได้ตัวเธอ เธอเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง ตอนนี้จะทำอะไรได้อีก?

เมื่อมองดูปืนและมีดในมือของพวกเขา ทันใดนั้นวิธีการทั้งหมดก็กลายเป็นเพียงความสิ้นหวังในชั่วพริบตา

เธอและพ่อออกจากหนานหลิงก็ไปยังเจียงตู ในเจียงตูเธอซื้อเครื่องเคลือบทองสัมฤทธิ์ใบหนึ่งมาซึ่งเป็นพระเจ้าชุ่นตัวหนึ่ง พระเจ้าชุ่นคือสัตว์ในตำนานโบราณ เป็นบุตรคนที่สองของมังกร บุตรของมังกรทั้งเก้านั้นมีชื่อเรียกแตกต่างกันออกไป พระเจ้าชุ่นที่เป็นหนึ่งในนั้นเป็นบุตรคนที่สองของมังกร ทำไมเธอถึงได้ตัดสินว่ามันคือพระเจ้าชุ่นตัวหนึ่งน่ะหรือ ก็เพราะว่ามันเหมือนพระเจ้าชุ่นที่ถูกบันทึกเอาไว้ในหนังสือโบราณอย่างไม่ผิดเพี้ยน พระเจ้าชุ่นตัวนี้เกิดจากมังกรและเสือดาว ดังนั้นมันจึงดูเหมือนเสือดาวหัวมังกร มองดูแล้วสมจริงอย่างมาก

ตอนแรกเธอได้มันมาก็คือได้มันมา นี่ถือเป็นเรื่องดี เธอสามารถขายมันต่อได้ราคาดี หรือจะสะสมเองก็ได้ แต่หลังจากที่เธอได้สิ่งนั้นมา พ่อของเธอก็ป่วย ตอนแรกเขาเริ่มจากเป็นไข้ และค่อยๆ กลายเป็นเพ้อเจ้อไม่ได้สติ ทั้งวันเขาจะกัดฟันและพูดประโยคหนึ่ง บอกว่าให้ต่งยู่นำพระเจ้าชุ่น คืนกลับไป นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเธอควรเอามา

เพื่อพ่อของเธอ ต่งยู่ได้แต่ต้องรีบนำพระเจ้าชุ่น ทองสัมฤทธิ์กลับมาโดยเร็ว เธอไม่สามารถสูญเสียชีวิตพ่อของเธอไปเพราะได้ของแบบนี้มา

เดิมทีเธอมาแค่คนเดียว แต่ว่าคุณชายคังที่ไล่ตามจีบเธออยู่บอกว่าต้องการมากับเธอด้วย และบอกว่าเรื่องของต่งยู่ก็คือเรื่องของเขา คุณชายคังเป็นคนที่ต่งยู่รู้จักหลังจากที่เธอไปที่เจียงตู แต่เดิมเธอก็ไม่ค่อยชอบลูกเศรษฐีพวกนี้อยู่แล้ว แต่ว่าคุณชายคังกลับมาตามอ้อนวอนอยู่อย่างไม่หยุด เธอก็เลยได้แต่ต้องรับปากอย่างไม่เต็มใจ

แต่เดิมเธอคิดว่าหลังจากพ่อของเธอหายดีแล้วเธอก็จะคบกับเขา แต่ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ที่น่าอับอายดังกล่าวได้

หลังจากเผชิญประสบการณ์ความเป็นความตายแบบเดียวกันนี้ ทำไมคุณชายคังถึงเป็นเหมือนฟางเหยียนไม่ได้ ถ้าหากฟางเหยียนอยู่ที่นี่ก็คงจะดี แบบนั้น เธอคงไม่ต้องถูกใครรังแก

เฮ้อ! ต่งยู่ ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่กัน? ตั้งแต่วินาทีที่เธอออกจากหนานหลิง เธอก็รู้ว่าตนกับฟางเหยียนนั้นเป็นไปไม่ได้อีก นอกจากนี้ ฟางเหยียนจะมาสามารถปรากฏในที่แร้นแค้นห่างไกลแบบนี้ได้อย่างไร

“เฮ้เฮ้เฮ้ คนสวย ฉันกำลังพูดกับเธออยู่นะ ทำไมเธอถึงจะร้องไห้แล้วล่ะ! รีบมาหาฉัน ให้ฉันได้ปลดปล่อยสักหน่อย” พูดไป ชายฉกรรจ์คนหนึ่งก็เดินเข้ามา และรวบต่งยู่เข้าไปกอด

ต่งยู่พยายามดิ้นรนและร้องตะโกนว่า "ไม่เอานะ ไม่นะ พวกนายกำลังทำจะอะไรอยู่? จะทำอะไร?"