จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 60

บทที่ 60 ฝังเข็มประตูผีสิบสามท่า

ฟางเหยียนไม่ได้พูดเสียงดัง แต่ทว่าคนที่อยู่รอบๆ ล้วนได้ยินคำพูดของเขา

หมอเจียงเงยหน้ามองฟางเหยียน เขาแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ที่นายพูดหมายความว่าอะไร นายคิดว่าบัตรประจำตัวแพทย์จะหามาจากไหนก็ได้เหรอ”

เจียงเหวินหลี่ ศาสตราจารย์แพทย์อันดับหนึ่งของประเทศ แพทย์ด้านระบบทางเดินหายใจประจำโรงพยาบาลเมืองจินโจว เป็นแพทย์ที่เรียนจบมาจากยุโรป อยู่กับการแพทย์มากว่ายี่สิบปี ถือว่ามีชื่อเสียงในเมืองจินโจวอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

วันนี้กลับโดนชายหนุ่มพูดแบบนี้ใส่ ทำให้เขาข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่

ฟางเหยียนส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ผมแค่คิดว่าหมออย่างคุณตรวจคนไข้ค่อนข้างจะสะเพร่าไปหน่อย นอกจากใช้ประโยชน์จากอุปกรณ์ต่างประเทศพวกนั้น อย่าบอกนะว่าคุณตรวจอาการไม่เป็น”

หมอเจียงอึ้งไป จากนั้นจึงส่งเสียงไม่พอใจออกมา “ใครบอกว่าฉันตรวจไม่เป็น!”

“ถ้าตรวจเป็น ทำไมคุณถึงให้เธอนอนราบกับพื้นล่ะ” ฟางเหยียนพูดออกมาตรงๆ

เมื่อพูดจบ หลินถงที่นอนอยู่บนพื้นก็ยิ่งตัวสั่นเข้าไปอีก สีหน้าของเธอซีดเผือดเป็นอย่างมาก

ฟางเหยียนยกมือขึ้นมาแตะบนหน้าของหลินถง จากนั้นก็ตรวจดูตรงหน้าผากของเธอ เขายกมือของเธอขึ้นมาจับชีพจรต่อหน้าต่อตาทุกคน

เมื่อเห็นภาพนั้น หมอเจียงรีบตวาดออกมาว่า “ที่แท้เป็นแพทย์จีนเหรอ ฉันนึกว่าจะล้อเล่นอะไร ชีวิตคนสำคัญดุจฟ้า ฉันไม่มีเวลามาเสียเวลากับนาย รีบส่งคนป่วยไปโรงพยาบาล”

พูดจบ เขาก็จะพาตัวหลินถงไป

แต่ทว่าฟางเหยียนจับมือของเขาที่กำลังจะแตะตัวหลินถงเอาไว้ จากนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “กลัวว่าจะตายก่อนถึงโรงพยาบาลน่ะสิ! ทางที่ดีคุณไปยืนดูอยู่ข้างๆ เถอะ”

หมอเจียงโกรธและกำลังจะพูดอะไรออกมา แต่มือของฟางเหยียนยังอยู่บนแขนของเขา

เขาพูดออกมาด้วยความโกรธว่า “ถ้าเกิดอะไรขึ้น นายจะรับผิดชอบไหวไหม”

ฟางเหยียนพยักหน้าแล้วพูดว่า “รับผิดชอบไหว! อีกอย่าง ผมรับประกันว่าจะไม่เป็นอะไรแน่นอน แต่ถ้าคุณพาตัวเธอไปต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่นอน”

เมื่อหมอเจียงได้ยินก็โกรธขึ้นมาทันที เขาเป็นหมอมากว่าสิบปี ยังไม่เคยเห็นคนหนุ่มคนไหนยโสโอหังเท่าเขาเลย

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงสบถออกมาว่า “ได้ งั้นฉันจะคอยดูว่านายจะช่วยเธอยังไง ถ้านายช่วยไม่ได้และเธอเป็นอะไรไป ตระกูลถังต้องไม่ปล่อยนายไว้แน่”

“หมอที่ไม่มีฝีมือในการรักษาเอาแต่ทำร้ายผู้อื่น!” ฟางเหยียนพูดเนิบๆ และไม่พูดไร้สาระกับเขาอีก

ฟางเหยียนวางมือของหลินถงลง จากนั้นจึงพูดกับผู้หญิงคนนั้นว่า “อุ้มเธอขึ้นมาได้ไหม”

ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะกลัวมาก แต่เธอก็ยังกังวลเรื่องหมอที่อยู่ตรงนี้ทั้งสองคน

เธอหันไปมองแพทย์อันดับหนึ่งประจำโรงพยาบาลคนนั้น ฟางเหยียนตวาดใส่เธอ “อุ้มขึ้นมา ถ้าเกิดเรื่องอะไร ผมรับผิดชอบเอง! ถ้าตระกูลถังจะเอาชีวิตเธอ ฉันจะปกป้องเธอเอง!”

ถึงแม้หญิงสาวจะลังเล แต่สุดท้ายเธอก็กัดฟันอุ้มหลินถงขึ้นมา

ฟางเหยียนกวาดตามองคนรอบๆ และพูดออกมาว่า “ใครมีมีดบ้าง”

ทุกคนมองหน้ากันไปมา ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ใครจะพามีดมาในสถานที่แบบนี้กันล่ะ

“ฉันมี” เวินหลานหยิบมีดเล่มเล็กออกมาจากกระเป๋าข้างหลังและยื่นให้ฟางเหยียน

ฟางเหยียนมองมีดที่มีสนิม เขาลูบตรงส่วนคมของมีดแล้วพูดว่า “พอใช้ได้”

พูดจบเขาก็หยิบกระดาษออกมาเช็ดมีด และล้วงไฟแช็กออกมา เขาใช้ไฟฆ่าเชื้อมีด

เมื่อเห็นการกระทำของเขา หมอเจียงจึงส่งเสียงหึออกมา และพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ลิงหลอกเจ้า!”

หลังจากที่ฟางเหยียนใช้ไฟลนส่วนคมของมีดจนเป็นสีแดง เขายกมือของหลินถงขึ้นมา เขาเล็งไปที่หลอดเลือดแดงของเธอและกดมีดลงไป เลือดสีแดงสดสาดกระจายออกมาจนทำให้อยู่ในงานตกใจจนอ้าปากค้าง