จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 604

ฉวยโอกาสโจมตีตอนที่อ่อนแอ สัตว์ประหลาดยั่วโมโหเขาแล้ว แล้วยังทำให้ต่งยู่กลัวอีก เขาไม่เชื่อว่าคนอย่างนี้จะเป็นฉินเสียงหลินได้！ฉินเสียงหลินของภูเขาทิพย์เป็นวีรบุรุษที่ช่วยผู้คนจากภัยอันตราย แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้านี้ กลับดูๆแล้วกระหายเลือดที่สุด！

“วันนี้ ให้ฉันขจัดความกลัวให้กับปวงชน！”

พูดจบ ฝ่ามือของเขาเกิดเป็นแสงสีทองขึ้นมา จากนั้นพนมมือ ระหว่างมือที่พนมปรากฏเป็นกระบี่ยาวที่ไม่ชัดเจนขึ้นมา ตอนที่กระบี่ยาวปรากฏขึ้น ค่ำคืนที่มืดมิด จู่ๆก็สว่างราวกับกลางวันแสกๆ！

ทันใดนั้น รอบๆเกิดเป็นพายุที่ประหลาดขึ้น ทำให้ค่ำคืนที่มืดมิดแต่เดิมกลายเป็นยิ่งลี้ลับมากขึ้น

ราวกับสัตว์ประหลาดจะสังหรณ์เรื่องที่เกิดขึ้นต่อไปได้ จึงได้จ้องไปที่ฟางเหยียนอย่างงงๆไม่รู้จะทำยังไงดี

เปรี้ยง！

จู่ๆก็เกิดเสียงฟ้าร้อง สายฟ้าล้อมรอบ กระบี่ยาวที่ตรงเด่งอยู่ในมือของเขา ตัวกระบี่ยาวประกายแสงสีทอง ราวกับกระบี่เทพ ชี้ไปที่สัตว์ประหลาด

“อาว…...”

สัตว์ประหลาดคำรามหลายครั้งติดกัน ด้วยเสียงสั่นๆ

“ตาย！”

กระบี่มาถึงแล้ว！

ตูม！

สัตว์ประหลาดถูกกระบี่โจมตีลอยไปไกลสิบกว่าเมตร แล้วกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง พลังโจมตีที่ยิ่งใหญ่ ทำให้มันตัวแตกยับเยิน บาดแผลฉกรรจ์เลือดโชก

ฟางเหยียนสีหน้าขาวซีดมาก ค่อยๆไอออกมา สัตว์ประหลาดนี่แข็งแกร่งจริง ถ้าเปลี่ยนเป็นนินจาระดับต้าชี่ธรรมดา บางทีอาจถูกมันเล่นงานจนตายได้！

“อาว…...”

เสียงอันบ้าคลั่งของสัตว์ประหลาดไม่สะเทือนฟ้าดินอย่างเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้เสียงของมันราวกับผู้เฒ่าที่พิโรธ

ฟางเหยียนเดินไปที่สัตว์ประหลาดทีละก้าวทีละก้าว ท่าทางยิ่งใหญ่ ทุกๆย่างก้าว ต้นไม้รอบๆล้มระเนระนาด ภายใต้ผลของพลังภายนอกที่ยิ่งใหญ่ สัตว์ประหลาดคำรามเสียงทุ้มมากขึ้น เหมือนกับจะเป็นใบ้ แต่ที่ไม่เหมือนกันคือ มันยังดื้อดึงในครั้งสุดท้าย

กำลังอันแข็งแกร่งได้เสื่อมถอยลงไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวอีกต่อไป

ตอนที่ฟางเหยียนเข้าใกล้สัตว์ประหลาด จู่ๆสัตว์ประหลาดก็พุ่งเข้ามา ด้วยความเร็ว ตอนที่ใกล้จะถึงเหลือเพียงร่องรอย ฟางเหยียนหันตัวทันใด หลบการโจมตีของสัตว์ประหลาด แต่สัตว์ประหลาดไม่หยุดลง กลับกันยังออกแรงสุดกำลัง พุ่งไปที่แคมป์ของพวกเขาเมื่อก่อน！

ทันใดนั้น คิ้วของฟางเหยียนขมวดเป็นอักษรชวน！

กลยุทธ์ของสัตว์ประหลาดนี้คือกลยุทธ์ส่งเสียงบูรพาฝ่าตีประจิม ที่โจมตีเขานั้นเป็นเพียงการหลอก เป้าหมายของมันคือต่งยู่ที่อยู่ไม่ไกลต่างหาก！

“สัตว์เดรัจฉานที่เจ้าเล่ห์！”

จู่ๆ ความเกรี้ยวกราดแผ่กระจายเข้าไปในจิตใจ

และต่งยู่ที่อยู่ไม่ไกล ได้ตกใจจนปิดหน้าร้องเสียงดังแล้ว

“อ้า…...”

ในตอนที่สัตว์ประหลาดจะจับต่งยู่ ฟางเหยียนปรากฏตัวต่อหน้าของเธอราวกับปีศาจก็มิปราณ คว้าเธอมาไว้ในอ้อมกอด แล้วต่อยออกไปอย่างรุนแรง

หนักหน่วง！

ตูม！

สัตว์ประหลาดถอยหลังไปหลายก้าวอีกครั้ง แต่ฟางเหยียนกลับเข้าไปใกล้

“เชี่ย！”

เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่อยู่ไม่ไกล ลูกตาใกล้จะหลุดออกมาแล้ว ใช่ คนที่เปล่งเสียงตกใจออกมาก็คือลูกพี่หวาง พวกเขาเพิ่งออกมาจากทางลัด ก็ได้เห็นเหตุการณ์นี้！