จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 623

เงียบ บรรยากาศในห้องประชุมเงียบขึ้นเรื่อยๆ เงียบจนเข็มตกสักเล่มคงได้ยิน

ส่วนฟางไห่เซิงพูดคำนี้จบ อารมณ์เขาตื่นเต้นถึงขีดสุด ใจเต้นเร็วแรง ร่างสั่นเทาเล็กน้อย นี่เขากำลังใช้ทุกสิ่งลงทุนเสี่ยง ขัดคำสั่งเจ้าตระกูลฟาง ตั้งแต่เล็กจนโต นี่เป็นครั้งแรกที่ฟางไห่เซิงคัดค้านพ่อตัวเองแข็งกล้าขนาดนี้ เพียงพอที่จะเห็นได้ว่า การลำเอียงของฟางจินหยวนที่มีต่อฟางเหยียนมันทำให้เขาทนจนถึงขีดสุดแล้ว

ฟางไห่ถางเองก็ด้วย เขาเชิดหน้ายืนขึ้นมาพูดว่า “พ่อ ผมก็ไม่เห็นด้วย!”

หลังจากฟางไห่ถางพูดจบ ทุกคนในห้องประชุมพากันพยักพเยิดเห็นด้วย ทุกคนต่างยืนขึ้น แต่มีเพียงสองคนที่ยังก้มหน้านิ่งไม่ยืนขึ้นมา คือฟางเหมี่ยวกับฟางไห่อิง ส่วนตงฟางหยุนเอ๋อร์เมียของฟางเหมี่ยวพยายามดึงเขาลุกขึ้น แต่ก็โดนเขาสะบัดมือทิ้งไม่ไยดี

เห็นได้ชัดว่า นี่เป็นการร้องขอของคนตระกูลฟางทั้งหมด! แต่มีเพียงฟางเหมี่ยวกับฟางไห่อิงที่ต่างออกไป ยังคงนั่งนิ่งอย่างไม่แคร์

พอบรรดาเครือญาติหลายสิบคนยืนขึ้น ทั่วทั้งห้องประชุมที่กว้างใหญ่พลันแคบเล็กลงทันที ดำมืดไปทั้งแถบบดบังแสงทั้งหมด

สายตาฟางจินหยวนกวาดมองไปทั่ว ทุกคนพากันก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตาด้วย

ฟางไห่อิงไม่อยู่ในกลุ่มร้องขอ ซึ่งอยู่ในความคาดหมายของฟางจินหยวน แต่ที่เหนือความคาดหมายคือฟางเหมี่ยว สายตาฟางจินหยวนฉายแววประหลาดใจวูบหนึ่ง พูดถึงฟางไห่อิงก่อนเลยละกัน ถ้าบอกว่าทั่วทั้งตระกูลฟางใครรักใคร่ฟางเหยียนที่สุด นอกจากเธอแล้วไม่มีคนที่สองแล้ว เธอปฏิเสธที่จะทำแบบนี้ เพียงเพื่อปกป้องหลานชายตัวเอง มันสมเหตุสมผล

แต่ฟางเหมี่ยวทำเพื่อเป้าหมายอะไรอันนี้เขาเองก็ไม่รู้

ไม่ว่าฟางเหมี่ยวจะทำเพื่อเป้าหมายอะไร มันก็ทำให้ฟางจินหยวนรู้สึกตื้นตันใจอยู่บ้าง

บรรยากาศเริ่มแปลกและตึงเครียดขึ้น ฟางจินหยวนที่หนักแน่นราวภูเขายิ่งกดดันจนพวกเขาแทบหายใจไม่ออก

ไม่มีใครพูดอะไร ได้แต่นิ่งเงียบกันหมด

แต่ใครเลยจะรู้ว่า แบบนี้ไม่ได้ทำให้ฟางจินหยวนเปลี่ยนความคิด แต่โชคดีที่คนส่วนมากคิดแบบนั้น เขาเลยไม่สะดวกจะใช้กฎบ้าน

เรียกได้ว่าตอนนี้คือความเงียบชนะทุกเสียง ยิ่งมีอำนาจมากยิ่งกว่าหมื่นคำพูด

พวกเขาเงียบกันหมด แต่มันทำให้หลี่เยว่เมียของฟางไห่เซิงร้อนใจหนัก เธอไม่มีเวลาไปห่วงใยอนาคตตระกูลฟาง สิ่งที่เธอกังวลใจที่สุดเสมอคือชีวิตของตัวเอง เธอทนเก็บไม่ไหวเหมือนเครือญาติพวกนี้

แต่หลังจากหลี่เยว่เอ่ยปาก ฟางไห่เซิงอยากจะตบปิดปากเธอจริงๆ!

เธอทำลายบรรยากาศนิ่งเงียบนี้ ทำลายตระกูลฟางที่ยากจะรวมใจเป็นหนึ่งนี่ และทำลายการบีบคั้นที่ได้มาไม่ง่ายนี่

มันเหมือนคำพูดนั้นเลยที่ว่า นมโตสมองกลวง！

หลี่เยว่เมียของฟางไห่เซิงพูดขึ้นว่า “พ่อคะ พ่อทำไม่ถูกนะ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลหรืออะไรพ่อไม่ได้ผิดต่อฟางเหยียน ตอนนี้ตระกูลฟางมาถึงช่วงเป็นตายเท่ากันแล้ว พ่อยังจะปกป้องเจ้าคนไม่สำนึกบุญคุณนั่นอีกหรอ? ฉันว่า ที่ควรทิ้งต้องทิ้งนะคะ จะได้ไม่ทำให้ตระกูลฟางเราเสียหายมากเกินไป เรื่องพวกนี้เป็นเพราะฟางเหยียนหาเรื่องมาทั้งนั้น ถือสิทธิ์อะไรให้ชีวิตคนมากมายต้องเสี่ยงเพราะเขาล่ะ”

หลี่เยว่ร้องแผดเสียง ทีท่าแข็งกร้าวราวกับตนเป็นนายหญิงตระกูลฟาง!

เมียของฟางไห่ถางเองก็ร่วมย้อนด้วย “คิดว่าตัวเองเก่งมาก? ผุ้หญิงที่ควบคุมผู้ชายตัวเองไม่ได้ยังมีหน้ามากล่าวโทษ? ฉันว่าเธอน่ะเดือดร้อนแทนฟางเหยียนหรือเปล่า ทำอะไรก็ไม่ดี พอพูดถึงฟางเหยียนล่ะเก่งเชียว! ฟางไห่อิง ฉันจะบอกเธอชัดๆอีกครั้งนะ ตระกูลฟางเป็นแค่บ้านแม่ของเธอ ไม่ใช่บ้านสามีเธอ อยากจะทำเท่วางอำนาจ กลับไปวางอำนาจที่บ้านตัวเองโน่น!”

พอคำนี้ออกมา ทั้งสองพี่น้องฟางไห่เซิงและฟางไห่ถางรู้สึกเจ็บปวดที่หน้าแสบร้อนเอามากๆ แทบจะไม่ยกเว้นเลย สองพี่น้องแค่อยากกลับไปสั่งสอนเมียตัวเองซักยก!

ขายหน้าแทบจะไปถึงบ้านยายแล้วเนี่ย!

นี่มันอะไรกัน ห้องประชุมเขาไว้ทำอะไรหะ?

โดนพวกหล่อนสองคนทำหยั่งกับตลาดสด!

แพ้แล้ว!

แพ้หมดรูป!

โดยเฉพาะสีหน้าฟางจินหยวนดำทะมึนขึ้นเรื่อยๆ ทำให้พวกสองพี่น้องฟางไห่เซิงใจเต้นไม่เป็นส่ำ