พอขวังซือออกมา ทั่วทั้งตระกูลฟางแตกฮือเลย!
นี่เป็นสัตว์คุ้มครองในตำนานของตระกูลฟาง อยู่มานานแค่ไหนไม่มีใครรู้ แต่คนตระกูลฟางรู้แค่ว่า ขอเพียงคุณท่านฟางเจออันตราย สัตว์คุ้มครองในตำนานต้องปรากฏตัวอย่างไม่ลังเลใจเลย เพื่อช่วยเหลือตระกูลฟางให้รอดพ้นอันตราย คนตระกูลฟางที่ไม่เคยเห็นขวังซือมาก่อน พอเห็นขวังซือในมาดแข็งแกร่งแบบนี้ ต่างพากันภูมิใจไม่ได้
ขวังซือเดินมาตรงหน้าฟางจินหยวนถึงหยุดลง ทั่วทั้งผืนดินสะท้านกึก พลังที่แผ่ซ่านออกมาจากกายเขา ครอบปกป้องคนตระกูลฟางไว้ตรงกลางอย่างแผ่วเบา ทุกคนไม่ได้สังเกตอะไร แต่ผู้หญิงหน้ากากคนนั้นยิ้มหยัน บ่นพึมพำว่า “ลมปราณภายในปล่อยออก ปรมาจารย์? มิน่าดูกร่างนัก!”
ตามหลังลมกลุ่มหนึ่งพัดมา ทำผมยุ่งเหยิงของขวังซือพริ้วไสว ใบหน้าหยาบกร้านปรากฏต่อสายตาทุกคน ท่ามกลางใบหน้าหยาบกร้านนั่นคือคิ้วหน้าตาใหญ่ ผมดำขนคิ้วเคราตายเรียงกันจนแยกไม่ออก แต่สิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้ผมดำดกนั่น ดวงตาคมปลาบกำลังจับจ้องเขม็งมาที่ผู้หญิงหน้ากากมังกรตรงหน้า
“แตก!” ผู้หญิงหน้ากากพูดเสียงเรียบ
พูดจบปุ๊บ ลมปราณหนึ่งพุ่งเข้าใส่ขวังซือทันที เร็วจนคนแทบไม่รู้สึก เพียงแต่ตอนจะถึงหน้าฟางจินหยวน ลมปราณนั้นโดนขวังซือสกัดเอาไว้ได้
“โฮก!” ขวังซือตะคอกด้วยความโกรธ จนดังไปทั่วฟ้าดิน!
“น่าสนใจแฮะ” ผู้หญิงหน้ากากมังกรไม่ได้โกรธที่โดนสกัดการโจมตีด้วยลมปราณเอาไว้ได้ ตรงกันข้ามกลับมีแววยิ้มเย็นบนหน้าเธอขึ้นมา ที่เธอทำไปเมื่อกี้เพื่อทดสอบ ปรมาจารย์น่ะไม่น่ากลัว แต่ปรมาจารย์ที่ไม่รู้ที่มาสิค่อนข้างลำบากหน่อย พอเธอทดสอบไปแบบนั้น ในใจก็พอประเมินฝีมือได้คร่าวๆละ
ผู้เก่งกาจทำไมถึงเก่ง!
แต่เป็นเพราะพวกเขาถนัดในการค้นพบจุดอ่อนที่คนอื่นไม่เห็น สามารถมองออกทุกอย่างของศัตรูในเวลาสั้นที่สุด และโจมตีจุดอ่อนนั่นก่อนเลย จัดการศัตรูไม่เหลือซาก นี่คือผู้เก่งกาจ
ต้องยอมรับจริงๆว่า การทดสอบเมื่อกี้ เธอสบายใจลงเยอะมาก ระดับปรมาจารย์ก็มีระดับแกร่งและอ่อนนะ! และสำหรับเจ้าตัวรูปร่างสูงใหญ่ตรงหน้านี้ก็แค่นี้เอง!
หลังจากขวังซือคำรามเสียงต่ำไม่หยุด ฟางจินหยวนถึงได้สติกลับมา เขาพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “ไม่คิดว่าคุณจะเล่นลูกไม้ตุกติกลอบทำร้ายแบบนี้ น่าสมเพชจริง ศักดิ์ศรีของผู้เก่งกาจเป็นแค่เรื่องตลกหรือไงกัน?”
“ตามใจแกจะคิดยังไง” ผู้หญิงหน้ากากมังกรเหมือนไม่อยากอธิบายอะไรมากมาย เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “นี่เป็นไม้ตายของแก? ในเมื่อฆ่าคนมากมายขนาดนั้นแล้ว ฉันไม่ซีเรียสจะทำลายความเชื่อของแกให้ย่อยยับลงไปอีก ฉันจะให้แกรู้ว่า วินาทีที่ความเชื่อถูกทำลาย แกจะรู้สึกเจ็บปวดราวโดนมีดกรีดมันเป็นยังไง!”
เห็นได้ชัดว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่กลัวขวังซือ ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังคิดจะฆ่าขวังซือด้วย!
ฟางจินหยวนรู้ดีว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้พูดโอ้อวด แต่มีฝีมือจริงๆ พอคิดถึงตรงนี้ เขาเริ่มไม่มั่นใจละ ใบหน้าเหี่ยวชราเริ่มฉายแววเคร่งเครียดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ส่วนปฏิกิริยาคนตระกูลฟางกับคำพูดโอ้อวดของผู้หญิงหน้ากากเหมือนกันเป๊ะ ทุกคนต่างอยู่ในโหมดรอดูอะไรสนุกๆ ขนาดคู่สามีภรรยาฟางไห่เซิง ฟางไห่ถางเองยังอดรุ้สึกเศร้าแทนผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาไม่ได้ เพราะพวกเขาเคยเห็นความเก่งกาจดุร้ายของขวังซือมาแล้วทั้งนั้น
ต่อให้เป็นเครือญาติที่ไม่เคยเห็นขวังซือมาก่อน หลังจากได้รับการอธิบายอย่างจริงจังรวมถึงการรับรู้และรับฟังจากทุกคน ก็เชื่อมั่นในตัวขวังซือไปกันหมด นอกจากเขาจะหน้าตาประหลาดไปสักหน่อย และยังเป็นเทพคุ้มครองของตระกูลฟาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ