จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 639

หากแม้จะมีความหวังเพียงน้อยนิด ฟางจินหยวนก็จะไม่ยอมคิดว่าตระกูลฟางอับจนหนทาง แม้ว่าขวังซือจะแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งจนหาเหตุผลไม่ได้ก็ตาม ทว่าก็ไม่สามารถที่จะสังหารห้าคนนั้นโดยตรงได้ ทั้งห้าคนนั้นคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมา หากหยิบยกผู้ใดผู้หนึ่งในนั้นออกมา เกรงว่าก็คงสามารถก่อให้เกิดเป็นศึกนองเลือดคละคลุ้งได้ทั้งนั้น

ฟางไห่เซิงเช็ดเลือดสดๆ มุมปากตนเองออก พร้อมมองไปยังห้าคนนั้นที่มีเจตนาฆ่าสังหารรุนแรง ภายในใจพลันพึมพำกับตัวเองขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ “ตระกูลฟางจะต้องจบสิ้นแล้วจริงๆ เหรอ?”

สิ้นหวัง!

ขณะที่มองไปยังคนของตระกูลฟางทุกคน ล้วนเห็นความผิดหวังบนใบหน้าของพวกเขาออกมาได้อย่างชัดเจน!

ไม่เพียงแต่ฟางไห่เซิงเท่านั้นที่มีความคิดนี้ แม้แต่ฟางไห่ถางเองก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน ในเวลานี้ เขาคิดเพียงหนีเอาตัวรอด หนีออกจากพื้นที่มหันตภัยนี้ ออกไปจากตรงนี้ มิใช่เพียงความคิดของฟางไห่ถางคนเดียวเท่านั้น รวมไปถึงความคิดโดยทั่วไปของคนตระกูลฟางด้วยเช่นกัน ทว่ายังคงมีผู้ไม่กล้าหนีไปอยู่ดี ถึงอย่างไรฟางจินหยวนก็ยังอยู่ตรงนั้น

ความสิ้นหวังและความหวาดกลัววนเวียนอยู่ในหัวสมองของทุกคน บรรยากาศกลายเป็นพิลึกและตึงเครียดอย่างขีดสุด

ต่อหน้าความตาย ไม่มีผู้ใดสามารถสงบนิ่งจนถึงขั้นไร้ซึ่งความหวาดกลัวได้

เมื่อเทียบกับการรอความตาย พวกเขาอยากจะหนีไปเสียมากกว่า!

ฟางจินหยวนเองก็เป็นคนฉลาดผู้หนึ่ง เขาสังเกตได้ถึงบรรยากาศที่กำลังเปลี่ยนไปอย่างผิดแปลก ในเวลานี้เขามีความจำเป็นที่จะต้องสยบอารมณ์ที่ไม่จำเป็นบางอย่างเอาไว้

“ชายฉกรรจ์ตระกูลฟางล้วนแต่มีความกล้าหาญมาตั้งแต่ไหนแต่ไร การกระทำอย่างที่คนต้อยต่ำทำ เช่นการหวาดกลัวความตาย เป็นการกระทำของตระกูลที่หน้าไม่อายทั้งนั้น ใครกล้าคิดหวังที่จะหนีเอาตัวรอดไปในเวลานี้แม้แต่นิดเดียว ฉัน ฟางจินหยวนจะไม่มีทางปล่อยมันไปเป็นอันขาด!”

ไม่มีผู้ใดตอบกลับ ทว่าบรรยากาศที่ผิดแปลกไปนั้นได้เริ่มลดน้อยลงเรื่อยๆ แล้ว โดยเฉพาะเขามองไปยังฟางไห่ถางอย่างจงใจและไม่ตั้งใจ เห็นดังนั้นฟางไห่ถางจึงหน้าถอดสีไปในทันที มีความร้อนตัวจนแสดงอาการออกมาดังเคยเกิดขึ้นมาก่อน

ฟางจินหยวนจงใจที่จะไม่เปิดเผย ตรงกันข้ามกลับรู้สึกเศร้าใจขึ้นมาอยู่ลึกๆ หากเป็นคนอื่นในตระกูลฟาง บางทีเขาก็อาจจะเชือดไก่ให้ลิงดู เป็นการตักเตือนให้ผู้อื่นไม่ทำผิดเช่นนี้ ทว่าคนผู้นี้กลับเป็นฟางไห่ถาง ลูกชายที่เขาภาคภูมิใจที่สุด นอกเหนือจากความโมโหแล้วนั้น ที่มากกว่าก็คือความเศร้าหมอง

ไม่ใช่เพียงแค่ฟางไห่ถางเท่านั้น คนหลายคนในตระกูลฟางล้วนแต่เห็นเขาเป็นตัวอย่าง พร้อมทั้งมีความคิดที่จะหนีเอาตัวรอดผุดขึ้นมา เป็นสิ่งที่ไม่สมควรจริงๆ ทว่าจะว่าไป เมื่อเผชิญกับการสังหารหมู่ที่ไร้ซึ่งความหวั่นวิตก ผู้ใดจะไม่เกรงกลัว?

หากจะโทษจริงๆ ก็คงต้องโทษที่ตระกูลฟางไม่สามารถที่จะรับมือกับวิธีการเข่นฆ่าที่เหี้ยมโหดระดับนี้ได้ แน่นอนว่า ไม่รวมฟางเหยียน เขานั้นสามารถทำร้ายขวังซือจนได้รับบาดเจ็บได้อย่างง่ายดาย ทว่าเขาจะเข้ามาให้ความช่วยเหลือพวกเขาจริงๆ หรือ?

ฟางจินหยวนไม่ทราบ เขาไม่ทราบแม้กระทั่งว่า บัดนี้ฟางเหยียนอยู่ที่ใด

เขาจะรู้สึกดีใจเพราะเห็นตระกูลฟางถูกทำลายหรือไม่?

ว่ากันถึงแก่นแท้แล้ว ความคาดหวังที่ฟางไห่ถางเผยออกมาให้เห็นนั้น ก็อยู่ในหลักเหตุผลเช่นกัน ก็เพราะพวกเขาไม่มีกำลังอันแข็งแกร่งหนุนหลัง ส่งผลให้ตระกูลฟางได้รับความเสียหายใหญ่หลวงนัก

ภายในใจรู้สึกเย็นยะเยือก สิ้นหวัง ราวกับตกลงไปในรูน้ำแข็งอย่างไรอย่างนั้น จากความคิดในใจ ฟางจินหยวนได้ยอมรับการกระทำทุกประการของฟางไห่ถางแล้วไปโดยปริยาย ถึงอย่างไรมีเพียงการมีชีวิตรอดอยู่ จึงจะมีความเป็นไปได้อันไร้ขีดจำกัด

ทว่าเขาจะถอยไม่ได้ หากถอยหลังหนึ่งก้าว ตระกูลฟางก็ไม่สามารถฟื้นกลับมาได้โดยสิ้นเชิง!

ทันใดนั้นเอง เขาก็มองไปยังหญิงหน้ากากพยัคฆ์ “ท่าน ผมยอมใช้กำลังของตัวผมคนเดียว ชดใช้ความตายแทนครอบครัวตระกูลฟางทั้งหมด ปล่อยตระกูลฟางผมไปเถอะ ตกลงไหม?”

หญิงหน้ากากพยัคฆ์หยุดการกระทำตนเองลง ในมือพลางโยนร่างที่แน่นิ่งลงพื้น ทำอย่างไม่สนใจราวกับเป็นขยะอย่างไรอย่างนั้น จากนั้นจึงยิ้มเย็นชาเอ่ยขึ้นว่า “นี่แกกำลังขอร้องฉันงั้นเหรอ?”

“ใช่!”

ฟางจินหยวนสูดหายใจเข้าลึก เอ่ยตอบอย่างหนักแน่น ไม่มีผู้ใดทราบว่า ขณะที่เขาเอ่ยประโยคเหล่านั้นออกมา ภายในใจรู้สึกทุกข์ตรมมากเพียงใด เขาเป็นใคร ฟางจินหยวนเชียวนะ! ผู้นำตระกูลของตระกูลสูงส่งที่สุดในประเทศหวา ถือเป็นเกียรติของประเทศหวา แต่กลับก้มหัวอย่างไม่น่าเชื่อ สิ่งนี้จะทำให้เขาสบายใจได้อย่างไร

ทว่าเพื่อตระกูลฟาง เขาจำต้องทำเช่นนี้ หน้าตาศักดิ์ศรีคุ้มครองชีวิตได้หรือไม่?

โบราณกล่าวไว้ว่า: เมื่อคนคนหนึ่งยอมปล่อยวางศักดิ์ศรีของตนลง เขานั้นได้มองเห็นความเป็นความตายเป็นเรื่องปกติตั้งนานแล้ว ไม่มีเรื่องอันใดที่จะสามารถทำร้ายเขาได้

และฟางจินหยวนในบัดนี้ ก็เป็นเช่นนี้

เมื่อคำพูดเมื่อครู่ของฟางจินหยวนเปล่งออกมา คนทั้งตระกูลฟางก็มีความรู้สึกแตกต่างกันไป ทั้งประหลาดใจ หวาดกลัว กระส่ายกระสับ สุดท้ายรวมกันเป็นความอับอายอยู่ลึกๆ

“ฮ่าฮ่าฮ่า...” หญิงหน้ากากพยัคฆ์หัวเราะเสียงดังขึ้นมา “ฟางจินหยวน ก็บอกไปแล้วไง ฉันหวังว่าปากของคนตระกูลฟางแกจะแข็งเหมือนกระดูก แต่ว่า แกทำฉันผิดหวังเกินไปแล้ว ผิดหวังสุดๆ ไปเลย ไม่ต้องห่วงหรอกน่า คำพูดที่ฉันเคยพูดฉันจะต้องทำให้ได้ ฉันจะทำให้แกได้เห็นกับตาตัวเองว่าคนของตระกูลฟางแกตายลงกันยังไง!”

“ท่าน จะฆ่าล้างชั่วโครตจริงๆ งั้นเหรอ!” ฟางจินหยวนตะโกนอย่างโมโหออกมาอย่างฉุนเฉียว

หม่างเทียนสีหน้าถอดสี จากนั้นก็เดินเข้าไปหาขวังซืออย่างเด็ดเดี่ยว โดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เมื่อวาดมือออกมา ดาบที่อยู่ในมือก็หลายเป็นลูกธนูอันแหลมคมดอกหนึ่งลอยพุ่งเข้าใส่ขวังซือทันที

เขาทราบนิสัยของเทพธิดาดี จุดจบของการขัดคำสั่งเธอนั้นมีเพียงตายสถานเดียว หากต้องถูกเธอฆ่าตาย ไม่สู้ตายในสนามรบเสียยังจะดีกว่า!

เขาทราบดีว่าการโจมตีนี้ไร้ประโยชน์ ทว่าเป็นการแสดงออกจากใจจริง!

ชิ้ง!

ดาบที่อยู่ในมือกลายเป็นผงเหล็กทันที เหมือนเมื่อก่อน!

เขาพุ่งเข้าไปโดยไม่ลังเลอีกครั้ง อีกทั้งครานี้ เขาตัดสินใจแล้วว่าจำต้องตาย!

“ลงมือ!” หญิงหน้ากากพยัคฆ์เอ่ยขึ้นอีกครา

ทั้งห้าคนบุกเข้าไปโจมตีจากห้าทิศทาง ขวังซือคำรามขึ้นมากึกก้องทั่วท้องนภา ร่างกายสั่นสะเทือน จากนั้นก็เข้าไปหาหญิงหน้ากากพยัคฆ์อีกครั้ง ขวังซือที่กำลังเกรี้ยวกราดอยู่ ไม่ว่าจะเป็นความเร็วหรือวิธีลงมือ ล้วนเพิ่มระดับขึ้นมาอีกหนึ่งระดับ ทุกหมัดที่โจมตีเข้าไปกระแทกเข้าเนื้อโดยตรง จำต้องระบายความเกรี้ยวกราดในใจออกมาให้ได้!

เหอะ!

ขวังซือคนเดียวจะรับมือกับการโจมตีแบบต่อเนื่องของคนห้าคนได้อย่างไร อีกทั้งทุกคราที่เขาหลบหลีก หญิงหน้ากากพยัคฆ์ก็จะสังหารคนของตระกูลฟางทิ้งหนึ่งคน

ฟางจินหยวนหลับตาลง ภายในใจเย็นชาไร้ความรู้สึกจนถึงขีดสุด เขาเอ่ยพึมพำขึ้นมาว่า “ตระกูลฟางจะจบสิ้นแล้วเหรอ!”

ไม่เพียงเขาฟางจินหยวน ผู้คนทั้งหมดในตระกูลฟางต่างก็ได้รับความหวาดผวาและความสิ้นหวังอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเช่นกัน ทุกคนต่างก็ทราบดีว่า ตระกูลฟางนั้นได้จบสิ้นโดยสิ้นเชิงแล้ว!

และในขณะที่ทั้งห้าคนกำลังเพิ่มกำลังโจมตีนั้น ทันใดนั้นเองประตูใหญ่ก็เปิดออก น้ำเสียงที่ตามมา ทำให้ทุกคนทั้งตระกูลฟางต่างต้องเนื้อตัวสั่นเทา ความสิ้นหวังบนใบหน้าสลายหายไปในทันใด สิ่งที่มาแทนที่ก็คือความตื่นเต้นและความประหลาดใจ ไม่เพียงแต่พวกเขา แม้แต่หญิงหน้ากากพยัคฆ์ก็ยังหยุดชะงักไป พร้อมจ้องมองชายหนุ่มที่เดินเข้ามาจากประตูใหญ่อย่างอึ้งๆ

“ได้ยินมาว่า...แกจะทำให้ฉันตายอย่างน่าเวทนา?”