จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 651

รอยยิ้มนั้น?

เดิมฟางเหยียนยิ้มเป็นด้วยหรือ? ฟางฟังตกอยู่ในภวังค์ของภาพลักษณ์อีกด้านหนึ่งของฟางเหยียนตลอด เธอตกตะลึงจนถึงขีดสุดจริงๆ ที่เธอเคยพบ เป็นผู้ที่เย็นชาไร้อารมณ์มาโดยตลอด ทั้งยังเป็นความเย็นชาที่ไม่เอาผู้ใดไว้ในสายตาเลย

นี่ยังใช่ฟางเหยียนอยู่หรือไม่?

แม้จะไม่ทราบว่าเหตุใดฟางเหยียนจึงไม่เป็นเหมือนเดิม ทว่าเธอเชื่อว่าลูกผู้พี่ก็ยังเป็นลูกผู้พี่ อยู่วันยังค่ำ

หลังจากที่พนักงานแคชเชียร์กลับมาด้วยสองมือเปล่า ในใจของเจิ้งชงก็ยิ่งโมโหเพิ่มขึ้น เขาเดาออกแล้วว่าเมื่อครู่ฟางเหยียนต้องการทำอะไรกับพนักงานแคชเชียร์ นั่นจำต้องเป็นการปล้นชิงตามไฟ ฉวยโอกาสชิงผลประโยชน์เมื่อผู้อื่นเดือดร้อนเป็นแน่ เอาเสื้อผ้าแบรนด์อาร์มานี่ มาเยอะเสียหน่อย ทว่าตอนนี้พนักงานแคชเชียร์ไม่ได้นำเสื้อผ้ากลับแต่อย่างใด แสดงถึงปัญหาอย่างหนึ่ง นั่นก็คือเสื้อผ้าในสต๊อกไม่มีแล้ว!

ประหยัดเงินไปได้อีกแล้ว!

เยี่ยมไปเลย!

ความประจบสอพลอเข้ามาเยือน เจิ้งชงดีใจจนแทบจะสาบานเป็นพี่น้องกับฟางเหยียน ณ ตอนนั้นเลย อยู่ๆ เขาก็พบว่าไม่ได้เกลียดเจ้าหมอนี่ ฉลาดหลักแหลมยิ่งกว่าโจวซานอีก เข้าท่าเสียจริง แถมการยกยอผู้อื่นก็มีกลยุทธ์ โดยเฉพาะตอนนี้ที่เจ้าหมอนี่เริ่มมาคลอเคลียเขา ทั้งทำให้ฟางฟังทราบได้ว่าผู้ใดถึงจะเหมาะสมกับเธอ ทั้งยังแสดงถึงหน่วนก้านตนเองออกมาได้ด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวแท้ๆ

เมื่อเห็นพนักงานแคชเชียร์กลับมาแล้ว ฟางเหยียนก็ยังคงมีใบหน้าที่ ‘ประจบประแจง’ อยู่ดังเดิม เขาเอ่ยขึ้นถามด้วยสีหน้าร่าเริง “นายแน่ใจนะคะว่าจะจ่ายบิลทั้งหมดในร้าน?”

“น้องฟาง พูดคำนี้ก็ถือเป็นการตบหน้าพี่ไม่ใช่หรือไง? พวกเราก็แค่ผิดเองที่รู้จักกันช้าไป พี่ได้ที่นั่งแถวหน้ามาสองสามใบพอดีเลย จะได้มองใบหน้าอันงดงามของเวินหลานได้ใกล้ๆ หน่อย เดี๋ยวพี่พานายไป ว่ายังไง?”

“ถ้างั้นก็ต้องขอบคุณคุณชายเจิ้งมากๆ นะ” ฟางเหยียนดีใจมาก เขาดีใจมากจริงๆ เขาคิดว่า “ถ้าเจิ้งชงรู้ช่วงที่จะถูกกลั่นแกล้งจนหัวหมุน เขาจะร้องไห้จนเวียนหัวสลบในห้องน้ำเลยหรือเปล่า?”

ดีใจ วันนี้เจิ้งชงดีใจจริงๆ ยี่สิบกว่าปีมาแล้ว ไม่เคยสบายใจเช่นนี้มาก่อน

ครั้นตามเสียงเท้าเดินอันเร่งรีบที่ดังมาจากด้านนอกร้านอาร์มานี่ ทำให้รอยยิ้มของเขาหยุดชะงักอยู่อย่างนั้นทันที ในใจของเขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีผุดขึ้นมา โดยเฉพาะเมื่อเห็นรอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของฟางเหยียน!

จากนั้นกลุ่มคนก็พุ่งเข้ามายังร้านอาร์มานี่ ราวกับม้าป่าถูกปลดพันธนาการ บริเวณที่ไปถึงราวกับเป็นลมพายุกวาดล้าง เสื้อผ้าบนเคาน์เตอร์แขวนเสื้อผ้าถูกแย่งชิงจนว่างเปล่า บรรยากาศรุนแรงจนถึงที่สุด

ส่วนฟางเหยียนเองก็ปกป้องฟางฟังเอาไว้ด้านหลังทันที ฟางฟังตระหนักรู้ขึ้นมาทันทีราวกับเพิ่งตื่นขึ้น

“พี่เหยียน พี่นี่เลวจริงๆ เลยนะ!”

“สำหรับคนแบบนี้ ไม่คุ้มที่จะไปเห็นใจ!”

สิ้นเสียงฟางเหยียน ร่างกายกำยำก็พุ่งขึ้นมาบนเคาน์เตอร์แคชเชียร์ ไม่รู้ว่าไปเอาไมค์มาจากไหนกำไว้ในมือ เมื่อเขาเปล่งเสียง ผู้คนที่นั่นก็พลุ่งพล่านขึ้นมา อีกทั้งตัวเจิ้งชงเองก็สีหน้าถอดสีทันควัน ทั้งใบหน้าเขียวปั๊ด ราวกับยักษ์เขียวอย่างไรอย่างนั้น ร่างกายสั่นเทาราวกับเขย่าตะแกรง เดือดดาลขึ้นมา

“ทุกคนไม่ต้องรีบร้อนไป เข้ามาทีละคน ร้านตลอดสายนี้สามารถแย่งซื้อได้ตามใจชอบ คุณชายเจิ้งของเรามีเงิน วัตถุประสงค์ของเราก็คือแบ่งเบาความกลัดกลุ้มที่คุณชายเจิ้งมีเงินมากมายเท่านั้น เพราะฉะนั้นทุกคนแสดงเต็มที่เลยเถอะนะ สู้ๆ ทุกคน อ้อ จริงสิ จำเอาไว้ด้วยนะว่า ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในวันนี้คุณชายเจิ้งจะเป็นคนจ่ายทั้งหมด!”

ร้านค้าตลอดสาย!

ทั้งสายนี้อย่างน้อยก็มี 20 กว่าร้าน...

เหล่านี้เป็นร้านที่ราคาแพงฟุ่มเฟือยทั้งนั้นเลย! ไม่ใช่ร้านขายข้างทาง!

นี่มันอะไรกัน!

เจิ้งชงโมโหจนตาร้อนผ่าว รู้สึกเพียงว่าภายในหัวขาดออกซิเจน มีเสียงดังครืนครืนทั่วทั้งหัว คนที่พุ่งเข้ามาในร้านอาร์นี่อย่างน้อยมีจำนวนประมาณสิบกว่าคนได้ ทั้งหมดต่างก็กวาดเอาชุดไปไม่เหลือสักชุด เพียงร้านเดียวก็สามารถทำให้เขากระอักเลือดได้ อีกทั้งที่ทำให้เขาใจสลายยิ่งกว่าเดิมก็คือ สถานการณ์เดียวกันนี้กำลังเกิดขึ้นอยู่ร้านอื่น!

เอื้อ...

เจิ้งชงรู้สึกภายในลำคอเดือดพล่าน คลื่นร้อนๆ กระจายออกมาลำคอ!

กระอักเลือด!