จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 665

ผู้หญิงที่ลงรถมา มีความสวยงามตรงตามความต้องการของทุกคน

คำเปรียบเปรยที่ว่า หญิงงามควรเมือง หญิงงามล่มเมือง อย่ามาใช้พูดถึงเธอได้อย่างไม่มีข้อกังขา กลับกัน ทุกคนดูเหมือนจะไม่สงสัย ที่ใช้คำเปรียบเปรยเหล่านี้หาพูดให้ผู้หญิงคนนี้

สวย สวยมากเลย！

เห็นว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะอายุประมาณ 17 18 ปี ใบหน้ารูปไข่ หน้าตาสะสวยมาก

ดวงตาที่มีแววตาสว่างไสว คิ้วที่โค้งสวยดั่งกิ่งหลิว ขนตายาวๆ ขยับเล็กน้อย ผิวพรรณที่ขาวนวลเผยให้เห็นเป็นสีชมพูระเรื่อ ริมฝีปากที่บางราวกับกลีบกุหลาบชวนให้อยากจะเด็ดมาดอมดม

แววตาที่ดูสูงส่ง นิ่งสงบ สองตาหันมองมีเสน่ห์ เหมือนจะเป็นผู้หญิงจากแดนใต้ แต่ก็มีความดื้อรั้นแฝงอยู่ด้วย และเหมือนจะมีความเป็นผู้หญิงของประเทศทางเหนือด้วย

คิ้วบางๆ ราวกับทิวเขาไกลๆ คิ้วหงส์ตาใส มองแล้วชวนให้ดึงดูดวิญญาณ จมูกเป็นสันสวย ผิวขาวดั่งหิมะ ริมฝีปากเหมือนดอกเหมยแดงที่เบ่งบานกลางหิมะ ช่างสวยราวกับนางฟ้าที่หลุดออกมาจากภาพวาดเสียอย่างนั้น

เธอมีเรือนร่างที่เรียวยาว ต้นแขนที่อ่อนช้อยดั่งรากบัว ต้นขาที่กลมยาวสวย น่องขาที่เล็กเรียวเนียนใส บวกกับเนื้อที่นุ่มนวล ช่างสวยงามดั่งหยกสรรค์สร้างจริงๆ

เสื้อสีเขียวอ่อน กระโปรงที่มีกลีบสีเขียวลายดอกไม้แพรพรรณ คลุมผ้าคลุมไหล่สีเขียวน้ำทะเลอ่อนๆ เปิดไหล่เปิดเอว ผิวแน่นชุ่มชื้น กิริยาอ่อนช้อย ราบกับไม่มีกระดูก แต่ยิ่งดูสวยกว่าเดิม

เส้นผมสีดำปลิวไสว คิ้วที่โค้งๆ สายที่ดึงดูดวิญญาณได้ สันจมูกที่โด่งสูง แก้มชมพูระเรื่อ ริมฝีปากสีเชอรี่ ใบหน้ารูปไข่สว่างดั่งหยก ผิวพรรณที่เหมือนหยกหิมะ เรือนร่างบางเล็ก สวยงามโดดเด่นเหนือใคร

เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เด็กผู้หญิงคนนี้เผยความสวยงามที่น่าตกใจออกมาระหว่างคิ้วของเธอที่มีความสวยเกินวัย คิ้วบางๆ เห็นได้ชัดว่าเสริมสวยมาอย่างดี ขนตาท้ายยาวๆ กะพริบขึ้นลงเหมือนกันขนแปรง โดดเด่นจนทำให้คนรู้สึกว่าดวงตาคู่นี้สวยจนทำให้ใจสั่นได้ เป็นการเคลื่อนไหวที่พิเศษ

เห็นเธอเอียงเอวเดินช้าๆ เผยให้เห็นข้อมือน้อยๆ ในผ้าบางๆ ดวงตามีความชุ่มชื้น ศีรษะมวยผมแล้วปักปิ่นหยกหงส์มังกรเอียงๆ ใบหน้าสวยดั่งหมู่ผกา นิ้วมือเรียวยาวดั่งต้นหอม ปากแดงดั่งสีชาด ทุกการเคลื่อนไหวตรึงใจคนมอง

คนในเหตุการณ์ก็หลงอยู่ในความงามของผู้หญิงคนนี้ โดยไม่รู้ว่าเธอได้เดินมาทางรถหงฉีแล้ว

ไม่มีใครรู้ว่าเธอเดินไปทางรถหงฉีทำไม แต่ว่าสายตาของทุกคนมองไปที่เธอ มองเธอราวกับเห็นนกกระเรียนเดินในฝูงไก่

รองเท้าส้นสูงกระทบพื้นเป็นเสียง ครั้งแรกที่ทุกคนไม่เบื่อเสียงรองเท้าส้นสูง แต่กลับรู้สึกว่ามันน่าฟัง ราวกับจะเดินเข้ามาในหัวใจของทุกคนเสียอย่างนั้น ไม่มีใครอยากให้เสียงนั้นมันหยุดลง เหมือนกับได้ตกอยู่ในภวังค์

โดยเฉพาะเส้นผมที่สะบัดเองโดยไร้แรงลม ทำให้คนเคลิบเคลิ้มได้ในพริบตา ความงามที่มี เอาชนะทุกคนได้หมด ราวกับเป็นองค์หญิงผู้สูงส่ง ที่กำลังเดินเยี่ยมผู้ประสบภัย

เป็นจุดสนใจ แต่เธอกลับไม่สนใจสายตาที่ลามกพวกนั้น โดยไม่อยากจะมองกลับมาเลยด้วยซ้ำ ถ้ามองไปก็สกปรกสายตาเปล่าๆ สายตาจับจ้องไปยังรถหงฉี สายตาที่ตั้งมั่น แฝงไปด้วยความกังวล ราวกับกลัวว่าจะมีอะไรสูญหายไปอย่างนั้น

พอเธอยิ่งเข้าไปใกล้รถหงฉีมากขึ้นเรื่อยๆ ความกังวลในสายตาก็ค่อยๆ หายไป แต่มีรอยยิ้มเข้ามาทดแทน ราวกับคิ้วที่โค้งสวยกำลังแสดงความยินดีออกมา

ทุกคนในเหตุการณ์ก็มองเธอนิ่งๆ ราวกับเธอไม่ได้เดินไปยังรถหงฉี แต่เดินเข้ามาในใจตนเอง ใบหน้าแต่ละคนเผยความอยากออกมาอย่างเห็นได้ชัด จนอยากจะจัดการกำเธอเสียตรงนั้น！

แต่ว่า ความหวังเพียงเล็กน้อยนี้ เหมือนกำลังบอกพวกเขาว่า ผู้หญิงคนนี้จะให้พวกเขาแตะเนื้อต้องตัวให้มีมลทินได้อย่างไรกัน เธอไม่ได้เป็นของใคร เธอเป็นของตัวเธอเองเท่านั้น ไม่มีใครสามารถควบคุมคนสวยแบบนี้ได้

ว่ากันว่า “ได้ตายในอกสาวงาม ต่อให้เป็นผีก็ยอม！”

ถ้าหากว่าได้ร่วมหลับนอนกับผู้หญิงแบบนี้สักครั้ง ไม่ต้องพูดถึงขึ้นเขาลงทะเลเพลิงใดๆ เลย ต่อให้ตายก็ยอม นี่ก็คือความคิดในใจของทุกคน

แต่ว่ามันเป็นแค่ความหวัง ยิ่งมีคนมองเธอมากขึ้น ก็จะทำให้ตนเองรู้สึกต่ำต้อยเข้าไปในกระดูกดำ

ผู้หญิงแบบนี้มีแต่บนฟ้า โลกมนุษย์มีน้อยมาก！

แต่ว่า！