จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 667

จักรพรรดิชิงตี้ตัวสั่น เธอตกใจจริง ก้มหน้าไปไม่กล้ามองฟางเหยียน ความน่ากลัวของผู้ชายคนนี้ เธอเคยเจอมาก่อน ด้านนอกดูเหมือนจะอ่อนโยนมาก แบบลมพัดก็ล้มได้ แต่เขากลับมีความลึกซึ้งยากจะหยั่งถึง ทำให้เธอไม่กล้าทำผิดไปอีก

บางคนภายนอกไม่โอหัง แต่มีพลังมากกว่าที่คาดคิด คนที่ไม่เผยสีหน้าแบบนี้ ถึงจะเป็นคนร้ายของจริง!

จุดที่สำคัญที่สุดก็คือ ฟางเหยียนสามารถจัดการกับเธอได้อย่างง่ายๆ

แค่จุดนี้ จักรพรรดิชิงตี้ก็ไม่กล้าแล้ว

“คุณสามีคะ อย่าโมโหไปสิคะ ฉันไม่พูดแล้วก็ได้ โอเคไหมคะ? อย่าโกรธเลยนะ บอกตามตรง ฉันมาช่วยคุณจริงๆ แต่ว่าตอนนี้มีคนเยอะ เลยไม่สะดวกที่จะอธิบาย คุณจะต้องไปยังที่ที่มีคนน้อยกับฉัน” นิ่งไปไม่นาน จักรพรรดิชิงตี้ก็ยิ้มร้ายๆ “ดีที่สุดไปกับฉันสองต่อสองเท่านั้น!”

“ไม่ได้!”

“พี่เหยียนมันมาหลอกพี่นะ!”

เวินหลานและฟางฟังส่งเสียงออกมาพร้อมกัน ต่างมีสีหน้ากังวล ใช้หัวแม่เท้าคิดก็ยังรู้เลยว่าผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไร เพราะว่าผู้หญิงมักจะมองผู้หญิงด้วยกันออก พวกเธอรู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่

จักรพรรดิชิงตี้ก็ส่งเสียงไม่พอใจออกมา แล้วพูดออดอ้อน “คุณสามี เรื่องนี้มันเกี่ยวกับความบริสุทธิ์ใจของคุณนะ ทางที่ดีคุณต้องคิดหน่อยนะ”

ความบริสุทธิ์ใจงั้นหรือ?

ฟางเหยียนหัวเราะในจมูก เขาเป็นถึงเทพแห่งสงครามที่มีเกียรติยศสูงส่ง ยังจะต้องมาแสดงความบริสุทธิ์ของตนเองอีกงั้นหรือ? ทั้งประเทศหวามีใครกล้าใส่ร้ายป้ายสีเขาบ้าง? ใครจะกล้าคิดร้ายกับเขา? ต่อให้เป็นผู้นำประเทศตอนนี้ก็คงไม่กล้าเล่นงานเขาง่ายๆ หรอก การมีอยู่ของเขา เป็นการขับเคลื่อนอนาคตของทั้งประเทศหวา

เป็นขุนนางสำคัญของประเทศใครจะกล้าใส่ร้าย?

ไม่อยากมีชีวิตอยู่หรือไงกัน?

จักรพรรดิชิงตี้มองออกว่าฟางเหยียนไม่สนใจ แล้วก็ค่อยๆ พูดคนคนหนึ่งออกมา “เทียนขุย!”

พอได้ยินชื่อนี้ ฟางเหยียนก็สะดุ้ง สีหน้าที่นิ่งๆ เริ่มมีสีหน้าออกมาบ้าง

“คุณสามี ตอนนี้ลองพิจารณาดูได้หรือยังคะ?” จักรพรรดิชิงตี้ยิ้มหวาน ถ้าสังเกตรอยยิ้มของเธอดีๆ จะเห็นว่ารอยยิ้มของเธอแฝงความกลัวอยู่ด้วย ตอนนี้ชายคนนี้เผยสีหน้าออกมานั้น ก็คือตอนที่เธอใจเสียที่สุด

“ได้!”

หลังจากฟางเหยียนพูดคำนี้ออกมา ก็หันไปมองเจิ้งชง มุมปากก็จะยิ้มไม่ยิ้มออกมา รอยยิ้มนี้ทำให้เจิ้งชงสั่น ไม่รู้ทำไม เขาก็รู้สึกว่าใจคอไม่ค่อยดี

ไม่ใช่กลัวๆ เท่านั้น แต่ยิ่งรู้สึกไม่ปลอดภัย ราวกับที่จ้องเขามานั้น ไม่ใช่สายตา แต่เป็นยมบาลที่จะมาตัดสินความเป็นตายของเขา ถูกดวงตาคู่นั้นจับจ้อง ทำให้เขาขนลุกไปทั้งตัว

พอนึกที่ตนถูกดูถูกมานานขนาดนี้แล้ว ไม่ง่ายกว่าจะมีโอกาสได้แก้แค้น แต่ไม่คิดว่าเขาจะกลับถูกสายตาของฟางเหยียนข่มขู่เสียได้

ว่ากันว่า ทนมาได้ขนาดนี้แล้ว ทำไมจะทนทำต่อไปอีกไม่ได้!

มีคนมากมายอยู่ที่นี่ ยังจะต้องกลัวอะไรอีก?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ