จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 668

ผู้หญิงคนนี้ทำอะไรแข็งกร้าวไปหน่อย โฉ่งฉ่างไปหน่อย！

คนขับรถก็พูดอะไรไม่ออก เขากลับถูกคนอื่นมาดูถูก ถ้าตำแหน่งของเขาถูกเปิดเผยออกไป ก็ทำให้หลายคนสะดุ้งได้เหมือนกัน แต่ว่าตอนนี้ เขากลับถูกผู้หญิงคนหนึ่งพูดดูถูกเสียใจไม่เหลือชิ้นดี ทนไม่ได้ จะทนไม่ได้

ตอนที่ปืนพกของเขาเล็งไปทางหัวของจักรพรรดิชิงตี้แล้วนั้น ก็มีเสียงร้องเจ็บปวดดังออกมา ปืนในมือก็ร่วงหล่นลงไปในรถ เขาเพิ่งเห็นว่าที่ง่ามมือตนเองมีเลือดไหลไม่หยุด พอเห็นก็ตกใจเหงื่อตก ส่วนในใจก็อดคิดไม่ได้ว่า “เธอ เธอลงมือได้อย่างไรกัน? ไว ไวมาก”

“ถ้าไม่ได้เห็นว่าคุณเป็นคนขับรถของสามีฉันล่ะก็ ตอนนี้คุณคงกลายเป็นศพไปแล้ว ดังนั้นทางที่ดีอย่าลงไม้ลงมือมั่วๆ เข้าใจไหม?”

คนขับรถหันหน้าหนีอย่างไม่พอใจ โดยไม่กล้ากันไปมองฟางเหยียน อับอายไปทั้งใบหน้า จนอยากจะมุดแผ่นดินหนี

ขู่ให้กลัวดีกว่าฆ่า！

นี่มันทำให้เขาเจ็บปวดมากกว่าฆ่าเขาเสียอีก

เหมือนกับการโดนดูถูกเหยียดหยามอย่างมาก

“ชื่อเจิ้งชงใช่ไหม？”

ฟางเหยียนพูดเสียงเบา ในน้ำเสียงมีความเย้ยมองต่ำอยู่ด้วย ไม่ใช่แค่เจิ้งชงเท่านั้นที่รู้สึกว่ามีพลังอะไรบางอย่างบีบอัดเข้ามา แม้แต่พี่เปียวเองก็ยังรู้สึกว่าหายใจลำบากขึ้น ความรู้สึกแบบนี้เหมือนมีภูเขามาทับไว้ ทำให้อึดอัดมาก

หมูที่ตายไม่กลัวโดนน้ำร้อนลวก เจิ้งชงแสดงออกมาตามสำนวนนี้ออกมาหมด

เขาไม่ได้ร้องขอชีวิต กลับกันยังคงโอหังด่าออกมาว่า “มึงเรียกกูทำไมว่ะ? กูจะบอกให้นะ ทางที่ดีมึงปล่อยกูไปดีกว่า ไม่อย่างนั้นล่ะก็ เดี๋ยวมึงจะไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะร้องไห้”

ฝ่ามือฟาดลงไป เสียงดังดี

ผัวะ！

“เฮือก……”

เจิ้งชงก็ร้องอย่างกับหมูโดนเชือด กระเด็นออกไปเป็นเมตร ไม่เท่านั้น พี่เปียวเองก็โดนไปด้วย ต้องถอยออกไปหลายก้าว ถึงจะยืนได้มั่นคง ในสายตาก็สงสัย ว่าฝ่ามือนี้จะแรงมากแค่ไหนกันนะ?

ในท้องฟ้ายามค่ำมืด มีแต่เสียงร้องโอดโอยของเจิ้งชง ร้องได้อย่างโอดครวญมาก

คนก็เงียบกันหมด ทุกคนเห็นชัดเจนว่าเจิ้งชงโดนอะไรไป

ในขณะเดียวกันนั้น ในหัวของทุกคนก็เหลือความสงสัยอย่างหนึ่งว่า ฟางเหยียนที่นั่งอยู่ในรถนั้นเป็นคนหรือเปล่า? ตบไปฝ่ามือเดียวก็เล่นเอาเจิ้งชงกระเด็นลอยออกไป ยังไม่ต้องพูดถึงร่างกายของเขาที่ผอมจนลมจะพัดปลิวได้ เขาซ้ำยังนั่งอยู่ในรถอีกด้วย แขนขาไม่สามารถยื่นออกมาได้ แถมเจิ้งชงก็หนักกว่า90กิโล จะถูกตบตัวปลิวไปได้อย่างไรกัน?

ปลิวไปก็พอว่า แม้แต่คนตัวใหญ่ๆ อย่างก็ยังต้องถอยออกไปหลายก้าว นี่มันยังเป็นพลังของมนุษย์ที่เขามีกันอีกหรือนี่?

ตอนที่มีความคิดนี้ออกมานั้น ในใจของทุกคนก็เย็นวาบๆ

ถูกต้อง！

คนมือเปื้อนเลือดอย่างพวกเขา กลัวเข้าให้แล้ว！

การรังแกคนที่อ่อนแอกว่า แต่ยอมให้กับคนที่เก่งกว่า เป็นหลักการของพวกเขาอยู่แล้ว ดังนั้นจึงบอกได้ว่าทำไมตอนที่พี่เปียวปรากฏตัวออกมานั้น พวกเขาถึงได้รู้สึกกลัว แต่พอตอนนี้ ฟางเหยียนซัดเจิ้งชงกระเด็นออกไปในฝ่ามือเดียว คนโหดแบบนี้ ต่อให้ในมือพวกเขามีอาวุธ ในใจก็เกิดความกลัวจนไม่อยากจะสู้แล้ว

นี่คือคนที่ไหนกัน เป็นปีศาจชัดๆ ตอนที่มองไปยังรถหงฉี ในใจของทุกคนก็บังเกิดความกลัว ความกลัวแบบนี้มันผุดออกมาจากวิญญาณ ราวกับสายตาคู่นั้นมันจะสามารถฆ่าคนได้เลย

ทุกคนถึงจะได้สติกันขึ้นมา คนขับรถของเขาเก่งเสียขนาดนั้น คนที่นั่งอยู่ในรถจะแย่กว่าได้งั้นหรือ? ในขณะเดียวกันนั้น ทุกคนก็เข้าใจขึ้นมาได้ วันนี้ได้ทำเรื่องทำลายอาชีพตนเองไปแล้วแท้ๆ ถ้าถูกเจิ้งชงหลอกให้มาตาย ไม่เพียงต้องมารองรับความโมโหของชายคนนั้น แถมยังถูกพี่เปียวหมายหัวไว้อีก ช่างเป็นการพาตนเองมาทางตันแท้ๆ เลย

พวกเขาเกลียดเจิ้งชงมาก จนอยากจะไประบายใส่เจิ้งชง！