จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 679

ยังมีคนมาอีก?

ในใจของทุกคนแทบจะเกิดคำถามนี้ขึ้นมา

และในเวลาเดียวกันนี้เอง คนที่อยู่ด้านในรีสอร์ทหยูฉวนมองไปยังด้านนอกของบ้านพักตากอากาศ ล้วนอยากเห็นว่าคนที่พูดเป็นใครกันแน่ แต่ไม่ว่าพวกเขาจะชะเง้อดูยังไง ก็เหมือนกับยีราฟที่คอยาว ด้านนอกของรีสอร์ทว่างเปล่า อย่าว่าแต่คนเลย แม้แต่ผีสักตัวก็ไม่มี!

เพียงแว็บเดียว ต่างพากันถกเถียง ไม่มีใครเชื่อว่านี่เป็นการกลั่นแกล้ง

คนยังไม่มา แต่เสียงมาก่อนแล้ว

คนนี้แข็งแกร่งขนาดไหนกัน!

เสียงดังสนั่นสุดขีด ดังสนั่นบนฟ้าไม่ลดลงแม้แต่น้อย แล้วยังแฝงไว้ด้วยความเกรี้ยวกราดและความเย็นชาที่แท้จริง เหมือนกับสามวันที่ร้อนที่สุดจู่ๆก็กลายเป็นฤดูหนาวทันใด ทำให้คนอดที่จะตัวสั่นไม่ได้

ทุกคนต่างพากันหวาดกลัว คนนี้เป็นใครกันแน่!

ประโยคเดียว ก็ทำให้บรรยากาศอึดอัดเยือกเย็นลงทันใด

คนจำนวนไม่น้อยเดาว่า คนที่พูดต้องเป็นผู้แข็งแกร่งเก็บตัว อย่างน้อยก็ต้องเป็นยอดฝีมือเกินกว่าระดับต้าชี่ หรือยอดฝีมือที่อยู่เหนือจากระดับต้าชี่ ยอดฝีมือระดับนี้ ชาตินี้พวกเรายากที่จะเจอได้ ไม่คาดคิดว่าจะเจอตอนที่จู่โจมรีสอร์ทหยูฉวนได้ และไม่รู้ว่าควรดีใจหรือเสียใจดี!

ไปทางความเสียใจมากกว่า เจ้าของเสียงนี้มีความเกรี้ยวกราดที่ไม่สิ้นสุด ราวกับยั่วโมโหลูกพี่คนไหน!

หรือคนที่อยู่เบื้องหลังของรีสอร์ทหยูฉวนออกมาแล้ว?

ทันใดนั้น ‘ผู้ก่อจลาจล’ที่โจมตีรีสอร์ทหยูฉวนกลายเป็นหมิ่นเหม่ ถ้าเป็นไปได้ ตอนนี้พวกเขาหนีไปแล้ว แต่ไม่มีใครกล้าขยับ นอกจากไม่รู้ว่าเจ้าของเสียงนี้อยู่ไหน พวกเขายิ่งไม่กล้าหนีเข้าไปใหญ่ เหตุผลเหรอ ง่ายมาก นั่นก็คือรองผู้นำเทียนขุยยังอยู่ไง?

กลัวตายไม่น่าเศร้า ที่น่าเศร้าคือผิดใจต่อรองผู้นำสำนักเจ็ดพิฆาต!

ในใจของทุกคนอึมครึม ทั้งหมดมองไปยังผู้หญิงคนนั้น แทบจะในเวลาเดียวกัน ต่อให้ลูกพี่ของเสียงนั้นกำลังเดือดเป็นไฟ แล้วยังไง? หรือเขายังชนะสำนักเจ็ดพิฆาตที่อยู่ขั้นสูงสุดของประเทศหวาได้เหรอ? ผิดใจกับรองผู้นำเทียนขุย นั่นก็ไม่ใช่ว่าผิดใจกับทั้งประเทศหวาหรอกเหรอ?

ทุกคนที่เดิมทีจิตใจเคว้งคว้าง แทบจะหาที่ยึดเหนี่ยวจิตใจได้ มองเทียนขุยด้วยใบหน้าคาดหวัง หวังว่าเขาจะจัดการสถานการณ์ ปกป้องทุกคน

คุ้มกันชีวิต พวกเขาจริงจัง!

ที่น่าเศร้าคือ ‘ผู้ก่อจลาจล’ที่โจมตีรีสอร์ทหยูฉวนนึกไม่ถึงว่าจะหาที่พึ่ง ตอนที่พวกเขาฆ่าคนไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ทำไมถึงไม่นึกถึงการกระทำที่ผิดครรลองครองธรรม? ความคิดดี แต่ความจริงโหดร้าย!

พวกเขาเอาชีวิตฝากไว้กับผู้หญิงและเทียนขุย ไม่คาดคิด สองคนที่ดูเหมือนมั่นคง ในใจผวาเป็นสุนัขแก่ไปนานแล้ว!

เจ้าของเสียงนี้พวกเขาคุ้นเคยมาก ในขณะที่เทียนขุยกำลังเหม่อลอย ทันใดนั้นเหอวี่เฉวียนก็จับช่องโหว่ได้ ต่อยเทียนขุยลอยไป ทั้งสองอยู่ตรงข้ามกัน จ้องมองกันและกันไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

หญิงสาวจ้องเทียนขุย “ยังจะชะงักอยู่ทำไม ฆ่ามัน แล้วเอาตราประทับเทียนซือ คุณไม่อยากออกไปจากที่นี่หรือไง?”

สายตาของเทียนขุยยิ่งอยู่ยิ่งเยือกเย็น พลังเหี้ยมโหดยิ่งอยู่ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น ทันใดนั้นใจของเหอวี่เฉวียนกระดอนขึ้นมาถึงลำคอ เขารู้ ว่าเทียนขุยจะฆ่าแล้ว!

หรือวันนี้จะต้องส่งต่อไว้ที่นี้แล้ว?

“ส่งตราประทับเทียนซือมา ฉันจะไม่ฆ่าแก!” เทียนขุยไม่ได้ลงมือ ยิ่งอยู่เสียงยิ่งเย็นชามากขึ้น เต็มไปด้วยพลังลี้ลับที่ไร้เทียมทาน

คำพูดของเทียนขุยทำให้เหอวี่เฉวียนชะงักไป แม้คนนี้จะมีความบ้าคลั่งที่ต้านทานไม่ได้ แต่ทำไมเสียวเหมือนแฝงไว้ด้วยการปรึกษาหารือกันได้?

ใช่!

เหอวี่เฉวียนคิดว่าตัวเองฟังผิดไป

แต่สำเนียงที่เทียนขุยเปล่งออกมาไม่ใช่มีกลิ่นอายของการปรึกษาหารือหรอกเหรอ?

หรือเขาไม่สะดวกพูดออกมามากๆงั้นเหรอ?

ทันใดนั้น เหอวี่เฉวียนนึกถึงเสียงนั้น หรือเพราะเสียงนี้ จึงทำให้เทียนขุยเปลี่ยนไปเล็กน้อย ตอนนี้ย้อนกลับมาคิด เจ้าของเสียงนี้ราวกับจะคุ้นเคยอยู่บ้างนะ