จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 678

ก้าวเดียว ความเกรงขามมาถึง！

บรรยากาศในเหตุการณ์เคร่งเครียดขึ้น และเทียนขุยเหมือนกับภูเขาลูกหนึ่งกดทับไว้บนร่างกายของเหอวี่เฉวียน นอกจากรูปร่างสูงใหญ่ของเทียนขุยที่เหมือนภูเขา ทำให้เหอวี่เฉวียนกดดันมากคือตัวตนของเทียนขุย

รองผู้นำสำนักเจ็ดพิฆาต！

อยู่ใต้คนๆเดียวแต่อยู่เหนือคนนับหมื่น

‘นายพล’มารีสอร์หยูฉวน เพียงพอที่จะเห็นการตัดสินใจของจอมพลโผ้จวินแล้ว！

เหอวี่เฉวียนกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “รองผู้นำเทียนขุยครับ ผมไม่ได้ล่วงเกินสำนักเจ็ดพิฆาตนะครับ ผมเพียงแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ทำผิดมากมายได้ขนาดนี้ ขอรองผู้นำเทียนขุยเข้าใจด้วยนะครับ”

คำพูดนี้พูดได้อย่างถูกต้อง ไม่ได้ยอมรับความผิด และไม่ได้ผิดใจกับเทียนขุย เหอวี่เฉวียนเข้าใจแต่แสร้งทำเป็นมึนงง เขายังคงอยากรู้ว่าจอมพลโผ้จวิน มาเพื่อตราประทับเทียนซือจริงๆหรือไม่！

ถึงแม้การปรากฏตัวของเทียนขุยอีกทั้ง‘การแนะนำตัวเอง’ บ่งบอกตัวตน แต่เหอวี่เฉวียนยังคงอยากแน่ใจเป็นครั้งสุดท้าย เขาไม่เต็มใจ และไม่อยากเชื่อว่าจอมพลโผ้จวินจะทำลายล้างสำนักเทียนซือได้

เทียนขุยไม่พูดใดๆ ผู้หญิงที่อยู่ข้างเขากลับเอ่ยปากออกมา

“ผู้อาวุโสเหอ คุณนี่เขี้ยวลากดินจริงๆนะ ”ฉันก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังคุณ เอาตราประทับเทียนซือมา แล้วจะไว้ชีวิตคุณ แล้วฉันจะพยายามชมต่อหน้าจอมพลโผ้จวินสักสองสามประโยค รับประกันคนอื่นจะมีชีวิตรอด！

“ฮ่าๆๆ…...” เหอวี่เฉวียนหัวเราะอย่างโศกเศร้า หัวเราะไปหัวเราะมาน้ำตาไปลงมา ในใจเหมือนโดนทิ่มแทง

ที่แท้ก็มาเพื่อตราประทับเทียนซือ！

เสียสละชีวิตคนหนึ่งเพื่อทุกคนปลอดภัย นี่เป็นสิ่งที่เหอวี่เฉวียนยินดีที่จะเห็น แต่ จะให้เอาตราประทับเทียนซือให้ไม่มีทาง

“ตราประทับเทียนซือคืออะไร？”　เหอวี่เฉวียนหน้าตาสงสัย สีหน้าสงบนิ่ง

“ผู้อาวุโสเหอ เอาตรงๆฝีมือการแสดงของคุณนี่เยี่ยมยอดมาก แต่คุณรู้มั้ยว่าคุณกำลังเผชิญหน้ากับใครอยู่ เทพแห่งสงครามประเทศหวา จอมพลโผ้จวิน คุณคิดจะล้างไพ่เหรอ？คุณอย่าลืมนะ จอมพลที่เก่งกาจคุณหลอกลวงได้เหรอ อยากลองการไต่สวนของสำนักเจ็ดพิฆาตใช่มั้ย？”

เหอวี่เฉวียนช็อกกับสิ่งนี้ แม้เขาจะไม่เข้าใจการไต่สวน แต่ก็ไม่ใช่คนโง่ อย่าว่าแต่การไต่สวนของสำนักเจ็ดพิฆาตเลย ต่อให้เป็นการไต่สวนของกองทัพทั่วไปก็ทำให้คนอกสั่นขวัญหายแล้ว

สำนักเจ็ดพิฆาตแกร่งกล้ามหาศาล แล้วการไต่สวนของเขาจะแย่มั้ย？

ต่างคนต่างมีหน้าที่ของตัวเอง รองผู้นำเทียนขุย‘รับคำสั่ง’ให้มาทำลายรีสอร์ทหยูฉวน เป็นหน้าที่อย่างหนึ่ง แต่เขาเหอวี่เฉวียนรับตราประทับเทียนซือที่ส่งต่อมาจากอาจารย์ก็เป็นหน้าที่อย่างหนึ่ง เข้าใจไม่กล้าต่อต้านคำสั่งของจอมพลโผ้จวินอย่างเปิดเผย

หน้าที่สองอย่างชนเข้าด้วยกัน สงครามก็ยากจะเลี่ยงได้

เขาเห็นอนาคตของตัวเอง ถอยไม่ได้เด็ดขาด เขาไม่ได้เป็นคนสับสน แต่คำสั่งของอาจารย์ยากจะขัดได้ จะให้ตราประทับเทียนซือไม่ได้ ต่อให้พังทลาย เขาก็ไม่กลัว

“หรือท่านอยากจะให้ยอมรับจากการถูกทรมาน？” เหอวี่เฉวียนสีหน้าเคร่งขรึม

“คุณคู่ควร？” เสียงของหญิงสาวเยือกเย็นขึ้น “ผู้อาวุโสเหอ ในเมื่อฉันเรียกคุณแบบนี้ คุณคิดว่าเราจะเล่นสงครามน้ำลายกันเหรอ？ฉันจะเตือนคุณอีกครั้งนะคะ ขัดคำสั่งของจอมพลโผ้จวิน ตายสถานเดียว！”

ตายสถานเดียว？

ถ้าจะบอกว่าไม่ผวาก็โกหกไป ทว่าในโลกนี้ ชื่อเสียงของจอมพลโด่งดังไปทั่ว ใครกล้า‘ขัดคำสั่ง’ ถ้าคุณดูให้ดี จะให้สีหน้าของเหอวี่เฉวียน เต็มไปด้วยความหวาดผวา

ดูเหมือน คำพูดนี้ของหญิงสาวทำลายแนวป้องกันในใจเขา

เงียบสงัดไม่พูดไม่จา

ราวกับว่าความอดทนสุดท้ายของหญิงสาวถูกเหอวี่เฉวียนที่มีทิฐิทำลายลงแล้ว เห็นเพียงเธอพูดเสียงอย่างเคร่งขรึมว่า “ให้เกียรติแล้วไม่เอา คุณเป็นคนแรกที่กล้า‘ต่อต้านคำสั่ง’ จำได้ว่าสำนักไร้หน้าแข็งกร้าวเหมือนคุณนี่แหละ？หรือการที่สำนักไร้หน้าพังพินาศ ยังไม่พอเชือดไก่ให้ลิงดูอีกเหรอ？จอมพลโผ้จวินเป็นคนที่คุณต่อต้านได้！”

พูดพลาง เธอมองเทียนขุย “ลงมือเถอะ！”

สามคำ！

ไม่รอให้เหอวี่เฉวียนเอ่ยปาก เทียนขุยก็ลงมือ ร่างกายราวกับปีศาจมาที่ด้านหลังของเขาอย่างเร็ว การกระทำรวดเร็วไม่เชื่องช้า เมื่อหมัดเหวี่ยงมาโดยตรง ก็มีคนๆหนึ่งล้มลงไป

“รองผู้นำเทียนขุย ผมไม่มีความสามารถ ไม่รู้เรื่องการต่อสู้ กรุณาสอนผมด้วยนะครับ！”

พูดจบ เหอวี่เฉวียนหันไป พุ่งไปที่เทียนขุย

เทียนขุยไม่ลืมตา เหวี่ยงหมัดอย่างแรงไปที่เหอวี่เฉวียน

ปัง！

เหอวี่เฉวียนถอยไปสามก้าว ราวกับมือขวาชนเข้ากับแผ่นเหล็ก เจ็บจนเขาคาดไม่ถึง กลับมาที่เทียนขุย ไม่สะท้านใดๆ รอยยิ้มบนใบหน้ายิ่งอยู่ยิ่งเยือกเย็นขึ้น ราวกับเหอวี่เฉวียนที่อยู่ตรงหน้าได้กลายเป็นศพไปแล้ว

“แค่นี้？” เทียนขุยกล่าวอย่างไม่พอใจ “นึกไม่ถึงว่าผู้อาวุโสเหอของสำนักเทียนซือจะอ่อนหัดได้ขนาดนี้？ช่างน่าเวทนายิ่งนัก！”

เหอวี่เฉวียนหัวเราะ “ข่าวลือผู้ใต้บังคับบัญชาจอมพลโผ้จวินสู้หนึ่งต่อร้อยได้ วันนี้เมื่อได้เห็นก็ไม่ธรรมดาจริงๆ ผมได้รับการสอนแล้ว”

“อย่าไร้สาระ เอาตราประทับเทียนซือออกมา แล้วจะไว้ชีวิตแก”

เหอวี่เฉวียนหัวเราะเสียงดัง ในเสียงหัวเราะมาพร้อมกับความเศร้ารันทดที่ไม่สิ้นสุด “รองผู้นำเทียนขุย ผมไม่มีตราประทับเทียนซือ！”

“พูดดีๆไม่ชอบชอบให้ใช้กำลัง รนหาที่ตาย！”

ไม่นานทั้งสองก็ต่อสู้กันอีกครั้ง แต่ดูไม่ยาก เหอวี่เฉวียนถูกเทียนขุยจู่โจมตลอด ไร้ซึ่งพลังโต้ตอบ

และในขณะเดียวกันนี้เอง ด้านนอกของรีสอร์ทหยูฉวนมีเสียงดังสนั่นหูเกิดขึ้น เสียงนั้นราวกับฟ้าผ่าลงทันใด

“ครึกครื้นจริงๆ！”