จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 689

จักรพรรดิชิงตี้หนีไปแล้ว?

งั้นก็แล้วแต่เธอละกัน

ตราประทับเทียนซือที่อยู่ตรงหน้าจึงจะเป็นสิ่งที่สำคัญต่อฟางเหยียน

เขาไม่เคยลืม คำพูดที่เต๋าไร้เทียมทานภูเขาทิพย์ตลอด ต้องรวบรวมของล้ำค่าของห้าสำนักใหญ่ จึงจะสามารถกลั่นความลับของหินทิพย์ได้ สำคัญที่สุด นี่เป็นทางเดียวที่เขาจะฟื้นฟูความสามารถได้

บวกกับตราประทับเทียนซือในตอนนี้ อีกทั้งขลุ่ยวิเศษที่ฉู่หยางมอบให้เขาไว้เมื่อก่อน ในตัวของเขามีสิ่งล้ำค่าของสองสำนัก สิ่งที่ทำให้เขาเสียดายก็คือตอนนั้นที่ทำลายสำนักไร้หน้า ไม่รู้ว่าต้องรวบรวมของล้ำค่าของห้าสำนักใหญ่ จนขาดของล้ำค่าไปหนึ่งอย่าง

เปิดพัสดุออก ตราประทับเทียนซือปรากฏออกมา ตราประทับเทียนซือเหมือนตราประทับของจักรพรรดิอย่างไรอย่างนั้น หัวหันลงด้านล่าง ด้านบนสลักจางเทียนซือที่เสมือนจริง และด้านล่างเป็นสี่เหลี่ยมมีลายพิมพ์ที่เป็นเหลี่ยม ด้านหน้าใช้อักษรจ้วนแกะเป็นเทียนซือสองคำนี้ สองคำดูมีพลัง ลายอักษรตวัดเหมือนมังกรและงู และด้านล่างของตราประทับเทียนซือ ฟางเหยียนพบว่ามีที่ๆไม่ชอบมาพากล นั่นก็คือตราประทับนี้เบามาก โดยเฉพาะส่วนล่างเหมือนกับโดนล้วงกลวงแล้ว

หรือหลงกลเหอวี่เฉวียนแล้ว？

นี่มันไม่ใช่ตราประทับเทียนซือเลยเสียด้วยซ้ำ？

ฟางเหยียนเขาเพิ่งจะเคยเห็นตราประทับเทียนซือเป็นครั้งแรก แต่ในความคิดของเขา ตราประทับเทียนซือไม่มีทางเบาขนาดนี้ได้ ความหนักของสำนักเทียนซือหรือมีเพียงสิบกว่ากรัม จุดนี้ไม่ปกติมาก เขาดูแลกำแพงของประเทศหวา ตราพยัคฆ์ที่สั่งการนักรบเป็นล้าน ก็หนักสองจินกว่า

ตราประทับเหมือนกัน ทำไมตราประทับเทียนซือไม่ชอบมาพากล？

หลังจากที่สังเกตอย่างละเอียดแล้ว ฟางเหยียนพบที่ๆไม่ชอบมาพากลเข้าให้แล้วจริงๆ เพราะส่วนท้ายของตราประทับเทียนซือถูกล้วงกลวงไปแล้ว ด้านในเหมือนจะมีอะไร จากรูปทรงที่มีมุม เขาเปิดตราประทับเทียนซือแล้วจริงๆ ด้านในปรากฏวิชาที่ชื่อว่า《พลังอภิปรัชญา》

แค่ดูไม่กี่ครั้ง ฟางเหยียนช็อกอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ทันใดนั้น เขานึกถึงตอนนั้นที่เต๋าไร้เทียมทานของภูเขาทิพย์พูดกับเขาถึงเงื่อนไขจำเป็นในการรักษาร่างกาย นั่นก็คือฝึกฝนอยู่กับเขาหนึ่งร้อยปี

ใช่！

สาระสำคัญของพลังอภิปรัชญา ก็คือการฝึกฝน！

นินจาและผู้ฝึกตนมีความแตกต่างโดยธรรมชาติ นินจามีมาก แต่ผู้ฝึกตนมีน้อยมาก นี่เป็นจุดที่ล้ำค่า

อ่านการแนะนำวิชาของการฝึกพลังอภิปรัชญา สุดท้ายฟางเหยียนก็ตัดสินไม่ฝึกฝน เขาไม่ฝืนใจคนอื่น เพราะนี่เป็นเรื่องที่เหอวี่เฉวียนมอบหมายมา ต่อให้เขาตายไปแล้ว อาจารย์เขายังอยู่ แอบเรียนวิชาลับของสำนักเทียนซือ มันไร้มารยาทเป็นมาก

แทบจะไม่คิดอะไรมาก ฟางเหยียนได้เอาวิชา《พลังอภิปรัชญา》ใส่ไว้ในตราประทับอีกครั้ง ตอนใส่เข้าไปจู่ๆในหัวของเขาก็ผุดความคิดหนึ่งขึ้นมา ที่คนของเพลิงเสวนโจมตีรีสอร์ทหยูฉวนเพื่อวิชาในตราประทับเทียนซือหรือไม่？

พูดตามความจริง เมื่อวิชาพลังอภิปรัชญาอยู่ต่อหน้าคนธรรมดา เขาจะมองว่าเป็นแค่กระดาษสีน้ำตาลที่เก่าๆใบหนึ่ง มากสุดก็ถือว่าเป็นวัตถุโบราณ แลกเงินค่าเหล้ามาได้บ้าง แต่ถ้าอยู่ต่อหน้านินจา มูลค่ามหาศาล เมื่อฝึกฝนแล้วก็ได้ผลตอบแทนสูง ข้อดีไม่ต้องพูดก็รู้กัน

ทันใดนั้น เขานึกถึงเมื่อหนึ่งเดือนก่อน เหตุการณ์ที่ได้รู้จักกับเหอวี่เฉวียนอีกทั้งอาจารย์ของเขาที่รีสอร์ทหยูฉวน ทั้งสามยังพูดคุยกัน อาจารย์ยอดฝีมือสันโดษได้หายไปอย่างไม่ทันรู้ตัว แล้วยังหายไปในตอนที่ฟางเหยียนไม่ทันได้สังเกตอีกด้วย เพียงพอที่จะเห็นความน่ากลัวของวิชานี้ได้แล้ว

ของล้ำค่าของสำนัก ไม่พูดก็รู้กัน ต้องเป็นเจ้าสำนักที่เก่งกาจจึงจะมีได้

หรือเหอวี่เฉวียนเป็นเจ้าสำนักของสำนักเทียนซือ？

ไม่ ไม่

จู่ๆฟางเหยียนก็ส่ายหน้าปฏิเสธ ความยิ่งใหญ่ของวิชาพลังอภิปรัชญาเขาได้เห็นมาแล้ว โดยเฉพาะฝีมือของอาจารย์ผู้ลึกลับคนนั้นของเหอวี่เฉวียน ฝึกฝนพลังอภิปรัชญา เทียนขุยไม่ใช่คู่ต่อกรแน่นอน และไม่กับพบจุดจบโดยการตาย ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่เหอวี่เฉวียนขาดใจ หกคนนั้นเรียกว่าผู้อาวุโสเหอ

พูดได้ว่า อาจารย์ของเหอวี่เฉวียนจึงจะเป็นเจ้าสำนักของสำนักเทียนซือ แต่ไม่รู้ว่าด้วยเหตุอันใดเขาจึงได้เอาตราประทับเทียนซือให้กับเหอวี่เฉวียน สุดท้ายได้ถูกจินซานหักหลังบอกข่าวคราวให้กับเพลิงเสวนอีก นี่จึงจะเป็นเหตุผลที่เพลิงเสวนโจมตีรีสอร์ทหยูฉวน

เรื่องราวทั้งหมดได้กระจ่างแจ้งขึ้นมาแล้ว

ดังคำกล่าวที่ว่า ：เพราะมีของล้ำค่าจึงได้เกิดความริษยา