จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 701

พอเสร็จกิจบนเตียงกันเรียบร้อยแล้ว หลินถงก็นอนหมดแรงบนเตียง เธอเหงื่อไหลย้อยไปทั้งตัว สีหน้าเต็มอิ่มมีความสุข

พอมาดูฟางเหยียนไว้หน้า กลับมีสีหน้าเย็นชา หน้านิ่ง เรื่องบนเตียงเมื่อครู่ ก็เหมือนกับการไปกินข้าวดื่มเหล้าปกติทั่วไปเท่านั้น

ไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้ เขาเองก็เป็นผู้ชาย ก็ต้องมีความสนใจเป็นธรรมดา เพียงแต่สำหรับตัวหลินถงนั้น เขาไม่ได้มีความรู้สึกที่พิเศษอะไร！ ถ้าเปลี่ยนเป็นเย่ชิงหยู่ล่ะก็ เขาคงจะมีอารมณ์ร่วมมากกว่านี้

“ขอบคุณนะ！” หลินถงเหนื่อยหน้าแดงพูดกับฟางเหยียน

ผู้หญิงแปลกๆ คนนี้ มีคนมากมายอยากจะได้ตัวเธอ แต่เธอกลับมารักฟางเหยียนคนเดียว ตอนนี้ก็ได้สมอารมณ์หมาย เธอก็มีแต่ความคิดเดียว นั่นก็คือ อยากจะต่ออีกสักยก

เรื่องแบบนี้เธอไม่กล้าพูดออกมาเอง ดังนั้นก็ได้แต่.......

ทันใดนั้น เธอก็เลยเดินออกไป เข้าไปกอดฟางเหยียนไว้จากทางด้านหลัง

พอสัมผัสได้ว่า ทางด้านหลังมีอะไรนิ่มๆ มาสัมผัส ฟางเหยียนก็ควบคุมจุดที่ร้อนผ่าวของตนเองไว้ แล้วพยายามอดกลั้นมันลงไป มีอะไรกันลึกซึ้งแบบนี้ครั้งเดียวก็พอแล้ว เขาไม่อยากจะต่ออีกรอบ เขาเองก็ไม่ได้ดึงแขนของหลินถงออก ให้เธอกอดอยู่อย่างนั้นแหละ

“ตอนนี้ไปแล้วได้ใช่ไหม?”

ตามหาน้ำไร้หน้าถึงจะเป็นเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด เขาไม่อยากมาหลงอยู่ในเรื่องรักๆ ของหญิงชายแบบนี้ เล่นสนุกไร้ประโยชน์！

“ดูเหมือนจะไม่ได้ ตอนนี้ขาของฉันอ่อนแรง จะเดินทางไกลได้อย่างไรกัน！พวกเราค่อยออกเดินกันพรุ่งนี้ตอนเช้าดีไหม?”

หลินถงดูเหมือนจะพูดแบบออดอ้อน เสียงนุ่มนวล ชวนให้สยิว

ฟางเหยียนก็เพิ่งพบว่า หลินถงที่ออดอ้อนแบบนี้แหละ คือปรปักษ์ของผู้ชายอย่างแท้จริง

“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าผมมารับคุณ”

ฟางเหยียนพูดไป แล้วก็เตรียมจะกลับ

“ปล่อยผม！” ฟางเหยียนพูดอย่างใช้น้ำเสียงอย่างตักเตือนหลินถงออกไป

“อือ” หลินถงก็เศร้า แล้วก็รีบปล่อยตัวฟางเหยียน จากนั้นสวมชุดนอนลงไปนอนบนเตียง พร้อมถามว่า “เออนี่ฟางเหยียน คุณรวบรวมของล้ำค่าของหลับใหลไว้มากมาย หรือว่าคุณคิดอยากจะรับมือกับเพลิงเสวนงั้นหรือ?”

รับมือกับเพลิงเสวนงั้นหรือ？

ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายได้ประมือกันอย่างเต็มกำลังแล้ว พูดอย่างไม่เกินไปเลยก็คือ ถึงขั้นต้องตายกันไปข้างหนึ่งแล้ว แค้นของพี่น้องทั้งหลายไม่ต้องแก้แค้นแล้วหรือไง? ทิ้งความเป็นส่วนตัวเพื่อเข้าไปยุ่งเรื่องนี้ ด้วยฐานะนายพลห้าดาวของเขา เขาไม่มีทางให้พวกก่อกรรมทำเข็ญอย่างเพลิงเสวนขยายกว้างขึ้นได้แน่

หรับเพลิงเสวนนั้น ฟางเหยียนคิดเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือ ฆ่าไม่ให้เหลือ！

ต่อให้รวบรวมของล้ำค่าทั้งหยินเหมินทั้งห้าแล้วอย่างไร? จะจัดการกับเพลิงเสวน ต่อให้มีหยินเหมินมากมายก็ช่วยอะไรไม่ได้ การฟื้นกำลังถึงจะเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด ถ้าอาการบาดเจ็บของเขายังไม่ฟื้นตัว เรื่องมากมายก็จะจัดการให้เสร็จไม่ได้ โดยเฉพาะองค์กรเก่าแก่ที่มีมากว่าสองพันปีอย่างเพลิงเสวน ในนั้นจะต้องมีพวกตัวประหลาดที่ไร้คู่ต่อสู้อยู่แน่

ด้วยร่างกายที่บาดเจ็บและเหลือพลังเพียง6ส่วนของเขานี้ ไปรับมือกับพวกตัวประหลาดนั้น คงจะมีแต่ใจแต่ไร้เรี่ยวแรง ไม่เพียงไม่สามารถกวาดล้างองค์กรเก่าแก่พวกนี้ เกรงว่าคงจะต้องเอาตัวเองไปเสี่ยงชีวิตด้วย

เขากลัวตายงั้นหรือ？

ไม่ใช่！

ตั้งแต่ที่พ่อแม่ถูกฟางจิไว้หน้าหยวนฆ่าตาย ตั้งแต่ที่ตนเองถูกลุงเย่รับเลี้ยงที่ตระกูลฟาง ตั้งแต่ตอนที่ลุงเย่ถูกทำร้าย ตั้งแต่ที่เขาได้กับเย่ชิงหยู่ ตั้งแต่ตอนที่เขาได้เข้ากองทัพ หัวใจของเขาก็ได้ตายด้านไปแล้ว ดั่งที่ว่าเสียใจก็ไม่เท่ากับหัวใจที่ตายด้าน สูญเสียอะไรไปตั้งมากมาย แบกรับอะไรไว้มากมาย เขาได้ปลงกับความเป็นตายไปแล้ว