จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 700

ราวกับเวลาหยุดเดินแล้ว！

ทั้งสองแทบจะแนบชิดกันและกัน ล้วนรับรู้ได้ถึงไอร้อนที่ปล่อยออกมาของทั้งคู่

หลินถงที่จู่โจมขนาดนี้ขณะนี้ก็ตื่นเต้นจนหน้าแดงใจเต้นเร็ว จิตใจวุ่นวาย โดยเฉพาะตาสองคู่ที่ปรือ ทำให้เธอที่เขินอายมีเสน่ห์ดึงดูดเพิ่มขึ้นไปอีก

และฟางเหยียนในขณะนี้ก็ไม่สู้ดีเช่นกัน เลือดทั้งตัวปะทุขึ้น ร้อนผ่าวๆยากจะควบคุมได้ หายใจแรงขึ้น ราวกับข่มใจไว้ก็ไม่เป็นผล กลับกันยิ่งทำให้เขาทรมานเข้าไปอีก ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยมีมาก่อน ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าเย่ชิงหยู่ก็ไม่เคยเป็นมาก่อน

เขารู้สึกมีเดจาวูของแมวขโมยปลา

ทั้งร้อนรนทั้งตื่นเต้น หลินถงเป็นผู้หญิงที่สุดๆคนหนึ่งจริงๆ

ฟางเหยียนอยากปฏิเสธพฤติกรรมที่ไร้สาระนี้มาก แต่พูดไม่ออก กลับถูกนิ้วหนึ่งของหลินถงปิดริมฝีปากไว้ ส่ายหน้าเบาๆ ดูเหมือน หลินถงปฏิเสธการเอ่ยปากของฟางเหยียน

เห็นเธอจิตใจว้าวุ่น ตาปรือๆ หน้าแดงทั้งหน้า เหมือนกับเมฆยามอาทิตย์อัสดงที่ท้องฟ้าอย่างไรอย่างนั้น หลินถงในตอนนี้ยิ่งเย้ายวนขึ้น เหมือนกับดอกไม้สด รอคนที่จะมาเด็ดเธอ ทำให้คนที่มอง สูญเสียสติสัมปชัญญะไปโดยสิ้นเชิง ลุ่มหลงอยู่ฝนความงามของเธอเพียงอย่างเดียว

ฟางเหยียนอยากผลักหลินถงออกมาก หยุดความผิดที่เลยเถิดนี่ ในหัวว่างเปล่า ร่างกายอ่อนแอไร้ซึ่งพลัง เหมือนกับคนไร้ความสามารถอย่างไรอย่างนั้น ก้าวไปไหนไม่ได้ และตอนนี้ก็ถูกหลินถงควบบนร่างกายอีก ร้อนรนจนหาที่เปรียบไม่ได้ไปนานแล้ว

“หลินถง…...”

“ไม่ต้องพูดค่ะ จูบฉัน”

ริมฝีปากของหลินถงแทบจะแนบหูเขาแล้วพูดออกมา

อ่อนระทวย อะดรีนาลีนพุ่งพรวดพลาด

อึ๋ม！

ตอนที่ริมฝีปากทั้งสองประกบเข้าหากัน จู่ๆ เหตุการณ์ก็เปลี่ยนไป！

“บังอาจ！หลินถง” จู่ๆฟางเหยียนตะคอกออกมา แววตาทั้งสองที่ดูๆแล้วเหมือนมีความอยากแล้วได้กลายเป็นสีหน้าดุดัน หลินถงที่เดิมทีเย้ายวนมาก เมื่อถูกฟางเหยียนตวาด ก็ชะงักไปเหมือนกัน

จากนั้นมือของฟางเหยียนจับมือที่เนียนของเธอไว้ อารมณ์ที่พลุ่งพล่านเมื่อกี๊ได้สลายหายไปทันที

เธอรู้ดีถึงตัวตนและตำแหน่งของคนที่อยู่ตรงหน้านี้ดีมาก เรื่องที่เธอทำพูดไว้ว่ามีโทษถึงประหาร

“ฟางเหยียน ฉัน…...”

“คุณอะไรคุณ？คุณคิดว่าใช้อุบายแค่นี้จะปิดฟ้าข้ามทะเลกับผมได้เหรอ？คุณคิดว่าผมเป็นใคร？” ฟางเหยียนกล่าวอย่างชอบธรรม ด้วยท่าทีเย่อหยิ่ง ราวกับจักรพรรดิก้มมองหลินถง

หลินถงในขณะนี้ไม่กล้าสบตาฟางเหยียนโดยตรงแล้ว เธอรู้ว่าฟางเหยียนไม่ใช่ผู้ชายอะไรก็ได้ หญ้าราคะของตนในสายตาของเขาไร้ค่า เมื่อก่อนเธอมีความสุขอยู่บ้าง ตอนนี้ถูกทำลาย ตนไม่ตื่นตระหนกใดๆ

“ฉัน…...ฉันรักคุณ！” หลินถงพูดย้ำประโยคนี้อีกครั้ง แล้วกล่าวทันทีว่า “หรือคุณยังไม่เข้าใจความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณเหรอคะ？ต่อให้ตาย ฉันก็รักคุณ คุณน่าจะรู้ความคิดของฉันนะคะ แล้วก็ ฉัน…...”

เธอไม่หวังเป็นคนเดียวของฟางเหยียน หวังเพียงได้เป็นหนึ่งในนั้นก็พอแล้ว เธอลืมฟางเหยียนไม่ได้ และไม่อยากไปจากฟางเหยียน เธอก็ไม่หวังครอบครองฟางเหยียนไว้เพียงผู้เดียว เพียงแต่ตอนที่เหงา หวังว่าฟางเหยียนจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ ร่วมกันผ่านค่ำคืนที่เหงาไปด้วยกัน

เธอมอบตัวเองให้แก่ฟางเหยียน ก็ใช้ความกล้าที่มากมายแล้ว นี่ก็เป็นการวู่วามของผู้หญิงที่พุ่งเข้าไปข้างหน้าโดยไม่กลัวอันตรายเพื่อความรัก แต่เธอไม่เสียใจ ความวู่วามแบบนี้ เธอยินยอม และทำให้เธอมีความสุข ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือจิตใจล้วนได้รับการตอบสนองอย่างยิ่งใหญ่

เธอรู้สึกคุ้มค่า ที่ได้เป็นผู้หญิงของเขา ถึงแม้ตายก็คุ้มค่าแล้ว

เห็นท่าทีหลินถงเอาจริงเอาจัง จู่ๆฟางเหยียนก็เปลี่ยนไป

“คุณมั่นใจว่าแค่ครั้งเดียว?” ฟางเหยียนถามอย่างเย็นชา

หลินถงได้ยินคำพูดนี้ ก็ตาลุกโตขึ้นทันที นี่…...สำเร็จแล้วเหรอ?

นี่ฟางเหยียนตกลงข้อเรียกร้องของตนแล้วเหรอ?

เธอไม่ค่อยอยากเชื่อสักเท่าไหร่ แต่วินาทีถัดมา เธอกลับชะงักไปทั้งตัว

สุดท้ายแล้ว ฟางเหยียนก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง

เขาทำเรื่องที่ผู้ชายคนหนึ่งควรทำ!