จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 761

โจวปินคางสามารถเป็นตัวแทนท่านปรมาจารย์แห่งตระกูลโจวได้หรือ?

ไม่ได้!

อย่าว่าแต่เขาเลย เกรงว่าผู้ใดก็ตามล้วนไม่สามารถเป็นตัวแทนท่านปรมาจารย์แห่งตระกูลโจวได้เลย ท่านปรมาจารย์มีตำแหน่งอยู่เหนือกว่าผู้นำตระกูล ขอเพียงเขาต้องการ ทั้งตระกูลโจวก็มาอยู่ในกำมือของเขาได้ ทว่าหลายปีมานี้ เขาไม่มีเจตนาที่จะจัดการเรื่องเล็กน้อยภายในตระกูลแล้ว ต้องการเพียงไขว่คว้าเส้นทางของนินจาอย่างสงบสุข เป็นผู้บ้าคลั่งในวรยุทธอย่างแท้จริง

ทว่าเขามิใช่ผู้บ้าคลั่งในวรยุทธที่ไม่สนใจเรื่องอันใดเลย ขอเพียงตระกูลโจวได้เผชิญกับสถานการณ์ที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย เขาก็จะออกหน้าเข้าไปปกป้อง ช่วยเหลือตระกูลโจวจากเรื่องเดือดร้อนต่างๆ นอกจากที่เขาจะเป็นท่านปรมาจารย์แห่งตระกูลโจวแล้ว ก็ยังเป็นเทพพิทักษ์ของตระกูลโจวอีกด้วย มีเขาอยู่ ตระกูลโจวมีแต่จะได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

ผู้ใดจะสามารถมาเป็นตัวแทนได้?

ไม่มีผู้ใดสามารถถูกขนานนามเป็นท่านปรมาจารย์ได้ และยิ่งไม่มีผู้ใดที่จะสามารถจำกัดการกระทำทุกประการของท่านปรมาจารย์ได้!

เพียงคำพูดเดียว ก็ทำให้โจวปินคางตกอยู่ในความกระส่ายกระสับได้ ไร้ซึ่งความสงบนิ่งสุขุมเช่นเมื่อก่อน

ฟางเหยียนกลับเป็นผู้ที่ปกติจะเงียบๆ ครั้นพอทำอะไรขึ้นมา ก็สามารถทำให้ผู้คนตกตะลึงได้

เทียนขุยต้องสยบจนต้องก้มหัวลำตัวแนบพื้น วินาทีนั้นอยู่ๆ เขาก็นึกถึงสำนักฉิวหลงในเมื่อก่อนขึ้นมา ผู้อาวุโสใหญ่หลินชื่อตั้งใจว่าจะไม่ยอมรับใดๆ ทั้งสิ้น คำพูดหนึ่งที่โผ้จวินเคยเอ่ยไว้ ตีงูให้ตายต้องตีที่เจ็ดนิ้วนับจากหัว จี้ถูกจุดสำคัญจึงจะทำให้คนตื่นตระหนกได้ และจะเผยจุดอ่อนออกมาเอง!

ความตื่นตระหนกของโจวปินคาง ไม่ได้เสแสร้งแต่อย่างใด ต่างก็ถูกคนสามคนมองเห็นทั้งนั้น

เขาครุ่นคิดสักพัก ค่อยเอ่ยขึ้น: “จอมพลพูดก็ถูก ผมไม่สามารถเป็นตัวแทนท่านปรมาจารย์ได้ แต่ผมสามารถเป็นตัวแทนให้ทั้งตระกูลโจวได้ ท่านปรมาจารย์ไม่มีทางที่จะทำเรื่องที่ทำลายผลประโยชน์ของตระกูลได้แน่นอน”

“กะล่อนปลิ้นปล้อน!” ชิงตี้เอ่ยอย่างไม่พอใจ: “นายเป็นตัวแทนทุกคนได้ แต่มีเพียงอย่างเดียวคือเป็นตัวแทนเฒ่าประหลาดตระกูลโจวไม่ได้ อีกอย่างการกระทำทุกอย่างของเขา นายรู้แน่ชัดจริงเหรอ?”

โจวปินคางเป็นใบ้ พูดไม่ออกขึ้นมาอีกครา

แม้ว่าท่านปรมาจารย์จะซ่อนตัวอยู่ในป่าเขาที่อยู่ห่างไกลไม่ค่อยออกมาเจอผู้คน ไม่เข้าใจเรื่องทางโลก ครั้นกลับไม่มีผู้ใดที่จะสามารถขัดขวางการเดินหน้าของเขาได้เลย การที่โจวปินคางเอ่ยถามเองโดยที่ไม่ละอายใดๆ ก็ทำให้宵小แห่งตระกูลโจวตกตะลึงเช่นกัน ท่านปรมาจารย์กลับไม่ได้อยู่ในการควบคุมของเขา แม้ว่าเขาจะไม่เคยปรากฏตัวออกมา ทว่าใครจะไปรู้ว่าตอนนี้ท่านปรมาจารย์กำลังทำอะไรอยู่?

เขาไม่รู้ว่าควรจะอธิบายอย่างไร

เขาได้แสดงท่าทีของตนออกไปแล้ว ทว่าก็ไม่สามารถเป็นตัวแทนท่านปรมาจารย์ได้อยู่ดี!

หากเป็นอย่างที่จอมพลโผ้จวินเอ่ยจริงๆ ท่านปรามาจารย์คบค้าสมาคมกับเพลิงเสวน โดยที่พวกเขาไม่ทราบสถานการณ์ เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่เขาไม่สามารถควบคุมได้เช่นกัน โดยเฉพาะตัวตนอันอ่อนไหวง่ายของหญิงสาวคนนี้ เธอเป็นถึงคนของเพลิงเสวนเชียว หรือว่าเธอจะปรักปรำผิดอย่างนั้นหรือ?

เขาไม่กล้าคิดต่อไป

ถ้าหากท่านปรมาจารย์ทำเรื่องที่ผิดต่อประเทศจริงๆ เขาเองก็คงทำได้เพียงยอมให้ความร่วมมืออย่างฝืนใจ ถึงอย่างไรพลังอำนาจของท่านปรมาจารย์ก็ไม่มีผู้ใดต้านทานได้ และไม่มีผู้ใดกล้าขัดขืน เวลานั้น เขาคงทำได้เพียงเป็นศัตรูกับจอมพลโผ้จวินอย่างจำยอมเสียแล้ว

นั่นเพียงเพราะท่านปรมาจารย์คือเทพพิทักษ์แห่งตระกูลโจว!

เรื่องนี้ควรทำเช่นไรดีกันแน่!

โดยเฉพาะคนจากเพลิงเสวนผู้นั้นได้ยืนยันแล้วว่าท่านปรมาจารย์กระทำผิด ความไม่เชื่อของเขาตั้งแต่แรกก็กลายเป็นสงสัยขึ้นมาเสียแล้ว จริงสิ หากจอมพลโผ้จวินไม่มีหลักฐาน เขาจะมาด้วยตนเองได้อย่างไร? ในเมื่อมาแล้ว เช่นนั้นก็เป็นการพิสูจน์แล้วว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้แล้ว

สิ่งที่ทำให้เขาหวาดกลัวที่สุดก็คือ นึกไม่ถึงว่าเขาจะไม่ทราบพฤติกรรมของท่านปรมาจารย์เลย ไม่กระจ่างโดยสิ้นเชิง!

หรือว่าท่านปรมาจารย์จะยืนอยู่ฝ่ายเพลิงเสวนแล้ว คบค้าสมาคมกับเพลิงเสวนอย่างสนิทชิดเชื้อกันจริงๆ ! หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ เขาผลักทั้งตระกูลโจวไปสู่เส้นทางที่ไม่มีทางฟื้นตัวอีกตลอดไป ทำลายทั้งตระกูลโจวอย่างราบคาบ!

“ท่านปรมาจารย์นะ ท่านปรมาจารย์ ท่านกำลังทำอะไรอยู่กันแน่!” โจวปินคางรู้สึกไม่พอใจเต็มอก และมีน้ำโหเล็กน้อย

ฟางเหยียนเห็นสีหน้าของเขาทั้งหมด จึงเอ่ยขึ้นมาน้ำเสียงราบเรียบ: “ผู้นำตระกูลโจว ตอนนี้แม้แต่คุณก็ไม่เชื่อใช่ไหม? พูดมาตรงๆ เถอะ อยากตายหรืออยากมีชีวิตอยู่ ?”

โครม!

โจวปินคางที่เดิมทีก็ตื่นตระหนกทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว ยิ่งตกใจขึ้นยกใหญ่ราวกับถูกฟ้าผ่ากระทบเข้าอย่างไรอย่างนั้น

คำพูดนี้ของฟางเหยียน เป็นการแจ้งให้โจวปินคางทราบเป็นครั้งสุดท้ายอย่างไม่ต้องสงสัย!

เห็นได้ชัดว่า นี่คือผลสรุปว่าจะอยู่หรือรอด รอเพียงแต่ดูท่าทีของโจวปินคางเท่านั้น!

ทว่าโจวปินคางถือว่าอัดอั้นตันใจอยู่ ผีสางทราบดีว่าเขาควรจะเลือกทางไหน เขาเพียงแค่สงสัยว่าท่านปรมาจารย์จะมีความเกี่ยวพันกับเพลิงเสวนเท่านั้น เหตุใดจึงกลายเป็นจริงไปได้?

ภายในความอัดอั้นตันใจก็มีความหวาดกลัวและขัดแย้งอยู่ด้วย

บัดนี้ ในที่สุดเขาก็เข้าใจประโยคหนึ่งเสียที!