จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 768

ชายที่อายุ 30 ผู้หนึ่ง เดินผ่านพรมเข้ามาอย่างรวดเร็ว จากการคุ้มกันของคนสองคน และเข้ามานั่งบนเก้าอี้มีพนักพิงสลักอสูรเพลิงตัวนั้น ชายหนุ่มผมยาวปลิวไสว ผมเส้นเล็กบางสีดำสนิท หน้าตาหล่อเหลาเอาการ โดยเฉพาะที่เขาสวมใส่อยู่บนตัว มันคือฮั่นฝูที่ตระกูลเจ้าชายสูงศักดิ์ในสมัยโบราณสวมใส่กัน สง่างามและเห็นทรวดทรงของร่างกาย

หลังจากที่ชายหนุ่มนั่งลงแล้ว 18 คนที่ลุกขึ้นต้อนรับก็ได้นั่งลงตามกัน

“เชิญพวกท่านต่อเลย”

หลังจากชายหนุ่มเอ่ย ก็พิงบนเก้าอี้ หลับตาลงเล็กน้อย

หลินซิงไม่ได้รีบที่จะเอ่ยแต่อย่างใด กลับมองไปยังนายน้อยที่ใบหน้าหล่อเหล่า เอ่ยถามว่า: “นายน้อย วันนี้ที่เรียกพวกเรามา เป็นเพราะเรื่องของตระกูลโจวแห่งดินแดนตะวันตกใช่หรือไม่?”

“ถูกต้อง” ชายหนุ่มไม่ได้เปิดตาขึ้นแต่อย่างใด “รายละเอียดของเรื่องราวให้นายเป็นคนพูดก็แล้วกัน”

หลินซิงพยักหน้าเบาๆ จากนั้นจึงปริปากเอ่ยขึ้น: “เรื่องของตระกูลโจวแห่งดินแดนตะวันตก ไม่ทราบว่าพวกท่านได้ยินมาแล้วหรือยัง?”

ทุกคนต่างก็พยักหน้าตามๆ กัน ดินแดนตะวันตกแทบจะเปลี่ยนเป็นอย่างหนัก การที่จอมพลโผ้จวินแพร่ข่าวสารออกไปอย่างโจ่งแจ้งเช่นนั้น อย่าว่าแต่พวกเขาเลย บางทีคงทั้งประเทศหวาคงรู้กันหมด พวกเขาทราบแต่เพียงว่าโผ้จวินไปยังเรือนตระกูลโจว ส่วนรายละเอียดนั้นพวกเขาไม่ทราบ ทว่านี่มันเกี่ยวอะไรกับที่พวกเขาถูกเล่นงาน?

ทันใดนั้นก็มีคนถามขึ้นมาว่า: “พี่ใหญ่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“ยังจำได้ไหมที่พวกเราใช้กำลังอย่างมากในการได้ข่าวสารมา? หรือก็คือเกี่ยวกับข่าวสารที่กองกำลังพวกเขาเผยแพร่ออกมา และไม่นึกว่าตระกูลโจวแห่งดินแดนตะวันตกจะเป็นหนึ่งในนั้นด้วย ไม่ใช่แค่นี้นะ เฒ่าประหลาดแห่งตระกูลโจวดินแดนตะวันตกก็คือสาวกผู้จงรักภักดีของพวกเขา เพื่อลดทอนความเสียหายของพวกเรา เลยนำข่าวสารนี้มาอย่างเงียบๆ จากนั้นก็แจ้งชิงตี้ยัยแสบนั่นมุ่งหน้าไปรบกวน แต่คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะกลายเป็นสิ่งผิดพลาดที่ถูกปรักปรำไปได้”

หลินซิงหยุดไปชั่วครู่เอ่ยว่า: “โชคดีที่จอมพลโผ้จวินไม่ได้ลงมือกับเฒ่าประหลาดแห่งตระกูลโจวดินแดนตะวันตก ไม่เช่นนั้นพวกเราคงต้องกลายเป็นเพชฌฆาตให้พวกมันเสียแล้ว และกลายเป็นปลายดาบที่ถูกผู้อื่นหลอกใช้งาน ถ้าไม่ใช่เพราะยัยตัวแสบชิงตี้ บางทีพวกเราคงต้องกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดฆาตกรรมของพวกมัน ถูกพวกมันเล่นงานเสียแล้ว”

เมื่อสิ้นเสียงประโยคนี้ ทั้งห้องโถงใหญ่ก็มีเสียงถกเถียงกันเกิดขึ้น!

“ผิดปกตินี่ พี่ใหญ่ ข่าวสารนี้พวกเราได้มาอย่างยากลำบากเลยนะ สำหรับว่าด้านหลังยังมีครอบครัวนินจาอีกเท่าไร พวกเราไม่ทราบแน่ชัด พวกมันจะรู้ได้ยังไงว่าพวกเราแอบลอบเอาข่าวสารของพวกมันมาน่ะ? แถมยังเล่นงานพวกเราอีกแบบนี้?”

“ใช่น่ะสิ ตอนแรกที่รู้เรื่องนี้ ก็ไม่มีใครจับได้ พวกมันจะรู้ได้ยังไงว่าพวกเราจะใช้ข่าวสารนี้น่ะ? มันไม่สมเหตุสมผลเลยนี่ ถ้าจะบอกว่าพวกมันเป็นฝ่ายจงใจปล่อยข่าวสารนี้ออกมา เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด”

“นั่นน่ะสิ ทุกท่านที่นั่งอยู่ล้วนทราบดีว่า ข่าวสารนี้ได้มาไม่ง่ายเพียงไหน จะเป็นข่าวปลอมไปได้ยังไงกัน? หรือว่า...”

คนผู้นั้นเอ่ยถึงตรงนี้ อยู่ๆ ก็มองไปรอบๆ จากนั้นก็ส่ายหน้าทันที เอ่ยต่อว่า: “ผู้ที่นั่งอยู่นี้ล้วนเป็นผู้ที่มีความจงรักภักดีทั้งนั้น แน่นอนว่าคงไม่มีทางมีกบฏเกิดขึ้นหรอก ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะหักหลังคนของตัวเอง อย่างนั้นในนี้มันมีแผนร้ายอะไรกันแน่นะ?”

สิบแปดผู้อาวุโสเสวียนกู่ต่างก็แสดงความเห็นของตนเองเกือบหมด และเป็นเหมือนกันหมด นั่นคือทั้งหมดไม่เชื่อว่านี่คือข่าวสารที่พวกเขาจงใจปล่อยออกมา จึงได้มองไปยังหลินซิงตามสันชาตญาณ

หลินซิงส่ายหน้า ถอนหายใจ: “เป็นอย่างคำที่ว่า หลังได้รับผลสำเร็จแล้ว สิ่งที่ต้องเผชิญต่อมาก็คือความยากลำบากจริงๆ ในเมื่อพวกมันสามารถเคลื่อนไหวหายนะที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ได้ จะคิดไม่ถึงแม้แต่เรื่องแค่นี้ได้อย่างไร? กระผมเชื่อว่าทุนท่านที่นั่งอยู่ที่นี่ ไม่มีใจที่จะเป็นกบฏเลยสักคน ไม่บอกไม่ได้ว่า นี่ก็คือการลองเชิงอย่างหนึ่งที่พวกมันกระทำกับเรา ผลสุดท้ายไม่คิดก็รู้ ว่าพวกเราติดกับแล้ว!”

ได้ยินดังนั้น ความคิดสงสัยกันเองก็ถูกดันกลับไป ทว่าสิ่งที่ตามมาก็คือความตึงเครียดที่เข้ามาปกคลุมจิตใจของทุกคน

ใช่แล้ว!

หรือว่าพวกเขาจะจงใจเผยจุดอ่อนออกมา จุดประสงค์ก็เพื่อลองเชิง!

พวกเขามีกองกำลังที่แข็งแกร่ง อีกทั้งยังมีกำลังมากมาย ยึดครองทั้งเพลิงเสวนทั้งหมดอยู่ลึกๆ และสำหรับทุกท่านที่นั่งอยู่ในที่นี้ กลับหวาดกลัวกันขึ้นมา ถ้าเป็นอย่างที่หลินซิงบอกนั้น ว่านี่คือการลองเชิงอย่างหนึ่ง งั้นต่อมาจะต้องถูกพวกมันแก้แค้นคืนอย่างต่อเนื่องมากมายแน่นอน

“พี่ใหญ่ ตามที่ท่านบอกมา เรื่องนี้ไม่เป็นผลดีต่อพวกเราเลยนะ ตระกูลโจวแห่งดินแดนตะวันตกเป็นตระกูลที่มีความจงรักภักดีจริงๆ และพวกเรากลับถูกจับตามอง ฉันเชื่อว่าพวกเขาจะต้องลงมือกับพวกเราอย่างรุนแรง ไม่ถึงชีวิตไม่เลิกราเป็นแน่”

ได้ยินดังนั้น ทั้งห้องโถงใหญ่ก็เงียบสงัด