จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 769

ผู้คนจากสิบแปดผู้อาวุโสเสวียนกู่มีล้วนสีหน้าตกตะลึงกันยกใหญ่!

เกือบจะเอ่ยปากด่าทอ แน่นอนว่า หากจะด่าทอก็คงจะอยู่ในใจ พวกเขาไม่กล้าที่จะดูถูกนายน้อยท่านนี้ได้แต่อย่างใด! อย่าว่าแต่คนหล่อเหลาอย่างเขาจะสามารถขี้โม้ได้ ทว่าพละกำลังของเขานั้นแข็งแกร่งจนไม่อาจจะคาดเดาได้ ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีทางที่จะต่อต้านพวกเขาโดยตรง สิ่งที่เขาใช้นั้นก็คือแรงอันเหี้ยมโหดอำมหิต!

ลบสถานะของพ่อเขาออกก่อน ความพยายามของเขาและพรสวรรค์ไม่มีผู้ใดที่จะมาเป็นศัตรูได้ ถือได้ว่าเป็นสุดยอดปีศาจรุ่นเยาว์ของเพลิงเสวนเลยก็ว่าได้ สถานะที่ประกาศแก่ภายนอกนั้นคือช่วงระดับต้าชี่ชั้นยอด เท้าข้างหนึ่งได้ก้าวไปยังระดับปรมาจารย์แล้ว

ปีนี้เขาเพิ่งจะอายุเท่าไรเอง 30 ปีต้นๆ !

หากให้เวลาเพิ่มขึ้นอีกหน่อย อนาคตของเขานั้นไปไกลไร้ขีดจำกัดเป็นแน่ เรียกได้ว่าเป็นสุดยอดปีศาจแห่งเพลิงเสวนในรอบหลายพันปี เพียงแค่ว่าเรื่องราวจะกลายเป็นจริงตามความคิดก็ไม่ได้ สุดยอดปีศาจเช่นนี้ กลับไม่ได้รับผลประโยชน์ที่ดีเท่าไร เพียงเพราะว่าการกระทำของพวกเขารวดเร็วเกินไป จุดประสงค์ก็เพื่อต้องการที่จะขัดขวางการขึ้นครองตำแหน่งนายน้อยของเขา นี่ถึงจะคิดวางแผนการใหญ่เช่นนี้ออกมาได้!

หลังจากเขาตอบสนองได้แล้วจึงพบว่า ทั้งเพลิงเสวนราวกับอยู่ภายในการควบคุมของพวกเขาแล้ว!

สายไปแล้ว ทุกอย่างล้วนสายไปแล้ว!

จะด่าไม่ได้ และไม่กล้าด่าด้วย!

ความคิดของทุกคนกลับมาบนจอมพลโผ้จวินอีกครั้ง กองกำลังเสริมภายนอกที่แข็งแกร่งที่นายน้อยให้ความสำคัญเช่นนี้!

จอมพลโผ้จวิน!

พละกำลังของเขาตรงกับเงื่อนไขกองกำลังเสริมภายนอกที่แข็งแกร่งทุกประการ!

ทว่านี่ไม่ใช่การเล่นตลกหรือ!

จอมพลโผ้จวิน ไม่รงรอยกับเพลิงเสวนยิ่ง อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้โดยสิ้นเชิง ให้เขามา ไม่ใช่เป็นการรนหาที่ตายหรอกหรือ? อย่าให้เมื่อถึงเวลานั้นกลายเป็น โศกนาฏกรรมที่วางแผนเป็นเรื่องยาว สุดท้ายเสียเปล่าทั้งขึ้นล่อง เป็นการหาเรื่องใส่ตัวเองเลย สิบแปดผู้อาวุโสเสวียนกู่ไม่อยากมองเห็นฉากนั้น และไม่ยอมที่จะดูด้วย

ความเงียบเข้าครอบงำชั่วขณะหนึ่ง ทั้งห้องโถงเดือดดาลขึ้นมา ถกเถียงกันเซ็งแซ่!

“เรียกเขามา? ล้อเล่นอะไรกัน? เขาเป็นใครกัน มีความเคียดแค้นต่อเพลิงเสวนแบบที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกกันได้เลย นี่มันไม่ใช่การล่อหมาป่าเข้าถ้ำหรอกหรือ? ตอนนี้เขาต้องการที่จะกำจัดเพลิงเสวนอยู่ตลอด ช่างเป็นศึกภายนอกและภายในจริงๆ เลย”

“จะเป็นแค่ศึกภายนอกและภายในที่ไหนกัน ก่อนอื่นเป็นการเตรียมโจมตีของพวกมัน อีกทั้งตอนนี้เพิ่มจอมพลโผ้จวินเข้ามาอีก พวกเราจะมีทางรอดหรือเปล่า? ไม่เห็นด้วย ฉันยืนกรานว่าไม่เห็นด้วยที่จะให้จอมพลโผ้จวินมาที่นี่ นี่มันเป็นการรนหาที่ตาย เบื่อการใช้ชีวิตแล้วอย่างนั้นหรือ?”

“นั่นน่ะสิ ต่อให้พวกเราจะสู้พวกมันไม่ได้ แต่พวกเราก็ไม่มีทางล่อหมาป่าเข้าถ้ำ อย่าให้ต้องยังไม่กำจัดพวกมันได้เลย พวกเราก็ต้องสูญเสียชีวิตกันเสียแล้ว จอมพลโผ้จวินถือได้ว่าเป็นตัวปัญหาในสายตาของเพลิงเสวนเชียวนะ ถ้าให้พวกมันรู้เข้า คงต้องฆ่าพวกเราทิ้งตอนนั้นเลยหรือเปล่า?”

“ฉันไม่เห็นด้วย ฉันยืนกรานไม่เห็นด้วย”

“นายน้อย ผมคิดว่าแผนการนี้ไม่เข้าหลักการ จอมพลโผ้จวินเป็นศัตรูของพวกเรา ห้ามให้เขากลายมาเป็นกำลังหนุนเราเด็ดขาด ไม่พูดไม่ได้ว่า เขาเป็นกำลังเสริมภายนอกที่แข็งแกร่งผู้หนึ่ง แต่ท่านอย่าลืมไปเล่า ว่าเขาต้องการที่จะทำลายล้างคนทั้งหมดของเพลิงเสวน อีกทั้งพวกมันยังฆ่าสหายของจอมพลไปอย่างอาจหาญอีก จากนั้นก็ผูกปมเป็นศัตรูกันโดยสิ้นเชิง พวกเราจะไม่ยอมให้เขาทราบความลับของเราได้เป็นอันขาด”

“……”

เห็นได้ชัดว่า เสียงที่ไม่เห็นด้วยมีมากกว่า พูดได้ว่าทั้งห้องโถงไม่มีผู้ใดเห็นด้วย

คิดไปแล้วก็จริง

จอมพลโผ้จวินเป็นคนเดียวที่จะสามารถผลักดันคนของเพลิงเสวนได้ ทว่าก็เป็นคนเดียวที่เคียดแค้นต่อเพลิงเสวนจนมิอาจอยู่ร่วมโลกกันได้

หากให้เขาจัดการกับพวกเขา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นความต้องการที่ขัดต่อผลประโยชน์ผู้อื่น พอไม่ระวังขึ้นมาตนเองก็ยังต้องจบสิ้นไปด้วย

โผ้จวินทำลายคนของเพลิงเสวนไปจำนวนมาก เป็นไปได้ยากที่พวกเขาจะไม่ถูกกำจัดไปด้วย!

หรือมีคนคิดที่จะต่อต้าน!

ชิงตี้เป็นคนของเพลิงเสวนมิใช่หรือ?

ทำไมเธอถึงไม่เป็นอะไร?

ไม่เพียงแต่ไม่เป็นอะไร แถมยังลอยหน้าชายตาอยู่เบื้องหน้าโผ้จวินทุกวันเช่นนั้น

ทว่าทุกคนที่นั่งอยู่นี้ล้วนเป็นคนที่คิดลึกซึ้งและละเอียดรอบคอบ แน่นอนว่าต้องเข้าใจวิธีการที่อยู่ข้างใน โผ้จวินเป็นคนที่ฉลาดมองการณ์ไกล อย่ามองว่าเขาอายุเพียง 20 กว่าปี ทว่าสติปัญญาและจิตวิญญาณนั้นมีมากอย่างยิ่ง คิดจริงๆ หรือว่าที่เขาไม่ฆ่าชิงตี้เป็นเพราะความรักที่มีต่อสตรีจริงๆ ?