จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 778

เสวียนเย่รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที!

ตั้งแต่จอมพลโผ้จวินได้รับการเชื้อเชิญให้มาที่นี่ ในใจเขาก็รู้สึกเหมือนนั่งไฟเหาะอยู่ตลอดเวลา ใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ ไม่สามารถสงบจิตสงบใจได้เลย ทุกอย่างล้วนเกินความคาดหมายของเขา คิดว่าตัวเองสามารถควบคุมทั้งหมดไว้ได้ อย่างน้อยจอมพลโผ้จวินก็มีสิ่งที่ต้องการจากเขา นี่จึงเป็นสาเหตุให้เขาเชื้อเชิญจอมพลโผ้จวินมาที่นี่ ยังไงซะก็ไม่มีใครรู้จักเพลิงเสวนดีได้เท่าเขาอีกแล้ว!

แต่ว่า ความเป็นจริงกลับโจมตีเขาเข้าอย่างจัง จนทำให้เขารู้สึกหัวหมุน!

ตั้งแต่ฟางเหยียนมาถึงที่นี่ ก็แข็งกร้าวจนไม่อาจต้านทานได้เลย ไม่เพียงแต่ทำลายแผนการทั้งหมดของเขา แต่ยังทำให้เขารู้สึกเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ จากแขกได้วางตัวเป็นนาย จนทำให้เขารู้สึกสงสัยในชีวิต!

เพลิงเสวนสำหรับฟางเหยียน ไม่ได้น่าดึงดูดใจเท่าไหร่ กลับกัน การฆ่าคนของเพลิงเสวนทั้งหมดต่างหากถึงเป็นเรื่องสำคัญสำหรับฟางเหยียน!

พูดได้ว่า ฟางเหยียนกระโดดออกจากแผนการของเสวียนเย่ ทั้งยังย้อนกลับมาหาเรื่องเขาอีกต่างหาก!

นี่ทำให้รู้สึกแย่นิดหน่อย จริง ๆ เลย!

ธรรมะย่อมชนะอธรรมจริง ๆ!

ทันใดนั้นเสวียนเย่ก็รู้สึกว่า ตัวเองต่างหากที่เป็นคนเลวคอยสร้างความวุ่นวาย!

เขาคิดมาตลอดว่าจอมพลโผ้จวินเป็นนักรบคนหนึ่ง เป็นผู้ชายที่บุ่มบ่ามหยาบคายคนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าเขากลับเป็นคนที่เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ เป็นผู้ชายที่เก่งทั้งด้านการสู้รบและมีสติปัญญา การกระทำทุกอย่างของฟางเหยียนแสดงให้เห็นอยู่ตรงหน้าเขา แม้แต่ดูก็ยังดูไม่พอ ทั้งหมดนี่เป็นเพราะความหยิ่งผยองของเขาเอง หยิ่งผยองจนกลายเป็นอวดดีทะนงตัว!

นี่คือจุดจบของคนที่อวดดีทะนงตัว!

และตอนนี้ จอมพลโผ้จวินตัดสินใจที่จะฆ่าเขาแน่นอนแล้ว!

นี่คือการขุดหลุมฝังตัวเองจริง ๆ รับผลที่ตัวเองทำลงไป!

หลังจากที่เสวียนเย่มองไปทางชิงตี้ ชิงตี้รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยพูด : “จอมพลคะ บางเรื่องไม่สามารถบอกคุณได้จริง ๆ ค่ะ อย่างน้อยคือตอนนี้ เรื่องอื่น ๆ ฉันสามารถบอกคุณได้หมด ไว้ชีวิตพวกเราดีกว่าฆ่าพวกเราทิ้งทั้งหมดนะคะ”

ไม่รอให้ฟางเหยียนเอ่ยพูด เทียนขุยได้ตอบโต้กลับไปอย่างดุร้าย : “ยัยนางมาร ยังคิดจะพูดจาหลอกล่อคนอื่นอีกเหรอ? ฉันบอกเธอไว้นะที่ฉันยอมอ่อนข้อให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่า อย่าคิดจะได้คืบเอาศอก ระวังฉันจะกำจัดเธอทิ้งซะตอนนี้!

ชิงตี้ไม่ได้โต้เถียงกับเทียนขุย เธอคิดแค่จะพูดหว่านล้อมฟางเหยียนเท่านั้น มีเพียงความคิดและการตัดสินใจของเขาเท่านั้น ที่จะทำให้พวกเธอทุกคนมีชีวิตรอดต่อไปได้ เทียนขุยเป็นใครกัน?

“จอมพลคะ ได้โปรดคุณไว้ชีวิตด้วยเถอะค่ะ ฉันรู้ดีว่าเพลิงเสวนทำร้ายคุณไว้มาก เป็นเหมือนกับเหวลึกที่ไม่สามารถข้ามผ่านไปได้ ฉันไม่ขอให้คุณยกโทษให้ เพราะเพลิงเสวนมีความผิดจริง ๆ แต่ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ นายน้อยเสวียนเย่ของฉันไม่ได้มีเจตนาที่จะทำร้ายคุณเลย แน่นอนว่า ความสามารถอันน้อยนิดของพวกเรา หากคิดจะฆ่าพวกคุณก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย”

ชิงตี้ยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น “ทำไมฉันถึงเน้นย้ำว่าไว้ชีวิตพวกเราดีกว่าฆ่าพวกเราทิ้ง เพราะพวกมันถูกจำกัดโดยพวกเรา พวกเราคนน้อย แต่ปัญหาภายในซับซ้อนวุ่นวาย โดยเฉพาะคนเก่าแก่บางกลุ่ม ยิ่งไปกว่านั้นคือชื่อเสียงที่มี จริง ๆ แล้วกองกำลังของเฒ่าประหลาดยังเป็นสิ่งลึกลับมาตลอด และเมื่อมีเฒ่าประหลาดพวกนี้ ทำให้พวกมันไม่กล้าทำอะไรมากนัก ภายในเพลิงเสวนแบ่งฝักแบ่งฝ่ายคือเรื่องจริง พวกมันก็ไม่กล้าลงมือกับพวกเราอย่างเปิดเผยนัก นี่คือข้อจำกัดของพวกเรา”

“นอกจากข้อจำกัดนี้แล้ว พวกเรายังสามารถทำลายความทะเยอทะยานของพวกมันได้ด้วย และมีเพียงพวกเราที่สามารถทำได้ มีเพียงพวกเราที่สามารถแยกกันไปทำลายความทะเยอทะยานของพวกมัน พวกมันถึงจะถูกควบคุมได้”

“และหากจอมพลเก็บพวกเราไว้ พวกเราก็สามารถทำงานให้คุณได้ นี่ไม่เพียงแต่เป็นการร้องขอความเมตตาของพวกเรา แต่เป็นการร้องขอเพื่อนินจาทั้งประเทศหวาและเพื่อตระกูล ถ้าหากพวกมันหลุดพ้นจากข้อจำกัดและการควบคุมของพวกเรา พวกมันจะต้องฆ่าทำลายล้างและแย่งชิงประเทศหวาแน่นอน ผลที่ตามมาคือประชาชนจะไม่สามารถดำรงชีวิตต่อไปได้ ลำบากยากแค้น”

“แน่นอนว่า อาศัยกำลังจากคุณคนเดียว คงไม่สามารถต้านทานความบ้าคลั่งนี้ได้ โดยเฉพาะจ้าวขุมนรกแห่งเพลิงเสวน ว่ากันว่าเป็นผู้มีชื่อเสียงและเป็นที่นับถือ และตอนนี้ก็เก็บตัวอยู่ตลอด กองกำลังที่แท้จริงก็ยังไม่รู้แน่ชัด บวกกับทหารเพลิงยี่สิบนายที่เขาแอบซ่อนเอาไว้ แต่ละคนพละกำลังไม่ธรรมดาเลย เกรงว่าจอมพลจะต่อกรได้ยาก”

“ดังนั้น จอมพลคะ คุณไว้ชีวิตพวกเรายังไงก็ดีกว่าฆ่าพวกเราให้ตายนะคะ”

ชิงตี้พูดจบ ก็จ้องมองฟางเหยียนซึ่ง ๆ หน้า

เทียนขุยไม่สบอารมณ์มาโดยตลอด จึงเอ่ยพูดทันที ด้วยคำพูดไม่เป็นมิตร : “ยัยนางมาร กลัวแล้วหรือไง? เธอคิดว่าจอมพลโผ้จวินจะกลัวงั้นเหรอ? ข้อจำกัดอะไร ควบคุมอะไร? เธอคิดจะหลอกลวงงั้นเหรอ? ยังพูดถึงจ้าวขุมนรก? ทหารเพลิงยี่สิบคน? คิดว่าพวกเรากลัวจริง ๆ งั้นเหรอ? ฉันบอกเธอไว้นะ วันนี้ต่อให้จ้าวขุมนรกของพวกเธอโผล่ออกมา พวกเธอก็ต้องตายอยู่ดี!”