จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 782

ก็ยังเป็นฟางฟังที่โทรมา!

ฟางเหยียนไม่รับสายโดยไม่ลังเล จากนั้นก็หันไปพูดกับเทียนขุยต่อ "นายพูดถึงเรื่องนี้ไหนแล้วนะ?"

“โผ้จวิน ฉันหวังว่าเราจะสังหารเสวียนเจิ้นได้ เพื่อแก้แค้นให้สหายเทียนหม่า” หลังจากที่พูดเขามองไปที่ฟางเหยียน “โผ้จวิน คนโทรมาขายบ้านอีกแล้วเหรอ? ไม่น่าใช่ เบอร์ของนายค่อนข้างจะเป็นความลับ คนขายบ้านพวกนี้ช่างเทพจริงๆ!"

ฟางเหยียนไม่อยากคิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเกินไป เขาจึงพูดต่อ "เทียนขุย เรื่องสังหารเสวียนเจิ้นเอาไว้ก่อน สิ่งที่นายต้องทำต่อไปคือแยกรายชื่อนี้ทั้งหมด เข้าใจไหม?"

เทียนขุยค่อยๆ จดจำรายชื่อพวกนี้ พยักหน้าอย่างเคร่งขรึมและเมื่อกำลังจะพูด โทรศัพท์ของฟางเหยียนก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“อะไรวะ คนขายบ้านพวกนี้จะเกินไปแล้วนะ ไม่รู้จบรู้สิ้นเลยใช่ไหม จะตายให้ตายกันเลยหรือไง โผ้จวิน เอาโทรศัพท์มาให้ฉันรับแทน คนพวกนี้มันต้องเจอดีสักหน่อยแล้ว!”

ไม่รอให้ฟางเหยียนได้พูดอะไร เทียนขุยก็เข้าไปแย่งโทรศัพท์ในมือของเขา อารมณ์ดุเดือดหยุดชะงัก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า "ฟางฟัง? นี่ไม่ใช่ฟางฟังจากตระกูลฟางหรอกหรือ? ทำไมเธอโทรหานาย? ต้องเป็นฟางจินหยวน ชายชราหน้าเลือดกำลังคิดแผนการอะไรไม่ดีกับนายแน่เลย "

“เทียนขุย นายไม่ต้องสนใจเขา” สันนิษฐานว่าเป็นฟางจินหยวนให้เธอโทรมา และฟางเหยียนก็ไม่ได้ตั้งใจจะรับสายอยู่แล้ว “เทียนขุย มีอีกอย่างหนึ่งที่นายต้องทำ นั่นก็คือบอกให้สหายของเรารอบคอบมากขึ้น ฉันมักจะรู้สึกว่าเสวียนเจิ้นจะโจมตีพวกเขา”

“รับทราบ”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเทียนขุยคงฮึกเหิมและไม่สนใจน่าไหน โดยเฉพาะคนขององค์กรสัตว์เพลิงมาเท่าไหร่เขาจะฆ่าให้หมด ตอนนี้เขาไม่กล้าทำอะไรมาก ความแข็งแกร่งขององค์กรสัตว์เพลิงนั้นมีมากนัก และสิ่งสำคัญที่สุดคือต้องละเอียดรอบคอบ

เพิ่งพูดไปประโยคเดียว โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกแล้ว!

ถ้าเป็นคนอื่นเทียนขุยอาจตะโกนด่าไปนานแล้ว แต่คนนี้คือฟางฟัง ซึ่งเป็นน้องสาวคนเดียวของเขาในบ้านตระกูลฟาง เทียนขุยส่งคืนโทรศัพท์ให้ฟางเหยียน "โผ้จวิน ถ้างั้นนายก็รับเถอะ ไม่อย่างงั้นพวกเราไม่มีสมาธิพูดคุยกันต่อไปได้จริงๆ”

ทันทีที่รับสายเสียงร้องไห้ของฟางฟังก็ดังลอยเข้ามา

“พี่เหยียน ในที่สุดพี่ก็รับสายสักที ฮือ…...”

มันใช่เหรอ? แค่ไม่รับสายถึงกับร้องไห้ขนาดนี้?

ฟางเหยียนพูดเบาๆ ว่า "หยุดร้องไห้ก่อน มีเรื่องอะไร"

“พี่เหยียน คุณปู่ คุณปู่ เขาป่วยหนักและต้องการพบพี่ ฉันเกรงว่าเขาจะอยู่ได้ไม่เกินวันนี้ พี่เหยียน……”

ไม่รอให้ฟางฟังพูดจบ ฟางเหยียนก็รีบพูดแทรกทันที "ช่างดีอะไรอย่างนี้ ในที่สุดเวรกรรมก็ตามทัน นี่ไม่ใช่สิ่งที่ดีเหรอ? ฟ้ามีตา ในที่สุดก็มารับเอาคนทำความชั่วไว้มากมายไปแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า…..."

น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกจากโทรศัพท์ทำให้ร่างกายของฟางฟังสั่นเทา เธอลืมร้องไห้ไปชั่วขณะหนึ่ง อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก

ฟางเหยียนพูดอย่างเงียบๆ "ฟางฟัง ช่วยไปบอกฟางจินหยวนให้พี่หน่อยนะ ว่าให้เขารีบตายไปเลย!"

ฟางเหยียนกำลังจะวางสาย ฟางฟังจึงรีบพูดว่า " พี่เหยียน คุณปู่ต้องการพบพี่เท่านั้น เขามีเรื่องอยากจะบอกพี่เกี่ยวกับพ่อแม่ของพี่"

“มันไม่คู่ควรที่จะพูดถึงพ่อแม่ของฉัน !”

น้ำเสียงของฟางเหยียนยิ่งเย็นชาขึ้นราวกับน้ำแข็ง ทำให้ฟางฟังที่ฟังอยู่รู้สึกตัวสั่นผ่านโทรศัพท์ ไม่กล้าพูดอะไร มีเพียงเสียงคลื่นโทรศัพท์ดังเป็นระยะๆ

เสียงสะอื้นเบาๆ ของฟางฟังดังมาจากปลายสาย เสียงร้องนั้นแหบแห้งจนทำให้คนฟังรู้สึกทรมานใจ