จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 787
ฟางเหมี่ยวเดินไปได้ไม่กี่ก้าว พลันนึกอะไรขึ้นมาได้ หมุนตัวบอกกับคนด้านหลังว่า “เหล่าติง ไปจัดการให้ผมเรื่องหนึ่ง เรื่องนี้คือไปจับตาดูตระกูลตงฟาง นายจะทำได้ไหม?”
เหล่าติงตะลึง สีหน้าลำบากใจพลางว่า “คุณชาย ตระกูลตงฟางจับตาดูยากนะครับ”
“คนอื่นไม่ว่างกันเลย เดิมผมคิดจะให้ฟางฟังไป แต่เป้าหมายใหญ่เกินไป นายจะทำได้ไหม?”
“คุณชาย มันยากนะครับ” เหล่าติงรู้สึกลำบากใจ “คุณชาย ผมไป!”
“ได้ ระวังอย่าให้เปิดเผยตัวนะ ต้องดูว่าพวกเขามีทำอะไรไหม อีกอย่างคือ ถ้านายเห็นน้องเหยียน ให้เขาระวังตัวหน่อย ผมมักรู้สึกว่ามีคนคิดจะทำเรื่องไม่ดี พ่อพูดถูก เวลาอะไร ไม่ว่าใครก็มีสิทธิ์ทรยศได้ นายเข้าใจไหม?”
เหล่าติงพยักหน้า อาศัยคนหมู่มาก แอบออกจากตระกูลฟาง
ฟางเหมี่ยวมองดูตระกูลฟางที่ผู้คนพลุกพล่าน แอบบ่มพึมพำว่า “หยุนเอ๋อร์ หวังว่าผมจะคิดผิดนะ!”
หันกลับมาดูหลี่เยว่ เศร้าสุดใจจริงๆ!
จะว่าไปก็จริง ไม่ง่ายเลยที่จะจัดการหลิวหลันที่โลภมากไปได้ ไม่คิดว่าจะมาเสียท่าต่อลูกสะใภ้ตัวเอง เธอถึงพึ่งรู้ว่า ที่แท้ตงฟางหยุนเอ๋อร์ถึงเป็นหมาป่าหิวโซที่ห่อหุ้มตัวด้วยหนังแกะเอาไว้ตัวหนึ่ง!
แค่เอ่ยปาก ก็บอกจะฉีกตระกูลฟางออกเป็นชิ้นๆ คิดจะฮุบทั้งหมดของตระกูลฟาง!
ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดไม่ถึงเลยว่า ตงฟางหยุนเอ๋อร์ที่กตัญญูไร้เดียงสา จะโลภมากขนาดนี้!
จะวาดมังกรวาดเสือก็วาดได้ไม่ถึงกระดูก คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ！
ตงฟางหยุนเอ๋อร์หัวเราะบอก “คุณแม่ที่รัก ดูเหมือนแม่จะไม่มีเวลามากนะคะ”
“เหล็กในตัวต่อร้ายนัก แต่ไม่เท่าจิตใจผู้หญิง， ฉันไม่คิดเลยจริงๆนะว่า วันหนึ่งฉันจะเสียท่าให้เธอ ตงฟางหยุนเอ๋อร์！”
“พอกันแหละค่ะคุณแม่” ตงฟางหยุนเอ๋อร์ตอบอย่างไม่แคร์ “แม่อย่าลืมสิคะ หนูน่ะเรียนกับแม่นะคะ เพียงแต่ว่า แม่โชคไม่ดีไปสักหน่อย อยากฮุบตระกูลฟางมาตลอดแต่ไม่เคยมีโอกาสเลย คงได้แต่โทษว่าคุณปู่น่ะแข็งแรงมากเกินไป วันนี้ไม่เหมือนวันเก่า สำหรับหนูแล้ว มันเป็นโอกาสที่ดีมากเลย”
“คุณแม่ที่รัก ดูเหมือนแม่จะไม่อยากรับปาก ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นหนูคงได้แต่ให้ตระกูลตงฟางถอยไป ยังไงซะสำหรับพวกเราแล้ว ตระกูลตงฟางเองก็ไม่ได้เสียหายอะไร เพราะหนูยังเป็นภรรยาของฟางเหมี่ยว สองสามีภรรยาคุยกระซิบกระซาบกันก็สามารถทำให้ตระกูลตงฟางได้ผลประโยชน์แล้ว ต่างกันแค่เวลาสั้นยาวเท่านั้นเอง”
หลี่เยว่โกรธจัด แต่ทำอะไรไม่ได้ สุดท้ายได้แต่จำยอมพยักหน้า “ฉันรับปากเธอ แต่ฉันมีเงื่อนไข ห้ามลงมือกับฟางเหมี่ยว ถ้าถึงเวลานั้นพวกเธอสามารถฮุบตระกูลฟางได้จริง ต้องให้ฟางเหมี่ยวอยู่สุขสบายไปตลอดชีวิต”
“แม่คะ เงื่อนไขของแม่นี่หนูไม่มีทางปฏิเสธได้อยู่แล้วนี่คะ ไม่ว่ายังไง ฟางเหมี่ยวก็เป็นสามีหนูนะ มีหรือที่หนูจะทนเห็นเขาจนเป็นขอทานได้? แบบนั้นไม่เท่ากับหนูทำตัวเองขายหน้าหรือไง?”
หลี่เยว่สีหน้าเศร้าจิต พูดเสียงเย็นว่า “หวังว่าเธอจะทำตามอย่างที่พูดได้”
“เอาล่ะ แม่คะ หนูเตรียมของให้แม่เรียบร้อยแล้ว เซ็นชื่อเถอะ หนูไม่อยากเป็นเหมือนอาสะใภ้สามหรอกนะ”
ในที่สุดหลี่เยว่เซ็นชื่อ
ตงฟางหยุนเอ๋อร์ถึงหยิบมือถืออกมาโทรออกอย่างพอใจ!
หลังจากเซ็นชื่อเสร็จ หลี่เยว่อ่อนล้าไปทั้งร่างกายและจิตใจ เธอรู้ซึ้งถึงคำพูดที่ว่า ตาอินทะเลาะกับตานา แล้วตาอยู่คว้าพุงปลาไปกินแล้ว!
ที่ผ่านมาตงฟางหยุนเอ๋อร์ดูเป็นคนว่านอนสอนง่ายมาตลด แต่ไม่คิดเลยว่า ลูกสะใภ้คนนี้จะโหดขนาดนี้ ไม่ลงมือไม่ว่า พอลงมือก็คิดจะฮุบหมดทั้งตระกูลฟางเลย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ