จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 791

นินจา！

พอได้ยินคำนี้ ฟางเหยียนอึ้งตะลึงทันที!

ตั้งแต่เล็กจนโต นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินว่าพ่อเขาเป็นนินจา แต่พอคิดดูอีกที ตระกูลฟางจะมีนินจาสักคน มันเป็นเรื่องน่ายินดีนัก ไม่เพียงจะรับประกันความปลอดภัยของตระกูลได้มากยิ่งขึ้น ยังสามารถทำให้ตระกูลพัฒนาได้อย่างก้าวกระโดด แต่ทำไมฟางจินหยวนต้องฆ่าพ่อแม่เขาด้วย?

ขวังซือ สัตว์คุ้มครองตระกูลฟางเป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัด มีขวังซืออยู่ ไม่มีใครกล้ามารุกราน และพอมีอัจฉริยะออกมาอีกคน ตระกูลฟางแทบจะลอยได้เลยทีเดียว ฟางจินหยวนสมองกลวงหรือไง? ถึงฆ่าฟางไห่เฟิง?

“อาเล็ก อารู้เรื่องพ่อผมแค่ไหนน่ะ?”

ฟางไห่อิงส่ายหัวบอก “เสี่ยวเหยียน พี่รองเป็นความภูมิใจของตระกูลฟาง แต่เขาก็เป็นอัจฉริยะที่สวรรค์อิจฉาอีกด้วย เรื่องเป็นยังไงนั้นมีแต่คุณปู่ที่รู้ จำได้ว่าตอนนั้นพี่รองตั้งใจฝึกฝนวิชาเท่านั้น แทบจะเรียกได้ว่าเก็บตัวอยู่ในบ้าน อาเข้าใจเขาแค่ผิวเผินเวลาพบปะสังสรรค์กันในครอบครัวเท่านั้น ไม่สิ ยังมีอีกคนที่รู้ ก็คือขวังซือ”

ฟางเหยียนขมวดคิ้วน้อยๆ ฟังอย่างเงียบๆ

“ตอนนั้นพวกเราไม่รู้ว่าตระกูลฟางมีขวังซืออยู่ รู้แต่เพียงว่าตรงศาลบรรพชนตระกูลฟางชอบมีเสียงตึงตังออกมาเสมอ พวกเรามักจะแวะไปดูเพราะความแปลกใจ แต่ก็โดนพ่อไล่ออกมาตลอด แทบไม่ให้โอกาสพวกเราเข้าศาลบรรพชนเลยแม้แต่ครึ่งก้าว วันเวลาเหล่านั้นมีอยู่นานมาก”

“ต่อมา วันที่พี่รองตาย ทั่วทั้งศาลบรรพชนแผดเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ตอนนี้มาคิดดูแล้วน่ากลัวจริงๆ จริงสิ ยังจำได้ว่าครั้งแรกที่เธอบุกตระกูลฟาง ตอนนั้นขวังซืออยู่ในโหมดบ้าคลั่งด้วย เรียกได้ว่ามึนๆงงๆ...” ฟางไห่อิงพูดถึงตรงนี้ก็ยิ้ม “ไม่คิดว่าเธอจะเก่งซะยิ่งกว่าพ่อ ขวังซือยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอเลย และไม่รู้ว่าตั้งแต่วันนั้นหรือเปล่าที่ศาลบรรพชนไม่มีความเคลื่อนไหวอีกเลย”

“อาจำพี่รองได้แค่นี้ แต่ตอนนั้นเขาเป็นอัจฉริยะจริงๆ ส่วนเรื่องรายละเอียด น่ากลัวจะมีแต่คุณปู่ที่รู้แล้วล่ะ ดังนั้นเสี่ยวเหยียน อาคิดว่าเธอควรได้เข้าใจอดีตทั้งหมด”

“มันจะช่วยให้เธอเปิดร่องบาดแผลได้ และสามารถทำให้เธอเปลี่ยนแปลงตระกูลฟางได้ด้วย เธอน่าจะมองออกแล้วว่า ฟางเหมี่ยวพยายามฟื้นฟูรอยร้าวระหว่างเธอกับตระกูลฟาง เพราะยังไงพวกเราก็เป็นอย่างที่เขาว่า เลือดย่อมข้นกว่าน้ำนะ สิ่งเหล่านี้มันหาได้ยากยิ่ง”

ฟางเหยียนเงียบไป

โดยเฉพาะเรื่องพ่อของตน นี่เป็นครั้งแรกที่ตนได้รับรู้อย่างละเอียด การได้รู้ว่าเขาเป็นนินจามันเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายของฟางเหยียนไปเลย!

“เสี่ยวเหยียน อารู้ว่าตอนนี้เธอยากที่จะรับมันได้ เพราะคนที่ฆ่าพ่อแม่เธอคือคุณปู่แท้ๆของเธอเอง เป็นใครก็คงยากจะให้อภัยได้ แต่อาเชื่อว่าคุณปู่มีความจำเป็นแน่ เธอลองคิดๆดูนะ นินจาคนหนึ่งเรียกได้ว่ามีค่าควรเมือง แต่คุณปู่กลับฆ่าพ่อแม่เธอ ในใจเขาจะเจ็บปวดแค่ไหน นี่มันเท่ากับผลักตระกูลไปสู่จุดสิ้นสุดเลยนะ”

“เสี่ยวเหยียน เรื่องอะไรก็ตามล้วนแต่มีข้อยกเว้น และข้อยกเว้นในข้อยกเว้นน่ะล้วนถูกกำหนดไว้แล้ว ตอนนี้ชะตาชีวิตที่เธอต้องแบกรับเป็นภาระที่เธอต้องรับมัน เธอจะไม่ยกโทษให้คุณปู่ก็ได้ แต่เธอปฏิเสธไม่ได้ถึงสายสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอ ดังนั้นทำความเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้น บางทีอาจจะมีส่วนช่วยกับชีวิตของเธอก็ได้”

ฟางเหยียนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนบอก “อาเล็ก งั้นพวกเราไปกันเถอะ”

ฟางไห่อิงดีใจมาก เธอรู้ดีว่า การเกลี้ยกล่อมฟางเหยียนเรื่องนี้เปรียบเสมือนเต้นรำอยู่บนคมดาบ มันเป็นการขัดเกลาความสัมพันธ์และความเชื่อใจครั้งแล้วครั้งเล่า ฟางเหยียนยอมฟังยังดี ถ้าเกิดทำเขาโมโหล่ะ? ความสัมพันธ์อันเดียวนี่จะแตกร้าวหรือเปล่า?

เรื่องพวกนี้ฟางไห่อิงไม่กล้าคิดเลย เพียงแต่โชคดีตรงที่หัวใจของฟางเหยียนอยู่ที่เธอเสมอ

หรืออาจจะพูดได้ว่า ฟางไห่อิงไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ฟางเหยียนจะใส่ใจเธอมากขนาดไหน

ทั้งคู่ออกจากห้อง ตอนกำลังจะออกไป ฟางเหยียนเหมือนพึ่งนึกอะไรขึ้นมาได้ “อาเล็ก อาลำบากหน่อยนะ ตอนนี้ตระกูลฟางมีแต่คนเต็มไปหมด ตอนผมมายังเจอมือปืน ในเมื่อมีคนไม่อยากให้ผมปรากฏตัว งั้นพวกเราก็ทำตามใจพวกเขาหน่อย จากนั้นก็บิ๊กเซอร์ไพรส์พวกเขาซะเลย!”

พอได้ยินแบบนี้ ฟางไห่อิงตกใจมาก ลากตัวฟางเหยียนมาหมุนตัวดูด้วยสีหน้าตื่นเต้นกังวล พลางถามว่า “ไม่เป็นไรใช่ไหม เสี่ยวเหยียน”

ไม่ใช่ว่าฟางไห่อิงลืมนึกถึงฝีมือฟางเหยียนไป แต่เพราะในสายตาเธอ ฟางเหยียนยังคงเป็นเด็ก เจอเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เธอจะไม่กังวลได้ยังไง จนลืมคิดไปเลยเรื่องที่ฟางเหยียนสามารถอัดขวังซือซะเละ