จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 803

ในห้องก็มีเสียงร้องไห้ระงม มีเพียงฟางเหยียนที่มองดูเฉยๆ ด้วยสายตาเย็นชา

ผู้ร้ายที่ฆ่าพ่อแม่ของเขาได้ตายแล้ว！

แล้วจะปล่อยวางความแค้นนี้ไปได้หรือยัง?

ยัง！

ไม่ได้！

ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นเพลิงเสวนที่บีบบังคับจนพ่อแม่ตนเองตาย แต่ฟางจินหยวนเป็นคนที่จัดการพ่อแม่ของเขาเป็นคนสุดท้าย แค้นที่ฆ่าพ่อแม่นี้ จะให้ปล่อยวางได้ง่ายๆ ได้อย่างไรกัน?

ฟางจินหยวนวางแผนมาทั้งชีวิต จนตายก็ยังวางแผนกับฟางเหยียน ฟางเหยียนมีหรือจะยอมให้เขาสมหวัง?

เขาไม่เคยเห็นตระกูลฟางอยู่ในสายตา ไม่เคยเลย！

ความเน่าเฟะแบบนี้ เขาไม่ยอมแบกรับไว้หรอก！

พอตัวตาย ก็คิดจะจบทุกอย่างงั้นหรือ?

มันจะดูไร้เดียงสาไปหน่อยหรือเปล่า！

ขวังซือส่งเสียงถอนหายใจออกมาต่ำๆ ร่างกายที่ยักษ์ใหญ่ก็สั่นเล็กน้อย แล้วหันไปมองฟางเหยียน ไม่ต้องพูดก็รู้ได้ ว่าตอนนี้เจ้าตระกูลได้ตายไปแล้ว เขาจะต้องไปติดตามฟางเหยียนได้แล้ว

ฟางเหยียนรู้ว่าเขาคิดอะไร แล้วก็มองกลับไปโดยไม่พูดอะไร

“โฮก……”

ขวังซือกลัวฟางเหยียนจะไม่รู้ความหมาย ก็เลยส่งเสียงคำรามออกมาอีกครั้ง

ฟางเหยียนไม่พูดอะไร แล้วก้มหน้าไปทางฟางไห่อิง “ป้าครับ ฟางจินหยวนได้ตายไปแล้ว ตอนนี้ป้าก็ตามผมไปที่จินโจวได้แล้วครับ”

ฟางไห่อิงร้องไห้จะเป็นจะตาย ราวกับไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น เอาแต่ตกอยู่ในความโศกเศร้า

พอฟางเหยียนกำลังจะเข้าไปเตือนอีก ฟางเหมี่ยวก็หันตัวมา แล้วแกล้งกระแอม “น้องเหยียน ตอนนี้ปู่ได้ตายไปแล้ว เอ็งก็ควรจะดูแลภายในตระกูลได้แล้ว”

“อย่าแต่ผมอยากเป็นเลย ผมไม่อยากเป็นเลยด้วยซ้ำไป พี่คิดว่าผมจะแบกรับความเละเทะมันไว้งั้นหรือ?”

ฟางเหมี่ยวก็อึ้งๆ ความเละเทะงั้นหรือ? มันหมายความว่าอย่างไรกัน?

ตอนนี้ตระกูลฟางเรียกได้ว่า รุ่งเรืองขึ้นทุกวัน ได้กลายเป็นสุดยอดตระกูลของประเทศหวาแล้ว จะเรียกได้ว่า เละเทะ ได้อย่างไรกัน? ทันใดนั้น ฟางเหมี่ยวนึกถึงความเป็นไปได้ของแม่และป้าตนเอง ตระกูลฟางมีฟางจินหยวน จึงมีความสงบสุข ตอนนี้ฟางจิซักไซ้หยวนได้ตายไปแล้ว เกรงว่าตระกูลฟางที่สงบสุข คงจะไม่มีอีกแล้ว

แก่งแย่งชิงอำนาจกันคงจะมีแน่นอน！

ตระกูลเดียวกัน สิ่งที่กลัวมากที่สุดก็คือ เปลือกนอกสมานฉันท์ แต่ภายในแตกแยก！

ฟางเหมี่ยวก็คิดๆ แล้วพูดว่า “น้องเหยียน พี่เชื่อว่าพวกนั้นคงจะคิดเพื่อส่วนรวม คงจะไม่ก่อความวุ่นวายเกินไปหรอก เพราะถึงอย่างไรก็เป็นคนตระกูลเดียวกัน”

ตระกูลเดียวกันงั้นหรือ?

ฟางเหยียนหลุดส่งเสียงออกมาทางจมูก แล้วก็อยากจะหัวเราะ！

ฟางเหมี่ยวตั้งอกตั้งใจทำเพื่อคนอื่น แล้วคนในตระกูลล่ะ? ไร้เดียงสาเกินไปแล้วล่ะมั้ง！

ฟางเหยียนก็แสดงทีท่าไปตรงๆ แต่สุดท้ายก็คิดจะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้ ฟางจินหยวนก็ได้ตายไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าความแค้นของเขาจะหมดไป ต่อให้ตายไปแล้ว เขาก็ไม่อยากให้ฟางจินหยวนตายไปอย่างสงบ！

“พี่เหมี่ยว ผมพูดเท่านี้แหละ พูดมากจะผิดใจกันเปล่าๆ พี่ก็ทำตัวเองให้ดีก็แล้วกัน！”

“ป้า ไปกันเถอะครับ”

ฟางไห่อิงก็ยังไม่ขยับ ฟางเหยียนก็หมดความอดทน กำลังคิดจะใช้ไม้แข็งลากป้าออกไป ทางด้านประตูก็มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาด้วยเสียงอันมั่นคง ฟางเหยียนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

คนตรงหน้าก็คือตงฟางหยุนเอ๋อร์ ตอนที่เธอพุ่งเข้ามานั้น ทั้งร่างก็สั่นไปเหมือนถูกฟ้าผ่า และอึ้งนิ่งไปตรงนั้น

ม่านตาขยายกว้างออกมา เห็นได้ชัดว่าตกใจมาก！

เธอเฝ้าอยู่ด้านนอกของห้องฟางจินหยวนมาตลอด เธอนั้นกตัญญูจริงหรือเปล่า? ไม่หรอก เธอได้รับข่าวจากมือสังหารณ์ ว่าเหยื่อได้หายไปแล้ว ก็แสดงว่าฟางเหยียนได้เข้ามาอยู่ในกลุ่มคนด้วย พอได้ข่าว เธอก็ตกใจมาก แต่ไม่นานก็เบาใจลงไป ฟางเหยียนมีหรือจะถูกฆ่าได้ง่ายๆ?