จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 807
พอพูดจบ เธอก็รู้สึกว่าบรรยากาศมันแปลกๆ ！
ป้ากำลังจะถูกล่วงเกิน ส่วนพี่เหมี่ยวก็บาดเจ็บไปทั้งตัว บรรยากาศทั้งห้องโถงมันแปลกมาก
พอหูจิงเหว่ยเห็นฟางฟังที่เพิ่งเดินเข้ามา ก็ตาเป็นประกาย เจอของดีเลยนะเนี่ย！
รอยยิ้มของตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็ค้าง สีหน้าก็ไม่เป็นธรรมชาติขึ้นมา “ฟางฟัง พี่เหยียนของเธอล่ะ?”
ฟางฟังไม่สนใจเธอ ยังไม่ได้เดินเข้าไปใกล้ฟางเหมี่ยว ก็ถูกหูจิงเหว่ยขวางไว้ “น้องสาว มาได้ถูกเวลาพอดีเลยนะ！”
“ฟางฟัง รีบหนีไป！”
ผัวะ！
ฝ่ามือตบเข้าไปที่ฟางเหมี่ยวจนหน้ามืด บวกกับบาดแผลบนร่างกาย ตอนนี้เขาแทบจะสลบไป
หูจิงเหว่ยยิ้มเย็นพูดว่า “ฟางเหมี่ยว มึงคิดว่าตอนนี้นังนี่จะหนีไปได้อีกหรือ? ถ้าไม่อยากกลายเป็นหัวหมู มึงก็หุบปากไป！”
ฟางฟังคิดจะหนี แต่ก็ไม่ทันแล้ว ถูกหูจิงเหว่ยจับตัวไว้จนได้ แลพในตอนนี้เอง หูจิงเหว่ยก็รู้สึกว่าเจ็บๆ ที่ง่ามหัวแม่มือ แล้วก็ร้องจ๊ากออกมา
“เห้ยใครมาลอบโจมตีกูวะ！”
ไม่มีใครกล้าพูด มากกว่านั้นคือยิ่งกลัวไปใหญ่
“หูจิงเหว่ยมึงมันสมควรตาย！”
มีเสียงส่งเข้ามา น้ำเสียงมันเย็นชา มันเหมือนกับเสียงที่ส่งออกมาจากห้องน้ำแข็ง ทำให้คนในเหตุการณ์ทั้งหมดต้องตัวสั่น
ในใจของตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็เต้นแรงอย่างอดไม่ได้ เสียงนี้เธอคุ้นเคยดี！
จะต้องเป็นเขาแน่ๆ ！
ตอนนี้ เธอรู้สึกว่าในใจแทบจะแหลกสลายแล้ว ถูกต้อง เธอคิดจะหนีไป！
“ตงฟางหยุนเอ๋อร์ บอกคนอยู่เบื้องหลังมา แล้วจะไว้ชีวิต！”
ได้ยินเสียง แต่ไม่เห็นตัว ความกลัวจนหมดแรงเข้าครอบงำจิตใจของทุกคน
หูจิงเหว่ยมองไปรอบๆ แล้วตะโกนออกมาว่า “หลบๆ ซ่อนๆ อะไรวะ? เก่งจริงก็ออกมาเลย！”
“ไอ้สัตว์！” หูจิงเหว่ยก็สบถออกมาอีก เล่นเอาทั้งห้องโถงยิ่งรู้สึกหวาดกลัวไปใหญ่ ทุกคนหันไปมองที่โลงศพของฟางจินหยวน เสียงนั้นมันเหมือนส่งออกมาจากโลงศพ！
หูจิงเหว่ยมองนิ้วมือที่ด้วนไป ก็ไม่กล้าอวดเก่งอีก มองไปรอบๆ อย่างตัวสั่นๆ เพราะกลัวจะเกิดอะไรขึ้น และเพื่อความหลอกภัย เขาให้ทุกคนเข้ามารวมตัวกันไว้ ส่วนตัวเองก็หลบอยู่ตรงกลางด้านใน ถึงจะโล่งใจ！
“ให้ตายเถอะ กูก็อยากจะเห็นเหมือนกัน ว่าตอนนี้มึงจะเล่นงานกูได้อย่างไร！”
เสียงไม่ดัง แต่ท้าทายมาก！
ข้อเสนอชั่วๆ แบบนี้ จะไม่สนองได้อย่างไร?
วินาทีต่อมา ทั้งข้อมือของหูจิงเหว่ยก็ขาดออก ราวกับถูกคนตัดออกไป เลือดนี่พุ่งกระฉูดออกมาเป็นเส้น กระจายไปทั่ว！
“โอ้ย ไอ้สัตว์！”
ภาพที่แปลกประหลาดแบบนี้ ก็เล่นเอาทุกคนตกใจไปหมด！
ผีหลอกหรือเปล่า！
ดูหลอนไปนะ หรือว่าวิญญาณของฟางจินหยวนจะไม่สงบ！
แล้วเรื่องของหูจิงเหว่ย จะอธิบายอย่างไร?
คนด้านหลังของตงฟางหยุนเอ๋อร์ ก็เข้ามาใกล้เธอ แล้วพูดเสียงต่ำว่า “คุณหนูครับ มียอดฝีมือซ่อนตัวในที่ลับ หูจิงเหว่ยถูกกำลังภายในตัดข้อมือไป คนที่เอากำลังภายในออกมาใช้ภายนอกแบบนี้ได้ อย่างน้อยต้องรับปรมาจารย์ ที่นี่ไม่ควรอยู่นาน พวกเรารีบไปกันเถอะ！”
นินจา！
ตงฟางหยุนเอ๋อร์ขมวดคิ้วแน่น เป็นเขาจริงๆ ด้วย จะรอดไหมนี่?
ครุ่นคิดสักพัก ตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็ถามเสียงต่ำว่า “คนที่พามา เอาชนะได้ไหม?”
“ไม่ได้ครับ พวกเราเป็นแค่นินจาระดับสูง ถ้าเป็นนินจาระดับต้าชี่ พวกเรายังสามารถผลัดเปลี่ยนกันเข้าไปสู้ได้ แต่ระดับปรมาจารย์ที่สามารถปล่อยกำลังภายในออกมาใช้ได้แบบนี้ สูงกว่าระดับของพวกเรามาก ไม่มีทางเทียบได้เลย พูดง่ายๆ ก็คือ พวกเราเทียบไม่ได้แม้แต่รูขี้ฟันเลย！”
พอได้ยินดังนั้น ตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็หน้าเสียอย่างมาก ตัวก็สั่นมากกว่าเดิม！
“คุณหนู รีบไปเถอะครับ ยังจะรอช้าอะไรอยู่อีก? ถ้าเจ้าของเสียงนั้นปรากฏตัวขึ้นล่ะก็ พอถึงตอนนั้นพวกเราจะหนีไปไม่รอดนะครับ！”
ตงฟางหยุนเอ๋อร์ก็มองไปยังประตูของห้องโถง แล้วก็หัวเราะออกมาว่า “ไปไม่ทันแล้ว！”
ลูกน้องคนนั้นก็มองตามไป ที่ประตูมีสองคนโผล่มา คนหนึ่งร่างกายอ่อนอท่าทางป่วย อีกคนตัวใหญ่บึกบึน แน่นอนว่า เขาต้องเขามองว่าคนรูปร่างใหญ่บึกบึนคนนั้นว่าเป็นยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ที่ใช้กำลังภัยในออกมานอกตัวได้
“คุณหนู รีบหนีเถอะ ช้ากว่านี้จะไม่ทันแล้วกัน”
คนนั้นก็หันไปมอง แล้วก็รู้สึกว่ามีลมพัดเข้ามา แค่ช่วงเวลาที่หันหน้า สองคนที่ประตูก็มาปรากฏตัวข้างตงฟางหยุนเอ๋อร์แล้ว ลูกน้องคนนั้นก็ตกใจหน้าเสีย เหงื่อแตกไปทั้งตัว！
สุดยอด！
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ