จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 829

ณ ส่วนลึกของภูเขาเก้ามังกร ที่นี่ไม่เคยถูกใครเหยียบย่ำมาก่อน จากด้านนอกต่อให้จะมองจากข้างบนลงมาข้างล่าง ก็จะมองเห็นเพียงการเชื่อมต่อหัวและท้ายของภูเขาเก้าลูกที่ยาวสุดลูกหูลูกตา ซึ่งไม่มีทางที่จะมองเห็นส่วนลึกในขุมเขาได้ และยังมีอารามเต๋าที่ราวกับปราสาทเก่าแก่แห่งหนึ่งตั้งตระหง่านอยู่ด้วย

ที่นี่ก็คือ สถานที่ตั้งของแก๊งเก้ามังกร!

แก๊งเก้ามังกร ในฐานะที่เป็นหนึ่งในห้าสำนักนินจาใหญ่ การเลือกพื้นที่ทำเลของพวกเขานั้นเป็นความลับยิ่งกว่าสำนักเทียนซือ นอกจากต้งเทียนฟู๋ตี้แล้ว ที่นี่นั้นปลีกตัวออกมาจากชีวิตในเมือง ด้านล่างพื้นก็เป็นเส้นเลือดมังกรเข้มข้น เพียงพอที่จะทำให้พวกเขายิ่งใหญ่ขึ้นทุกวัน

ทว่าพบเจอมาเนิ่นนานเพียงนี้ นอกจากความลึกลับแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดทราบถึงพละกำลังที่แท้จริงของแก๊งเก้ามังกรเลย ต่อให้ที่นี่จะถูกพัฒนาให้เป็นสวนสาธารณะพักผ่อนหย่อนใจ ทว่านี่เป็นเพียงภูเขาน้ำแข็งมุมหนึ่งของภูเขาเก้ามังกรอันลึกลับเท่านั้น

ทว่าที่ตำหนักกลาง บัดนี้ได้มีคนนั่งอยู่เต็มเรียบร้อยแล้ว

ผู้ที่นั่งอยู่ตรงกลางพอดีนั้นก็คือเจ้าสำนักของแก๊งเก้ามังกร หลงเซี่ยวเทียน ผู้อาวุโสอายุราวๆ 90 กว่าปี ข้างกายเขานั้น เป็นผู้ชายสวมชุดสีคราม อายุราวๆ 30 ต้นๆ ลูกชายของเขาเอง และก็เป็นเจ้าสำนักคนถัดไปของแก๊งเก้ามังกร

การเลือกเจ้าสำนักของแก๊งเก้ามังกรนั้นจะเลือกตามลำดับสายเลือด ทว่าตั้งแต่ที่แก๊งเก้ามังกรสืบเนื่องมาจนถึงปัจจุบันนี้ กฎเกณฑ์นี้ก็ไม่ได้ถูกลบล้างโดยตลอด เนื่องจากกฎเกณฑ์เหนือกว่าทุกสิ่ง

ในเวลานี้เอง ขอทานที่เสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ยก็เดินเข้ามายังตำหนักกลาง ทุกคนต่างก็หยุดการพูดคุยกัน

“เจ้าสำนัก จอมพลโผ้จวินเข้าไปในภูเขาเก้ามังกรแล้ว”

คนที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยไม่ใช่ใครหน้าไหน เป็นขอทานที่ไปบอกข่าวให้กับฟางเหยียนนั่นเอง หากไม่ใช่เพื่อแหวกหญ้าให้งูตื่น เขาคงกลับมาตั้งนานแล้ว คงไม่ถึงขั้นต้องรอมาถึงบัดนี้

หลงเซี่ยวเทียนพยักหน้า: “ทุกท่าน ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนใหญ่แล้ว พวกเราไม่สามารถปลีกตัวออกจากเรื่องได้ สำนักไร้หน้าถูกทำลาย สำนักฉิวหลงถูกโจมตี มีแต่แก๊งเก้ามังกรของพวกเราที่ยังดิ้นรนอยู่กับโลกฆราวาส หากไม่ใช่บรรพบุรุษเก่าแก่คุ้มครอง ตอนนี้เกรงว่าคงกลายเป็นอาหารในจานให้กับเพลิงเสวนไปแล้ว”

ภายในตำหนักกลางทั้งหมด ไม่มีผู้ใดเสียงดัง เงียบสงัด

“ผมก็เคยคิดว่าแก๊งเก้ามังกรปลีกตัวออกจากเรื่องได้ แต่ว่าความเป็นความตายของแผ่นดิน ทุกคนมีส่วนทั้งนั้น แก๊งเก้ามังกรของพวกเราควรจะทำอะไรสักอย่างแล้ว ตั้งแต่ตอนนี้แก๊งเก้ามังกรเรา ก็ถือว่าอยู่ในสถานะสังเกตการณ์อยู่เงียบๆ ตลอด ถึงยังไงเป้าหมายของพวกเราก็ไม่ชัดเจน แก๊งเก้ามังกรเป็นศิษย์ที่ซื่อสัตย์ มั่นคงมาตลอด สิ่งที่เพลิงเสวนกระทำทุกอย่าง ได้อยู่ฝ่ายตรงข้ามของความซื่อสัตย์เป็นที่เรียบร้อย เพราะฉะนั้นพวกเราจะมานั่งรอความตายไม่ได้ และเฝ้ารอเพลิงเสวนกระทำโหดเหี้ยมกับสุขาวดีสุดท้ายของแก๊งเก้ามังกรเรา”

“ผมได้เตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว เท่าที่ผมทราบว่า จอมพลโผ้จวินเป็นคนที่น่าเชื่อถือได้ บวกกับเป็นเทพพิทักษ์ของประเทศหวา แบ่งแยกความแค้นและบุญคุณอย่างชัดเจน เป็นคนที่ควรค่าที่จะฝากฝังด้วย เพราะฉะนั้นนี่คือเหตุผลที่ผมส่งเขาไป มีเพียงจอมพลโผ้จวินเท่านั้น ถึงจะสามารถงัดคนของเพลิงเสวนได้!”

“และยังมีอีกประเด็นหนึ่ง การที่เชิญจอมพลมากลางดึกแบบนี้ ก็เพื่อที่จะแก้ไขความยากลำบากในตอนนี้ให้เขา ตามที่ผมทราบมา เหมือนว่าเขาจะกำลังเก็บรวบรวมสมบัติล้ำค่าของห้าสำนักนินจาที่ยิ่งใหญ่อยู่ ก่อนอื่นคือขลุ่ยของสำนักฉิวหลง น้ำไร้หน้าของสำนักไร้หน้า ตราประทับเทียนซือของสำนักเทียนซือ สมบัติล้ำค่าของสามสำนักนินจาที่ยิ่งใหญ่ อยู่ในมือของจอมพลเรียบร้อย ทว่าตอนนี้...”

หลงเซี่ยวเทียนเอ่ยถึงตรงนี้ อยู่ๆ ก็มองไปยังทุกคนที่อยู่ในตำหนัก

ทุกคนเอ่ยขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“เจ้าสำนัก พวกเราจะฟังแผนการของท่านทั้งหมด ไม่มีข้อโต้แย้งแน่นอน”

“ดีมาก ครั้งนี้เรียนเชิญจอมพลมาพบเจอกันโดยเฉพาะ จุดประสงค์ก็คือส่งมอบสมบัติล้ำค่าของแก๊งเก้ามังกรเราให้เขา นั่นคือเกราะเทพมังกร!”

เมื่อคำพูดนี้เปล่งออกมา ทั้งตำหนักกลางก็ฮือฮากันขึ้นมายกใหญ่!

เกราะเทพมังกร!

นี่มันเป็นถึงสมบัติล้ำค่าของแก๊งเก้ามังกร เป็นสัญลักษณ์แห่งอำนาจของแก๊งเก้ามังกร มีเกราะเทพมังกรอยู่ แก๊งเก้ามังกรจึงจะเป็นแก๊งเก้ามังกร อีกทั้งเกราะเทพมังกรก็อยู่เหนือกว่าทุกสรรพสิ่ง ต่อให้จะเป็นเจ้าสำนักก็ไม่สามารถเทียบได้กับสิ่งนี้!

จะบอกว่ายกให้ก็ยกให้ไปเลยได้อย่างไร?

ไม่มีโอกาสเจรจาเลยหรือ?

ผู้คนต่างก็ไม่ยินยอมตามๆ กัน ทว่าไม่มีผู้ใดกล้าที่จะเอ่ยตั้งข้อสงสัยขึ้นมา ถึงอย่างไรอำนาจของเจ้าสำนักก็ไม่ใช่ของปลอม!

แม้จะเดาได้แล้วว่าหลงเซี่ยวเทียนคิดจะทำอะไรกันแน่ ทว่าไม่มีผู้ใดกล้าที่จะสงสัยเขา เพราะว่าเขาเป็นเจ้าสำนักแก๊งมังกร ตำแหน่งสูงศักดิ์เป็นที่เคารพ ไม่มีผู้ใดกล้าโต้แย้ง และยิ่งไปกว่านั้นคือ ไม่มีผู้ใดกล้าที่จะตั้งข้อสงสัย กฎเกณฑ์ก็ยังเป็นกฎเกณฑ์อยู่วันยังค่ำ