จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 835

“โผ้จวิน นี่มันก็ผ่านไปหนึ่งคืนแล้ว พวกเราควรจะทำอย่างไรต่อไปดี?”

แม้ว่าฟางเหยียนจะอยู่ที่จินโจว แต่กลับไม่ได้กลับมาพักที่บ้าน เขากำหนดเป้าหมายให้ตนเองแล้ว ก่อนที่จะช่วยเหลือเย่ชิงหยู่มาได้ เขาไม่มีทางที่จะเข้าบ้านแม้แต่ก้าวเดียว นี่ไม่ใช่เพียงการตั้งเป้าหมายให้ตนเอง และก็เป็นคำสัจสัญญาของลูกผู้ชายด้วย!

เทียนขุยร้อนรน ฟางเหยียนยิ่งร้อนรน เย่ชิงหยู่เป็นผู้หญิงของตน ถูกศัตรูจับตัวไปแล้ว เป็นการล่วงเกินสถานะที่สูงศักดิ์ของเขา เขาเป็นลูกผู้ชายคนหนึ่ง และเหมือนดั่งที่จางไห่เฟิงกล่าวเอาไว้ ผู้ชายที่ปกป้องไม่ได้แม้แต่ผู้หญิงของตัวเอง ยังถือเป็นผู้ชายได้อย่างไร? ความรุ่งโรจน์ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องตลกเท่านั้น!

เพลิงเสวนหายไปหนึ่งสัปดาห์ในรวดเดียว เสวียนเย่ก็ไม่ได้บอกข่าวอันใดเลย ราวกับก้อนหินหล่นลงไปในมหาสมุทร

หลายวันนี้นอกจากที่เขารอคอย นอกนั้นก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ช่วงเวลาที่ว่าง นอกจากนั่งสมานอาการบาดเจ็บแล้ว ก็ศึกษาเกราะเทพมังกร

พูดถึงเกราะเทพมังกร ไม่เอ่ยถึงไม่ได้ ว่าในเกราะเทพมังกรนั้นมีไอพิฆาตอยู่มหาศาล นี่เป็นสัญญาณที่ส่งผลดีต่ออาการบาดเจ็บเก่าของเขาเป็นอย่างยิ่ง ทุกครั้งที่เปิดเกราะเทพมังกร ฟางเหยียนก็จะรับรู้ได้ถึงภายในใจที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและร้อนแรงอยู่ภายในร่างกาย รวมถึงเลือดที่เดือดดาล เมื่อยามเริ่มต้นเขายังสามารถต่อต้านกับมันได้ ทว่าเมื่อความยึดติดขององค์ชายน้อยที่อยู่ในเกราะเทพมังกรเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ เขากลับไม่สามารถรับมือกับมันได้ขึ้นมาอยู่ลึกๆ !

ตอนเริ่มต้นยังสามารถรับมือกับเกราะเทพมังกรได้เป็นชั่วครู่หนึ่ง ทว่าเมื่อจ้องนานขึ้นเรื่อยๆ ไอพิฆาตที่อยู่ในเกราะเทพมังกรก็ราวกับเป็นแม่น้ำสายใหญ่ที่ไหลแรงอย่างไรอย่างนั้น ทำให้ฟางเหยียนต้องคลายข่ายพลังลงมาโดยไม่รู้ตัว ทว่าภายในแรงกดดันของไอพิฆาตนั้น ฟางเหยียนก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้รับผลดีอะไรเลย อาการบาดเจ็บแต่เดิมนั้นราวกับปลาได้น้ำ ร่าเริงกระโดดไปมา

แม้ว่าพละกำลังในตอนนี้ จะกำลังรับการรักษาด้วยน้ำไร้หน้ากลับมาได้เจ็ดขั้นแล้ว ทว่าสามขั้นต่อมาราวกับเป็นหมอกอันมืดมน สัมผัสไม่ถึงตลอดกาล

อีกทั้งแม้เกราะเทพมังกรจะบำบัดรักษาบาดแผลเก่าอยู่ ทว่าไม่สามารถที่จะฟื้นคืนพละกำลังได้โดยตรง นี่ก็คือส่วนที่ทำให้ฟางเหยียนทั้งรักและเกลียด!

เมื่อเห็นว่าฟางเหยียนไม่ขยับไปไหน เทียนขุยจึงเดินไปเดินมาหลายรอบ จึงเอ่ยขึ้นมาว่า: “โผ้จวิน ความรู้สึกที่ถูกคนอื่นจูงจมูกเดินแบบนี้ไม่ไหวเอาเสียเลย คุณยังทนไหวได้ยังไง ถ้าเป็นผมนะ จะพุ่งเข้าไปหาไอ้เสวียนเย่นั่นแล้ว แล้วบังคับให้มันบอกมาว่าสำนักกลางของเพลิงเสวนอยู่ที่ไหน ถ้าเขากล้าไม่ฟัง งั้นผมก็ไม่ว่าอะไรถ้าจะทำให้มันตายไปซะ ถึงยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว!”

“แหมๆๆ ใครกันเนี่ย พูดจาใหญ่โตจริงๆ เลยนะ อยู่ๆ จะไปฆ่าใครตายเหรอ? เช้าตรู่แบบนี้ไม่กลัวว่าจะเป็นลางไม่ดีหรือไง!”

เทียนขุยขมวดคิ้วเล็กน้อย เสียงของผู้หญิง? ใครกันที่กล้าขนาดนี้?

ไม่รอให้เขาได้คิดวิเคราะห์ต่อไป เขาก็มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อมองเห็นแล้ว โทสะที่อยู่เต็มท้องก็ปะทุขึ้นมาทันที!

ชิงตี้!

เธออีกแล้ว!

เมื่อเห็นเธอ เทียนขุยก็มีสีหน้าเย็นชาเหี้ยมโหด เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก: “นังปีศาจ มาทำอะไรที่นี่?”

วันนี้ชิงตี้เปลี่ยนเป็นฮั่นฝูทั้งตัว ดูเหมือนอยู่บนสวรรค์ ราวกับเป็นนางฟ้าที่อยู่บนสวรรค์ลงมาอย่างไรอย่างนั้น โดยเฉพาะเพียวไต้บนมวยผมของเธอ ช่างเหมือนนางฟ้าที่บำเพ็ญเพียรไม่มีผิด แต่งหน้าแต่งตาโดยใช้สีขาวและสีดำ ช่างแลดูงดงามเสียจริง

ทว่าก็เป็นนางฟ้าที่ราวกับเดินออกจากรูปภาพ บนใบหน้ากลับยังคงมีความหยิ่งผยองที่ไม่อาจเข้าใกล้ได้เช่นเคย ทำให้ความสงสัยของเทียนขุยหายไปทันที ขณะที่มองไปยังฟางเหยียน ความหยิ่งผยองของสาวงามผู้เย็นชานั้นก็หายไปพริบตา ยังคงเหมือนแฟนคลับสาวผู้คลั่งไคล้เช่นเคย!

เทียนขุยขวางทางของชิงตี้เอาไว้ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ถ้ากล้าเข้าใกล้แม้แต่ก้าวเดียว จะฆ่าทิ้งทันที!”

ชิงตี้ทำเป็นหูทวนลม เดินมุ่งหน้าไปแล้วเอ่ยขึ้นเสียงเย็นชาว่า: “ภักดีจริงๆ เลยนะ แค่ว่าอารมณ์ร้ายนี่ต้องกักเก็บสักหน่อย คนที่ไร้ความสามารถที่สุดก็ชอบก่อกวนมากที่สุด ถ้ามีความสามารถก็คงไม่ก่อกวนอยู่ที่นี่! อย่างเช่นที่รักของฉัน นายดูสีหน้าที่สงบนิ่งของเขาสิ ไม่สั่นคลอนใดๆ นี่ถึงจะเป็นท่าทางที่ลูกผู้ชายพึงมีนะ เพียงแต่ว่านายเถอะ...”

ชิงตี้แค่นหัวเราะขึ้นมา ไม่เอ่ยก็รู้ว่าหมายถึงอะไร เทียนขุยอย่างเขาไม่ผ่านเกณฑ์!

พอเจอหน้ากันก็ประจันหน้ากัน บรรยากาศคลุกกรุ่นอย่างแท้จริง ราวกับถังยาระเบิดจะระเบิดได้ทุกเมื่ออย่างไรอย่างนั้น!

ทว่าฟางเหยียนยังคงนิ่งอยู่เหมือนเดิม ไม่มีท่าทีอันใด ปล่อยให้ทั้งสองคนประจันหน้ากันไป!

“นังปีศาจ เธอรู้ไหมว่าฉันควรฆ่าเธอทิ้งตั้งนานแล้ว เก็บเธอไว้มีประโยชน์อะไร? คุณนายหายตัวไป อีกทั้งพวกเธอก็เป็นคนของเพลิงเสวน กลับไม่สามารถรู้ที่อยู่ของคุณนาย ใครไร้น้ำยา? ใครไม่มีความสามารถแค่นี้ก็ดูรู้แล้วไม่ใช่หรือไง? ยังมีหน้ามาว่าฉันอีกเหรอ? จะบอกอะไรเธอให้นะ ถ้าไม่ใช่เพราะโผ้จวินเป็นคนมีเมตตา ตอนนี้ป้ายหน้าหลุมศพของเธอคงมีหญ้าขึ้นสูงกว่าตัวเธอแล้วละ!”