จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 845

ทลายท้องฟ้าด้วยดาบเดียว!

ลูกไฟถูกผ่าออกเป็นสองซีก ดับสลายไปในทันที!

“ฟึ๊บ......”

ชายชราคนที่ปล่อยอีกาออกมาเลือดทะลักออกมาสามลิตร ตัวสั่นอย่างรุนแรงไปทั้งตัว ดูท่าทางจะบาดเจ็บสาหัส!

เทียนขุยเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ดีใจขึ้นมาทันที ชี้นิ้วไปยังชายชราที่กระอักเลือดพลางหัวเราะเสียงดัง “โมโหแล้วกระอักเลือดด้วยเหรอ? อายุขนาดนี้แล้ว ยังโมโหเก่งอีกต่างหาก! ต้องรู้จักอดทนหน่อยสิ วันที่ต้องกระอักเลือดยังรออยู่ภายหลังนะ!”

นี่พูดยั่วยุกันชัด ๆ!

เดิมทีบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว ยังถูกยั่วยุอย่างนี้อีก ชายชราจะทนได้ยังไงกัน!

ชายชราที่เลือดไหลยิ่งโกรธจนเลือดลมพลุ่งพล่าน เลือดสดในปากเหมือนกับน้ำพุไม่มีผิด ไหลออกมาไม่หยุด โซเซไปมาอยู่หลายครั้ง จนฝืนร่างกายให้ยืนอย่างมั่นคงได้ ใบหน้าดูขึงขังน่ากลัว!

ฟางเหยียนทำลายลูกไฟได้ในกระบวนท่าเดียว ทำให้เทียนขุยรู้สึกคึกคักเลือดลมสูบฉีดเหมือนฉีดเลือดไก่ ไม่มีความหวาดกลัวเลยสักนิด เขาเอ่ยพูดอย่างเย็นชาว่า : “อย่าเพิ่งรีบห้ามเลือดสิ อีกเดี๋ยวยังมีเวลาให้แกได้กระอักเลือดอีก ฉันจะทำให้แกได้รู้ว่าอะไรที่เรียกว่ารังแกคนที่อ่อนแกกว่าแต่กลัวคนที่แข็งแกร่งกว่า!”

“เจ้าสำนักครับ ไอ้หนุ่มนี่ร้ายกาจมาก ทุ่มสุดกำลังเพื่อฆ่ามันทิ้งเถอะครับ เพื่อไม่ให้สำนักกุ่ยกู๋ถูกคนหัวเราะเยาะ อีกอย่าง......” พูดถึงตรงนี้ ชายชราได้กดเสียงให้ต่ำลงแล้วเอ่ยพูด : “กระบวนท่าที่ไอ้หนุ่มนี่แสดงออกมา ดูเหมือนกับคนรู้จักเลยครับ!”

ชายชราที่เป็นผู้นำสีหน้าถมึงทึง นิ่งเงียบไม่พูดจา

“เจ้าสำนักครับ ไม่ต้องลังเลแล้ว ไม่ต้องไปสนก่อนว่าไอ้หนุ่มนี่จะใช่คนที่เคยรู้จักหรือเปล่า มันบุกฝ่าค่ายกลพิฆาตเข้ามา แล้วทำร้ายคนของสำนักกุ่ยกู๋จนได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้ยังทำร้ายผู้อาวุโสหลินจนบาดเจ็บสาหัส ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ทั้งยังอวดดีโอหัง หากไม่กำจัดมันทิ้ง สวรรค์ก็คงไม่ให้อภัย!”

“เจ้าสำนักครับ ผมก็เห็นด้วยกับคนอื่น คนชั่วคนนี้เกรงว่าตั้งใจมาก่อความวุ่นวาย คุณไม่ต้องลังเลอีกแล้วครับ ลงมือเถอะ”

“เจ้าสำนัก ศักดิ์ศรีของสำนักกุ่ยกู๋จะยอมให้คนอื่นมาเหยียบย่ำได้ยังไง! ถ้าคุณไม่ยอมลงมือล่ะก็ ให้ผมลงมือแทนเถอะ!”

ชายชราที่เป็นผู้นำยังคงนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จ้องมองฟางเหยียน แล้วเอ่ยพูดเสียงขรึม : “แกเป็นใครกันแน่!”

ฟางเหยียนกำลังจะเอ่ยปากพูด เทียนขุยก็ชิงพูดขึ้นมาอย่างเคร่งเครียดว่า : “แกไม่คู่ควรที่จะรู้ว่าเขาเป็นใคร!”

ชายชราขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วเอ่ยเสียงเย็นชา : “ตอนนี้ไม่สนว่าแกเป็นใคร วันนี้ต้องตามเท่านั้น!”

“คิดว่าฉันจะกลัวเหรอ? ฉันบอกแกไว้นะ อีกเดี๋ยวอย่ามาร้องไห้คุกเข่าอ้อนวอนพวกฉันแล้วกัน!”

ชายชราที่เป็นผู้นำสีหน้าถมึงทึง แล้วโยนถั่วออกมาหนึ่งกำมือ!

เมื่อเห็นฉากนี้ เทียนขุยก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย!

อีกาอีกแล้วเหรอ?

ไม่สิ!

หลังจากที่เมล็ดถั่วร่วงหล่นลงพื้น เหตุการณ์ประหลาดก็ได้ปรากฏขึ้น เมล็ดถั่วที่กลิ้งไปมาบนพื้นได้หลอมรวมกัน แล้วขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว กลายเป็นรูปร่างเหมือนคน! และเมล็ดถั่วเหล่านี้ยังไม่หยุดขยายตัว นอกจากเป็นรูปร่างคนแล้ว ยังได้สวมเกราะที่หนามากอีกด้วย ดูท่าทางเหมือนทหารที่ฮึกเหิมทรงพลังเป็นกลุ่ม ๆ!

โยนถั่วให้กลายเป็นทหาร!

“เชี้ย!” เทียนขุยสบถคำหยาบออกมาอย่างอดไม่ได้ ท่าทางอวดดีเมื่อครู่นี้หายไปจนหมดสิ้น รู้สึกหวาดผวาขึ้นมาแทน “จอมพลโผ้จวินครับ ทำไมไอ้พวกนี้แต่ละคนมันร้ายกาจมากขึ้นเรื่อย ๆ ล่ะ! โยนถั่วให้กลายเป็นทหาร คนพวกนี้เป็นนินจาระดับต้าชี่กันทั้งนั้นเลย น่าแปลกเกินไปแล้ว ผมบุกก่อน ถ้าไม่ไหวคุณค่อยบุกแล้วกัน!”

ไม่รอให้ฟางเหยียนตอบโต้อะไร เทียนขุยก็ได้พุ่งเข้าไปทันที

กับอีกาชั่วร้าย เป็นการปะทะด้วยการฆ่าตัวตาย เทียนขุยสู้ด้วยแล้วรู้สึกปวดหัวมาก แต่ทหารที่ถูกสร้างขึ้นมาเหล่านี้ ถือเป็นสนามรบหลักของเขา เทียนขุยรบราฆ่าฟันมาจากสนามรบที่เต็มไปด้วยการนองเลือด แม้ว่าจะน่าแปลกมากแค่ไหน แต่เรียกได้ว่ามันเหมาะกับการประลองฝีมือมาก!

“พงพินาศแปดทิศ!”

เทียนขุยทุบกำปั้นลงไปที่พื้นอย่างหนัก ทหารที่อยู่ตรงหน้าถูกกำลังภายในที่แข็งแกร่งโจมตีจนกระเด็นออกไปทันที วินาทีที่ทุบกำปั้นลงพื้นอย่างรุนแรง ทหารที่ถูกโจมตีจนลอยออกไปได้เกิดระเบิดขึ้น แล้วกลายเป็นถั่วเม็ดเล็ก ๆ ขนาดเท่าเล็บมือ!

“แค่นี้เองเหรอ?” เมื่อเห็นฉากนี้ เทียนขุยก็ได้แสยะยิ้มเยาะเย้ยอย่างคลุมเครือ : “โยนถั่วให้กลายเป็นทหาร ทำได้แค่นี้เองเหรอ! สร้างภาพลวงตาข่มขู่คนอื่นก็เท่านั้น ฉันจะทำให้แกได้เห็นว่าแบบไหนที่เรียกว่านักรบกล้าหาญ!”