จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 854

ตรงไปตรงมา ไม่อ้อมค้อม!

กู่ผินเพิ่งจะเข้าใจ ฟางเหยียนและพวกมาที่นี่ไม่ใช่เพราะเรื่องของหลงเซี่ยวเทียนและลูกชาย แต่เพื่อสมบัติล้ำค่าของสำนักกุ่ยกู๋!

กู่ผินเอ่ยออกมาโดยแทบจะไม่ลังเล: “จอมพล สำนักกุ่ยกู๋สามารถมอบสมบัติล้ำค่าให้ได้”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็เอามาเถอะ”

หากเป็นศัตรูกันแล้ว ก็ไม่มีพื้นที่ให้ย้อนกลับ ต่อให้สำนักกุ่ยกู๋จะแสดงความจงรักภักดีแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผลประโยชน์ต่อเรื่องนี้แต่อย่างใด ฟางเหยียนมิใช่คนที่ใช้พลังอำนาจในการบังคับเอาสิ่งที่ต้องการมา แต่การทำความสะอาดสนามรบเป็นเรื่องที่เขาจะต้องทำอยู่แล้ว กู่ปิ่งทั้งห้าคนเสียชีวิตแล้ว สำนักกุ่ยกู๋กลายเป็นสิ่งของแห่งชัยชนะของเขา!

กู่ผิงเงียบไปชั่วครู่จึงเอ่ยว่า: “จอมพล สำนักกุ่ยกู๋ของผมไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่ผมจนปัญญากับเรื่องนี้จริงๆ จอมพลอย่าได้โกรธไป ผมไม่ได้มีเจตนาที่จะหยอกล้อจอมพล แต่เพราะว่าสมบัติล้ำค่าหินเหล็กนิลอยู่ในเขตต้องห้ามของสำนักกุ่ยกู๋ ที่นั่นอันตรายต่อชีวิต และยังมีสัตว์ไม้พิชิตภัยคุ้มกันเอาไว้อีก ต้องการที่จะนำหินเหล็กนิลมา มีความยากเล็กน้อย”

ฟางเหยียนจ้องกู่ผิน และพบว่าเขาไม่ได้โกหก จึงเอ่ยถามว่า: “สัตว์ไม้พิชิตภัยคืออะไร?”

“พูดถึงสัตว์ไม้พิชิตภัย ไม่พูดถึงสมบัติล้ำค่าของสำนักกุ่ยกู๋ หินเหล็กนิลไม่ได้!” กู่ผินครุ่นคิดเอ่ยว่า: “เล่าขานกันว่าเมื่อนานมาแล้ว มีหินจากนอกโลกหล่นลงมาในโลกมนุษย์ ทำให้ภูเขาไฟปะทุ เป็นภัยต่อโลก มีหลายคนต้องตายเนื่องจากหายนะครั้งนั้น และมีอีกหลายคนที่ต้องพิการเพราะเหตุการณ์ครั้งนั้น ราษฎรไม่สามารถมีชีวิตต่อไป มีคนตายและบาดเจ็บนับไม่ถ้วน!”

“ฮ่องเต้ในตอนนั้นไร้ความสามารถ คิดว่าเป็นเรื่องจากธรรมชาติที่สวรรค์ลงโทษเขา จึงได้ให้นักพรตจำนวนมากไปสืบสาวเรื่องจริง ทว่าต่างก็ไปแล้วไม่กลับมาอีกเลย ไม่เพียงเท่านี้ หินจากนอกโลกก็ยังหล่นลงทำลายสถานที่ปกครองหลายแห่ง คราวนี้เขากระวนกระวายใจขึ้นมาโดยสิ้นเชิง จากนั้นจึงได้เรียกระดมนักบวชและพระรวมถึงผู้อาวุโสที่อาศัยอยู่ในป่าลึกเป็นเวลานานที่มีชื่อเสียงทั้งประเทศมารวมตัวกัน ให้คำสัตย์สาบานว่าต้องการที่จะทำให้เรื่องนี้สงบ”

“แต่ผลสุดท้ายเป็นที่ทราบกันดี ทั้งหมดกลายเป็นอาหารปืนใหญ่ ฮ่องเต้โมโหจัด ทำการบูชาสวรรค์ทันที พร้อมทั้งขอร้องให้สวรรค์อย่าลงโทษอีกต่อไป หลังจากที่บูชาสวรรค์แล้ว หายนะก็เกิดขึ้นรุนแรงกว่าเดิม หินจากนอกโลกยังไงหล่นลงมาราวกับฝนตกเหมือนเดิม ราษฎรไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ ชาวบ้านร่ำไห้กับวิกฤติที่เกิดขึ้น”

“ฮ่องเต้ที่ไม่รู้จะทำยังไง ทำได้เพียงดื่มสุราเมาทุกวัน ราษฎรกลับมีชีวิตอยู่ในความทุกข์ทรมาน และในเวลานี้เอง ท่านปรมาจารย์กุ่ยกู๋จื่อก็ปรากฏตัวขึ้นราวกับเทพลงมาโลกมนุษย์ กุ่ยกู๋จื่อในตอนนั้นก็เป็นคนผู้น้อยที่ไร้ชื่อเสียง ทุกคนล้วนดูถูก ทว่าเขากลับสืบเรื่องราวความจริงได้อย่างรวดเร็ว”

“ในสมัยโบราณ นั่นก็คือหินจากนอกโลก แต่ในสมัยนี้ก็คือร่องรอยการเคลื่อนไหวของดาวเคราะห์ หรือฝนดาวตก ทว่าต้องยอมรับให้กับกุ่ยกู๋จื่อที่สามารถรู้เรื่องนี้ได้ ดูดาวในยามค่ำคืนแล้วคาดว่าเป็นร่องรอยการเคลื่อนไหวของหินจากนอกโลก ทำการเตือนล่วงหน้า ไม่นานก็สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้”

“กุ่ยกู๋จื่อมีชื่อเสียงเนื่องจากเรื่องนี้ กลายเป็นราชครูในราชวงศ์ แต่ใครก็คิดไม่ถึงว่าในขณะที่เขามีชื่อเสียงนั้น ตัวเขากลับหายไปท่ามกลางความงงงวยผู้คน ตอนนั้นมีคนคาดเดาว่า กุ่ยกู๋จื่อก็คือเทพเซียนที่สวรรค์ส่งมาช่วยเหลือพวกเขา และมีคนเดาว่ากุ่ยกู๋จื่อได้ตายในขณะที่จัดการหินจากนอกโลก การคาดเดาต่างๆ นานาราวกับตั๊กแตน เข้ามาปกคลุมทั่วดินแดน ทำให้ฮ่องเต้ทรงกริ้วอย่างมาก จึงรับสั่งให้หยุดการโจมตีกุ่ยกู๋จื่อ”

“โดยเฉพาะการคาดเดาที่ว่าเทพจากสวรรค์ลงมาโลกมนุษย์ ราวกับสามารถเชื่อถือได้ที่สุด เนื่องจากหลังจากที่กุ่ยกู๋จื่อหายตัวไปแล้ว หินจากนอกโลกทั้งหมดก็หายไปทั้งหมดในคืนเดียวด้วย ราวกับไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนอย่างไรอย่างนั้น ทว่าไม่มีใครลืมความทุกข์ทรมานในตอนนั้นลง ฮ่องเต้ย้อนรำลึกกุ่ยกู่จื่อ ได้สร้างเป็นรูปปั้นกุ่ยกู่จื่อ เพื่อเป็นการเซ่นไหว้”

กู่ผินเอ่ยมาถึงตรงนี้ ก็ยิ้มขึ้น: “จอมพลน่าจะเข้าใจแล้ว คนโบราณเข้าใจหินจากนอกโลกไม่เหมือนกับคนสมัยนี้ที่จะมีหลักการ ขณะที่ดาวเคราะห์ลอยผ่านชั้นบรรยากาศ กลายเป็นแรงเสียดสีที่รุนแรงขึ้น หากหล่นลงบนโลก เช่นนั้นก็ต้องเป็นลูกไฟที่ใหญ่ยักษ์มากแน่นอน ภายใต้ประโยชน์ของอุณหภูมิที่สูง ก็จะสลายกลายเป็นขี้เถ้า และหายไปทันที”

“ในขณะที่เซ่นไหว้กุ่ยกู๋จื่ออยู่นั้น กุ่ยกู๋จื่อกลับซ่อนตัวอยู่ในภูเขาป่าลึก เริ่มทำการวิจัยหินจากนอกโลกที่อยู่ในมือ นั่นก็คือหินเหล็กนิล เขาทดลองใช้วิธีหลอมหลากหลายวิธี แต่น่าเสียดายที่คุณสมบัติของมันแข็งแรงเกินไป ทำให้ไม่สามารถหลอมได้ ก็ผ่านไปเช่นนี้วันแล้ววันเล่า ปีแล้วปีเล่า กุ่ยกู๋จื่อพบถึงความน่ากลัวที่แท้จริงของหินเหล็กนิล”

“ภายในหินเหล็กนิลได้เก็บซ่อนพลังแห่งสวรรค์และโลกที่ไม่มีใครต้านทานได้ แต่ในค่ำคืนที่มีพายุโหมกระหน่ำ หินเหล็กนิลก็ราวกับเป็นของวิเศษมีพลัง ได้รับการชำระล้างจากฟ้าผ่า ทำให้เกิดปรากฏการณ์ต่างๆ มากมาย ทำให้ท่านปรมาจารย์ถูกทำให้บาดเจ็บหลายครั้ง ทว่าก็คิดไม่ออกว่าควรจะจัดการเจ้าหินจากนอกโลกก้อนนี้ได้อย่างไร”