จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 861

ณ ภูเขาทิพย์ทางเขตตะวันตก

เขาได้มาถึงภูเขาทิพย์อีกครั้ง ฟางเหยียนเดินขึ้นไปยังสถานที่ที่คุ้นเคยอย่างรวดเร็ว

ครั้งก่อนที่ฟางเหยียนมาที่นี่เป็นเพราะศาสตราจารย์โจวแนะนำให้มาหาฉินเสียงหลินเพื่อดูว่าเขาจะสามารถไขความลับของหินทิพย์ได้หรือไม่ เขาไม่เจอต่งยู่ที่ภูเขาทิพย์เหมือนครั้งก่อนที่มา เมื่อพูดถึงต่งยู่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ก็น่าสงสารอยู่ไม่น้อย ถ้าไม่ได้เจอกับฟางเหยียนพ่อของเธอคงจะไม่รอด ไม่เพียงแค่นั้น เธออาจจะไม่สามารถออกจากภูเขาทิพย์แห่งนี้ได้เลย ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้รับหยาจื้อที่มีรูปลักษณ์ภายนอกและคุณภาพที่ไม่เลว แต่กลับไม่รู้ว่าเป็นจี้นักษัตรของฉินเสียงหลิน

แต่ครั้งนี้ได้ยินมาว่าเต๋ายอดเซียนรวบรวมทรัพย์สมบัติของทั้งห้าสำนัก รู้สึกแตกต่างไปจากเดิมมาก แต่หลังจากศึกษามาเนิ่นนานเขาก็ยังไม่ทราบปมของเรื่อง ดังนั้นเขาจึงฝากความหวังไว้ที่เต๋ายอดเซียน หวังว่าพวกเขาจะสามารถเปิดเผยหินทิพย์ ฟื้นฟูความแข็งแกร่ง เรียกได้ว่าความมั่นใจในการมาที่ภูเขาทิพย์ครั้งนี้น้อยกว่าครั้งที่แล้ว!

เมื่อเห็นว่าฟางเหยียนเดินเร็วเหมือนบิน เขารู้เส้นทางเป็นอย่างดี เทียนขุยที่รู้สึกเบื่อได้พูดขึ้นว่า“โผ้จวิน นายนี่คุ้นเคยเส้นทางดีเลยนะ!”

ฟางเหยียนไม่ได้เดินช้าลงและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องการมาที่ภูเขาทิพย์ ลบส่วนที่คลุมเครือของต่งยู่อย่างสุดความสามารถแล้ว เขารู้สึกว่าเทียนขุยกำลังนินทามากขึ้นเรื่อยๆ ถึงตอนนั้นเขาจะถามคำถามอย่างไม่รู้จบแน่นอน หาเรื่องไม่สนุกเอง เมื่อเทียนขุยได้ยินว่าเขาถูกเสี่ยวหงควบคุมและเกือบจะทำผิดพลาดครั้งใหญ่ สีหน้าของเขาเริ่มดูไม่เป็นธรรมชาติ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าที่ฟางเหยียนรีบมาที่เขตตะวันตกล่วงหน้าไม่ใช่แค่เพื่อมาหาเขาอย่างเดียว แต่มาเพื่อไขความลับของหินทิพย์

เทียนขุยกำลังจะพูด แต่ทันใดนั้นก็มองเห็นฉินเสียงหลินพอดี เขาอุทานว่า "เฮ้ย นั้นคนป่าหรือเปล่าวะ?"

ฉินเสียงหลินเป็นสัตว์ในตำนานที่ถูกเลี้ยงดูโดยเต๋ายอดเซียน ร่างสูงใหญ่มาก มีขนปกคลุมตามตัว และเดินตัวตรงซึ่งดูคล้ายกับคนป่ามาก

ฟางเหยียนรู้จักฉินเสียงหลินเป็นอย่างดี สำหรับเขาแล้วไม่แปลกใจกับรูปร่างหน้าตาของฉินเสียงหลิน ถ้าฉินเสียงหลินไม่ปรากฏตัวถึงจะแปลกใจมากกว่า อย่างไรเสียเต๋ายอดเซียนก็เป็นผู้ปกครองของภูเขาทิพย์ สามารถควบคุมหญ้าและต้นไม้ของภูเขาทิพย์ได้โดยธรรมชาติ แม้กระทั่งลมพัดใบหญ้า ไม่เกินจริงที่จะบอกว่าเพียงแค่เต๋ายอดเซียนยินยอม สิ่งมีชีวิตทั้งหมดของภูเขาทิพย์ก็ถูกเขาควบคุมไว้ทั้งหมดแล้ว

ฉินเสียงหลินไม่ได้มีท่าทีที่หวาดกลัวแต่อย่างใด เขาโค้งคำนับตามมารยาท ส่วนเทียนขุยที่เฝ้าดูอยู่ก็ต้องตกตะลึง

“โผ้จวิน ฉันเห็นไม่ผิดใช่ไหม ทำไมนายถึงมีเสน่ห์ขนาดนี้ แม้แต่คนป่าก็ยังยอมจำนน!”

ฟางเหยียนมองไปที่ฉินเสียงหลินโดยไม่ได้เอ่ยพูดคำใด เทียนขุยเหลือบมองแล้วเดินไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไร ฉินเสียงหลินรออย่างให้เกียรติ เขาทำท่าย่อตัวลงเพื่อเป็นการต้อนรับ แต่ก็รู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้

ทันทีที่ฟางเหยียนเดินผ่าน ฉินเสียงหลินก็ยืนขึ้นทันที จากนั้นก็ได้ขวางเทียนขุยเอาไว้ เทียนขุยขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมกับจ้องไปที่ฉินเสียงหลินด้วยความประหลาดใจ

“อะไร? ไม่อยากให้ฉันเข้าไปเหรอ?”

“โฮกก......”

ฉินเสียงหลินคำรามออกมาด้วยเสียงที่แหลมคม เห็นได้ชัดว่าเขากำลังตอบคำถามของเทียนขุย ความหมายก็ไม่ต้องการให้เขาเข้าไป

เทียนขุยรู้สึกไม่พอใจ คนเหมือนกันแต่โชคชะตาไม่เหมือนกัน เจ้าคนป่านี้เลือกปฏิบัติฉิบหาย!

เขาเป็นคนใช้กำลังแก้ปัญหาอยู่แล้ว ในเมื่อไม่ได้ตำรา งั้นก็มาใช้กำลังกันเลยแล้วกัน!

อย่าเอาแต่ส่งเสียงคำราม มาแก้ปัญหาด้วยสองหมัดกันเลยดีกว่า!

เขาวัดหมัดเข้าไปโดยไม่ลังเล เห็นได้ชัดว่าฉินเสียงหลินคาดไม่ถึงว่าเทียนขุยจะใช้กำลังอย่างกะทันหัน เขารับหมัดนั้นไปเต็มๆ จนร่างกายเซออกไป เมื่อตั้งรับได้เขาได้ส่งเสียงคำรามใส่เทียนขุยด้วยเสียงแหลมคมที่ดังขึ้นเรื่อยๆ

หมัดของเขาทำให้เทียนขุยขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดพึมพำว่า "ถือว่าเป็นคนที่เก่งกล้า น่าสนุกดีเหมือนกันนะ! นินระดับต้าชี่ชั้นยอดผู้ไม่อวดความแข็งแกร่งออกมา!"

คาดไม่ถึงว่าจะได้พบเจอนินระดับต้าชี่ชั้นยอด เทียนขุยผู้ที่มีความแข็งแกร่งที่มั่นคงรู้สึกตื่นเต้นที่จะประลองฝีมือในทันที!

เขาไม่ได้รีบลงมือทันที แต่กลับมองไปที่ฟางเหยียนแล้วพูดว่า "ฉันขอต่อสู้กับเขาได้ไหม?"

ฟางเหยียนจะไม่เข้าใจความหมายของเทียนขุยได้อย่างไร เทียนขุยแค่ต้องการฝึกฝีมือของเขา! เขาไม่เห็นด้วยกับสิ่งนี้ในตอนแรก แต่เมื่อนึกถึงตอนเต๋ายอดเซียนบดขยี้ในตอนแรก เขาก็พยักหน้าทันที!

เมื่อได้รับอนุญาตจากฟางเหยียนทำให้เทียนขุยไม่รีรออีกต่อไป งดหมัดขึ้นมาแล้วใช้สายตาพิฆาตมองไปยังฉินเสียงหลิน

ในขณะนั้นรัศมีเป็นเหมือนสายรุ้ง ราวกับว่ามันสามารถทำลายทุกสิ่งทุกอย่างได้ พลังภายในอันทรงพลังได้ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า พายุหมุนฝุ่นตลบไปทั่วบริเวณ

เทียนขุยกระโดดขึ้นไปบนอากาศ กระแทกหมัดราวกับเสาเหล็กของเขาลงไปที่ฉินเสียงหลินราว แล้วตะโกนเสียงดังว่า "พังพินาศแปดทิศ!"