จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 862

ระหว่างทางฟางเหยียนอธิบายถึงที่มาของสัตว์ในตำนาน และอธิบายถึงจุดประสงค์ของการมาในครั้งนี้ด้วย

ครั้งนี้ฉินเสียงหลินไม่ได้ห้ามเทียนขุย แต่เดินตามหลังเขาตลอดเวลา

ยังคงเป็นบ้านไม้และฉากที่คุ้นเคย แต่มีชายชราคนหนึ่งที่ไม่ถึงกับไม่คุ้นเคย ฟางเหยียนจำชายชราคนนี้ได้อย่างรวดเร็ว เขาคือจางตุนเทียนจากสำนักเทียนซือ ในขณะนี้เขายืนตัวตรงและใบหน้าแห่งความโรยราของเขาเต็มไปด้วยความอึดอัดใจ เมื่อเขาเห็นฟางเหยียนเขาดูมีสีหน้าที่ดีขึ้น มีท่าทางที่ใจดีเหมือนเมื่อก่อน

"จอมพล ยินดีต้อนรับนะ ขออภัยที่ไม่ได้ออกไปรับตั้งแต่เนิ่นๆ "

ฟางเหยียนมองตรงไปที่จางตุนเทียนแล้วรู้สึกประหลาดใจมาก ทำไมเขาถึงมาที่นี่?

ในเวลานี้เต๋ายอดเซียนเดินออกจากอารามเต๋าอย่างรวดเร็ว จากนั้นได้พูดด้วยรอยยิ้มว่า "เชิญครับท่านจอมพล โปรดเข้ามาข้างใน จางเทียนซืออารมณ์ร้อนเล็กน้อยตอนมาถึงที่นี่ ปล่อยให้เขาตากลมอยู่ข้างนอกไปก่อนเถอะ"

ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าจางตุนเทียนโกรธจนเลือดขึ้นหน้าในขณะนี้ เขาแทบรอไม่ไหวที่จะชกหน้าเต๋ายอดเซียน!

ฟางเหยียนพยักหน้าแล้วก้าวเข้าไป

เมื่อเทียนขุยเดินผ่านเต๋ายอดเซียน เต๋ายอดเซียนได้พยักหน้าเล็กน้อย "แน่นอนว่าไม่มีทหารที่อ่อนแอภายใต้แม่ทัพที่แข็งแกร่ง ทหารที่แข็งแกร่งก็ทำให้แม่ทัพแข็งแกร่งได้เช่นกัน ช่างไม่ธรรมดาจริงๆ"

"ท่านผู้อาวุโส ขอบคุณมากครับ" เทียนขุยประสานมือคารวะอย่างจริงใจ

ระหว่างทางฟางเหยียนได้บอกเขาว่า ฉินเสียงหลินจะไม่สู้กับเขาหากไม่มีสัญญาณจากเต๋ายอดเซียน ดังนั้นทุกสิ่งที่เขาจึงได้รับอนุญาตจากเต๋ายอดเซียนแล้วและถือว่าเป็นการเปิดโอกาสให้เขาได้ฝึกฝน

เต๋ายอดเซียนยิ้ม "ไม่ต้องขอบคุณหรอก ตอนที่จอมพลมาที่นี่ครั้งแรกโดยไม่เปิดเผยตัวตนของเขา โหดกว่าคุณเยอะ......"

ดูเหมือนเขาจะรู้ว่าเขาพูดผิด ยิ้มเคอะเขิน เปลี่ยนเรื่องแล้วถามว่า"จอมพล ไม่ทราบว่าท่านมาที่นี่ครั้งแรกถูกสั่งสอนยังไง? แม้ว่าท่านอาจารย์จะอาศัยอยู่ในภูเขาทิพย์อย่างสันโดษ แต่ก็ยังมีอิสระในการทำสิ่งต่างๆ ไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนี้หรอกมั้ง"

ฟางเหยียนไม่ได้พูดอะไร

นั่งลง

จางตุนเทียนยังคงยืนอยู่ที่เดิม ราวกับว่าถูกสั่งให้ยืนอยู่ตรงนั้น

"เขามีอะไรหรือเปล่า?"

"จอมพล ให้เขาบอกกับท่านเองเถอะครับ"

ขณะที่เขาพูดเต๋ายอดเซียนได้โบกมือแล้วจ้องมองไปที่จางตุนเทียนด้วยรอยยิ้มที่มีเลศนัย ตอนนี้เขาไม่กังวลเกี่ยวกับการหลบหนีของจางตุนเทียน จอมพลมาถึงที่นี่ การที่จางตุนเทียนจะหลบหนีเกรงว่าจะเป็นการกระตุ้นความโกรธของจอมพล และอาจจะมีหายนะตามมาในภายหลัง

จางตุนเทียนมองไปที่เต๋ายอดเซียนด้วยสายตาที่ดุร้าย นัยน์ตาของเขามีความคับแค้นใจซ่อนอยู่ ในไม่ช้าเขาก็ขยับตัวแล้วก้าวเดินเข้ามา

จางตุนเทียนอยู่ในสภาพคนแก่ที่เดินไม่สะดวก ในขณะที่เต๋ายอดเซียนนั้นยังดูหนุ่มดูแน่น ดูเหมือนอายุแค่สามสิบต้นๆ แน่นอนเมื่อสลัดคราบผมสีขาวและเครายาวเขาก็เป็นแค่ชายหนุ่มคนหนึ่งเท่านั้น

ไม่เกินจริงที่บอกว่าจางตุนเทียนและเต๋ายอดเซียนตอนยืนอยู่ด้วยกันนั้นเหมือนพ่อลูกกัน!

จางตุนเทียนนั่งลงแล้วจิบชา เขายังคงจ้องมองที่เต๋ายอดเซียนด้วยสายตาที่ดุร้าย จากนั้นเขาก็หันกลับมามองฟางเหยียนด้วยสายตาที่ดูใจดี "จอมพล ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ"

ฟางเหยียนพยักหน้าตอบรับเล็กน้อย

ฟางเหยียนไม่สามารถเข้าใจจางตุนเทียนเจ้าสำนักเทียนซือมาโดยตลอด รีสอร์ทหยูฉวนถูกองค์กรสัตว์เพลิงรุกรานเขากลับหายตัวไป แม้ว่าสำนักเทียนซือจะถูกทำลาย เขาก็ไม่เคยคิดจะปรากฏตัวมายังที่เกิดเหตุเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าเขาจงใจเพิกเฉยต่อความเป็นความตายของสำนักเทียนซือ ซึ่งขัดกับความรับผิดชอบของเจ้าสำนักโดยสิ้นเชิง

เคยเห็นการต่อสู้เพื่ออำนาจและตำแหน่งมามากมาย จางตุนเทียนเป็นคนที่ไม่ยึดติดในตำแหน่งหรือไม่หลงไปตามกระแส! ต่อให้เป็นทั้งหมดของสำนักเทียนซือก็ไม่สำคัญในสายตาของเขา ผู้มีปัญญาเช่นนี้ย่อมเป็นผู้มีฝีมืออย่างแท้จริง