จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 895

ทุกคนในตระกูลฟางต่างโกรธแค้นเป็นอย่างมาก แต่พวกเขาต้องข่มอารมณ์โกรธนี้ไว้ ต้องทำให้ฟางเหมี่ยวสงบสติอารมณ์ลงให้ได้ ถ้าหากฟางเหมี่ยวขาดสติ ตระกูลฟางจะล่มสลายทันที อาณาจักรธุรกิจของตระกูลฟางก็จะถูกทำลายลงเช่นกัน

“ผู้นำตระกูลครับ ตอนนี้คุณไม่ได้ตัวคนเดียว คุณเป็นตัวแทนของทั้งตระกูล เราเสียคุณชายฟางเหยียนไปแล้ว ถ้าหากตอนนี้ขาดคุณไปอีกคน ตระกูลฟางคงจบสิ้นแน่นอน คุณอย่าวู่วามเด็ดขาด อย่าตกหลุมพรางของเพลิงเสวนนะครับ พวกเราเสียชีพได้แต่ไม่ยอมเสียศักดิ์ศรี หากคุณล้มลง ก็จะเข้าทางเพลิงเสวนพอดี ใจเย็นไว้นะครับ ต้องใจเย็นเข้าไว้!”

ฟางเหมี่ยวค่อย ๆ ดิ้นรนขัดขืนน้อยลง จนในที่สุดก็สงบนิ่งลง

ทุกคนจึงได้ปล่อยตัวฟางเหมี่ยว แต่ก็คอยจ้องมองเขาอยู่ตลอด กลัวว่าเขาจะหุนหันพลันแล่นขึ้นมาอีก!

“เอาล่ะ ไม่ว่าใครจะใจร้อนวู่วาม แต่ทุกท่านในที่นี้ล้วนเป็นแขกผู้สูงส่งของเพลิงเสวนทั้งนั้น!”

หยินฮว่าจงใจเน้นที่คำว่าแขกผู้สูงส่ง เพื่อกดดันทุกคนที่อยู่ตรงนี้ ทำให้พวกเขารู้สถานะของตัวเองอย่างชัดเจน!

“จริงสิ ทุกท่านคงอยากรู้ล่ะสิ ว่าทำไมฉันถึงได้พาทุกท่านมาที่ผาจินสุ่ยแห่งดินแดนตะวันตก ใช่ไหม?”

ไม่มีใครตอบคำถาม

หยินฮว่ายิ้มแล้วเอ่ยพูด : “เพราะที่นี่เกี่ยวข้องกับพวกเราเป็นอย่างมาก”

ขณะที่พูด เขาได้หันหลังให้ทุกคน ชี้ไปยังภูเขาทิพย์ แล้วยิ้มพลางเอ่ยพูด : “ภูเขาลูกนั้นคือภูเขาทิพย์ที่เป็นจุดจบของเทพแห่งสงครามอันเป็นที่พึ่งผู้ยิ่งใหญ่ของพวกท่านไงล่ะ ฉันคิดว่าทุกคนคงเดาได้ ถูกต้องแล้ว ฉันอยากบดขยี้ความหวังสุดท้ายของทุกคนลงซะ เทพแห่งสงครามของพวกท่านถูกฟ้าผ่าตายไปแล้ว สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สู้เชิญพวกท่านมาสัมผัสกับความสิ้นหวังด้วยตัวเองดีกว่า จึงได้พาทุกท่านมาในวันนี้”

“แน่นอนว่า นอกจากทำลายความหวังของทุกท่านลงแล้ว สิ่งที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้นคืออยากแบ่งปันสาวสวยที่สุดในโลกคนหนึ่งให้กับทุกท่านได้เชยชม คนคนนั้นก็คือเย่ชิงหยู่ภรรยาของจอมพลโผ้จวิน ฉันเชื่อว่าด้วยความแข็งกร้าวของทุกท่าน คงจะไม่ยินดีทำลายภรรยาของท่านจอมพล งั้นฉันคงจำเป็นต้องใช้วิธี ทำให้ผาจินสุ่ยกลายเป็นสถานที่พักผ่อนสุดท้ายของทุกท่าน”

“จริงสิ ทำไมภรรยาของจอมพลโผ้จวินถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ เรื่องนี้มีต้นสายปลายเหตุ เธอซื่อสัตย์ภักดีไม่เปลี่ยนแปลง ยอมตายแต่ไม่ยอมจำนน ได้ตายไปพร้อมกับเทพแห่งสงครามในที่ที่เธอเสียใจ ถือเป็นเรื่องราวดี ๆ เรื่องหนึ่ง ทุกท่าน เหลือเวลาอีกไม่มากแล้วนะ!”

“ตอนนี้ ถึงเวลาที่ทุกท่านต้องแสดงท่าทีแล้วล่ะ!”

เมื่อพูดจบ ทั้งหมดก็เงียบกริบ

ทุกคนในที่นี้ล้วนเป็นตระกูลขุนนางและสำนักที่ยอมตายแต่ไม่ยอมจำนนต่อเพลิงเสวน ตอนนี้เพลิงเสวนจับตัวพวกเขามา เพื่อบีบบังคับพวกเขาให้ยอมร่วมมือกัน ทำลายความหวังสุดท้ายของพวกเขา

พูดได้ว่า ตระกูลขุนนางและสำนักที่อยู่ในผาจินสุ่ยตอนนี้ ต่างไม่มีทางร่วมมือกับเพลิงเสวนเพื่อทำความชั่ว และไม่มีทางทำลายเกียรติและศักดิ์ศรีของภรรยาจอมพลโผ้จวิน

ในที่สุด ก็มีคนแสดงท่าทีออกมาแล้ว!

“จะฆ่าก็ฆ่าเลยสิ มามัวทำให้พวกฉันขยะแขยงอยู่ทำไม?”

หยินฮว่าจ้องไปยังชายชราที่เอ่ยพูด ชายชราผู้นี้ผมขาวไปทั้งหัว ดูจากเสื้อผ้าที่สวมใส่ เป็นเจ้าสำนักของสำนักเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง นั่นคือสำนักเทียน

“สำนักเทียน?” หยินฮว่ายิ้มออกมา : “จากที่ฉันรู้ สำนักเทียนต่อต้านเพลิงเสวนได้สูญเสียผู้คนไปมากมาย เจ้าสำนักแห่งสำนักเทียน แกนี่มันกระดูกแข็งจริง ๆ ฉันทนไม่ได้ที่จะฆ่าแกทิ้ง เอาแบบนี้แล้วกัน ฉันจะให้โอกาสแกเลือกอีกครั้ง ยอมจงรักภักดีต่อเพลิงเสวน แล้วฉันจะไว้ชีวิตแก เป็นไง?”

“ให้ฉันเป็นสุนัขรับใช้ของเพลิงเสวน ฉันคงละอายใจต่อคนของสำนักเทียนที่ตายไป ถึงแม้สำนักเทียนเป็นสำนักที่ไม่ได้เก่งกาจ แต่พวกเราเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้อง ทำร้ายประเทศชาติและประชาชนเป็นสิ่งที่พวกเรารังเกียจ ต่อให้ทำลายทั้งสำนักเทียนแล้วยังไงล่ะ? การทรยศหักหลังเดินในทางที่ผิดต่างหากถึงจะเป็นเรื่องน่าเศร้าสลดมากที่สุดของสำนัก! ฉะนั้น ฉันยอมตายทั้งยืน แต่จะไม่ยอมคุกเข่าเพื่อให้มีชีวิตต่อไป!”

หยินฮว่าฟาดมือไปรวดเดียวสามครั้งติดต่อกัน ทุกครั้งที่ตบ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาดูอำมหิตมากขึ้น!

ถูกต้อง เขาคิดจะฆ่าเจ้าสำนักแห่งสำนักเทียน!

แต่ทว่าเจ้าสำนักแห่งสำนักเทียนไม่มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังแสยะยิ้มแล้วเอ่ยพูด : “ในเมื่อไม่ลงมือ งั้นก็รบกวนชี้แนะด้วยนะ!”

พูดจบ เขาได้จู่โจมอย่างกะทันหัน พุ่งเข้าใส่หยินฮว่า!

ทั้งสองคนมีพลังอยู่ในระดับต้าชี่ชั้นปลายเหมือนกัน ต่อสู้กันอย่างไม่ยอมถอยเลยแม้แต่น้อย

ใกล้แล้ว!

ฉึบ!

ร่างของเจ้าสำนักแห่งสำนักเทียนล้มลงไปบนพื้น!

สิ้นใจแล้ว!

ห๊ะ นี่......

ทุกคนรู้สึกเพียงเหตุการณ์ตรงหน้าเกิดขึ้นอย่างเลือนราง เพียงชั่วพริบตาก็สู้กันเสร็จสิ้นแล้ว?

ทุกคนตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก ในหัวเกิดเครื่องหมายคำถามขึ้นมากมาย!

ผู้ที่มีพลังเหมือนกันทั้งสองคน แต่เจ้าสำนักแห่งสำนักเทียนกลับสู้ไม่ได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว!

ในบรรดาผู้คนที่อยู่ตรงนี้ ความสามารถของเขาถือว่าไม่แย่นัก กลับกันยังมีความสามารถเหนือคนบางคนที่อยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ

ไม่มีใครบอกพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างไร้วิญญาณของเจ้าสำนักแห่งสำนักเทียนนอนกองอยู่ตรงนั้น ราวกับกำลังบอกอะไรอย่างอยู่เงียบ ๆ!

หยินฮว่ายิ้มออกมา รอยยิ้มที่เผยออกมานั้น ดูสวยงามมาก ราวกับดอกไม้ไม่มีผิด