จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 894

ผาจินสุ่ย

เนื่องจากสภาพแวดล้อมทางภูมิศาสตร์ที่มีเอกลักษณ์พิเศษ ทำให้ที่นี่พัฒนากลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงมากแห่งหนึ่ง โดยเฉพาะน้ำตกที่ร่วงลงมาจากฟ้าเหมือนดั่งภาพวาด ทำให้ชื่อเสียงของผาจินสุ่ยโด่งดังมากขึ้น ด้านนอกเป็นน้ำตกที่เกิดจากธรรมชาติล้วน ๆ แต่มีเพียงนินจาเท่านั้นที่รู้ว่า สิ่งที่ขึ้นชื่อจริง ๆ ของผาจินสุ่ยไม่ใช่เรื่องน้ำตก แต่เป็นถ้ำมองทะลุเห็นท้องฟ้าที่อยู่ด้านในน้ำตก

เสวียนเจิ้นจับตัวเย่ชิงหยู่มาไว้ที่นี่ และได้คิดพิจารณาไตร่ตรอง ว่านอกจากได้ในสิ่งที่เขาปรารถนาแล้ว เขายังอยากทำให้ตระกูลที่ต่อต้านเหล่านั้นได้รู้ว่า เทพแห่งสงครามจบสิ้นแล้ว ภรรยาของเทพแห่งสงครามก็ถูกเขาลากลงมาจากแท่น เป็นผู้หญิงที่เขาอยากฆ่าก็ฆ่าได้ทุกเมื่อ หากทำให้เขาโกรธ จุดจบคือความตายเท่านั้น!

และการลงมือในครั้งนี้เป็นหยินฮว่าหัวหน้าสาขาเหลิงลงมือจัดการด้วยตัวเอง เขารับคำสั่งจากเสวียนเจิ้น ให้จัดการกับพวกที่ต่อต้านดื้อรั้นเหล่านั้น แน่นอนว่า ตระกูลที่ต่อต้านอย่างเอาเป็นเอาตายเหล่านี้ ไม่มีใครเต็มใจมาสักคน ทุกคนล้วนถูกหยินฮว่าจับตัวมาทั้งนั้น ด้วยวิธีการที่โหดเหี้ยมร้ายกาจ

นอกจากใช้ตัวเย่ชิงหยู่มาเป็นเงื่อนไขในการต่อรองแล้ว สิ่งที่สำคัญไปกว่านั้นคือต้องกระตุ้นพวกเขา ทำให้พวกเขาได้รู้ว่า ใครกันแน่ที่เป็นพี่ใหญ่ตัวจริง!

ผาจินสุ่ยตอนนี้ถูกปิดล้อมไว้หมดแล้ว และที่ปลายหน้าผาจินสุ่ย แท่นหินธรรมชาติก้อนนั้น มีชายหญิงอายุแตกต่างกันไป สวมชุดสวยงามยืนเรียงรายกันอยู่ด้วยสภาพอิดโรย มีอาการบาดเจ็บที่เห็นได้ชัด ดูน่าตกใจมาก และด้านหน้าพวกเขา มีหัวหน้าสาขาเหลืองท่าทางดูกำกวมคลุมเครือยืนอยู่ รวมถึงกองกำลังที่แข็งแกร่งของเพลิงเสวนด้วย

บอกว่าเอาตัวเย่ชิงหยู่มาเป็นเงื่อนไขต่อรอง ล่อให้พวกเขายอมจำนน แต่ในความเป็นจริงคือบีบบังคับ และสั่งสอนพวกเขาอย่างรุนแรง

หยินฮว่ายืนอยู่ด้านหน้าน้ำตกผาจินสุ่ย หันหลังให้กับกลุ่มคน ท่าทางเหยียดหยามทุกสิ่ง บวกกับรูปร่างหน้าตาของเขาที่ดูสวยงามยิ่งกว่าผู้หญิง ทำให้ยิ่งดูอ่อนโยนแปลก ๆ และตอนนี้เขาดูเหมือนกำลังรออะไรอยู่

“หัวหน้าสาขาครับ ถึงเวลาสมควรแล้ว ตระกูลฟางที่เป็นผู้นำตระกูลขุนนาง รวมถึงสำนักฉิวหลงที่เป็นผู้นำสำนักต่าง ๆ ได้ถูกจับมาหมดแล้ว จริงสิ ผู้ดูแลองค์กรนินจาก็ถูกจับมาแล้วเช่นกัน”

“องค์กรนินจา?” หยินฮว่าขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย ใช้เสียงน้ำเสียงที่ดูคลุมเครือของเขา เอ่ยพูดด้วยความประหลาดใจ : “พวกเขาเลือกฝั่งแล้วเหรอ?”

“หัวหน้าสาขาครับ องค์กรนินจากับพวกเราต่างคนต่างอยู่มาแต่ไหนแต่ไร แต่คราวนี้ ดูเหมือนพวกเขาเข้ามายุ่งวุ่นวายมากเกินไป ก่อนหน้าที่พวกเราจะรวบรวมตระกูลขุนนางและสำนักต่าง ๆ ให้ยอมจำนนต่อพวกเรา พวกเขาก็ได้เข้ามาแทรกแซงแล้ว ดังนั้นผมจึงได้จับตัวพวกเขามาด้วย เพื่อให้ยอมจำนนต่อพวกเราให้หมด!”

หยินฮว่าเงียบอยู่ครู่หนึ่ง “เอาตัวคนผู้นั้นมา”

หยินฮว่ามองไปที่ชายชรา แล้วเอ่ยพูดเสียงเย็นชา : “แกทำตำแหน่งอะไรในองค์กรนินจา?”

ชายชรานิ่งเงียบ

เพี๊ยะ!

คนคนนั้นสะบัดหลังมือฟาดหน้าเขาไปหนึ่งครั้ง

เลือดไหลออกมาจากปากและจมูก ชายชราไม่ปริปากพูดสักคำ

“แข็งกร้าวดีนี่!” หยินฮว่าแสยะยิ้มพลางเอ่ยพูด : “องค์กรนินจาแข็งกร้าวอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

หลังจากมือที่ยกขึ้นมาวางกลับลงไป แขนข้างหนึ่งของชายชราก็ได้ร่วงหล่นลงทันที เลือดไหลนองพื้น คราวนี้ ชายชราขมวดคิ้วแน่น ท่าทางเจ็บปวดทรมานมาก

“องค์กรนินจาเลือกที่จะต่างคนต่างอยู่กับพวกเรามาโดยตลอด แต่ตอนนี้ในเมื่อพวกแกทำเกินเลย งั้นต้องขอโทษด้วยนะ ในเมื่อเลือกข้างแล้ว ฉันก็ไม่มีเวลามาเสียเวลากับแก เตรียมตัวตายหรือยังล่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า......”

หยินฮว่ายิ้มค้างอยู่อย่างนั้น แล้วเอ่ยพูดเสียงเย็นชา : “โยนมันลงไป!”

ชายชราเหมือนกับว่าวไม่มีผิด ได้ลอยตกลงไปในน้ำตกที่อยู่ตรงหน้าผาจินสุ่ย

“องค์กรนินจา ดีจริง ๆ เลย!”

ทันใดนั้นได้มีอีกคนถูกพาตัวขึ้นมา ไม่รอให้หยินฮว่าเอ่ยปาก คนคนนั้นก็ได้ร้องห่มร้องไห้บอกตำแหน่งของตัวเองออกมา

“ดูท่าทางองค์กรนินจาก็ได้แค่นี้เองสินะ” หยินฮว่าแสยะยิ้มพลางเอ่ย : “ผู้อาวุโสด้านการทูตตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง สามารถแข็งกร้าวได้ถึงเพียงนี้ แกเป็นถึงผู้ดูแลระดับสูง กลับยอมละทิ้งทุกอย่าง รู้สึกผิดต่อชายชราเมื่อครู่นี้บ้างไหม?”

“ไม่ ไม่ ดังคำกล่าวที่ว่าผู้รู้สถานการณ์คือผู้เฉลียวฉลาด ตอนนี้ผมเป็นเพียงเนื้อปลา ส่วนคุณเป็นดั่งเลื่อย ผมเป็นเหมือนเนื้อชิ้นหนึ่งที่อยู่บนเขียงของคุณ ผมจะมองไม่ออกได้ยังไงล่ะ?”

“สายตาใช้ได้นี่นา งั้นก็ดี แกไปตายได้แล้ว!”

พูดจบ คนคนนั้นเป็นเหมือนกับว่าวที่เชือกขาด สิ้นชีวิตอยู่ในน้ำตก!