จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 902

เทียนขุยแทบจะไม่รีรอ ลุกเดินไปทันที

ฟางเหยียนเดินออกมาได้สองสามก้าว จู่ๆ เขาชะงักฝีเท้าลง และมองเต๋ายอดเซียนกับจางตุนเทียน จากนั้นจึงพูดว่า “ผู้อาวุโสทั้งสอง ฝากพวกเขาทั้งห้าคนด้วย หวังว่าผู้อาวุโสทั้งสองจะชี้แนะ”

เต๋ายอดเซียนพยักหน้า “ได้อยู่แล้วครับจอมพล”

จางตุนเทียนตามไม่ทัน ทำได้เพียงพยักหน้าแรงๆ “จอมพลวางใจได้เลย ตาเฒ่าเต๋ายอดเซียนเป็นผู้ฝึกวิชา จะไปรู้ขั้นตอนเรื่องนินจาได้อย่างไร คุณวางใจเถอะ รอจอมพลกลับมา ต้องเห็นอะไรที่ไม่เหมือนเดิมของรองผู้นำทั้งห้าแน่นอน บวกกับสถานที่ที่จอมพลบอกก่อนหน้านี้ ผาจินสุ่ยเป็นสถานที่ฝึกที่นับว่าไม่เลว ผมเชื่อว่าความรู้ที่รองผู้นำทั้งห้ามีอยู่ บวกกับโชคของจอมพล พวกเขาต้องเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอน”

พูดจบ ก็มองเต๋ายอดเซียนเหมือนกำลังคิดอะไร ท่าทางนั้นเจ๋งสุดยอด เต๋ายอดเซียนทำเพียงกลอกตามองบน คิดในใจว่าตาเฒ่านี่ พูดประจบสอพลอได้เก่งขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหน

ฟางเหยียนพยักหน้า แล้วหันหลังเดินออกไป

เฮลิคอปเตอร์ลงมาตรงหน้าทั้งสอง ฟางเหยียนกระโดดขึ้นไป เทียนขุยตามขึ้นไปติดๆ คนที่เหลือทำได้เพียงมองส่งเฮลิคอปเตอร์ ไกลออกไปเรื่อยๆ

บนเฮลิคอปเตอร์ เทียนขุยมีลางสังหรณ์ว่าเรื่องจะรุนแรง นานแล้วที่เขาไม่เห็นสายตาแบบนี้ของฟางเหยียน ความสุขุมที่นิ่งดั่งสายน้ำ ท่าทีสบายๆ คนที่รู้จักฟางเหยียนต่างรู้ดี ถ้าเขามีท่าทีเช่นนี้ เรื่องต้องรุนแรง ภายใต้เปลือกนอกที่ดูนิ่ง ปกคลุมไปด้วยไฟแห่งความโกรธ!

เงียบอยู่ครู่หนึ่ง เทียนขุยถามขึ้นว่า “จอมพล ขอบังอาจถาม ใครที่คุณต้องไปฆ่าด้วยตัวเอง”

ฟางเหยียนพูดอย่างราบเรียบ “ศัตรูของพ่อแม่!”

เมื่อได้ยินดังนั้น เทียนขุนตกใจจนเหงื่อไหลทั้งตัว และไม่กล้าถามอะไรอีก

ศัตรูที่ฆ่าพ่อ ไม่อยากอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน!

คนนั้นมีชีวิตให้ฆ่าสักกี่ชีวิตกันนะ!

ถึงกล้าฆ่าพ่อแม่ของจอมพล!

——

คฤหาสน์หรูแห่งหนึ่งที่ประเทศเยว่

ในห้องรับแขกมีคนนั่งอยู่เต็ม ทั้งห้องรับแขกเต็มไปด้วยความเงียบ แต่ละคนอยากรู้ว่าวันนี้โหยวฟาง เรียกทุกคนมารวมตัวกันเพราะอะไร

โหยวฟางยังคงไม่พูด จู่ๆ มีคนถามว่า “ท่านราชาโหยว ช่วงนี้เหมือนว่าองค์กรสัตว์เพลิงยังสงบดี ไม่มีอะไรเกินเลย ไม่มีอาวุธอะไรรวมตัวกันเพื่อโจมตีเรา หรือเราต้องตอบโต้กลับแล้ว”

“ใช่ ท่านราชาโหยว จากที่ทราบมา ตอนนี้องค์กรสัตว์เพลิงควบคุมตระกูลในประเทศหวาทั้งหมด ขนาดพวกลึกลับ ยังโดนพวกเขาควบคุม ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ประเทศหวาต้องตกอยู่ในกำมือพวกเขาแน่นอน ถึงตอนนั้นประเทศหวาจะต้องแข็งแกร่งมาก เราอยากกลับไป ก็แทบจะสิ้นหวังแล้ว”

“ท่านราชาโหยว ผมก็เห็นด้วย ใช้โอกาสตอนที่เสวียนเจิ้น ยังไม่ได้วางหมาก เราต้องลงมือเพื่อสร้างความแข็งแกร่งก่อน ขืนรอให้พวกเขาควบคุมประเทศหวา ถ้าจะสร้างเรื่อง แทบจะเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ คุณลืมไปแล้วหรือเปล่า ประเทศหวาเป็นรากฐานของโลก อำนาจทั้งหมดที่เรามีในตอนนี้ จะกลายเป็นเสียเปรียบ”

“เพราะฉะนั้น ท่านราชาโหยว เรารอไม่ได้อีกแล้ว ถ้าให้เสวียนเจิ้นทำสำเร็จ รอให้พวกเราถึงขั้นที่ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก”

โหยวฟางฟังทุกคนบอกให้สู้อย่างเงียบๆ

“แค่กๆ......” คนข้างๆ โหยวฟางส่งเสียง เพื่อหยุดทุกคน จากนั้นจึงพูดว่า “เข้าใจจิตใจของทุกท่าน ท่านราชาโหยวมีแผนไว้นานแล้ว”

ทุกคนดีใจมาก รอคอยสิ่งที่จะพูดต่อไป

“ตอนนี้เรียกได้ว่าองค์กรสัตว์เพลิงราบรื่นมาก มีชื่อเสียงก้าวหน้า สำหรับพวกเรา เป็นเรื่องยุ่งยากจริงๆ แต่ในขณะที่พวกเขาพัฒนา เราก็ไม่ได้หยุด การกลับไปประเทศหวา คือความปรารถนาของพวกเรามาตลอดชีวิต เพราะถ้าอยู่ที่นั่น คือบ้านที่แท้จริงของเรา แต่ตอนนี้ การป้องกันตามแนวชายแดน อยู่ในแนวโน้มที่หละหลวม ซึ่งเป็นโอกาสให้เราตอบโต้กลับ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนตื่นเต้นไม่หยุด ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง!

“ดังนั้นการที่ให้ทุกท่านมาวันนี้ นอกจากมอบหมายแผนการต่อสู้แล้ว ขอแจ้งให้ทุกท่านทราบ ถึงเวลาแก้ปัญหาที่ต้นตอแล้ว!”

ทุกคนตื่นเต้น แทบอยากออกไปจนทนไม่ไหว!

ขณะนั้น เสียงราวฟ้าผ่าตอนกลางวัน เหมือนน้ำเย็นราดลงกลางใจของทุกคนอย่างรุนแรง

“ท่านราชาโหยว เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ มีคนมาประเทศเยว่ เจอใครก็ฆ่าไปหมด!”

นี่เป็นการก่อเรื่องชัดๆ!

ทันใดนั้น ทุกคนในห้องรับแขกนั่งไม่ติด!

เจอใครก็ฆ่า นี่ไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตางั้นเหรอ

จู่ๆ ทุกคนเข้าใจว่าเสวียนเจิ้นส่งคนมาตัดรากถอนโคน!

มาได้จังหวะพอดีจริงๆ!

มีเพียงโหยวฟางที่ยังคงนิ่ง เธอมองคนที่พุ่งเข้ามา แล้วพูดอย่างเย็นชา “เกิดอะไรขึ้นกันแน่”

คนนั้นหมอบลงจนศีรษะติดพื้น และพึมพำเบาๆ ว่า “ท่านโหยว ข้าน้อย ข้าน้อยไม่กล้าพูด”

“พูด!”