จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 911
“ไปแล้วเหรอ”
ฟางเหยียนหัวเราะ แต่เสียงหัวเราะนี้ ในสายตาของไอ้ชุดเผ่าดำ มีความอึมครึมแผ่ซ่านออกมาไม่จบสิ้น!
นี่ใช่หัวเราะที่ไหนกันล่ะ นี่เป็นเสียงเชือดหัวของมัจจุราชต่างหาก
น่ากลัวเหลือเกิน!
นี่ยังใช่มนุษย์หรือเปล่า
เริ่มแรกคือประเมินความสามารถของฟางเหยียน ต่ำเกินไป ต่อมาไม่ได้สืบเกี่ยวกับเขา ทำให้พลาดโอกาสไปหลายอย่าง ทั้งหมดนี้ มาจากความโอหังอวดดีของพวกเขา เพราะคนขององค์กรสัตว์เพลิง ล้วนยโสอวดดี เป็นคนที่มีเป้าหมายสูงส่ง แต่มีความสามารถที่น้อยนิด ไม่ได้ให้ความสำคัญกับอันตรายที่ซ่อนอยู่อย่างฟางเหยียน ตั้งแต่เริ่มแรก และนี่ทำให้เขายิ่งแข็งแกร่ง แข็งแกร่งเกินกว่าที่องค์กรสัตว์เพลิง จะควบคุมได้!
เป็นการยกหินมาทุบเท้าตัวเองจริงๆ!
สมควร!
ไอ้ชุดเผ่าดำกำลังใช้ความคิด จู่ๆ รู้สึกเย็นวาบที่แขน เหมือนขาดอะไร เมื่อก้มมอง เขาถึงกับใจหาย ไม่รู้แขนขวาถูกตัดไปตอนไหน ฝ่ามือที่เต็มไปด้วยเลือด เหมือนยังตั้งสติไม่ได้ ขณะกำลังอึ้ง เลือดพุ่งออกมาจากข้อมือ เหมือนน้ำพุ!
รวดเร็ว แม่นยำ ไร้ความปรานี!
ลงมือตอนไหนกัน!
แถมไม่มีเลือดโดนตัวสักหยด!
นี่ยังใช้มนุษย์หรือเปล่า
“ฉันไม่ชอบให้ใครจูงจมูก ดังนั้นนายมีโอกาสพูดแค่ครั้งเดียว!”
เสียงฟางเหยียนเย็นยะเยือก เย็นเหมือนอยู่ในอุโมงค์น้ำแข็ง ไอ้ชุดเผ่าดำตื่นตระหนก เขาพยักหัวอย่างสั่นเทา
กดดัน ไม่ว่าจะเป็นท่าทางหรือไหวพริบ ฟางเหยียนกดดันไอ้ชุดเผ่าดำอยู่หมัด!
ในโลกของนินจาก ที่เคารพผู้แข็งแกร่ง ใครแข็งแกร่ง คนนั้นก็ได้ครอบครองอำนาจ
แต่ความมีไหวพริบและทักษะต่อสู้ ฟางเหยียนมีทั้งสองอย่าง!
แถมยังไม่ควรประมาทอีกด้วย!
เขาคิดไม่ออกจริงๆ ทำไมเสวียนเจิ้นถึงไปหาเรื่องศัตรูที่น่ากลัวเช่นนี้
จอมนักรบทรงเกียรติยศที่ใช้กำลังของตัวเอง ปกป้องชายแดนประเทศหวา จะใช่คนธรรมดาเหรอ
อำนาจบารมีนี้ ต้องผลักองค์กรสัตว์เพลิงสู่จุดจบอย่างแน่นอน!
เมื่อดึงความคิดกลับมา ไอ้ชุดเผ่าดำตกใจจนเหงื่อแตกเต็มตัว ฟางเหยียนเป็นศัตรู ที่ถูกประเมินค่าต่ำเกินไป!
เป็นศัตรูกับเขา คือการตัดสินใจที่โง่ที่สุดของเสวียนเจิ้น!
ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ไอ้ชุดเผ่าดำพูดเสียงต่ำ “จอมพล คุณอยากถามอะไร ผมจะบอกทุกอย่างแน่นอน”
“เสวียนเจิ้นไปไหน และพวกนายครอบครองประเทศหวา มีปูมหลังสองพันกว่าปี ทำไมจู่ๆ ถึงอยากควบคุมประเทศหวา แผนการของพวกนายคืออะไร!”
ไอ้ชุดเผ่าดำไม่รีรอ พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ “เขาคุนหลุน ถึงองค์กรสัตว์เพลิง เป็นสัตว์ร้ายตัวหนึ่ง แต่ไม่เหมือนกับที่พวกคุณเห็น ตอนนี้เสวียนเจิ้นตั้งตนเป็นราชา กลายเป็นคนในองค์กรสัตว์เพลิง แต่ยังไงเขาก็ไม่ใช่ราชา เพราะเหนือเขายังมีจ้าวขุมนรก ที่มียี่สิบทหารนรก รวมไปถึงคำสั่งทั้งองค์กรสัตว์เพลิง ตอนนี้จ้าวขุมนรกอยู่ในช่วงเก็บตัว ดังนั้นเขาจึงฉวยโอกาสแทรกเข้ามา ควบคุมองค์กรสัตว์เพลิง”
ไอ้ชุดเผ่าดำพูดตรงต่อประเด็นมาก และไม่ได้โกหก แต่เขาแค่พูดไม่ชัดเจน พูดสองแง่สองง่าม เพราะต้องการให้ฟังดูสับสน ทำให้ฟางเหยียนเข้าใจผิด โดยเฉพาะตอนที่พูดถึงเขาคุนหลุน เขาไม่ได้บอกว่าทำอะไรที่นั่น นี่เป็นความเจ้าเล่ห์ของเขา แต่องค์กรสัตว์เพลิงครอบครองความลับทั้งประเทศ เขาไม่ได้โกหก เพราะนี่สำคัญเป็นอย่างมาก ทำเป็นจริงๆ หลอกๆ จริงเท็จถึงจะทำให้คนเชื่อง่าย
ซือ!
ครั้งนี้ไอ้ชุดเผ่าดำเห็นฝ่ามือซ้ายของตัวเอง หล่นลงบนพื้น เจ็บจนเขาต้องกัดฟัน มองฟางเหยียนอย่างไม่เข้าใจ
“จอมพล ผมพูดไปแล้ว ทำไมคุณยังตัดมือผมอีก”
เมื่อไอ้ชุดเผ่าดำพูดเช่นนี้ เป็นการเผยข้อมูลภายในขององค์กรสัตว์เพลิง อย่างไม่ต้องสงสัย
นับว่าไม่เสียเปล่า!
เหมือนฟางเหยียนคิดอะไรได้ เขาถามต่อ “ดังนั้นองค์กรสัตว์เพลิงอยากข่มขู่เบื้องสูง บีบให้จ้าวขุมนรกลงจากตำแหน่ง และควบคุมองค์กรสัตว์เพลิงอย่างเต็มรูปแบบใช่ไหม”
“ถูกต้อง การข่มขู่เบื้องสูง ดูเหมือนจะง่าย แต่ทำยากมาก ถ้าคุณไม่ขัดขวาง เราคงทำสำเร็จ” พูดพลาง ไอ้ชุดเผ่าดำหยุดพูด และยิ้มบางๆ จากนั้นจึงพูดต่อ “เราดึงสำนักลึกลับหยินเหมินและตระกูลมาเป็นพวกตลอด เพื่อให้ลงเรือลำเดียวกับเรา เพราะพละกำลังของจ้าวขุมนรก ลึกล้ำจนคาดเดาไม่ได้ ใช้ชีวิตและอนาคตของประเทศหวาทั้งประเทศ มาเดิมพัน บีบจ้าวขุมนรกลงจากตำแหน่ง ถึงเขาอยากต่อสู้เพื่ออำนาจอีกครั้ง สถานการณ์ก็รุนแรงเกินไปแล้ว เขาจะฆ่าชีวิตของคนทั้งประเทศหวาได้เหรอ”
“พวกนายบ้าไปแล้ว!” ฟางเหยียนฟังจบ ก็อดตวาดออกมาไม่ได้ “เพื่อแย่งชิงอำนาจ ไม่สนใจชีวิตผู้คน ทำเรื่องโหดเหี้ยมรุนแรง!”
นี่จะไม่บ้าได้ยังไง
อำนาจของจ้าวขุมนรก ทำลายล้างทุกอย่าง ความบ้าบิ่นของเขา ไม่มีใครเทียบได้ พละกำลังยิ่งล้ำลึกจนไม่รู้จบตรงไหน คนเดียวสามารถทำลายทั้งองค์กรสัตว์เพลิง คนในองค์กรสัตว์เพลิงจำนวนไม่น้อย ทั้งรักทั้งเกลียดเจ้าขุมนรก เพราะสัตว์ประหลาดเฒ่านี่ เป็นคนอารมณ์ไม่แน่นอน คุยไม่ถูกคอก็ฆ่าคน!
เพื่อแย่งชิงอำนาจ เพื่อการอยู่รอด พวกเขาเลือกที่จะต่อต้านอย่างรุนแรง!
และการต่อต้านอย่างบ้าคลั่ง กำหนดไว้ว่าต้องจ่ายด้วยชีวิตของคนบริสุทธิ์!
การกระทำบาปหนาจนสุดที่จะบรรยายออกมาได้ สวรรค์ไม่มีทางอภัย โทษต้องตายเท่านั้น!
“จอมพล ผมพูดสิ่งที่รู้ไปหมดแล้ว จะ......”
“ทำเรื่องผิดขนาดนี้ เรื่องฆ่าคนเป็นผักปลา ยังอยากได้ท่าทีที่มีเมตตา คนปัญญาอ่อนเพ้อฝันไม่ใช่หรือไง นายวางใจเถอะ ตอนนี้ฉันไม่ฆ่านาย ฉันจะให้นายเห็น สิ่งที่ทำให้พวกนายภูมิใจ จะค่อยๆ ย่อยยับไปทีละนิดยังไง”
ไอ้ชุดเผ่าดำยิ้มบางๆ รอยยิ้มของเขาขมขื่นมาก
โชคไม่เข้าข้างจริงๆ คนอย่างไอ้ชุดเผ่าดำ ยังมีวันที่ต้องอ้อนวอนคนอื่น!
ทั้งหมดเพราะอาลัยรักอย่างบ้าคลั่ง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ