จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 912

“จอมพล คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” ชิงตี้ยังไม่ทันถามจบ เห็นว่ามีคนชุดเผ่าดำตามหลังเขามาด้วย ไอ้ชุดเผ่าดำคนนี้ ไม่ใช่คนแปลกหน้าสักนิด เธอพูดอย่างเหม่อลอย “เขา ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่”

ขณะกำลังพูด รองผู้นำทั้งหกรีบเข้ามา พวกเขาบาดเจ็บ แต่ไม่สาหัส แต่ที่น่าสงสารคือลูกน้องของชิงตี้ คนสิบห้าคน หายไปครึ่งหนึ่ง เพียงพริบตา อาการคนที่เหลือแปดคน ก็ไม่ได้ดีสักเท่าไร แต่ละคนน่าเวทนาจนทนดูไม่ได้ มีคนแขนขาขาด เมื่อหันมามองชิงตี้ หน้าตาเปรอะเปื้อน เต็มไปด้วยบาดแผล แต่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรร้ายแรง

พวกเขาหาที่นี่จนเจอ แสดงว่าได้รับชัยชนะแล้ว!

เทียนกางพูดอย่างตื่นเต้น “จอมพลโผ้จวิน จัดการภัยอันตรายหมดแล้วครับ!”

เทียนฝู่กลับเงียบ เขาดึงเทียนกาง จนทำให้เทียนกางมีสีหน้าไม่พอใจ “เทียนฝู่ เราทำลายองค์กรสัตว์เพลิง ขนาดที่กบดานของเขาก็ทำลายได้ นายจะไม่ให้ฉันดีใจหน่อยเหรอ นายอย่าลืมสิ เทียนหม่าก็เป็นพี่น้องนายนะ อีกทั้งชีวิตของพี่น้องพันกว่าคนนั่นด้วย เราแก้แค้นให้หมดแล้ว ศัตรูของคุณนาย เราก็แก้แค้นให้แล้ว ไม่ควรยินดีหรือไง ตื่นเต้นหน่อยไม่ได้หรือไง”

พูดพลาง เทียนกางอารมณ์ขึ้น ยิ่งพูดยิ่งมีอารมณ์ “จะทำหน้าเศร้าทำไม ได้แก้แค้นศัตรูตัวฉกาจไม่ควรยินดีหรือไง ฉันจะบอกนายให้นะ นับวันยิ่งเกินไปแล้วนะ ทำเหมือนมีใครขโมยข้าวสารบ้านนาย เหมือนใครติดหนี้นายอย่างไรอย่างนั้น จริงๆ เลย! พูดจริงๆ นะ ถ้านายไม่ใช่พี่น้องฉัน หมัดฉันกระแทกหน้านายไปนานแล้ว!”

เทียนฝู่พูดอย่างไม่ใส่ใจ “ยินดีตอนนี้ ยังเร็วเกินไป!”

“เร็วงั้นเหรอ นายกำลังสอนฉันเหรอ” เทียนกางพูดเย็นชา “เทียนฝู่ ดูสิ ที่นี่คือที่ไหน นี่เป็นแคมป์ขององค์กรสัตว์เพลิงเชียวนะ เราทำลายสถานที่กบดานของเขา จัดการภัยอันตรายขององค์กรสัตว์เพลิงอย่างมากมาย เรียกได้ว่าทำลายทั้งหมด เรายังไม่ชนะเหรอ ฉันว่านายบ้าไปแล้ว!”

เทียนฝู่ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ เทียนกางนอกจากบ้าบิ่น ก็ดื้อดึงนี่แหละ หมดปัญญาแล้วจริงๆ!

คงต้องปล่อยไปตามนั้น เทียนฝู่ย้อนถามว่า “งั้นก็ดี ถึงนายพูดถูกทั้งหมด งั้นฉันอยากถามนายหน่อย เสวียนเจิ้นอยู่ไหนล่ะ ศิษย์เลวขององค์กรสัตว์เพลิง ที่ฆ่าไปเมื่อกี้มีเท่าไร แล้วตอนที่นายผ่านท้องพระโรง อย่าบอกนะว่าไม่รู้สึกผิดปกติ คำถามสุดท้าย องค์กรสัตว์เพลิง เป็นองค์กรที่มีมายาวนานสองพันกว่าปี มีปูมหลังแข็งแกร่ง นายจะเจอของมีค่ามากแค่ไหน”

เทียนกางพูดอะไรไม่ออก คำถามติดต่อกัน ทำให้เขาอึ้งไป!

สิ่งที่เขาพูด มีเหตุมีผล ไม่ได้พูดออกมาลอยๆ

“คนนิสัยดื้อดึงแบบนาย คงปล่อยวางไม่ได้แน่นอน แค่พูดถึงเสวียนเจิ้น จากการคาดเดาของนาย เขาคงโดนมีดฟันจนตาย ถึงจะเป็นข้ออ้างให้นายได้ เพราะเราฆ่าภัยอันตรายขององค์กรสัตว์เพลิงไป ไม่สองร้อยก็ร้อยคน ส่วนทรัพย์สินกับของล้ำค่า นายต้องบอกว่าโดนคนเคลื่อนย้ายไปแล้ว หรืออาจฝังไว้ที่ไหนสักแห่ง แต่ต้องใช้เวลาในการค้นหา ใช่หรือเปล่า”

เทียนกางยิ้มบางๆ เขากระอักกระอ่วนเล็กน้อย

“น่าขำสิ้นดี องค์กรสัตว์เพลิง เป็นองค์กรที่สั่งสมมาสองพันกว่าปี จะมีแค่ร้อยแปดสิบคนได้ยังไง นายอย่าลืมสิ ลูกน้องของถังจู่สาขาเหลืองของผาจินสุ่ย ยังเกือบสองร้อยคน นั่นเป็นสิ่งที่นายเจอด้วยตัวเอง องค์กรสัตว์เพลิงอันยิ่งใหญ่ จะมีคนน้อยแค่นี้เหรอ อย่าไร้เดียงสาไปหน่อยเลย พละกำลังขององค์กรสัตว์เพลิงมีแค่นี้ แต่ทำไมถึงฆ่าพี่น้องเราได้พันกว่าคนล่ะ รวมถึงเทียนหม่าด้วย!”

เทียนกางยิ่งอับอายเข้าไปใหญ่ รอยยิ้มชะงักอยู่บนใบหน้า

“ฉันจะบอกนายให้นะ นายพลาดแล้ว ประเมินปูมหลังที่แท้จริง ขององค์กรสัตว์เพลิงต่ำเกินไป ใช่ ที่นี่คือแคมป์ขององค์กรสัตว์เพลิง ดูเหมือนเป็นฐานทัพ ถึงของจำนวนมากในท้องพระโรง จะไม่โดนเคลื่อนย้ายไป แต่มีของส่วนน้อย ที่ยังถูกเคลื่อนย้าย มองจากตรงนี้ กองทัพใหญ่ได้ออกไปแล้ว ส่วนเราไม่ได้อะไรเลย เข้าใจหรือยัง”

เทียนกางเงียบ

“ไม่มีอะไรจะพูดแล้วเหรอ” เทียนฝู่พูดเสียงทุ้ม “เพราะนายเห็นว่านี่คือปัญหาที่มีอยู่จริง ดีใจเปล่าๆ!”

พูดพลาง เทียนฝู่หันไปมองฟางเหยียน แล้วพูดว่า “ลูกพี่ เรื่องก็เป็นแบบนี้ นี่เป็นการคาดเดาของผม”

ฟางเหยียนพูดอย่างเย็นชา “เทียนฝู่เดาไม่ผิด นี่เป็นแค่ฐานทัพ พูดให้ถูกก็คือส่วนหนึ่ง ครอบครองภูเขาเสินเจี้ย สามารถยิงได้ทั่วประเทศ นี่เป็นเงื่อนไขสำคัญ ที่ข่าวของพวกเขารวดเร็ว ไม่ต้องพูดเรื่องที่เทียนกางคิดเช่นนั้น มันเป็นความผิดพลาด แต่ศัตรูปล่อยระเบิดควันเท่านั้น”

พูดพลาง ฟางเหยียนหันไปมองชิงตี้ แล้วถามว่า “เธอรู้จักเขาไหม”

“เขาเป็นอาจารย์ของเสวียนเจิ้น และเป็นผู้อาวุโสของทีมกลยุทธ์”

ฟางเหยียนมองไอ้ชุดเผ่าดำอย่างสนใจ “คิดไม่ถึงว่ายังมีอะไรปิดบังอีก!”

ไอ้ชุดเผ่าดำเสียงสั่น “จอมพล ผม......”

“ฉันเกลียดการโกหกที่สุด!”

พูดจบ ขาทั้งสองข้างของไอ้ชุดเผ่าดำถูกตัดทิ้ง ตัวเขากระแทกกับพื้นอย่างแรง พยายามไม่ส่งเสียงอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย

แขนขาด้วน กลายเป็นคนพิการไปทั้งชีวิต!

“จอมพล ผมสำนึกผิดแล้ว ผมไม่ควรปิดบังคุณ ผมเป็นถังจู่ของศาลาลงโทษจริงๆ และเป็นอาจารย์ของเสวียนเจิ้นด้วย อีกทั้งยังเป็นผู้อาวุโสของทีมกลยุทธ์ แค่ก่อนหน้านี้ ผมโดนเขาเขี่ยทิ้ง ตัดสัมพันธ์อาจารย์และศิษย์ เหตุผลง่ายดายมาก เขาขยายอำนาจ อย่างหน้ามืดตามัว โดนผมล่วงเกินต่อหน้าทุกคน คัดค้านต่อทุกคน จึงตัดสัมพันธ์อาจารย์และศิษย์ ตอนกำลังโมโห นี่คือเหตุผลที่ทำไม คนของศาลาลงโทษอย่างผม ถึงยังอยู่ในกองทัพ”

“จอมพล ผมพูดเรื่องจริงทั้งหมด ผมเชื่อว่าคุณสายตาเฉียบแหลม มีปัญญา และวิสัยทัศน์ คุณน่าจะเข้าใจ ใช่ หลักๆ คือต้องรีบรวบรวมกำลัง ให้เราใช้งานสำนักลึกลับหยินเหมินพวกนั้น ผมว่าไม่เข้าท่า จึงไม่ไว้หน้าเสวียนเจิ้น ผมพูดเรื่องจริงทั้งหมด”

ไอ้ชุดเผ่าดำพยายามอธิบายสุดกำลัง ดูเหมือนจะไม่ได้โกหก

“จอมพล ไอ้ชุดเผ่าดำยึดแผนการมาตลอด ทำตัวลึกลับ ไม่ชอบเปิดเผยมาตลอด แต่เสวียนเจิ้นกลับเป็นคนที่คิดเยอะมาตั้งแต่เกิด เขาอาจพูดจริงก็ได้”

ฟางเหยียนไม่ได้สนใจคำพูดของชิงตี้ เขาหันไปมองเทียนฝู่ “ศึกครั้งนี้ เราชนะแล้ว ต่อไปยังมีศึกร้ายแรง รอเราอยู่ รีบประกาศคำสั่งออกไป ประกาศกฎอัยการศึกเขาคุนหลุน ไม่เพียงแค่นี้ รายงานผู้นำสูงสุด บอกเขาว่า ให้อพยพชาวบ้าน บริเวณรัศมีวงกลมห้าร้อยเมตรที่นั่น บอกให้พวกเขาเตรียมการอย่างเหมาะสม!”

เทียนฝู่อึ้งไป เขาถามอย่างงุนงง “เฮีย ใช้ชื่ออะไรเหรอครับ”

ไม่ได้ เขาจำเป็นต้องถามแบบนี้

กฏอัยการศึก ปิดสถานที่ ที่มีความลึกลับมากมาย อำนาจเช่นนี้ กลัวว่าจะอวดดีเกินไป!

รัศมีวงกลมห้าร้อยเมตร ไม่ใช่ลานบ้านตัวเอง

“ใช้ชื่อจอมนักรบทรงเกียรติยศแห่งประเทศหวา กวาดล้างศิษย์เลวขององค์กรสัตว์เพลิง!”

เทียนฝู่พยักหน้า

ไอ้ชุดเผ่าดำขดตัวอยู่บนพื้น ตัวสั่นไม่หยุด เมื่อกี้เขารู้สึกเหมือนสงครามใหญ่ กำลังจะมาถึง

สู้กับเขา เรียกว่าแกว่งเท้าหาเสี้ยนชัดๆ!

รากฐานสองพันกว่าปีขององค์กรสัตว์เพลิง เกรงว่าจะถูกทำลายในพริบตา!

เสวียนเจิ้นนะเสวียนเจิ้น นายหน้ามืดตามัวจริงๆ!

ทำไมถึงไปหาเรื่องคนโหดเหี้ยมเช่นนี้!

องค์กรสัตว์เพลิงจบเห่แน่!

ขณะกำลังคิดมากมาย จู่ๆ เทียนขุยพูดว่า “จอมพลโผ้จวิน จะทำยังไงกับตาเฒ่านี่ครับ ฆ่าไหม”

เมื่อไอ้ชุดเผ่าดำได้ยินถึงกับตัวสั่น แววตาเหม่อลอย

ฟางเหยียนพูดเสียงทุ้ม “ตอนนี้ยังฆ่าเขาไม่ได้ ให้อยู่อย่างนี้แหละ”

ไอ้ชุดเผ่าดำได้ยิน ถึงกับโล่งอก อายุอย่างพวกเขา ไม่มีอะไรดีไปกว่าการมีชีวิตอยู่ ถึงต้องหายใจเฮือกสุดท้าย การมีชีวิตอยู่ก็ดีที่สุด

เมื่อการทำสงครามเริ่มขึ้น ประเทศหวาเต็มไปด้วยความเดือดพล่าน

เทพแห่งสงครามยังไม่ตาย หนำซ้ำยังพะวงถึงพวกเขาเสมอ เทพคุ้มครองไม่เคยจากไปไกล คอยคุ้มครองข้างกายพวกเขาอย่างเงียบๆ

คำพูดของเทพแห่งสงคราม ประเทศเห็นด้วย!

โดยเฉพาะประชาชนใต้เขาคุนหลุน รีบอพยพอย่างไม่รีรอ ย้ายมายังเขตที่ประเทศหวากำหนดไว้ ละทิ้งค่าอพยพและค่าจัดพาที่พัก ที่ประเทศหวามอบให้ พวกเขาไม่ต้องการสักนิด คนธรรมดาอย่างพวกเขา แค่เสียสละกำลังอันน้อยนิดของตัวเอง ประชาชนธรรมดาของประเทศหวา ควรโดนจดจำ โดยเฉพาะประโยคที่พวกเขาพูด ทำให้คนซาบซึ้งเป็นอย่างมาก

ฉันไม่สามารถเข้าไปปกป้องประเทศ ในสนามรบได้ แค่กำลังอันเล็กน้อย ยังเสียสละไม่ได้หรือไง ไม่มีบ้าน ไม่มีทุกอย่าง เรายอมทุ่มเท โดยไม่หวังผลตอบแทน

ประชาชนประเทศหวา ธรรมดาไม่เลิศหรู ทำให้คนซาบซึ้ง!