จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 93

“เสือดาวดำ ยังไม่ต้องไปสังหารที่โรงแรมหนานโจวชั่วคราว ปล่อยให้มันกระโดดโลดเต้นไปสองสามวัน ติดต่อแมวป่า ค้นหาสถานะของคนคนนั้นให้ฉันหน่อย อีกสองวัน ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมดของมัน”

พูดจบเขาก็รีบไปที่บ้านเลย

อีกด้านหนึ่ง ฟางเหยียนและหลินถงที่โรงแรมหนานโจว

หลินถงนึกไม่ถึงว่าฟางเหยียนยังมีฝีมือระดับนี้ พอเขาลงมือ ทำเอาเธอตกใจจริงๆ

มองหน้าที่ถูกทำให้ตกใจจนซีดเซียวใบนั้น ฟางเหยียนถามว่า “คุณนายถัง ไม่เป็นไรนะครับ?”

“หา!” หลินถงได้สติกลับมาช้าๆ กะพริบตามองฟางเหยียนแล้วตอบว่า “ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไรค่ะ”

เธอสงบลงมาสักพัก ก่อนจะถามขึ้น “เมื่อสักครู่ คุณฟางเรียกฉันว่าอะไรนะคะ?”

“คุณนายถัง!”

หลินถงส่ายหน้าบอก “ต่อไปคุณฟางเรียกฉันว่าเสี่ยวถงดีกว่าค่ะ คุณเรียกฉันแบบนี้ ทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ”

ฟางเหยียนตะลึง เสี่ยวถง มีความจำเป็นต้องเรียกใกล้ชิดแบบนี้เหรอ? เขากับหลินถงไม่ใช่เป็นแค่เพื่อนที่รู้จักทั่วไปเท่านั้นเหรอ

“ใช่แล้วค่ะ คุณฟาง เมื่อสักครู่คุณทำกับหม่าซวี่ซงขนาดนั้น เขาคงไม่ปล่อยคุณไปแน่ คนคนนี้เจ้าคิดเจ้าแค้น แถมอยู่ที่หนานหลิงมีโลกใต้ดินของตนเองอีกด้วย เกรงว่าจะไม่เป็นผลดีต่อคุณ คุณไปพักที่บ้านฉันดีกว่าค่ะ ที่ตระกูลถัง เขาคงไม่กล้าทำอะไรมั่วซั่ว” หลินถงเชื้อเชิญด้วยความหวังดี

ฟางเหยียนปัดมือตอบ “ไม่เป็นไร!”

หลินถงมองเห็นลักษณะที่มั่นใจขนาดนั้นของฟางเหยียน จึงพูดว่า “คุณฟาง คุณอาจจะยังไม่ค่อยเข้าใจหนานหลิงแห่งนี้ ตอนนี้บางทีคุณอาจเป็นต่อกว่า แต่ว่าคุณ...”

“ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ!” ฟางเหยียนตัดสินใจขัดจังหวะคำพูดของหลินถงแล้ว “ผมไม่มีความจำเป็นต้องไปกลัวใคร”

จอมพลโผ้จวินของประเทศหวา จะไปหวาดกลัวและหวั่นเกรงใครคนใดได้อย่างไรกัน

ตระกูลหม่าที่เล็กๆ อยากจะกำจัดเรียบก็เป็นแค่เรื่องที่เขาพูดคำเดียวเท่านั้น

หลินถงมองเห็นท่าทางฟางเหยียนแบบนี้ จึงไม่พูดอะไรอีก บางทีเขาอาจมีวิธีการของตนเองกระมัง

หลังจากส่งหลินถงไปแล้ว ฟางเหยียนและเทียนขุยมาถึงสถานที่พักผ่อนที่ชื่อว่ารีสอร์ตหยูฉวนที่ชานเมืองทางเหนือของหนานหลิง

หลินถงจัดเตรียมที่โรงแรมหนานโจวให้ฟางเหยียนไว้แล้ว แต่กลับถูกฟางเหยียนปฏิเสธ ตอนนี้ฟางเหยียนเลือกสถานที่ ไม่ใช่ดูจากที่ราคาถูกแพง แต่เลือกว่าฮวงจุ้ยดีหรือไม่

สถานที่ฮวงจุ้ยดีสามารถทำให้ฟางเหยียนบำรุงร่างกายได้ดีมาก ขับเลือดคั่งภายในร่างกายออก ดังนั้นเขาจึงเลือกสถานที่ฮวงจุ้ยดีที่สุดทั่วทั้งหนานหลิง รีสอร์ตหยูฉวน

ที่นี่ไม่ถือว่าสูงส่งมากเท่าไร แต่สามารถพูดได้ว่าฮวงจุ้ยเป็นเลิศแน่นอน เทียบกับตึกว่านฉงที่เมืองจินโจวยังดีกว่าด้วยซ้ำ

เทียนขุยยืนอยู่ด้านหน้าของฟางเหยียน พูดว่า “จอมพลโผ้จวินครับ เรื่องที่ท่านสั่งไว้ทำเรียบร้อยแล้วครับ บอกกล่าวกับหม่าจงหัวมาแล้วครับ”

ฟางเหยียนพยักหน้า ลุกขึ้นมาจากเตียง ตอบว่า “ดี ฉันกับตระกูลหม่าไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ และไม่อยากก่อเรื่องวุ่นอะไรขึ้น นี่คือการเตือนสติให้เขาตระกูลหม่าครั้งหนึ่ง ถ้ามีครั้งที่สองอีก ฆ่าหม่าซวี่ซงได้ทันที”

“ครับ!” เทียนขุยตอบรับ

ครุ่นคิดสักพักหนึ่ง เทียนขุยคิดอะไรขึ้นได้อีก พูดว่า “ใช่แล้วครับ หวงหยวนฉาวรู้ว่าท่านมาถึงแล้ว อยากนัดท่านไปทานข้าวที่บ้านเขาวันพรุ่งนี้ครับ”

ฟางเหยียนเช็ดเหงื่อบนหน้าสักหน่อย ส่ายหน้าบอก “ช่างเถอะ ตามหาต่งโป๋เหวินก่อน”

“ครับ ที่อยู่ของต่งโป๋เหวินค้นหามาเรียบร้อย อยู่ด้านในซอยเก่าเส้นหนึ่งที่ชานเมืองทิศเหนือด้านนี้ครับ นี่คือที่อยู่ทั้งหมดครับ”

ฟางเหยียนรับแผนที่ที่เทียนขุยวาดให้มา พยักหน้าบอก “ดี ลำบากนายแล้ว พักผ่อนเร็วหน่อยเถอะ!”