จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 172

หลี่มู่ก็ไม่ใช้อาวุธใดๆ ตามคาด ยังคงใช้ฝ่ามือเปล่าทั้งสองต่อกรกับศัตรู

หกดาบวายุเมฆาเป็นกระบวนท่าที่เขาคิดค้นออกมาเอง ตอนนี้สำเร็จไปแค่ชักดาบสะบั้นกับตัดอสุนีรวมสองท่าเท่านั้น อาศัยแค่พลังกายอันแข็งแกร่งของเขาปะทุพละกำลังออกมาฝืนต่อกรกับกระบี่สวรรค์สิบหกท่า ส่วนอีกสี่ท่าที่เหลือยังไม่สำเร็จ เป็นเพียงแค่ต้นแบบเท่านั้น ยังเอามาใช้สู้กับธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์ไม่ได้

ดังนั้น เขาจึงยังใช้วิชาดาบสองท่านี้ต่อสู้ หากเปลี่ยนแปลงไม่ทันจริงๆ ก็ซัด ‘หมัดยุทธ์แท้’ กระบวนท่าที่หนึ่ง ‘ค้อนทะยานฟ้า’ ออกมา ปลดปล่อยพลังรุนแรงที่สุด ด้วยหนึ่งหมัดนี้ กระบวนท่ากระบี่ทรงพลังน่าอัศจรรย์ใดๆ ของธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์ก็สลายไปสิ้น

การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด ทั้งสองปะทะกันเต็มกำลัง การต่อสู้เป็นพลังกระบวนท่าสังหารล้วนๆ สู้กันราวอุกกาบาตพุ่งชนโลกก็ไม่ปาน

ในสนามรอบเวทีประลอง เสียงฮือฮาเสียงทอดถอนใจดังสอดรับกันเป็นระลอกราวคลื่นน้ำ

เหล่าจอมยุทธ์ทั้งหลายต่างตื่นตะลึง เบิกตากว้าง กลัวว่าจะพลาดฉากสำคัญใดไป สำหรับพวกเขาการต่อสู้ระดับนี้เป็นการต่อสู้ของเทพมารชัดๆ ไม่ต่างอะไรกับเทพเซียนต่อสู้กันเลย ทั้งยังกลับตาลปัตรความรู้ด้านวิถียุทธ์ของพวกเขาหลายคนโดยสิ้นเชิง ทำให้พวกเขาตระหนักได้เป็นครั้งแรกว่า ที่แท้วรยุทธ์ซึ่งฝึกฝนจนถึงขั้นยอดปรมาจารย์นั้นน่ากลัวถึงเพียงนี้

บนเวทีชมการประลอง สีหน้าท่าทางของเหล่าคนใหญ่คนโตทั้งหลายกลับต่างออกไป

‘กระบี่เทพเบิกฟ้า’ จางเฉิงเฟิงสีหน้ายังคงผ่อนคลาย แต่ยากที่จะปิดความตกใจเอาไว้

ในใจเจ้าเมืองหลี่กังกลับกำลังคิดถึงคำพูดของหลี่มู่ก่อนหน้านี้ ผ้าพันคอแดง เยาวชนกองหน้า ผ้าสามแถบ พวกนี้คืออะไร ไม่เคยได้ยินมาก่อน หรือจะเป็นสำนักใหญ่แห่งใดที่ปลีกตัวจากโลกไปตั้งแต่โบราณกาล? หรือว่าเจ้าลูกนอกคอกนี่หายไปแปดปีแล้วจะโชควาสนาที่เยี่ยมยอดอะไรมา?

หนิงหรูซานกลับมีสีหน้าเรียบเฉย ไม่ทุกข์ไม่ร้อน

กลับกันคู่สามีภรรยาหนิงจิ้งและตงเสวี่ยที่อยู่ด้านหลังเขาเคร่งเครียดสุดขีด กลัวว่าหลี่มู่จะเป็นอะไรไป

ธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์ค่อยๆ สำแดงกระบวนท่า ‘กระบี่สวรรค์สิบหกท่า’ ตั้งแต่ต้นจนจบรอบหนึ่งแล้ว แม้แต่ท่ากระบี่เหินหาวที่ร้ายกาจที่สุดก็ยังใช้ออกมา ทิ้งรอยบาดแผลไว้บนร่างหลี่มู่หลายรอย แต่ก็เป็นแค่บาดแผลภายนอกเท่านั้น ไม่ได้ทำร้ายไปจนถึงกระดูก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงอวัยวะภายในเลย

และสิ่งที่ทำให้ธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์ยิ่งสู้ยิ่งตะลึงก็คือ ความสามารถในการฟื้นฟูกายเนื้อของหลี่มู่ช่างน่ากลัวนัก เวลาแค่ไม่กี่ชั่วอึดใจ บาดแผลบนร่างเขาก็สมานตัวแล้ว ผิวกายเหลือไว้เพียงแค่รอยสีขาวจางๆ อีกทั้งยังจางหายไปอย่างรวดเร็ว ราวกับตัวประหลาดฆ่าไม่ตายอย่างไรอย่างนั้น

ผ่านไปอีกหนึ่งก้านธูป

ธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์สำแดงท่ากระบี่เหินหาวรอบที่สาม

“เดี๋ยวก่อน” จู่ๆ หลี่มู่ถอยหลังออกไปจากเวทีประลอง ยืนโบกมืออยู่ริมเวที

ท่ากระบี่ของธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์ชะงักงัน

นี่ไม่ใช่ว่าเขาตั้งใจจะให้โอกาสหลี่มู่ได้พักหายใจ และก็ไม่ใช่เขาคุณธรรมสูงส่งอะไร แต่เพราะ…ตนสำแดงกระบี่สวรรค์สิบหกท่าในระดับแข็งแกร่งสุดยอดติดๆ กัน จึงใช้กำลังภายในหมดไปมหาศาล เขาก็จำเป็นต้องพักหายใจครู่หนึ่งเหมือนกัน

สายตาของทุกคนจับจ้องไปยังหลี่มู่

อะไร?

จะยอมแพ้แล้ว?

หรือว่า…จะปล่อยกระบวนท่าสังหาร?

เห็นแต่หลี่มู่ปลดกระดุมเสื้อ ถอดชุดคลุมตัวนอกและเสื้อข้างในออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อราวหยกสลัก แล้วจึงแยกเขี้ยวพูดขึ้นว่า “อุ่นเครื่องร่างกายเรียบร้อย…ข้าต้องถอดเสื้อสู้แล้ว ไม่อย่างนั้นถ้าตาแก่นี่ทำเสื้อข้าขาดหมดต้องเปลี่ยนใหม่อีก”

พูดจบก็โยนเสื้อที่ถอดออกมาไปไว้ในอ้อมกอดของเหลยอินอินที่ทำหน้ามึนงงอยู่ด้านล่างเวทีพอดิบพอดี

“ช่วยข้าเก็บไว้ที”

หลี่มู่พูด

เหลยอินอินรู้สึกแค่ว่ากลิ่นแปลกประหลาดที่แฝงกลิ่นหยาดเหงื่อของบุรุษเพศไว้จางๆ ลอยมากระทบหน้า ในกายราวกับวาเลือดร้อนลุกโหม ตะโกนขึ้นอย่างตื่นเต้นทันที “พี่หลี่มู่วางใจ ต่อให้พรหมจรรย์ข้าต้องหลุดหายไป เสื้อของท่านจะไม่มีทางหายเด็ดขาด…”

“สวรรค์” สหายที่อยู่ข้างๆ พากันปิดหน้า ต่างเว้นระยะห่างจากเหลยอินอินพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

อย่ามองพวกเรา พวกเราไม่รู้จักแม่เด็กบ้านี่

หน้าอับอายจริงๆ

หลี่มู่หัวเราะลั่นอยู่บนเวที ก่อนหมุนตัวเดินไปหาธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์

“กระบี่สวรรค์สิบหกท่า เจ้าสำแดงไปแล้วสามรอบ ข้ามองจนทะลุปรุโปร่งแล้ว หากไม่มีอะไรใหม่ๆ แล้วละก็ วันนี้เจ้าต้องแพ้แล้วแหละ”

เขายืดเส้นยืดสาย กระดูกส่งเสียงลั่นเปรี๊ยะๆ กล้ามเนื้อดุจหยกแบ่งเป็นสัดส่วนชัดเจน เสียงคำรามจากกระดูกสันหลังส่งออกมาจากใต้ผิวหนัง คล้ายกักขังมังกรยักษ์เอาไว้ในกาย ช่างประหลาดพิลึกยิ่งนัก

ธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์สีหน้าเหี้ยมโหด “เจ้าเด็กเมื่อวานซืน คุยโวไร้ยางอาย”

“ฮ่าๆๆๆ…” หลี่มู่หัวเราะอย่างหน้าไม่อาย เหมือนว่าเป็นตัวร้ายระดับพระกาฬ “เจ้ารู้ไหม เมื่อครู่ข้าใช้พลังไปแค่ห้าส่วนเท่านั้น ไม่เช่นนั้นละก็เจ้าล้มไปนานแล้ว”

รูม่านตาของธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์หดเล็กลง “วางมาดตบตา…”

ยังพูดไม่ทันจบ

หมัดขนาดหม้อดินก็ปรากฏขึ้นในสายตาเขาและขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

ถือกระบี่แนวขวาง โคจรพลัง

“กระบี่สกัดกั้น!”

นี่เป็นหนึ่งในท่าป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดในกระบี่สวรรค์ทั้งสิบหกท่า ก่อนหน้านี้ก็ต้านทานการโจมตีของหลี่มู่มาแล้วหลายครั้ง

ทว่า ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม

ท่ากระบี่ของธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์เพิ่งจะรวมพลังสำเร็จ หมัดก็โจมตีมาบนตัวกระบี่ พลังมหาศาลที่เกินควบคุมทำลายทุกสิ่งในชั่วพริบตา ธรรมาจารย์กระบี่สวรรค์แผดเสียงคำรามอย่างโมโห โจมตีกลับแต่ก็ไร้ประโยชน์ พลังที่น่าพรั่นพรึงทำลายท่ากระบี่ รุกโจมตีไปยังแขนทั้งสองของเขาตามกระบี่ยาวสี่แฉกทันที…

กร๊อบ กร๊อบ!

เสียงกระดูกแตกหักดังขึ้น