จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 195

หลี่มู่ไม่ได้พูดอะไร แต่สังเกตอย่างละเอียด

สภาวะของเขาในตอนนี้ประหลาดมาก

ขณะยังไม่ชัดเจน เขาสามารถสัมผัสได้ว่าตัวเองในตอนนี้น่าจะไม่ได้อยู่ในสภาวะกายเนื้อ แต่อยู่ในสภาวะร่างวิญญาณอย่างหนึ่ง และสื่อสารกับวิญญาณที่สู้รบพลีชีพเหล่านี้ สิ่งที่เห็นอยู่เบื้องหน้าพลิกมุมมองต่อโลกของหลี่มู่อย่างไม่ต้องสงสัย

หรือในโลกนี้จะมีโลกหลังความตายจริงๆ?

หลี่มู่คิดแบบนี้ และก็กำลังขบคิดความหมายในคำพูดของขุนพลอัคคี ความนัยก็คือคนของสำนักเทพมองเห็นพวกเขาได้ นั่นไม่ได้หมายความว่าคนของสำนักเทพรับรู้ตัวตนของวิญญาณนักรบในสุสานเหล่านี้ ดังนั้นเบื้องหลังต้องมีอะไรซ่อนอยู่หรอกหรือ?

เขารู้สึกเลาๆ ว่าตัวเองเหมือนจะเจอเรื่องอะไรที่สุดยอดเข้าแล้ว

“เด็กหนุ่ม คำพูดและการกระทำของเจ้าหน้าอนุสาวรีย์วันนี้ พวกเราเห็นหมดแล้ว”

“ขอบใจเจ้ามาก”

“เจ้าปกป้องเกียรติยศของพวกเราเหล่าวิญญาณนักรบ”

“ไม่มีใครตระหนักถึงความหมายที่แท้จริงของอนุสาวรีย์ทหารกล้าแห่งนี้มานานมากแล้ว เด็กหนุ่ม การกระทำของเจ้าในวันนี้ช่วยเทิดทูนเกียรติให้อนุสาวรีย์แห่งนี้ เจ้าได้รับการยอมรับจากพวกเรา”

“ฉินหลินเสียทีที่เป็นลูกหลานของสกุลฉิน น่าละอายต่อสายเลือดในกายนัก สมควรตาย”

“แล้วก็ยังมีเจี่ยงปิ่งนั่นอีก ไอ้พวกเหลือบริ้น ฆ่าได้ดี”

เงาวิญญาณเลือนรางของเหล่าขุนพลพากันเอ่ยปาก

หลี่มู่ตระหนักได้ว่าสิ่งที่ตนเดานั้นถูกต้อง

เหตุที่ก่อนหน้านี้เขาสัมผัสได้ถึงพลังที่ใกล้ชิดสนิทสนมในสวนสุสานทหาร ก็เพราะสิ่งที่ตนทำไปทั้งหมดหน้าอนุสาวรีย์ นี่ช่างเป็นผลประโยชน์ที่เกินความคาดหมายจริงๆ ใครจะไปคิดว่าโลกใบนี้จะมีเรื่องอัศจรรย์อะไรเช่นนี้ด้วย?

พวกฉินหลินได้ชื่อว่าปกป้องสุสาน แต่แท้จริงแล้วกลับสร้างหายนะที่สวนสุสานทหาร ขูดรีดทรัพย์สินของญาติพี่น้องคนในครอบครัวของเหล่าทหารผู้พลีชีพ ทำบาปทำกรรม ฟ้าพิโรธคนเคียดแค้น วิญญาณของเหล่าทหารพลีชีพย่อมโกรธแค้นเป็นอย่างยิ่ง

แต่ทำไมพวกเขาจึงไม่ลงมือ?

เพราะไม่อยากเปิดเผยตัวตนของพวกเขา?

หรือเพราะสภาวะของพวกเขาไม่อาจก้าวก่ายผู้มีชีวิตได้?

หลี่มู่ไม่อาจแน่ใจได้ในตอนนี้

“เด็กหนุ่ม พวกเราขอบใจเจ้ามาก แต่ว่าขอให้เจ้าเก็บทุกสิ่งที่ได้เห็นในวันนี้เป็นความลับ อย่าได้แพร่งพรายออกไปเด็ดขาด มิฉะนั้นไม่ว่าเจ้าหรือพวกเราจะต้องเจอกับหายนะ เข้าใจรึไม่?” ขุนพลอัคคีเอ่ยปาก สำหรับพวกเขา การที่หลี่มู่พบเห็นพวกเขาเป็นสิ่งเกินคาด

นี่ก็เหมือนกับคนที่แต่เดิมซ่อนอยู่ในความมืด คิดว่าไม่ถูกเจอตัวแน่ๆ สุดท้ายจู่ๆ มีลำแสงพุ่งมา หลบไม่ทันถูกส่องเข้า สุดท้ายก็ถูกเจอตัวจนได้

หลี่มู่คล้ายครุ่นคิดบางอย่าง ก่อนจะพูด “เรื่องนี้ย่อมแน่นอน”

เรื่องแบบนี้พูดออกไปก็ไม่มีใครเชื่อหรอก

อีกทั้งขอแค่เป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตนเท่าไหร่ เขาก็ขี้เกียจจะเที่ยวป่าวประกาศไปทั่ว

“เพื่อเป็นการขอบคุณต่อทุกสิ่งที่เจ้าทำหน้าอนุสาวรีย์ในวันนี้ พวกเราจะชดเชยอะไรให้เจ้าเล็กน้อย…” ขุนพลอัคคีเอ่ย “เด็กหนุ่ม เจ้าอยากได้อะไร?”

โอ๊ะ?

มีค่าตอบแทนแบบนี้ด้วย?

หลี่มู่แปลกใจมาก

เพียงแต่คนที่ตายไปแล้วเหล่านี้จะมอบรางวัลอะไรให้ได้?

หลี่มู่คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตอบไปอย่างไม่ลังเล “ข้าอยากได้…พลัง”

คำตอบนี้เหมือนจะอยู่ในการคาดการณ์ของพวกขุนพลอัคคีอยู่แล้ว

“สวนสุสานทหารเป็นถึงที่ที่ฮวงจุ้ยฟ้าดินเข้มข้นมากที่สุดทั่วทั้งเมืองฉางอัน เส้นชีพจรศักดิ์สิทธิ์ใต้ดินหนาแน่น หากเจ้าดูดซับมาแล้วหลอมเข้าไปในกายได้ ก็จะสามารถเปลี่ยนเป็นปราณแท้ในกาย ช่วยเสริมพละกำลัง ช่วยเจ้าฝึกฝนพลังฟ้าประทานออกมาได้” ขุนพลอัคคีกล่าว “แต่ว่าเจ้าจะต้องหาวิธีเอาเอง เพราะวิธีผสานพลังฟ้าดินเข้าไปในกาย พวกเราก็ไม่มีเหมือนกัน”

นี่เท่ากับบอกว่าพลังอยู่ใต้ดินนี้เอง หากมีความสามารถเจ้าก็เอาไป หากไม่มีความสามารถ เช่นนั้นพวกเราก็ไม่มีวิธีช่วยเช่นกัน

‘โอ้โห นี่มันปั้นน้ำเป็นตัวชัดๆ เป็นเรื่องหลอกลวงนี่นา นี่มันรางวัลที่ไหนกัน

คนตายพวกนี้กลายเป็นวิญญาณไปหมดแล้ว ยังจะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้อีก’

หลี่มู่เหยียดหยามอยู่เงียบๆ ในใจ

เห็นหลี่มู่เงียบงันไม่พูดจา พวกขุนพลอัคคีรู้สึกอายเล็กน้อย จึงเอ่ยเสริมขึ้นอีกว่า “เรื่องนี้พวกเราไม่มีวิธีพิเศษช่วยเจ้าจริงๆ ต้องดูที่วาสนาของเจ้าเท่านั้น แน่นอน เพื่อเป็นการชดเชยเล็กๆ น้อยๆ พวกเราจะให้คำสัญญากับเจ้าหนึ่งข้อ วันข้างหน้าหากมีอะไรต้องการความช่วยเหลือจากพวกเรา กองทัพที่หลับใหลในสุสานจะช่วยเจ้าครั้งหนึ่ง”

สร้างฝันหวานหลอกลวงอีกแล้ว

‘คนตายกลุ่มหนึ่งจะช่วยอะไรเราได้ล่ะ?’

หลี่มู่จนคำพูด เขาเอ่ยถาม “เช่นนั้น หากข้าสกัดพลังฟ้าดินพวกนั้นได้ คำสัญญานี้จะยังมีผลอีกหรือไม่?”

ขุนพลอัคคีเอ่ยอย่างใจกว้าง “แน่นอน ไม่ว่าเจ้าจะดูดซับพลังฟ้าดินได้หรือไม่ คำสัญญานี้ก็มีผลเสมอ”

ใบหน้าของหลี่มู่ฉายรอยยิ้มสว่างสดในราวดอกเบญจมาศแย้มบานทันที

“เช่นนั้นก็ขอบคุณท่านขุนพลมาก”

พวกของขุนพลอัคคีเห็นรอยยิ้มของเขา ไม่รู้ว่าทำไม ในใจพลันเกิดความรู้สึกที่ไม่ค่อยดีนัก เหมือนโดนหลอกเข้าเสียแล้ว