จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 207

สำนักตรวจการแห่งจักรวรรดิฉินตะวันตกตั้งสาขาย่อยเอาไว้ตามเมืองใหญ่ต่างๆ ของจักรวรรดิ มีหัวหน้าผู้ตรวจการสาขาย่อยรับผิดชอบดูแล และระหว่างผู้นำสำนักตรวจการกับหัวหน้าสำนักตรวจการสาขาย่อยก็จะมีตำแหน่งนายตรวจ ตำแหน่งสูงมีอำนาจมากเช่นกัน เทียบได้กับข้าหลวงต่างพระองค์ รับผิดชอบควบคุมดูแลคดีพิเศษ ยามจัดการคดีหัวหน้าสำนักตรวจการสาขาย่อยจะต้องให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่

ลู่หลีจื่อปีนี้อายุห้าสิบกว่า ร่างเตี้ยม่อต้อ หน้าตาอัปลักษณ์ ผิวดำเมี่ยม มีหน้าตาประเภทที่เด็กเห็นแล้วฝันร้ายได้ง่ายๆ แต่ว่าพลังฝึกของเขาล้ำลึก หลายสิบปีก่อนก็เป็นผู้แข็งแกร่งขั้นฟ้าประทานแล้ว ในทั้งยุทธจักรของฉินตะวันตกก็พอจะถูไถนับได้ว่าเป็นบุคคลที่มีชื่อ

ด้วยเพราะลู่หลีจื่อหลงใหลในอำนาจ ในบรรดานายตรวจทั้งสามสิบหกคนแห่งสำนักตรวจการ ถึงแม้เขาจะไม่นับว่าเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด กระทั่งว่าพลังจัดอยู่ในอันดับท้ายๆ เสียด้วยซ้ำ แต่ตำแหน่งของเขาไม่ต่ำเลย ครั้งนี้ถูกส่งมาตรวจสอบคดีที่บุตรผู้สืบทอดของเจิ้นซีอ๋องโดนสังหาร ก็เป็นเขาที่ขันอาสามาเอง

เรื่องที่ผู้ตรวจสวีหายตัวไป แค่ตรวจสอบเล็กน้อยก็รู้แล้วว่าเกี่ยวข้องกับหลี่มู่

ส่วนเรื่องการตายของฉินหลินบุตรผู้สืบทอดของเจิ้นซีอ๋อง ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบก็รู้ว่าหลี่มู่เป็นคนทำ

หลี่มู่มีส่วนเกี่ยวข้องกับทั้งสองเรื่องนี้แน่นอน

ตามขั้นตอนการสืบคดีของสำนักตรวจการ ขอแค่บอกกล่าวกับขุนนางท้องถิ่น จากนั้นให้ขุนนางท้องถิ่นออกหน้าจับกุมตัวคนร้าย ส่งมาให้พวกเขาควบคุมตัวกลับเมืองหลวงรับความดีความชอบ เรื่องนี้ก็นับว่าเสร็จสิ้นแล้ว

ลู่หลีจื่อก็ทำตามกฎนี้ บอกกล่าวกับทางที่ว่าการเจ้าเมือง หวังว่าจะจับกุมหลี่มู่ ถึงอย่างไรก็เป็นแค่ผู้แข็งแกร่งขั้นฟ้าประทานเท่านั้น กำลังของที่ว่าการเจ้าเมืองฉางอันสามารถจับกุมตัวมาได้ เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรสักเท่าไหร่ มีเพียงเรื่องเดียวที่ทำให้เขาสงสัย นั่นคือไปถึงขั้นฟ้าประทานตั้งแต่อายุสิบห้าปีได้อย่างไร ข้อสงสัยนี้เขาจะค่อยๆ สอบสวนระหว่างทางจับหลี่มู่ส่งไปเมืองหลวง

ทว่า คำตอบของที่ว่าการเจ้าเมืองกลับทำให้เขารู้สึกเหนือความคาดหมายและโมโหขุ่นเคือง

บอกว่ากำลังทหารไม่พอคือการปัดความรับผิดชอบชัดๆ

ตนเป็นถึงนายตรวจของสำนักตรวจการสาขาหลัก ยามอยู่ต่อหน้าเจ้าเมืองฉางอันกลับไม่ได้รับความเคารพที่มากพอ

นี่เป็นการหยามหมิ่นสำนักตรวจการอย่างหนึ่งโดยแท้

แต่ลู่หลีจื่อที่กำลังโมโหคิดไปคิดมาแล้ว ก็เหมือนจะทำอะไรเจ้าเมืองฉางอันหลี่กังไม่ได้จริงๆ ในเมื่อสำนักตรวจการและที่ว่าการเจ้าเมืองเป็นสองขั้วอำนาจ อีกทั้งในฐานะขุนนางที่มีอำนาจเต็มที่ในการปกครองท้องถิ่น ในมือของหลี่กังกุมอำนาจทหาร การปกครอง และทรัพย์สินของเมืองฉางอันเอาไว้ทั้งหมด เป็นบุคคลผู้มีอำนาจอย่างแท้จริง แตะต้องไม่ได้ง่ายๆ

“จับหลี่มู่มาก่อน หึ ถึงตอนนั้นก็ให้มันลากหลี่กังเข้ามาเกี่ยวพันด้วย ต่อให้ทำให้หลี่กังอับอายไม่ได้ กลั่นแกล้งเล็กๆ น้อยๆ ก็ทำได้อยู่”

ลู่หลีจื่อหมายมั่นปั้นมือ ยิ้มชั่วร้าย สั่งให้คนไปจับกุมหลี่มู่มา

สำนักตรวจการออกโรง จอมยุทธ์ทั่วไปปกติแล้วจะไม่กล้าขัดขืน นอกเสียจากจะเจอคนร้ายประเภทหนีความผิดสุดหล้าฟ้าเขียว

ทว่าไม่นานนักก็มีข่าวส่งมาบอกว่า ทั่วทั้งเมืองล้วนหาร่องรอยของหลี่มู่ไม่พบ

“เช่นนั้นก็ไปหอสดับเซียน ไม่ได้บอกว่าหลี่มู่มีคนชอบพออยู่ที่หอสดับเซียนหรอกรึ? ไปเชิญตัวนางโลมคนนั้นมาสำนักตรวจการ ดูสิว่ามันจะมาช่วยคนหรือไม่” ลู่หลีจื่อเอ่ยพลางตบโต๊ะ

เขาส่งคนสนิทคนหนึ่งที่พามาด้วยจากสำนักตรวจการเมืองฉินออกไป ให้นำผู้ตรวจยี่สิบคนไปยังหอสดับเซียน

……

ฤดูใบไม้ร่วง ฟ้าใสกระจ่างอากาศสดใส

ในสุสานทหารเงียบสงัด

หลี่มู่ก้าวเข้าสู่ขั้นฟ้าประทาน รู้สึกแค่ว่าทั่วร่างเต็มเปี่ยมไปด้วยพละกำลังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน สภาพยอดเยี่ยมจนถึงขีดสุด การฝึกฝนหนึ่งคืนครึ่งวันไม่ได้ทำให้เขาเหนื่อยล้าแม้แต่น้อย พลังเต็มเปี่ยมเสียด้วยซ้ำ

หลี่มู่คิดๆ แล้วก็ฝึกฝนต่อเสียเลย

ก่อนหน้านี้ไม่อาจผลักดัน ‘หมัดยุทธ์แท้’ ถึงกระบวนท่าที่สี่ได้ เพราะฝึกฝนแค่ร่างกาย ไม่ได้ฝึกจิตใจ ดังนั้นจึงไม่อาจเข้าใจอย่างถ่องแท้ ตอนนี้ก้าวสู่ขั้นฟ้าประทานแล้ว มีพร้อมทั้งใจและกาย สภาวะในตอนนี้ดีเยี่ยม ดังนั้นเขาจึงอยากลองอีกสักครั้ง

หลี่มู่ตั้งท่าเริ่มต้น ท่าที่หนึ่ง ท่าที่สอง ท่าที่สาม…

ปราณแท้ฟ้าประทานกลุ่มนั้นหมุนวนอย่างรวดเร็วภายในกายตามท่าทางของหมัดยุทธ์แท้

หลี่มู่ไม่รีบร้อนเชื่อมกระบวนท่าที่สี่ต่อเลยทันที แต่สำแดงสามกระบวนท่าแรกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ปรับสภาพร่างกายของตน เหมือนกับกำลังโล้ชิงช้าอย่างไรอย่างนั้น ค่อยๆ สะสมพลังไปทีละนิด ปรับสภาพจิตใจและกำลังกาย ผลักดันให้ไปถึงขั้นสุดยอดที่สูงยิ่งกว่าอย่างต่อเนื่อง

เขารู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วร่างเหมือนไฟแผดเผา

สนามพลังกำลังภายในแผ่ออกไปอย่างควบคุมไม่ได้ ก่อเป็นแรงกดดันรอบกายในระยะสามสิบสามจั้ง วิชาก่อนกำเนิดละม้ายคล้ายเส้นผมกลุ่มนั้นเคลื่อนที่ไปในแปดเส้นลมปราณพิเศษอย่างรวดเร็วบ้าคลั่ง โคจรทั่วในร่างกาย

“ตอนนี้แหละ…”

หลี่มู่ตะโกนเบาๆ สำแดงกระบวนท่าที่สาม ‘ทลายสวรรค์’ เสร็จก็เปลี่ยนท่าทันที สองแขนตั้งท่าคล้ายเหมือนปิด[1]แขนวาดเป็นวงไท่จี๋[2] หมุนเป็นทิศทางที่เหลือเชื่อ ราวกับว่าไม่มีข้อต่อ จากนั้นวิถีโคจรของสองมือพลันพร่าเลือน ละอองหมอกปรากฏขึ้นเบื้องหน้า

เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ!

ข้อต่อแขนของหลี่มู่ส่งเสียงดังลั่นเป็นชุด

จากนั้นเสียงนี้ก็แผ่ลามไปทั่วร่าง

กระดูกในร่างกายเหมือนกำลังจัดลำดับหรือจัดกลุ่มใหม่อย่างไรอย่างนั้น แปลกประหลาดเป็นที่สุด

สุดท้ายหลี่มู่รู้สึกว่าในหัวมีเสียงระเบิด ในกายเหมือนมีประตูอะไรสักอย่างเปิดออก พลังใหม่ทะลักเหมือนน้ำป่า เอ่อล้นไปทั่วทุกมุมทุกเนื้อเยื่อของร่างกายในทันที

หมัดยุทธ์แท้กระบวนท่าที่สี่ ‘รวบหางยูง’ ในที่สุดก็ฝึกฝนสำเร็จแล้ว

“สิ่งที่เราเดาไว้ถูกต้อง ก่อนหน้านี้ที่ฝึกท่าที่สี่ไม่ได้ก็เพราะยังฝึกกำลังภายในออกมาไม่สำเร็จ หมัดยุทธ์แท้ถึงแม้จะเป็นวิชาฝึกร่างกาย แต่ทุกท่าแฝงไว้ด้วยจิตสูงสุดวิถียุทธ์ ดังนั้นหากไม่มีกำลังภายในช่วยเสริมบำรุง ก็ยากที่จะฝึกได้สำเร็จ”