จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 255

เมื่อมาถึงหน้าประตูใหญ่สำนักบัณฑิตเขาเหมันต์ เจ้าสำนักบัณฑิตเถี่ยจ้านกับผู้ดูแลบางส่วนของสำนัก เฮ่ออวิ๋นเสียงกับยอดฝีมือของฝ่ายดับนิวรณ์ ก็กำลังเฝ้ารอด้วยท่าทีเคร่งขรึมอยู่เช่นกัน

“หลี่มู่ เจ้า…” เถี่ยจ้านอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง

หลี่มู่แผ่พลัง พลังจิตแข็งแกร่งอัดกระแทกออกไป “ไสหัวไป”

พวกเถี่ยจ้านรู้สึกเหมือนภูเขาที่มองไม่เห็นพังทลายลง แรงอัดกระแทกอันน่ากลัวซัดเข้ามา หลายคนถึงกับกระอักเลือดลอยหวือออกไป ก่อนกระแทกอย่างแรงเข้ากับกำแพงหินตรงประตูสำนักบัณฑิตที่อยู่ด้านหลัง

“เจ้า…” เถี่ยจ้านทรุดลงข้างกำแพงหิน มุมปากมีเลือดไหล ทั้งแค้นเคืองทั้งบ้าคลั่ง

เฮ่ออวิ๋นเสียงสีหน้าเปลี่ยนทันควัน เอ่ยขึ้นว่า “หลี่มู่ นี่หมายความว่าอย่างไร? ‘เทพสังหารผมสีชาด’ อาจารย์ข้าอยู่ด้านในสำนักนี้ เหตุใดเจ้ากล้าทำเช่นนี้กับเจ้าสำนักบัณฑิตเถี่ย?”

หลี่มู่สีหน้าเย็นชา ตอบกลัวว่า “วันนั้นที่เจ้าไปวาดลวดลายที่สำนักบัณฑิตเสียงวิหคสวรรค์ รื้อเอาป้ายสำนักลงมา ใช้กำลังบีบบังคับคน ให้อาจารย์ของสำนักบัณฑิตเสียงวิหคสวรรค์ต้องคุกเข่าที่หน้าประตู ป่นหัวเข่าพวกเขาจนละเอียด นี่มันหมายความว่าอย่างไรกันล่ะ?”

“ข้า…” เฮ่ออวิ๋นพูดไม่ออก

“เจ้าสุนัขสองมาตรฐาน” หลี่มู่ด่าคำที่ทุกคนไม่เข้าใจไปประโยคหนึ่ง จากนั้นยกมือขึ้นชี้ ปราณดาบสายหนึ่งฟันแหวกอากาศออกไป

ตูม!

ป้ายสำนักของสำนักบัณฑิตเขาเหมันต์ระเบิดกระจาย สลายกลายเป็นฝุ่นทันที

“ดีมาก็ควรดีตอบ นักปราชญ์เคยกล่าวไว้ มีบุญคุณต้องทดแทน ส่วนมีความแค้น….นี่คือการตอบแทนที่เจ้าทำลายป้ายสำนักของสำนักบัณฑิตเสียงวิหคสวรรค์ในวันนั้น”

หลี่มู่เอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ

คนจากสำนักบัณฑิตเขาเหมันต์โมโหตาแทบถลน แต่กลับไม่มีใครออกมาห้าม

พวกเขารับรู้ถึงรสชาติการถูกผู้แกร่งกว่าข่มแล้ว

“เจ้า…อาจารย์ของข้าอยู่ด้านในสำนัก เจ้าทำเช่นนี้ อาจารย์ข้าไม่ละเว้นเจ้าแน่” เฮ่ออวิ๋นเสียงทั้งโกรธทั้งตกตะลึง ในความคิดเขา หลี่มู่กำเริบเสิบสานมากเกินไปแล้ว

“เด็กน้อยที่เอะอะก็เอาแต่เรียกผู้ปกครอง…คุกเข่าลงเสีย”

หลี่มู่ขี่บนหลังเสือดาวเบญจมาศ ยกมือข้างหนึ่งขึ้นกดกลางอากาศ

เฮ่ออวิ๋นเสียงรู้สึกราวกับถูกขุนเขาเทพกดทับลงมาจากด้านบน เขาเร่งพลังขั้นฟ้าประทาน กำลังภายในโหมซัดบ้าคลั่ง ปราณแท้ฟ้าประทานแล่นวนในเส้นชีพจรทั่วร่างกาย หมายจะต้านเอาไว้ ทว่าพลังนั้นน่ากลัวมากเกินไป ทำให้เขาเริ่มต้านทานไม่ไหว

“อ๊าก…” เขาดิ้นรนร้องลั่นออกมา กำลังภายถูกกระตุ้นจนสูงสุด แต่ร่างกายกลับไม่ฟังคำสั่ง สองขาค่อยๆ พับงอลง

ขณะที่เฮ่ออวิ๋นเสียงกำลังจะต้านทานไม่ไหวแล้วนั้น

“อายุยังหนุ่มแน่น เหตุใดจึงต้องบีบบังคับคนอื่นเช่นนี้”

เสียงที่เต็มไปด้วยความน่าเกรงขามเสียงหนึ่ง ดังลอดออกมาจากด้านในสำนักบัณฑิตเขาเหมันต์

เวลาเดียวกัน ลำแสงสีชาดเส้นหนึ่งพุ่งตรงออกมาในชั่วอึดใจ

อากาศราวสายน้ำ ถูกลำแสงเส้นนี้พุ่งผ่าออกเป็นคลื่นยาวสายหนึ่ง

“ท่านอาจารย์!”

เฮ่ออวิ๋นเสียงดีใจเป็นบ้าเป็นหลัง

ในที่สุดท่านอาจารย์ก็ออกโรงแล้ว

สำนักบัณฑิตเขาเหมันต์รวมถึงยอดฝีมือสำนักดับนิวรณ์ ต่างทยอยมีสีหน้ายินดีเช่นกัน

ทว่าหลี่มู่หัวเราะร่า “ตีตัวเล็กไป ตัวใหญ่ก็ออกมา…รอเจ้าอยู่นานแล้ว” เขาพลิกฝ่ามือคว้าอากาศ ดาบวัฏจักรในฝักดาบมิติที่สร้างขึ้นเก็บไว้บนหลังเสือดาวปรากฏขึ้น คมดาบยักษ์สีแดงฉานรูปร่างสง่างามถูกกำไว้ในมือ ก่อนฟาดฟันออกไป

ชักดาบสะบั้น

ตูม!

ปราณดาบที่ไร้รูปร่างปะทะกับแสงสีแดง พลังน่ากลัวปะทุขึ้นกลางอากาศ ระเบิดออกมาสนั่นหวั่นไหว

ตรงประตูทางเข้าสำนักบัณฑิตเขาเหมันต์ ดุจเกิดคลื่นสั่นสะเทือนโหมเข้ามาในพริบตา ก่อให้เกิดความยุ่งเหยิงวุ่นวาย แผ่นหินที่พื้นปริแตก สั่นไหวเหมือนภูเขาถูกเขย่า พวกเถี่ยจ้านราวกับข้าวสาลีที่อยู่ใจกลางลมพายุคลั่ง กระอักเลือดปลิวลอยออกไป กระแทกเข้ากับกำแพงหินของประตูใหญ่ ยอดฝีมือส่วนหนึ่งที่เตรียมตั้งรับแต่เนิ่นๆ แม้เร่งพลังต้านทาน ก็ยังถูกกระเทือนจนเลือดไหลออกจากมุมปาก โซซัดโซเซถอยไปเช่นกัน

การปะทะกันของผู้แข็งแกร่ง เพียงแค่คลื่นพลังหลงเหลือก็รุนแรงดุจฟ้าพิโรธ

มีเพียงปราณแท้แนวโค้งห่างไปด้านหน้าหลี่มู่หนึ่งจั้งเท่านั้น ที่ต้านทานคลื่นสั่นสะเทือนทั้งหมดไว้

และด้านหน้าของเขา เฮ่ออวิ๋นเสียงทรุดลงบนพื้นแล้ว ดิ้นรนไปไหนไม่ได้ ใบหน้าบิดเบี้ยวโหดร้าย คุกเข่าที่แทบจะแตกละเอียดอยู่บนกองเลือด

นี่เป็นวิธีเดียวกับที่เขาข่มเหงคนสำนักบัณฑิตเสียงวิหคสวรรค์วันนั้น

“ยอดยุทธ์ขั้นเหนือมนุษย์? เหอะๆ ก็เท่านั้นละ”

หลี่มู่เก็บดาบ พลิกมือเสียบกลับเข้าไปในฝักด้วยสีหน้าไม่ใส่ใจ ดูผิวเผินแล้วเหมือนไม่ได้รับแรงกดดันเลยแม้แต่น้อย

การปะทะกันกลางอากาศเมื่อครู่ เขาปะทะกับจอมยุทธ์ขั้นเหนือมนุษย์ได้อย่างสูสี

พวกเถี่ยจ้านที่บาดเจ็บหนักจนกระอักเลือด เวลานี้ต่างลืมความเจ็บปวดของตนจนสิ้น ผู้ที่ลงมือเมื่อครู่นี้คือ ‘เทพสังหารผมสีชาด’ จางปู้เหล่า ยอดฝีมือขั้นเหนือมนุษย์แน่นอน การโจมตีเพียงครั้งเดียวก็ควรทำให้ขั้นฟ้าประทานกระดูกแหลกละเอียดได้แล้ว แต่หลี่มู่เพียงแค่สะบัดดาบก็ป้องกันเอาไว้ได้ทั้งหมด…

แต่แท้จริงแล้ว หลี่มู่รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่ได้ดูสบายๆ อย่างที่เห็นภายนอก