จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 325

“เจ้าเป็นใคร?”

อูลาปู้ตัวร้องลั่นอย่างหวาดกลัวและเสียสติราวกับถูกสุนัขป่าวิ่งไล่

เขาก้าวถอยอย่างบ้าคลั่งจะหลบหนี แสดงวิชาป้องกันตัวสารพัดชนิดออกมา อักขระดวงดาวสีเขียวที่เหมือนลูกแสงหลายลูกลอยขึ้น ก่อนรวมกันเป็นโล่แสงปกคลุมเขาเอาไว้ด้านใน

เวลาเดียวกัน ที่ข้อมือขวาของเขา กำไลสีดำวงหนึ่งเปล่งแสงประหลาดระยิบระยับ จากนั้นอ่อนตัวลง เปลี่ยนมาแข็ง และยืดออก…แทบจะในชั่วพริบตาก็เป็นดั่งงูยักษ์สีดำพันล้อมรอบ และยิ่งดูคล้ายกับเถาวัลย์เลื้อยพันอย่างบ้าคลั่ง ถักทอรวมกันจนเหมือนรังไหมขนาดยักษ์ ปกป้องร่างของเขาเอาไว้ด้านใน

กำไลนี้ ที่แท้ก็คือใยแมงมุมสีดำ

ใยแห่งเทพแมงมุม

ครั้งนี้เพื่อให้งานสำเร็จ วิหารเทพแมงมุมลงทุนลงแรงไปมาก ใยแมงมุมส่วนนี้เรียกว่า ‘เทพแมงมุมประทานสุข’ เป็นหนึ่งในสิ่งของศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหารเทพแมงมุม มาจากนอกพิภพ มีลักษณะความเป็นเทพแฝงไว้ มีพลานุภาพที่อธิบายได้ยากอยู่

นี่เป็นหนึ่งในสมบัติรักษาชีวิตของอูลาปู้ตัวเช่นกัน

ฟิ้ว

พริบตาที่ปราณดาบแหวกอากาศ โล่เป็นเส้นๆ ข้างตัวอูลาปู้ตัวก็ถูกผ่าออกดุจมีดร้อนผ่าเนย

เสียงผัวะดังขึ้น

เยื่อแสงทั้งหมดแตกสลายหายไปราวกับภาพมายา โล่แสงจำนวนนับไม่ถ้วนถูกแสงดาบสีฟ้าฟันขาดหมดในพริบตา

ในชั่วขณะที่อูลาปู้ตัวยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ดาบบินที่เย็นเยือกฟันฉับก็ลงไปบนรังไหมใยแมงมุมดำ เสียงเหมือนเหล็กกระทบกันดังขึ้น ประกายไฟสาดกระเซ็น ดาบบินสีฟ้าถูกสั่นกระแทกจนกระเด็นออกไป สั่นไหวไม่หยุดอยู่กลางอากาศ

และจิตเยือกแข็งบนตัวดาบกลับตลบกระจายกลางฟ้า เสียงจับตัวเป็นน้ำแข็งอันชัดเจนดังขึ้นมา น้ำค้างแข็งสีฟ้า จับตัวแข็งด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า แช่เข็งทั้งรังไหมเอาไว้

“กลับมา”

หลี่มู่โบกมือ

ฟิ้ว

ดาบบินบินกลับมาอีกครั้งอย่างชาญฉลาดดุจนกบิน และหยุดลงที่ข้างหูเขา

บนใบหน้าหลี่มู่ปรากฏความแปลกใจ

ใยแมงมุมนั่นต้านทานดาบนี้ได้หรือ?

หลังจากที่เขานึกนิมิตปราณแท้ธาตุทั้งห้าได้ ปราณแท้ห้าธาตุในร่างพัฒนาขึ้นไม่หยุดหย่อน ก้าวหน้าอย่างต่อเนื่อง แม้จะยังไม่ได้เข้าสู่ขั้นเหนือมนุษย์อย่างแท้จริง แต่ปราณแท้ก็เปลี่ยนเป็นปราณแท้ฟ้าประทานหมดแล้ว เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ ทั้งยังอุดเสริมชดเชยรากฐานที่ไม่มั่นคงและส่วนที่ขาดหายของพลังฝึกเพราะพลังรุดหน้ารวดเร็วเกินไป

จากที่ได้พูดคุยเรื่องหลักการกับยอดยุทธ์อย่างกัวอวี่ชิงและชิวอิ่น จิตใจของตนเองค่อยๆ เต็มเปี่ยมขึ้นทุกวัน ยกระดับขึ้นอย่างมหาศาล กล่าวได้ว่าหลี่มู่ตอนนี้อยู่ในสภาวะสูงสุดของการสั่งสมพลังแล้ว

หากก้าวไปอีกก้าว ก็จะเป็นการยกระดับเชิงคุณภาพ

สามารถพูดได้อย่างไม่เกินจริงว่า การตกตะกอนของทุกคนที่อยู่ก่อนขั้นเหนือมนุษย์บนโลกใบนี้ ไม่มีใครเทียบเท่าหลี่มู่เลย

ภายใต้การผลักดันจากปราณแท้ห้าธาตุในสภาวะสูงสุดเช่นนี้ หลี่มู่ยกระดับวิชาดาบเหินหาวไปถึงขั้นที่น่ากลัว แก่นแท้ของท่าคุมกระบี่กับสัมผัสจิตดุจธนูผสานรวมกัน พลานุภาพเพิ่มขึ้นพุ่งพรวด ต่ำกว่าก้าวที่สามขั้นเหนือมนุษย์ลงไปจะไม่สามารถรับดาบนี้ได้

อูลาปู้ตัวเป็นเพียงขั้นเหนือมนุษย์ก้าวที่หนึ่งเท่านั้น แต่กลับต้านทานดาบนี้ไว้ได้

หลี่มู่ตระหนักได้ทันทีว่าปัญหาอยู่ที่ใยแมงมุมสีดำนั่น

ใยแมงมุมคือของวิเศษ

พริบตาต่อมา รังไหมยักษ์สีดำจู่ๆ ก็ระเบิดออก

ปราณดาบน้ำค้างแข็งพังทลาย ใยแมงมุมแน่นขนัดแต่ละชั้นๆ ขาดสะบั้น ก่อนตีเกลียวมาทางหลี่มู่เสมือนใบไม้ดำพุ่งโจมตี ร่างอ้วนเหมือนหมูของอูลาปู้ตัวกระโดดออกมาท่ามกลางใยแมงมุมที่พุ่งกระจาย ถอยฉากไปอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหวาดกลัวดุจสุนัขเร่ร่อน

ป้องกันเพียงครั้งเดียว ก็ใช้ความศักดิ์สิทธิ์ในใยแมงมุมไปแทบหมดเกลี้ยง จิตเยือกแข็งสูงสุดนั้นราวกับแช่แข็งได้กระทั่งพลังของจิตวิญญาณ มีเพียงอูลาปู้ตัวเท่านั้นที่ได้ยินเสียงโกรธแค้นตกใจของเทพแมงมุมลอยออกมาจากด้านใน นี่ทำให้เขาตระหนักได้ว่า หากยังถูกเด็กหนุ่มตรงหน้าคนนี้ฟันเข้ามาอีก ตนได้ถูกสังหารกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งเช่นเดียวกับองครักษ์แมงมุมมารแน่

น่ากลัวเกินไปแล้ว

อูลาปู้ตัวไม่มีเวลาไปคิดว่าเหตุใดเด็กหนุ่มที่เห็นชัดว่าปราณแท้อยู่เพียงขั้นฟ้าประทานสมบูรณ์จึงใช้ดาบบินที่มีพลานุภาพขนาดนี้ได้…สายตาเย็นเยือกเหมือนจ้องมองมดตัวหนึ่งที่หลี่มู่ส่งมาทำเอาเขาหวาดกลัวขวัญหาย

หนี

นี่เป็นความคิดเดียวที่อยู่ในหัวของเขาเวลานี้

ใยแมงมุมในมือของเขาหดสั้นลงคลับคล้ายเหี่ยวเฉา จนเหลือเพียงท่อนเดียว ยามกำเอาไว้เหมือนถือแส้ยาวอยู่อย่างไรอย่างนั้น

“เจ้าเป็นใครมาจากที่ใด? ถึงกล้ามาก้าวก่ายกิจของวิหารเทพแมงมุมข้า? เจ้าก็มาเพราะเด็กน้อยคนนี้หรือ? ร่างสมบูรณ์แบบร่างนี้พวกข้าเป็นคนพบก่อน วิหารเทพแมงมุมไม่มีทางรามือแน่ ข้าขอเตือนเจ้าเอาไว้ อย่าหาเรื่องใส่ตัวดีกว่า”

เขาหลบหนีพลางตะโกนด้วยความโกรธอย่างใจดีสู้เสือ

ตอนนี้เอง เขายกมือขึ้น ใยแมงมุมม้วนออกดุจงูเหลือมพิษสีดำ จากนั้นเสียบทะลุร่างองครักษ์จากที่ราบทุ่งหญ้าอีกสิบนายที่อูลาปู้ตัวพามาด้วยทันใด อักขระเต๋าพิลึกสีดำที่ผิวนอกเริ่มไหลวน ดูดเอาเลือดสดของร่างองครักษ์ขั้นปรมาจารย์ทั้งสิบจนแห้งกรัง

ใยแมงมุมที่ดูดเลือดเสร็จปรากฏสีเลือดแปลกประหลาด ฟื้นคืนพลังกลับมา พันรัดร่างอูลาปู้ตัวไว้แล้วทะยานไปในอากาศ

“หนีไม่รอดหรอก…เอาเจ้ามาลองดาบเสียเลย”

หลี่มู่ขยับความคิด ดาบบินยี่สิบสี่เล่มปรากฏขึ้นข้างกาย

ฟิ้วๆๆๆๆๆ!

ดาบบินถูกยิงออก พุ่งเข้าโจมตีประหนึ่งพายุฝนโหมกระหน่ำ อัดแน่นจนเต็มราวกับพายุหมุนลูกหนึ่ง

ทองไม้น้ำไฟดิน พลังทั้งห้าธาตุตรงออกไปพร้อมกัน