จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 330

ตอนนี้เจียงชิวไป๋ก็งงเป็นไก่ตาแตกเช่นกัน

บนโลกใบนี้ เรื่องที่ทำให้เขาที่เป็นเทวะอึ้งตะลึงได้มีน้อยเสียยิ่งกว่าน้อยแลว

และตอนนี้ เบื้องหน้าก็เกิดขึ้นแล้วเรื่องหนึ่ง

จินตนาการออกหรือไม่ ภาพของหมาป่าขาวที่ชาวที่ราบทุ่งหญ้ามองว่าเป็นสัตว์มงคลและสัตว์เทพ ยามเมื่อราชาหมาป่าสิบสี่ตัวปรากฏขึ้นพร้อมกันราวกับต้อนรับองค์ราชา สิ่งที่เดินออกมากลับไม่ใช่จักรพรรดิแห่งแสงสว่างรุ่นใหม่ แต่เป็นเพียงสุนัขอ้วนที่ค่อนไปทางสุนัขจรจัดเสียนี่?

เจียงชิวไป๋รู้สึกว่าโลกและทิวทัศน์ที่เขาเคยได้พบเห็น ต้องไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปแทบทุกคนบนโลกนี้เทียบได้แน่นอน

แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่อาจจินตนาการเรื่องที่เหลวไหลแบบนี้ได้เลย

เขาคือจ้าวแห่งวิหารเทพหมาป่าคนปัจจุบัน กล่าวได้ว่าคุ้นเคยกับฝูงหมาป่าขาวบนที่ราบทุ่งหญ้าเป็นอย่างดี แต่กลับไม่เคยคิดเลยว่าสุนัขตัวหนึ่งจะควบคุมฝูงหมาป่าได้? แถมยังเป็นฝูงราชาหมาป่าขาว?

เขาอดขยี้ตาแล้วมองให้ละเอียดไม่ได้

ตรงกันข้ามกัน สุนัขประหลาดตาสองสีขนสั้นสีดำขาวไล่ระดับนั่งอยู่ท่ามกลางราชาหมาป่าทั้งสิบสี่ตัว เอียงหัวดุกดิกไปมาพลางมองประเมินเจียงชิวไป๋และซ่างกวนอวี่ถิง สายตาของมันจับจ้องอยู่ที่ร่างซ่างกวนอวี่ถิงหลายครั้ง อ้าปากหอบแฮ่กๆ แลบลิ้นยาวอย่างเคยชิน สีหน้าท่าทางดูแล้ว…เอ่อ หลากหลายยิ่งนัก

ภายใต้การขับเน้นอยู่ท่ามกลางราชาหมาป่าขาวที่องอาจดุดัน สุนัขบ้านประหลาดตาสองสีตัวนี้มองแวบแรกเหมือนนักโทษถูกคุมตัว แต่หากมองให้ละเอียด จะเห็นว่าราชาหมาป่าสีขาวทั้งสิบสี่ตัวเคารพและยำเกรงมันมาก ก้มหน้าก้มตาไม่กล้าหายใจดัง ขาหน้างอลงเล็กน้อย หากอยู่ในสังคมมนุษย์ นี่คือระดับการคุกเข่าที่ขุนนางแสดงต่อองค์ราชา นับความนอบน้อมในระดับสูงสุด และแสดงให้เห็นได้ว่าสุนัขบ้านตัวนี้คือจักรพรรดิของฝูงหมาป่าขนาดใหญ่ฝูงนี้

แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้น เจียงชิวไป๋ก็ยังคงรู้สึกขบขันมาก

เหมือนกับ…อืม เหมือนกับกองทัพที่เหี้ยมหาญเชี่ยวชาญการศึก กลุ่มขุนพลองอาจดุดัน แต่ผู้ที่บัญชาการพวกเขากลับเป็นจักรพรรดิอ้วนฉุไม่ได้เรื่อง?

ใช่แล้ว เป็นจักรพรรดิที่ไม่ได้เรื่อง

เจียงชิวไป๋รู้สึกเช่นนี้ทันที

แถมยังเป็นจักรพรรดิไม่ได้เรื่องที่หน้าตาอัปลักษณ์อีกด้วย

ทว่าปัญหาคือฝูงหมาป่าขาวไม่ใช่สังคมมนุษย์ที่ใช้สายเลือดหรือการถ่ายทอดอำนาจตัดสินตำแหน่งราชา แต่ใช้พลังและระดับพลังล้วนๆ ตัดสินระดับชั้นของกันและกัน นี่คือตำแหน่งที่ต้องฝ่าฟันเพื่อให้ได้มาอย่างแท้จริง สุนัขประหลาดตาสองสีที่ดูแล้วท่าทางเจ้าเล่ห์และประจบประแจงหน่อยๆ มีความสามารถอะไรกันแน่ ถึงได้สยบฝูงหมาป่าขาว รวบรวมฝูงหมาป่าขาวสิบสี่ตัวแห่งที่ราบทุ่งหญ้าเอาไว้ได้ ทั้งยังทำให้ราชาหมาป่าขาวพวกนี้ฟังคำสั่งของมัน

ในใจของเจียงชิวไป๋อดไม่ได้ อยากจะทดสอบพลังของสุนัขบ้านประหลาดตัวนี้สักหน่อย

และในตอนนี้เอง ก็เห็นสุนัขบ้านตาสองสีตัวนั้นเห่าอย่างดีใจ กระโดดอยู่กับที่อยู่สามสี่ที คล้ายกำลังทำท่าน่ารัก จากนั้นจึงพุ่งจากเนินหิมะมายังทั้งสองอย่างรวดเร็ว เห่าไปด้วยวิ่งไปด้วย ซ้ำยังยิ้มอย่างเป็นมิตรยิ่งให้กับพวกเขา สีหน้าแปลกประหลาดมาก แต่ก็เหมือนว่าจะ…น่ารักอยู่บ้าง?

น่ารัก?

เจ้าเป็นถึงราชาในหมู่ราชาหมาป่าขาวเชียวนะ ทำไมถึงเข้ากับคำจำพวกน่ารักได้กัน

เจียงชิวไป๋รู้สึกว่าเรื่องราววันนี้น่าหัวเราะจนเกินสมควรไปนิด

เขากุมขมับ

นี่ไม่ใช่หมาป่าขาวที่วิหารเทพหมาป่าเอามาเป็นสัญลักษณ์แน่

ไม่ใช่อย่างแน่นอน

จู่ๆ ซ่างกวนอวี่ถิงที่อยู่ข้างกายเขาก็ร้องตกใจขึ้นมา

เจียงชิวไป๋มองไปตาก็แทบจะถลนทันใด เดิมทีสุนัขประหลาดตาสองสีพุ่งมาถึงเนินหิมะได้ครึ่งทาง จู่ๆ ก็เสียหลัก หัวทิ่มไปในกองหิมะ หน้ากระแทกพื้นก่อน จากนั้นก็เห็นมันหกคะเมนตีลังกาจนมึนหัว เพราะวิ่งเร็วเกินเลยกลิ้งมาพร้อมกองหิมะ ประเดี๋ยวเดียวก็กลายเป็นก้อนหิมะลูกใหญ่กลิ้งขลุกๆ ลงมา…

ซ่างกวนอวี่ถิงหันไปมองเจียงชิวไป๋อีกครั้ง

นี่ก็คือ…สิ่งมีชีวิตที่งดงามสง่าที่สุดในที่ราบทุ่งหญ้า? จักรพรรดิแห่งแสงสว่างองค์ใหม่?

ทำไมเหมือนล้อกันเล่นเลย?

เจียงชิวไป๋ตอนนี้จนคำพูดไปเรียบร้อย

ทำไมสุนัขตัวหนึ่งถึงได้ควบคุมฝูงหมาป่าขาวได้

หรือในที่ราบทุ่งหญ้าเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้น?

ในฐานะที่เขาเป็นจ้าววิหารเทพหมาป่า ผู้กุมอำนาจหนึ่งในสำนักเทพทั้งเก้า เขาไม่อาจทนให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้จริงๆ

สายเลือดบริสุทธิ์ของหมาป่าขาวถูกสุนัขบ้านตาสองสีตัวหนึ่งทำให้แปดเปื้อนหมดแล้ว

ทว่าพริบตาที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา ข้างขาก็พลันขยับ ก่อนจะมีเสียงน้ำดังขึ้น เมื่อก้มลงมองก็เห็นสุนัขบ้านตาสองสีตัวนั้นมาอยู่ข้างกายตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ และตอนนี้มันยังยกขาหลังฉี่ใส่รองเท้าเขาอีกด้วย…

เป็นไปได้อย่างไร?

เจียงชิวไป๋ตะลึงครั้งใหญ่