จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 364

หลี่มู่ยืนตระหง่านกลางท้องฟ้า ดาบบินยี่สิบสี่เล่มรวมเป็นดาบยักษ์ มือขวาถือดาบ ตั้งขวางไว้กลางอก

เผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งหลายพันคน กองทัพหลายหมื่นนาย หลี่มู่ไม่หวาดหวั่นเลย

เขาต้องการท้าสู้ ‘ดาบจักรพรรดิ’ อิ้งซานเสวี่ยอิง ปลุกขวัญกำลังใจทหารฝ่ายตัวเอง

ทว่า ขันทีเฒ่าผมเคราขาวดุจหิมะบนเรือวาฬทะยานฟ้ายืนตัวสั่นโงนเงน ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้กับคำท้าทายระบุตัวของหลี่มู่เลย แม้แต่หนังตายังไม่เลิกขึ้นสักนิด

กลับเป็นผู้บังคับบัญชากองกำลังเหยี่ยวถลาลมเหยียนหรูอวิ๋นที่แค่นเสียงขึ้นจมูก พูดเสียงดังว่า “หลี่มู่ เจ้าเป็นไท่ไป๋อ๋องของจักรวรรดิ มีเกียรติยศชื่อเสียง แต่ไม่รู้จักตอบแทนบุญคุณจักรพรรดิ กลับมาสมคบคิดกับสำนักขุนคีรีพรรคพวกที่เหลือของต้าเยวี่ย ซ้ำยังเป็นพวกเดียวกับชิวอิ่นศิษย์ล้างครูนี่อีก เจ้ารู้ความผิดหรือไม่?”

หลี่มู่แกว่งดาบยาว “เป็นตัวประกอบก็รู้ตัวหน่อย ไปตายทางโน้นเลย”

“เจ้า…” เหยียนหรูอวิ๋นอกแทบระเบิด

เขาชาติกำเนิดสูงส่ง ทั้งยังเป็นสหายเรียนหนังสือขององค์รัชทายาท เคยถูกปรามาศแบบนี้เสียที่ไหน?

และท่าทางของหลี่มู่ก็ไม่ใช่เพื่อยั่วโมโหเขา แต่มองเขาเหมือนต้นหญ้าไร้ค่าจริงๆ

เหยียนหรูอวิ๋นอยากโต้กลับ แต่องค์รัชทายาทกลับโบกมือ สื่อไม่ให้เขาพูดอะไรอีก ตัวเองเดินก้าวไปข้างหน้า “หลี่มู่ ข้าแต่งตั้งเจ้าเป็นไท่ไป๋อ๋องเป็นกรณีพิเศษเพราะหวังจะให้เจ้าทำเพื่อบ้านเมือง จงรักภักดีต่อราชวงศ์ เดิมเจ้าเป็นแค่ขุนนางเมืองต่ำต้อย ก้าวหน้ารุ่งเรืองเพียงชั่วข้ามคืนได้ นี่เป็นเกียรติอันสูงสุด ผู้คนต่างอิจฉากัน ใครจะคิดว่าเจ้ากลับไม่รู้จักรักตัวเอง มาเป็นพวกเดียวกับผู้ทรยศพวกนี้ ช่างทำให้ข้าผิดหวังนัก ข้า…”

เขายังพูดไม่ทันจบ หลี่มู่ก็โบกดาบวัฏจักรในมือไปข้างๆ อีกครั้ง “ตัวประกอบไปตายทางอื่น”

รัชทายาทอึ้งไปทันที สีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

ข้า…ก็เป็นตัวประกอบ?

ตอนนี้เอง ดาบในมือหลี่มู่วาดแนวขวาง ความคิดพลันเปลี่ยนไป

คิดจะเอาชนะ ‘ดาบจักรพรรดิ’ อิ้งซานเสวี่ยอิงนั้นหวังสูงไปแล้ว เขาออกมาท้ารบก็แค่จะสู้กับอิ้งซานเสวี่ยอิงไม่ให้แพ้ในสามกระบวนท่า ยกระดับพลังธาตุดินขึ้นสักหน่อย จากนั้นก็หดหัวกลับไป แต่ตอนนี้คิดให้ละเอียดแล้วแบบนี้ก็แก้ปัญหาไม่ได้เหมือนกัน มิสู้…

สายตาของเขาหยุดที่รัชทายาท

หากจับเป็นบุคคลสำคัญของราชวงศ์แบบนี้ไป ฝ่ายตรงข้ามก็จะห่วงหน้าพะวงหลัง น่าจะยืดเวลาได้ช่วงหนึ่ง

สิ่งที่เหล่าคนสำนักขุนคีรีขาดมากที่สุดก็คือเวลานี่เอง

“ฮ่าๆ ลับดาบมาครึ่งปี วันนี้จะได้ออกศึกแล้ว คมดาบยังไม่มีคนมาลอง องค์รัชทายาท เลือดจากคอของท่านข้าจะขอเอามาสังเวยเปิดคมดาบได้หรือไม่?”

พอคิดได้ หลี่มู่ก็ไม่ลังเล ลงมือทันที

ดาบวัฏจักรสะท้อนประกายแวววาว ปราณดาบพุ่งทะลุฟ้า

หลี่มู่กุมดาบวัฏจักร เมื่อแสงกะพริบวาบ คนและดาบก็รวมเป็นหนึ่ง แล้วพุ่งไปยังเรือวาฬทะยานฟ้าประดุจสายอัสนี

คลื่นอากาศที่เกิดจากความเร็วเหนือเสียงแผ่ระลอกเป็นวง เหมือนผิวน้ำราบเรียบในสระที่จู่ๆ ไหวกระเพื่อม

คมดาบไร้เทียมทาน

รัชทายาทรู้สึกได้ถึงความคมกริบเกินจะเปรียบที่พุ่งปะทะมา หน้าเปลี่ยนสีถอยหลังไปทันที ลนลานร้องว่า “ต้านเอาไว้!”

ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!

ผู้แข็งแกร่งนับไม่ถ้วนลอยตระหง่านอยู่กลางฟ้า ก่อนจะบุกไปพร้อมกันตามสัญชาตญาณ

“ไม้ซีกรึอ่านงัดไม้ซุง…หลีกไป”

เพลงดาบวัฏจักรของหลี่มู่ชะงักเล็กน้อยแล้วฟันออกไป จากนั้นแสงดาบราวหิมะโปรยปรายก็เปล่งประกายออกมา

สังหารรอบทิศ

กลางท้องฟ้าดังระงมด้วยเสียงร้องน่าสังเวชทันที

ประกายเลือดสาดส่อง

ละอองเลือดพุ่งกระจาย

ร่างเงาของผู้แข็งแกร่งที่พุ่งเข้ามากระเด็นกลับไปเร็วยิ่งกว่าตอนบุก บาดเจ็บล้มตายสาหัส

ร่างของหลี่มู่ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับแสงดาบ แหวกฟ้าออกไปอย่างรวดเร็วยิ่งนัก เพียงพริบตาพุ่งผ่านทหารที่มาสกัดเป็นชั้นๆ พวกนั้นได้ ชั่วเสี้ยวขณะก็เกือบจะไปถึงเรือวาฬทะยานฟ้าแล้ว

“รนหาที่ตาย!”

เหยียนหรูอวิ๋นเตรียมตัวไว้นานแล้ว เหนี่ยวธนูทองวิเศษทันใด ปราณแท้ไหลวน ชั่วเวลาที่สายธนูสั่นไหว ลูกธนูสีทองดอกใหญ่ก็ถูกยิงออกไปแล้ว

แสงเทพในดวงตาหลี่มู่หมุนวน

“ไม่รู้จักประมาณตน”

เขาตวัดดาบในมือย้อนกลับ ในเวลาเสี้ยวพริบตา ลูกธนูใหญ่ดอกนี้ถูกสะท้อนกลับไป

“อ๊าก…” เหยียนหรูอวิ๋นขั้นเหนือมนุษย์ตั้งตัวไม่ทันแม้แต่น้อย ส่งเสียงร้องโหยหวน ลูกธนูที่ตนยิงออกไปดอกนี้กลับทะลุไหล่ซ้ายของตัวเอง พลังมหาศาลลากเขาลอยถอยหลังไปตรึงอยู่บนเสากระโดงไกลๆ หางธนูยังคงสั่นไหวดังหึ่งๆ ไม่หยุด จากนั้นมีเสียงดังแกรก เสากระโดงเรือไม้ผสมเหล็กเส้นผ่านศูนย์กลางสามจั้งหักโค่นลงจากตรงกลาง…

บนเรือวาฬทะยานฟ้าอลหม่านไปหมด

นี่เป็นพลังแห่งเทพสวรรค์ชัดๆ

และในชั่วขณะเดียวกัน หลี่มู่มาถึงหัวเรือวาฬทะยานฟ้าแล้ว

ภายใต้การปะทุของแสงดาบและปราณดาบ ผู้แข็งแกร่งกับองครักษ์ที่อยู่รอบๆ ก็ม้วนตลบกระเด็นออกไปเหมือนเปลือกข้าวท่ามกลางลมคลั่ง

ร่างหลี่มู่กะพริบวาบเข้ามาใกล้อีกครั้ง ปลายดาบชี้ไปที่รัชทายาท

ภายใต้การปกคลุมของปราณดาบ สนามพลังแผ่ขยายมา รัชทายาทเหมือนตกใจจนกลายเป็นคนโง่งม ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน

เห็นดาบนี้ใกล้จะฟันลงบนร่างของรัชทายาทแล้วเต็มที จิตสังหารของหลี่มู่ก็เก็บลงไปเล็กน้อย ตั้งท่ายกดาบยื่นมือไป กำลังจะจับตัวรัชทายาทไว้…

ในตอนนี้เองกลับเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น