จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 372

ไอสังหารที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนอย่างหนึ่งไหลเวียนอยู่บนร่างของหลี่มู่

เขาซัดตราหยกออกมาอันหนึ่ง รัศมีกลุ่มหนึ่งปรากฏขึ้น ก่อนก่อเป็นเกราะแสงป้องกันคล้ายกำแพงแสงหยก ปกป้องไป๋เซวียนและร่างของคู่สามีภรรยาหนิงจิ้งเอาไว้ในนั้น

องค์รัชทายาทส่งคนไปจับคนรู้จักของหลี่มู่มา ตัวเลือกแรกแน่นอนว่าเป็นที่เมืองอำเภอขาวพิสุทธิ์ เพียงแต่ที่นั่นน่ากลัวกว่าที่เขาคาดเอาไว้ ต้องสูญเสียมากมายจากการฝืนโจมตี ขั้นเหนือมนุษย์สามคนเกือบตาย หลังจากจนปัญญาจึงมาเมืองฉางอัน สืบถามรอบหนึ่งแล้วก็จับมาหลายสิบคน บางคนเคยพบหลี่มู่เพียงครั้งเดียว และมีบางคนเป็นสหายของหลี่มู่จริงๆ

นอกจากสามคนนี้ยังมีชาวบ้านที่อาศัยในตรอกไล่หมูคนอื่นๆ ซึ่งถูกสังหารไปแล้วก่อนหน้า ส่วนบัณฑิตสำนักเสียงวิหคสวรรค์รวมถึงเหลยอินอินก็ถูกจับตัวมาเช่นกัน ถูกคุมตัวไว้อีกด้านหนึ่ง แต่ละคนล้วนตื่นตระหนกหวาดกลัว

ตอนนี้หลี่มู่เห็นซึ่งทุกสิ่งแล้ว

เขายกมือซัดตราหยกอีกหลายสายออกไป

พลังไร้รูปร่างกระแทกทหารเกราะที่ควบคุมตัวพวกเหลยอินอินจนกระเด็น พันธนาการวงแสงหยกที่ส่งออกไปปกป้องคนพวกนี้เอาไว้ข้างใน

ตั้งแต่ต้นจนจบ ‘ดาบจักรพรรดิ’ อิ้งซานเสวี่ยอิงหัวเราะเสียงเย็นพลางมองหลี่มู่ แต่ไม่ได้ขัดขวางอะไร

เพราะทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเขาแล้ว

ในสายตาของเขา หลี่มู่ก็เป็นลูกไก่ในกำมือ

ต่อให้หลี่มู่ปกป้องตัวประกันพวกนี้เอาไว้แล้วอย่างไรเล่า?

รอให้ฆ่าหลี่มู่เรียบร้อยแล้ว คนพวกนี้ก็ต้องตายอยู่ดี

ความรู้สึกพ่ายแพ้ที่หลี่มู่มอบให้เขาหลายวันมานี้ได้รับการชดเชยในชั่วเวลานี้เอง เขาเหมือนแมวหยอกหนู มองดูหลี่มู่ทำทุกสิ่งที่ ‘ไร้ประโยชน์’ นี้

ยิ่งใบหน้าของหลี่มู่ฉายแววโกรธแค้นเท่าไหร่ อิ้งซานเสวี่ยอิงยิ่งรู้สึกเบิกบานมากเท่านั้น

จนเมื่อหลี่มู่ปกป้องทุกคนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว อิ้งซานเสวี่ยอิงถึงหัวเราะเบาๆ “หึๆ ทำไปเพื่ออะไรกันล่ะ? พวกมันล้วนต้องตายเป็นเพื่อนเจ้าอยู่แล้ว”

หลี่มู่ถกแขนเสื้อขึ้นมา

“เจ้าพูดผิดแล้ว…พวกเขาจะดูเจ้าตายต่างหาก” หลี่มู่ทำทุกอย่างเสร็จสิ้นก็พลิกมือปักดาบวัฏจักรลงบนพื้นกระดาน จากนั้นลดไหล่ลงเล็กน้อยแล้วพุ่งไปข้างหน้า

พื้นไม้แตกทลายทุกย่างก้าวที่ย่ำไป

ตูม!

หลี่มู่ซัดหมัดหนึ่งออกไปทันที

หมัดยุทธ์แท้•ท่าเริ่มต้น•ค้อนทะยานฟ้า

กระบวนท่าเชื่อมต่อเป็นชุดรวดเดียว ตราประทับหมัดราวกับมังกร

อิ้งซานเสวี่ยอิงแค่นเสียงหัวเราะ ยกมือขึ้นมา ตราประทับฝ่ามือโปร่งแสงตรงไปรับหน้า

บึ้ม!

พริบตาที่หมัดและฝ่ามือปะทะกัน เรือวาฬทะยานฟ้าสั่นไหวรุนแรง

พลังปะทะอันน่าหวาดกลัวกลุ่มหนึ่งปะทุออกมาจากใจกลางการประมือของหลี่มู่กับอิ้งซานเสวี่ยอิง ตัวเรือที่วางพันธการลายดาราและการป้องกันเพิ่มพลังไว้ถี่ยิบส่งเสียงแกรกๆ ดังก้อง เหมือนจะแตกทลายจากตรงกลางได้ทุกเมื่อ

อิ้งซานเสวี่ยอิงขมวดคิ้วเล็กน้อย วงแสงสีดำอ่อนใต้ฝ่าเท้าแผ่ออกไปสลายพลังปะทะทำลายล้างกลุ่มนี้ รักษาเรือวาฬทะยานฟ้าเอาไว้ได้

“หึๆ กล้าตามข้าไปสู้กลางอากาศหรือไม่…” เขาเอ่ยปาก

หลี่มู่ยกมือ อีกหมัดหนึ่งก็โจมตีออกไป “หึๆ มารดาเจ้าสิ สู้กับแม่เจ้าน่ะสิ”

เขาอ้าปากพ่นคำหยาบ

หลี่มู่ประดุจมารคลั่ง หมัดยุทธ์แท้กระบวนท่าที่สอง•ลิ่มสวรรค์โจมตีออกไป

โทสะจางๆ ปรากฏบนใบหน้าชราของอิ้งซานเสวี่ยอิง เมื่อยกมือก็มาอีกฝ่ามือหนึ่ง กลางฝ่ามือมีลำแสงสีดำลอยอวล ละอองหนาทึบดุจหมอกส่องกะพริบ

ตูม!

การโจมตีที่สองระเบิดปะทุ

หลี่มู่ถูกสะเทือนลอยออกไปไกลหลายลี้

พื้นกระดานใต้ฝ่าเท้าอิ้งซานเสวี่ยอิงก็แตกร้าว เหมือนใยแมงมุมแผ่ลาม เศษชิ้นส่วนลอยปลิดปลิวไปเหมือนเถ้าธุลี พลังสะท้อนกลับที่น่าสะพรึงกลุ่มหนึ่งทำให้แขนของเขาเกิดเสียงกระดูกแตกอย่างที่ยากจะสังเกต ในขณะเดียวกัน เส้นเลือดบนแขนและฝ่ามือก็พันล้อมเหมือนรากไม้

“พลังมากขนาดนี้เชียว?”

อิ้งซานเสวี่ยอิงตะลึงในใจ

ปราณหมัดที่หลี่มู่สำแดงออกมาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ การโจมตีเมื่อครู่ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงพลังคุกคามรางๆ

ทว่าตอนนี้ หลี่มู่ที่อยู่ห่างออกไปหลายลี้ร่างกะพริบวูบ บุกมาถึงข้างกายอิ้งซานเสวี่ยอิงในชั่วพริบตา

ในดวงตาของเขาสะท้อนไฟแค้นถึงขีดสุด ราวมารคลั่งอย่างไรอย่างนั้น

หมัดยุทธ์แท้กระบวนท่าที่สาม•ทลายฟ้า

ตราประทับโจมตีออกมา พลังถล่มฟ้าทลายดินแปรเปลี่ยนเป็นตราหมัดขนาดมหึมา ทุกที่ที่พาดผ่านไปอากาศจะแตกร้าวเหมือนกระจก จากนั้นก็ถูกพายุหอบม้วนเอาไว้ เสมือนพายุหมุนกึ่งโปร่งแสงฉีกทึ้งทำลายท้องฟ้า บดขยี้ไปยังอิ้งซานเสวี่ยอิง

พลังของหมัดนี้ยิ่งน่ากลัวกว่าเดิม

ในดวงตาของอิ้งซานเสวี่ยอิงฉายประกายคมกริบ ไม่กล้าประมาทอีกต่อไป สองมือประสานขึ้นกลางอก สิบนิ้วขยับผสานเป็นตราประทับฝ่ามือประหลาดแล้วส่งไปต้านรับ “ฝ่ามือสังหารมายาพินาศ”

เขาใช้กลวิชาต่อสู้แล้ว

ครืน!

ท้องฟ้าสั่นไหว

ตราหมัดและตราฝ่ามือปะทะเข้าด้วยกันอีกครั้ง

หลังจากหยุดชะงักไปเพียงชั่วขณะหนึ่ง แสงบาดตาก็ระเบิดออก เศษชิ้นส่วนกึ่งโปร่งแสงแผ่นใหญ่ปานท้องฟ้าแตกกระจายระเบิดเข้ามา คลื่นพลังที่น่าสะพรึงกลัวแผ่ไปรอบทิศ ทุกที่ที่พาดผ่าน ทั้งเสากระโดงเรือ พื้นเรือ และห้องเรือล้วนถูกกระเทือนจนเป็นธุลีในพริบตา

ทหารเกราะบนพื้นเรือยังไม่ทันแม้แต่จะส่งเสียงร้องก็สลายเป็นฝุ่นธุลี

รูม่านตาของรัชทายาทฉินตะวนตกหดเล็กลง ดวงตาฉายแววหวาดกลัวอย่างสุดซึ้ง