จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 418
สรุปบท บทที่ 418 หมัดเทพไร้เทียมทาน: จอมศาสตราพลิกดารา
ตอน บทที่ 418 หมัดเทพไร้เทียมทาน จาก จอมศาสตราพลิกดารา – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 418 หมัดเทพไร้เทียมทาน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายกำลังภายใน จอมศาสตราพลิกดารา ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ใบหน้าจักรพรรดิฉินหมิงเผยแววเย้ยหยัน
“พวกมดปลวกไม่รู้จักกลัวตายฝูงหนึ่ง กลับมาก็มีแต่ตายเท่านั้น” เขามองไปยังหลี่มู่ เอ่ยว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าเองก็ได้รับเคล็ดเซียนวิชาเต๋านอกพิภพมาบ้าง แต่มดปลวกที่ดื่มน้ำอมฤตไปก็ยังคงเป็นมดปลวก จะกลายเป็นมังกรได้อย่างไร วิชาเต๋าของเจ้าเหล่านั้น จะเทียบเคียงกับพลังมารฟ้าของข้าได้ที่ไหน?”
เขามั่นใจในตัวเองอย่างมาก
วิถีฟ้าพังทลายแล้ว พลังจากภายนอกพากันลงมาเยือน ในแผ่นดินใหญ่ผืนนี้แน่นขนัดไปด้วยเทพปีศาจ แต่แล้วจะอย่างไร ในเขตดาราเทพวีรชน สำนักมารฟ้ายิ่งใหญ่ที่สุด เคล็ดเซียนวิชาเต๋าใดจะมาเทียบเคียงกับพลังมารฟ้าได้?
ทั้งหมดอยู่ในการควบคุมของเขา
เทพปีศาจที่มาจากนอกพิภพเหล่านั้น จะช้าเร็วก็ต้องถูกเขากำราบ
หลี่มู่ไม่พูดอะไร ยกมือซัดออกไปทันที
อากาศเบื้องหน้าทรุดตัวลงฉับพลัน ราวกับความว่างเปล่าถูกหมัดนี้ชกจนระเบิด ตราประทับหมัดโปร่งใสหมัดหนึ่งประดุจดวงดาราร่วงหล่นลงมา ผ่าฟ้าทลายดินอย่างรุนแรง กระแสอากาศม้วนทำลาย หมัดดั่งพายุคลั่งพุ่งตรงไปยังจักรพรรดิฉินหมิง
วิชาหมัดน่ากลัวนัก
เป็นวิชาหมัดที่สูงส่งยิ่ง
จักรพรรดิฉินหมิงพยักหน้า เอ่ยปากเชิงประเมินค่า “ไม่เลว หมัดนี้น่าสนใจอยู่บ้าง แต่ก็ยังทำอะไรข้าไม่ได้”
กระบี่โอรสสวรรค์ในมือเขาโบกสะบัด แสงกระบี่สีดำทะลักออกมา เมื่อสว่างวาบก็ฟันตราประทับหมัดพายุหมุนนี้ขาดทันใด
หลี่มู่ก้าวขึ้นหน้าหนึ่งก้าว ซัดออกไปอีกหนึ่งหมัด
หมัดนี้ พลานุภาพเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งเท่า
จักรพรรดิฉินหมิงตกตะลึงเล็กน้อย “เหอะๆ น่าสนใจ…แต่ก็ยังไม่พอ ยังอ่อนแอเกินไป” เขาฟันไปอีกหนึ่งกระบี่ แสงกระบี่ราวงูดำสว่างวาบ ตัดหมัดที่สองของหลี่มู่ขาดสะบั้น
หลี่มู่ยังทำเหมือนเดิม ก้าวขึ้นหน้า ส่งออกไปอีกหมัด
“หือ?” จักรพรรดิฉินหมิงย่นคิ้ว ต่อมาจึงส่ายศีรษะ “พลังหมัดซ้อนทับ? หลักการน่าสนใจ…แต่ว่าหากไม่มีพลังนำหน้า พลังตามหลังจะซ้อนทับเพิ่มไปได้อย่างไร? กลยุทธ์มารฟ้า มังกรดำกลืนกิน!”
พูดจบ บนกระบี่โอรสสวรรค์ในมือเขามีไอมารฟ้าสีดำไหลเวียน ดูคล้ายมังกรคะนองน้ำและงูดำหลายต่อหลายตัวพันรัดรอบคมกระบี่
เมื่อจักรพรรดิฉินหมิงฟันออกไป มังกรมารดำสนิทตัวหนึ่งพุ่งออกจากกระบี่ อ้าปากกลืนกินพลังหมัดที่สามของหลี่มู่ไปจนหมดสิ้น
สองกระบี่ก่อนหน้าเป็นการตัด จึงยังเหลือพลังหมัดอยู่บ้าง
กระบี่นี้กลับใช้วิชาลับมารฟ้า กลืนกินพลังหมัดจนหายไป
ทว่าก้าวที่สี่ของหลี่มู่เหยียบลง ส่งออกไปอีกหมัด
พลังหมัดเพิ่มขึ้นพุ่งพรวดอีกเท่าหนึ่ง เมื่อเทียบกับหมัดที่หนึ่งแล้วเพิ่มมาถึงแปดเท่าตัว
ตราประทับหมัดโปร่งแสงแวววับราวกับแกะสลักขึ้นจากกระจกหยกเซียน ปราดเปรียวราวมีชีวิต รอบๆ มีเปลวไฟที่เกิดจากการเสียดสี คลื่นอากาศแปรปรวนลดน้อยลง เพราะความเร็วหมัดมากเกินไป ความเร็วของปฏิกิริยาจากวัตถุอื่นๆ จึงตามพลังและความเร็วของหมัดนี้ไม่ทัน!
“เป็นไปได้อย่างไร?” ใบหน้าจักรพรรดิฉินหมิงเผยแววตกใจในที่สุด
นี่มันวิชาหมัดอะไร?
ทักษะการซ้อนทับพลัง ในกลยุทธ์มารฟ้าก็มี และยังดีเยี่ยมกว่าพอควร
แต่อภินิหารวิชาเต๋าใดๆ ก็ตามล้วนไม่อาจเป็นเหมือนหญ้าไร้รากน้ำไร้แหล่งกำเนิด ทักษะการซ้อนทับพลังของกลยุทธ์มารฟ้าอยู่ที่การสะสมพลัง กระบี่แรกฟันออกไป กระบี่หลังตามมา พลังหน้าและหลังซ้อนทับกันจึงจะเพิ่มทวีคูณ นี่ยังเป็นวิชาลับที่สูงส่งยิ่งในทางช้างเผือกอีกด้วย
ทว่าวิชาหมัดที่หลี่มู่แสดงออกมา พลังก่อนหน้าถูก ‘มังกรดำกลืนกิน’ ดูดกลืน กลายเป็นหญ้าไร้รากน้ำไร้แหล่งกำเนิดไปแล้ว แต่ทำไม?
จักรพรรดิฉินหมิงออกกระบี่ติดๆ กัน
พลังมารฟ้าคำรามไปทั่วทิศ ค่อยๆ เสริมลงบนตัวกระบี่ เชื่อมติดกันแน่นหนา ซ้อนทับเป็นชั้นๆ และเลือกใช้การป้องกันแทน
พลังของหมัดนี้แข็งแกร่งมาก บ้าคลั่งยิ่งนัก กลยุทธ์มารฟ้ามังกรดำกลืนกินจึงไม่อาจสูบกลืนได้
ตูม!
พลังหมัดระเบิดออก
ร่างของจักรพรรดิฉินหมิงเซถอยไป
สองเท้าเขาไม่ขยับ พลังมารฟ้ารอบกายหมุนวน คิดจะพยุงร่างให้มั่นคง ทว่าอากาศด้านหลังยุบตัวลง กฎเกณฑ์สับสนวุ่นวาย สองเท้าราวกับคันไถไถเอาพื้นดินด้านล่างเป็นร่องดำลึกไม่เห็นก้นบึ้งสองทาง ถอยออกไปกว่าสามสิบจั้งร่างถึงจะหยุดได้มั่น กลิ่นอายพลังลอยขึ้นมา
“เจ้า…” จักรพรรดิฉินหมิงเงยหน้าขึ้นด้วยความโกรธ
จากนั้น ม่านตาเขาหดลงโดยพลัน
ในครรลองสายตา หมัดที่ห้าของหลี่มู่เข้ามาใกล้ด้านหน้าแล้ว
รวดเร็วอะไรขนาดนี้
พลังยังมากกว่าพื้นฐานของหมัดที่สี่เท่าหนึ่งด้วย?
ทำไมจึงเป็นเช่นนี้ได้
สามารถซ้อนทับพลังได้ทั้งที่ไม่มีต้นกำเนิดหรือ?
เขารู้สึกหวาดหวั่นตกตะลึง
“นี่วิชาหมัดอะไร?” จักรพรรดิฉินหมิงตะเบ็งเสียง “ร่างเวทมารฟ้า มีข้าอยู่ไร้ซึ่งศัตรู”
พลังมารฟ้าสีดำทั่วทั้งด่านเมืองมังกรพุ่งตรงมาที่ร่างของเขาอย่างบ้าคลั่งและหายเข้าไปด้านใน ร่างกายเขายิ่งขยายใหญ่ขึ้นอีก สูงกว่าหนึ่งลี้ ดุจดั่งร่างเวทมารฟ้าขั้นสูงสุด รอบกายมีตราอักขระมารฟ้าขนาดวัวหลายร้อยอันวนอยู่รอบกาย
หลี่มู่ไม่ตอบ แต่กระตุ้นพลังหมัด
ตูม!
ฟ้าดินสั่นสะเทือน
ร่างเวทมารฟ้าขนาดยักษ์ของจักรพรรดิฉินหมิงถูกหมัดนี้ซัดกระจาย
ตราอักขระมารฟ้านับร้อยแตกทลาย พลังมารฟ้าสีหมึกกระจายไปรอบทิศ ร่างมโหฬารพังถล่มปานรูปปั้นดินผุพัง ร่างจริงของจักรพรรดิฉินหมิงด้านในปรากฏออกมา
หมัดที่สิบเอ็ด!
ร่างของจักรพรรดิฉินหมิงระเบิดครั้งแล้วครั้งเล่า
แสงไอมารสีดำลูกหนึ่งไหลออกมาจากร่างขาดวิ่นของเขา
นั่นคือสามจิตเจ็ดวิญญาณของอวี๋ฮว่าหลงที่ตราประทับมารฟ้าสะกดเอาไว้
ใจหลี่มู่สะดุดกึก ย่อไหล่ลง ใช้วิชาขี่เมฆาเหินฟ้า เพียงพริบตาก็ไปปรากฏตัวด้านหน้าและคว้าตราสะกดมารฟ้ามาไว้ในมือ
จักรพรรดิฉินหมิงเตรียมตัวไว้แล้ว ถือโอกาสนี้หันหลังจะหนีไป
เขารู้ตัวดีว่าวันนี้ตนเองไม่มีทางต่อกรกับหลี่มู่อีกได้ ดังนั้นจึงจงใจปล่อยสามจิตเจ็ดวิญญาณของอวี๋ฮว่าหลงออกมาเพื่อดึงดูดความสนใจจากหลี่มู่ ส่วนตนก็จะหลุดพ้นจากขอบเขตของพลังหมัด แล้วใช้วิชามารฟ้าล่องหนหนีไปไกล
ความพ่ายแพ้วันนี้เป็นความอัปยศครั้งใหญ่ในชีวิตเขาอย่างแท้จริง
นับตั้งแต่สำเร็จขั้นเริ่มของกลยุทธ์มารฟ้า เขาก็สร้างความตกตะลึง ใช้ตำแหน่งจักรพรรดิลงมือติดต่อกัน ไปที่ใดล้วนไร้เทียมทาน และคิดไปเองว่าในแผ่นดินนี้ ต่อให้เป็นผู้ถูกเลือกจากสำนักเซียนใหญ่ที่ลงมาเยือนอย่างไม่สนใจว่าต้องจ่ายอะไรเหล่านั้นก็ไม่อาจเป็นคู่มือเขาได้ เขามองเห็นโลกใบนี้ชัดเจนด้วยมุมมองของผู้อยู่สูงกว่า
แต่ว่า…
หลี่มู่!
เด็กหนุ่มคนนี้กลับบีบเขาจนมาถึงระดับนี้ได้
“ครั้งหน้าที่เจอกัน เจ้าต้องตาย” จักรพรรดิฉินหมิงตะโกนโดยไม่หันกลับมา พ่ายแพ้จนรู้สึกไม่ยอม กระทั่งคนที่มีนิสัยอย่างเขายังต้องทิ้งประโยคเช่นนี้เอาไว้
ในกลยุทธ์มารฟ้ามีวิชาลอบสังหารอยู่สามสิบหกรูปแบบ เมื่อไม่สามารถปะทะตรงๆ กับวิชาหมัดของหลี่มู่ได้ เช่นนั้นก็ต้องลอบสังหาร สำหรับมารฟ้าแล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องที่ทำไม่ได้ หลี่มู่เป็นแค่ขั้นเหนือมนุษย์ก้าวที่สองเท่านั้น หากไม่ให้โอกาสเขาใช้วิชาหมัด ทบเท่าพลังหมัดออกมา จะสังหารหลี่มู่ก็แสนง่ายดาย
“ไม่มีครั้งต่อไปแล้ว”
เสียงของหลี่มู่ดังขึ้นข้างหูจักรพรรดิฉินหมิง
หมัดหนึ่งทะลุแผ่นหลังเขาออกมาถึงหน้าอกด้านหน้า
หมัดที่สิบสองไม่ใช่หมัดระเบิด แต่เป็นหมัดทะลวง
พลังของวิชาหมัดเข้าสู่ขั้นที่ไม่น่าเชื่อไปแล้ว พลังปะทะกลายเป็นกักเก็บ ซึมซับไว้ไม่ปลดปล่อย ทะลวงผ่านร่างของจักรพรรดิฉินหมิงไปเสมือนแทงเต้าหู้อย่างไรอย่างนั้น
“เจ้า…” ในดวงตาจักรพรรดิฉินหมิง ความหวาดผวาพรั่งพรูออกมาในฉับพลัน
วิชาล่องหนมารฟ้ากลับถูกไล่ตามมาได้หรือ?
“ตายเสียเถิด” หลี่มู่พลันปลดปล่อยพลังหมัด
ความเร็วอันน่าทึ่งของขี่เมฆาเหินฟ้า ใครเล่าจะทัดเทียมได้?
เพียงพริบตาร่างของจักรพรรดิฉินหมิงสลายกลายเป็นฝุ่น ปลิวกระจายออกไป กายเนื้อกระดูกไม่มีเหลือ แม้แต่จิตวิญญาณยังถูกพลังหมัดทำลายลงอย่างสิ้นเชิง หมอกไอมารสีดำค่อยๆ จางหายไป
………………………………………
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมศาสตราพลิกดารา